(Σκέψεις, Σχόλια, Παρατηρήσεις)
Γράφει ο:
Από την πρώτη του φορά, παρακολουθώ φανατικά το THE VOICE αν και δεν βλέπω σχεδόν καθόλου Ελληνική τηλεόραση.
Σήμερα, λοιπόν, βλέποντας την συγκεκριμένη εκπομπή, σκέφθηκα
να παραθέσω μερικές σκόρπιες σκέψεις μου και να τις μοιραστώ μαζί σας.
Εν πρώτοις οι δύο κυρίες σήμερα ήταν άκρως εντυπωσιακές, η κάθε μία με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο και τις προσωπικές της ενδυματολογικές επιλογές, απέχοντας μακράν η μία από την άλλη, πλήν καλόγουστες, καλοντυμένες, προσεγμένες και επιμελημένες άψογα.
Όπως πάντα ο Μιχάλης Σταβέντο «χύμα» αλλά ακριβέστατος στις
παρατηρήσεις του και ο Αντώνης Ρέμος, παραμένει ένα καλό παιδί που φαίνεται να
απολαμβάνει τη δόξα και τις επιτυχίες του.
Από την εκφορά του λόγου τους, όλοι φαίνονται μορφωμένοι
και χειρίζονται ωραία την Ελληνική Γλώσσα.
Εκτός από την συνεχώς επαναλαμβανόμενη από όλους λέξη «πραγματικά» που χρησιμοποιούν όταν χάνουν την
συνέχεια του λόγου τους, δεν υπάρχει καμμία άλλη πρωτότυπη λέξη, του πλούσιου
κατά τα λοιπά λεξιλογίου τους;
Όπως και στον αθλητισμό, με τον ίδιο τρόπο και στο
τραγούδι, η Μεγαλόνησος Κύπρος εξακολουθεί να παράγει μαζικά νέα ταλέντα, που
εντυπωσιάζουν με την καλλιτεχνική τους ωριμότητα αν και νέα ως προς την ηλικία παιδιά.
Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ πρίν από μερικά
χρόνια, ότι η μικρή κατά την έκταση της παρούσας φάσεως της ιστορίας της Ελλάδα, θα
μπορούσε να έχει τόσο πολλές, τόσο πλούσιες και τόσο προικισμένες φωνές οι
περισσότερες, των οποίων ανήκουν σε παιδιά που φαίνεται να έχουν μουσικές
γνώσεις και μουσική παιδεία.
Θα εκφράσω μία απορία,περισσότερο προς τον εαυτό μου και
λιγότερο προς τους υπευθύνους του τηλεοπτικού σταθμού που παράγει και
παρουσιάζει την εκπομπή, οι οποίοι μάλλον δεν θα με λάβουν υπ’ όψιν τους.
Όσοι ασχολούνται με τη μουσική γνωρίζουν ότι στα αγόρια ο
μεταφωνισμός διαρκεί τουλάχιστον μέχρι τα 18 με 19 χρόνια και τα κορίτσια, εάν
θέλουν να ασχοληθούν με το κλασσικό τραγούδι για να ωριμάσει η φωνή τους και να
δεχθούν την καταπόνηση των φωνητικών ασκήσεων, θα πρέπει να είναι κοντά στα 23
με 24. Σχεδόν κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το μοντέρνο τραγούδι.
Πώς οι υπεύθυνοι της τηλεοπτικής εκπομπής επιτρέπουν σε
παιδιά των 16 χρονών να συμμετέχουν, τα οποία σήμερα μπορεί να έχουν την
καλύτερη φωνή του κόσμου και σε μία εβδομάδα ίσως να μην μπορούν ούτε κάν να
ψελλίσουν ένα τραγούδι.
Επιπροσθέτως, μέχρι να τελειώσουν τα σχολεία τους έχουν
διαβάσματα, εξετάσεις, διαγωνισμούς και άλλες μαθητικές υποχρεώσεις, τις οποίες
σίγουρα παραμελούν για να βρίσκονται στις πρόβες και στις παραστάσεις.
Επίσης, σε αυτή την ηλικία είναι όλες και όλοι επιρρεπείς
να «καβαλήσουν το καλάμι», το οποίο ίσως και να γίνει τηλεγραφόξυλο με την
πάροδο του χρόνου, πράγμα που σίγουρα θα επηρεάσει τον ψυχισμό τους και κατ’
αναλογίαν και την κοινωνική τους συμπεριφορά.
Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, στους οποίους αν και
αυτοτιτλοφορούμαστε ως κληρονόμοι τους χωρίς ούτε να τους μοιάζουμε αλλά και
ούτε να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε, έλεγαν το σοφόν «πάν μέτρον άριστον» πράγμα
που μάλλον από ό,τι μου φαίνεται το έχουμε χάσει.
Κράτησα για το τέλος την αναφορά μου για έναν από τους συμμετέχοντες
που με έκανε να δακρύσω. Για έναν πραγματικό Πρωταθλητή της ζωής. Έναν τυφλό που
αντί να το βάλει κάτω και να μεμψιμοιρεί την τύχη του, σηκώθηκε δυνατά στα
πόδια του, πάτησε γερά, γέμισε με γνώσεις και εμπειρίες την ύπαρξή του και βγήκε
μπροστά με τη φωνάρα του, προπονημένη σκληρά και με τις δεξιοτεχνικές ικανότητές
του στο πιάνο και μας καθήλωσε.
Τραγούδησε παλλικαρίσια και μας συγκίνησε, ειδικά
την επιτροπή που θα τον έκρινε. Ο κόσμος τον ψήφισε μακράν για να συνεχίσει το
όμορφο ταξίδι του και να διδάξει σε εμάς τους αρτιμελείς τι θα πεί να έχεις Ελληνική
Ψυχή.
Μπράβο Νεκτάριε αγόρι μου!.. μαζί με τις ευχές όλων των
Ελλήνων που σε ψήφισαν θα σου στείλω και τις δικές μου και θα σου ευχηθώ καλή
συνέχεια και καλή επιτυχία. Ακόμα μία φορά μπράβο!..
Πηγή: Μεταρρύθμισις
