Η οικογένεια «Παπανδρέου» μπαίνει στο στόχαστρο της Δήμητρας Παπανδρέου. «Δεν τους χώρισα εγώ. Ο Ανδρέας δεν ήταν ευτυχισμένος» αναφέρει στο βιβλίο της ενώ τον χαρακτηρίζει «κυρίαρχο αρσενικό».
Από τις σελίδες του βιβλίου - εκδόσεις Λιβάνη- περνούν όλα τα πρόσωπα και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα περισσότερα από τα οποία περιγράφονται από την Δήμητρα Παπανδρέου με μελανά χρώματα. Ειδική μνεία γίνεται για τον Αλέξη Τσίπρα και τους σημερινούς πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού. «Ο Αλέξης κάνει γκελ αλλά ουδεμία σχέση με τον Ανδρέα» αναφέρει χαρακτηριστικά. Στο τέλος του βιβλίου η κα Παπανδρέου παροτρύνει τους «Παπανδρεϊκούς» να κάνουν κόμμα το οποίο όπως λέει θα στηρίξει χωρίς να συμμετέχει.
ΑΝΑΞΙΟΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ
Η πολιτική διαθήκη του έχει παραβιαστεί και οι εντολές του έχουν αθετηθεί απ’ όλο αυτό το παρασιτικό κύκλωμα που κατασπάραξε οτιδήποτε ζωντανό και ηθικό άφησε ο Ανδρέας. Έφυγε από τη ζωή ξαφνικά και άφησε το κόμμα σε ανάξιους διαδόχους.
Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
Η επίγνωση της απουσίας του με βασανίζει μέρα νύχτα, έρχεται κάθε τόσο σαν όραμα και είναι σαν να τον ακούω οργισμένο, σαν να είναι εδώ μπροστά μου και αναρωτιέται με θυμό: «Κανένας, μα κανένας απ’ όλους αυτούς τους ευεργετημένους αχάριστους να μην σεβαστεί την πολιτική μου παρακαταθήκη; Έπεσαν να εξαφανίσουν καθετί που με θυμίζει. Τα βιβλία μου αποσύρθηκαν! Μέχρι και οι φωτογραφίες, τα βίντεο των ομιλιών μου, οι εκδόσεις των εισηγήσεών μου, όλα! Τα συνθήματα, οι διακηρύξεις, η πολιτική γραμμή που έχω χαράξει έχουν αποσιωπηθεί! Τίποτα δεν θυμίζει εμένα και τις ιδεολογικές και πολιτικές μου αρχές, ούτε το μόρφωμα αυτό έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ που αγάπησε ο λαός! Εγώ τους κληροδότησα ένα ρωμαλέο Πατριωτικό Κίνημα κι αυτοί το κάνανε χυλό της παγκοσμιοποίησης...
Ο Τσοχατζόπουλος, μόλις έφυγα από τη ζωή, εξέπεσε, έγινε άλλος άνθρωπος, με απογοήτευσε... ο Λαλιώτης φορτώθηκε τον Σημίτη και τώρα έχει εξαφανιστεί... μερικοί γράφουν με θράσος βιβλία εναντίον μου, το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχθηκε από αυτούς εντελώς! Τι ντροπή! Ο Γιώργος έκανε όλα τα εκ διαμέτρου αντίθετα απ’ ό,τι εγώ πρεσβεύω. Έφτασε μέχρι τη διάσπαση του Κινήματος! Μην σας πουν πως “άλλαξαν οι εποχές”! Aυτοί άλλαξαν, αυτοί αλλοτριώθηκαν, αυτοί είναι έκπτωτοι των αρχών και των αξιών μας». Ακούω καθημερινά τα παράπονά του στη σκέψη μου και βασανίζομαι. Αχ, Ανδρέα! Μας λείπεις...
ΥΒΡΙΣ
Τελικά, σκέφτομαι, είμαι η μόνη Παπανδρέου που δεν χρησιμοποίησα ποτέ τον Ανδρέα για να πάρω δημόσια αξιώματα και να απολαύσω ειδική μεταχείριση από το σύστημα. Παρέμεινα πολιτικά υπερβολικά σεμνή και ταπεινή, όλα αυτά τα χρόνια.
Ισχυρίζομαι πως η τεχνητή προσωπολατρία στο άκουσμα «Παπανδρέου», μόνο λόγω επωνύμου, και η καταχρηστική αξιοποίησή της από τον ΓΑΠ συνιστά ύβρη και παραχάραξη της πραγματικής εικόνας του Ανδρέα.
ΓΑΠ: ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΙΑΝΟΣ
- Ένας σύγχρονος Ιανός, με δύο πρόσωπα στο ίδιο κεφάλι. Δί γλωσσος και διπρόσωπος. Κι όμως, είναι σταθερός! Πάντα υποτελής στο διεθνή παράγοντα. Αμετανόητα δικός τους, ασεβής προς τους Έλληνες, συνεπής στην ασυνέπειά του. Αυτή η μετριότητα μετατρέπεται, όσο περνάει ο καιρός, σε κακότητα. Ουδέποτε ανέλαβε τις ευθύνες του, ούτε παραδέχθηκε τα λάθη του.
ΑΝΤΙ-ΑΝΔΡΕΑΣ
- «Από τη μια πλευρά υπάρχει η αντικειμενική συνείδηση και από την άλλη η ψευδής εικόνα. Από τη μια ο Ανδρέας και από την άλλη ο αντι-Ανδρέας. Και, πάνω απ’ όλα, οι στραπατσαρισμένες ελπίδες για το μέλλον. Σύντομα αυτά θα τα κατανοήσετε».
Ο ΤΖΕΦΡΙ ΚΑΙ Η ΓΚΕΗΛ
- Ο Κ. Σκανδαλίδης τον είχε πει «Τζέφρι» σε μια συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και κόντεψαν να πλακωθούν. Έψαξα και βρήκα αφενός στη Wikipedia το 2008 στα αγγλικά ότι: «born as Geoffrey», δηλαδή ότι δηλώθηκε έτσι μετά τη γέννησή του. Επιβεβαιώθηκα από το βιβλίο του Γ. Λακόπουλου και τη βιβλιοπαρουσίαση από την Πανδώρα στο Βήμα στις 18/06/2008.
«Στο νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου για τον Ανδρέα Παπανδρέου προτού ασχοληθεί με την πολιτική μαθαίνουμε και κάτι ενδιαφέρον για τον Γιώργο Παπανδρέου προτού γίνει... Γιώργος. “Μα δεν ήταν πάντα Γιώργος;” είναι το εύλογο ερώτημα. Και όμως, δεν ήταν. Τον Γιώργο λοιπόν τον έλεγαν Τζέφρι (Geoffrey) προτού γίνει Γιώργος. Έχω την εντύπωση ότι η αποκάλυψη αυτή του Γ. Λακόπουλου συνιστά τη σημαντικότερη εισφορά στη μελέτη του φαινομένου Γιώργος.
Νομίζω επίσης ότι στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ πάει πολύ το Τζέφρι και κάτι μου λέει ότι θα του κολλήσει...» Στις σελίδες 124-125 (είναι το μοναδικό δημοσίευμα που αναφέρεται σε ορθόδοξη βάπτιση του Γ. Α. Παπανδρέου): «Δεν το είχε συζητήσει με κανέναν. Το 1959, που είχε μετακομίσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα ορθόδοξοι χριστιανοί. Ο Γιώργος, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι, πήρε και επισήμως το όνομα του παππού του, με ανάδοχο τον καθηγητή Γιώργο Λιανόπουλο – φίλο του Ανδρέα από την Αμερική και υφυπουργό του Καραμανλή στη Μεταπολίτευση. Την Γκέηλ, όπως ήταν το αμερικανικό όνομα της Σοφίας, τη βάφτισε η γιαγιά και της έδωσε το δικό της όνομα.
ΕΓΙΝΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΛΕΩ... ΑΝΔΡΕΑ
Ο Γ. Παπανδρέου δεν είναι το «καλό παιδί», είναι συνειδητός σε όλες τις πράξεις του και κακώς, μετά από τόσα χρόνια βουλευτικής θητείας, χρεώνουν σε «κακούς συμβούλους» του περιβάλλοντός του τις επιλογές του... Έχει ελλιπέστατη έως μηδενική κλασική ελληνική παιδεία και παντελή άγνοια της ελληνικής γραμματείας. Έζησε στην Αμερική, στον Καναδά, στη Σουηδία και έχει ως πρωτότοκος ιδιαίτερη εξάρτηση από τη μητέρα του, έζησε κοσμοπολίτικη ζωή (κάνει ατελείωτες διακοπές), δεν γνώρισε την ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση (οι γνωστές γκάφες), δεν διδάχθηκε καθόλου την ελληνική Ιστορία και πήρε το βουλευτικό αξίωμα νεότατος το 1981, ελέω Ανδρέα. Ο Ανδρέας τότε «πιέστηκε» οικογενειακώς για να τον «αποκαταστήσει» και φοβόταν μην εκτεθεί από τον ανεπαρκή πολιτικά γιο του. Εγκατέλειψε συστηματικά και καθ’ ολοκληρία την πολιτική παρακαταθήκη του Α. Παπανδρέου επί εποχής Σημίτη και κατόπιν αποσιώπησε την πολιτική του γραμμή, εξαφάνισε μεθοδικά τα κείμενα και τα βιβλία που αποκαλύπτουν τη διάσταση απόψεων και τη σύγκρουση προσανατολισμού που έχει ο ίδιος με τον Α. Παπανδρέου! Καθήλωσε και εκμεταλλεύτηκε συναισθηματικά τους παλιούς ανδρεϊκούς, που αναπολούσαν στο όνομα την αναβίωση της ένδοξης πολιτικής του γραμμής, και εκπαραθύρωσε έντεχνα ή βάναυσα, σταδιακά, ως επικίνδυνους για τον ίδιο, όλους τους πιστούς στον Ανδρέα.
ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟΥΣ ΟΡΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
Η αρχή της φανερής αλλαγής πλεύσης του έγινε με την επιλογή υποστήριξης των εκσυγχρονιστών στο Συνέδριο διαδοχής του Ανδρέα, όπου προτίμησε τους «ορκισμένους εχθρούς του», με επικεφαλής τον Σημίτη, για την ηγεσία του Κινήματος. Όταν μάλιστα ανέλαβε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ (το 2004 τηρήθηκε η συμφωνία του 1996 με τον Σημίτη), μάζεψε συνειδητά τους υβριστές του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας: Δαμανάκη: «κλέφτες του ΠΑΣΟΚ», Ανδρουλάκης: «γύφτοι του ΠΑΣΟΚ», Μάνος-Ανδριανόπουλος: «νατοϊκοί νεοφιλελεύθεροι απολογητές». Με αυτή του την επιλογή, έδιωξε και αδρανοποίησε έκτοτε πολύ κόσμο του ΠΑΣΟΚ.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ
Ο ΓΑΠ είναι ένας ξεκάθαρος αντι-Ανδρέας. Είναι ενδοτικός και παίζει το παιχνίδι αυτών που τον προσηλύτισαν στη Νέα Τάξη. Δεν είναι λάθος επιλογή του, είναι πλήρως συνειδητή η στάση του.
ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
Παραμένει ανεξίτηλη η ιστορική στιγμή που έκανε το υποτιθέμενο λάθος για το οποίο ουδέποτε μετάνιωσε. Και ξέρετε γιατί; Επειδή αυτό το «λάθος» ήταν η χαρά των αμερικανικών συμφερόντων και των γνωστών κερδοσκόπων. Αυτούς εξυπηρετούσε, αυτοί τον περιέθαλψαν στη συνέχεια. Εξ αυτού προκύπτει και η εμμονή του ότι είχε δίκιο. Αν έλεγε έκανα λάθος, θα του απαντούσαν αυτοτιμωρήσου τώρα. Η απόδειξη; Ιδού! Στις 04/04/2011 συναντήθηκε επί μακρόν στο Μέγαρο Μαξίμου με το μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος. Ο κ. Γ. Παπανδρέου και ο κ. Τζ. Σόρος συζήτησαν για τη διεθνή οικονομική κατάσταση και κυρίως για τα προβλήματα στην Ευρω- ζώνη και την Ελλάδα. Πολλοί αποδίδουν την πρότασή του για Δημοψήφισμα στο γνωστό κερδοσκόπο. Μερικοί ακόμα εξακολουθούν να σκέφτονται καλοπροαίρετα ρομαντικά, ξέρετε όμως τι θα είχε γίνει αν πραγματοποιούνταν το Δημοψήφισμα; Μαζική φυγή κεφαλαίων από τη χώρα και πανικός στις παγκόσμιες αγορές. Ο εκβιασμός θα εξαγρίωνε τους Έλληνες, θα καταψήφιζαν με πάθος το μνημόνιο και θα είχαμε πλήρη κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.
Ο ΡΟΛΟΣ ΓΑΠ ΣΤΟ ΔΝΤ
Ο ΓΑΠ απέτυχε επειδή ο ίδιος δεν είχε τις επαρκείς οικονομικές γνώσεις που απαιτούσαν οι συνθήκες. Ούτε συγκρότησε ένα σταθερό οικονομικό επιτελείο Ελλήνων, από πρόσωπα με ιδιαίτερες ικανότητες. Οι διακόσιοι ξένοι σύμβουλοί του τον έσπρωχναν στο ΔΝΤ. Δεν ενστερνιζόταν καθόλου την αναγκαιότητα μιας στενής συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πίστευε, δυστυχώς, στη δυνατότητα αυτοδύναμης αντιμετώπισης της κρίσης, βασιζόμενος στη στήριξη των ΗΠΑ. Ή τελικά επέτυχε; Έφερε, δηλαδή, σε πέρας τη δύσκολη αποστολή, να μας φέρει το ΔΝΤ. Τίναξε στον αέρα την παγκόσμια οικονομική ισορροπία, επιβάλλοντας παγκοσμιο-κυβερνητικές επιλογές επιτάχυνσης της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μήπως, αν αντιστρέψουμε την εικόνα, θα φανεί η άλλη πλευρά των σκιωδών συμφερόντων;
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ Η ΕΛΛΑΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ
Όταν άλλαξε τον πίνακα στο Μέγαρο Μαξίμου, όλοι απορούσαν! Ποιοι τον μάλωσαν κι έσπευσε να τον αποσύρει; Πολλοί επίσης θα αναρωτήθηκαν γιατί αντικαταστάθηκε ο υπέροχος ιστορικός πίνακας του Βρυζάκη και τι απεικονίζει ο νέος άχρωμος και άοσμος πίνακας;
Εγώ, λοιπόν, είμαι σίγουρη και δεν αναρωτιέμαι πλέον καθόλου. Αντιλαμβάνομαι ξάστερα το λόγο που Η Ελλάς Ευγνωμονούσα, με αποτυπωμένα τα πρόσωπα των Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Μιαούλη, Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, Αλέξανδρου Υψηλάντη και των άλλων εθνικών αγωνιστών, προξενούσε ψυχική αναστάτωση στον Αμερικανό, δίχως ελληνική καρδιά.
Άσε που κάθε φορά που τον έβλεπαν οι εισερχόμενοι στο γραφείο του εχθροί της Ελλάδας θα του λέγανε: «Άλλα μας λες και άλλα κάνεις, εμείς σε ξέραμε για παγκοσμιοποιητή και συ μας βγήκες εθνικισταράς». Οπότε συμμορφώθηκε προς τας υποδείξεις.
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ...ΓΡΟΣΙΑ
Ο Γιώργος Παπανδρέου ετοίμασε συστηματικά τη διαχείριση της εξουσίας του. Είχε φτιάξει ένα πολύ μεγάλο γκρουπ αγγλόφωνων συνεργατών. Δεν άνοιγε τα χαρτιά του στους αμύητους. Ήταν σφίγγα. Όσο μεγάλωνε, απέβαλλε από μέσα του το πρότυπο του πατέρα του, το οποίο και απέρριψε υποβοηθούμενος από το μητρικό αρχέτυπο.
Ο δρόμος του Ανδρέα είχε κινδύνους, ρίσκα μεγάλα και πολέμους με τα συμφέροντα, είχε λατρεία για την Ελλάδα. Ο άλλος δρόμος είναι στρωμένος με προδοσίες, με συμμετοχή σε διεθνείς συνωμοσίες, δεν έχει ιερά και όσια, έχει όμως πολλά γρόσια... Δικαίωμά του να τον ακολουθήσει, κι ας βγάζει στο μονοπάτι το πονηρό.
Ο ΕΥΓΕΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΓΟΥΝΗΣ ΓΑΠ
Τι ήταν τελικά; Ευγενοφανής και κλασικά αχάριστος; Η μηδενική ελληνική του παιδεία τον καταδίκασε να είναι μέτριος έως λίγος; Το σίγουρο είναι πως δεν απέκτησε ποτέ το μεγαλείο του Ανδρέα, ούτε στο ελάχιστο. Ο Ανδρέας ήταν μια ευαίσθητη ψυχή. Συγχωρητικός μέχρι αγιοποίησης. Κερνούσε και γλεντούσε ως Έλληνας. Ο Γιώργος, ρε παιδί μου, ουδέποτε έβαζε το χέρι στην τσέπη να πληρώσει. Υποτίθεται ότι αυτός δεν κρατούσε ποτέ λεφτά μαζί του. Αντίθετα, είχε μια ύπουλη διπλωματία. Σ’ τη φύλαγε και σ’ την έφερνε πισώπλατα. Σε θυσίαζε αδίστακτα για να πετύχει τους στόχους του.
Ο Ανδρέας ήταν άρχοντας, άφηνε δυνατό πουρμπουάρ σε σερβιτόρους και ξενοδοχεία, δώρο από το μισθό του σε αστυνομικούς και εργαζόμενους. Ήταν ονομαστός γι’ αυτό. Τακτοποιούσε τους λογαριασμούς του πάντα. Όταν δεν είχε αρκετά χρήματα μαζί του, ουδέποτε ξεχνούσε να καλύψει το χρέος του. Ο ΓΑΠ δεν είχε ποτέ ιερό σκοπό. Γι’ αυτό το λόγο περιορίστηκε στο ρόλο του απλού εντολοδόχου. Λιγουρεύεται μια θέση διαπραγματευτή στον ΟΗΕ, μέχρι και την απόρθητη θέση του γενικού γραμματέα. Κάπου εκεί θα κλείσει τον κύκλο του, ελπίζει. Μακριά από μας, μην μας κάψει...
Η «οικογένεια» κατάφερε να κάνει απεχθές το όνομα Παπανδρέου.
Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ
Αντιπαράθεση στα ίσια Ευθέως, ευθαρσώς και κατά μέτωπο, και όχι ύπουλα, ξεκαθαρίζω τη στάση μου απέναντι στον Γ. Παπανδρέου: «Έπαιξε βρόμικα πολιτικά παιχνίδια και λερώθηκε, δεν τον ξεπλένει τίποτα! Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως εκτέλεσε πλήρως το πολιτικό συμβόλαιο που του έδωσαν οι διεθνείς παράγοντες για να εφαρμόσει στην Ελλάδα. Όλες του οι ενέργειες είχαν συγκεκριμένη στόχευση. Δεν έκανε για πρωθυπουργός, δεν αγωνίστηκε για τα εθνικά δίκαια, ακριβώς διότι δεν τα πίστευε. Προώθησε άλλα πράγματα, που αληθινά πιστεύει. Δεν είναι Έλληνας στη συνείδηση, στο παραμικρό. Είναι όργανο της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και αυτός και όλοι τους που μας αλυσόδεσαν με το ΔΝΤ και την τρόικα. Γι’ αυτά που αυτός περηφανεύεται η ψυχή του Ανδρέα Παπανδρέου μελαγχολεί και εξεγείρεται. Όλα όσα του καταλογίζουν έχουν βάση. Δεν είναι ήρωας, είναι αντιήρωας. Δεν είναι πρότυπο, δεν εμπνέει, δεν έχει κρατήσει τίποτε από τα χαρίσματα του πατέρα του. Κρίμα κι άδικο.
Δεν εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από την πρωθυπουργία, αλλά διασώθηκε μέσω Παπαδήμου για να μην φύγει σαν κλέφτης νύχτα. Όλα εδώ πληρώνονται. Με την προβοκάτσια που έκανε απέναντι στο συνένοχό του Βενιζέλο, με τις βρισιές στο Ζάππειο (Σεπτέμβριος 2014), έχασε κάθε αξιοπρέπεια. Αλλά και ο άλλος με το να βάζει σε κύκλους τις φωτογραφίες των αφελών οπαδών του Γιώργου που τον γιουχάρισαν έδειξε πόσο λίγος είναι. Τελικά, και οι δύο είναι το ίδιο απαξιωμένοι και θα πάνε πολιτικά άκλαυτοι. Το εκλογικό αποτέλεσμα στις 25/01/2015 με δικαίωσε για τον Γιώργο, πήρε αυτό που του αξίζει».
Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΝΟΥΑΛΙ
Αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, αν σας έλεγαν για κάποιον ότι τα Χριστούγεννα ευχήθηκε Καλό Πάσχα και ανήμερα της Λαμπρής, το μεσημέρι, ευχήθηκε στους Έλληνες και τις Ελληνίδες Καλή Ανάσταση, ότι έβαλε στο μανουάλι το κερί μαζί με το ποτηράκι που έχουν οι λαμπάδες για να μην στάζουν όταν είναι αναμμένες, τι συμπέρασμα θα βγάζατε;
Χαρακτηριστική είναι επίσης η απορία του την Πρωτοχρονιά, μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης: «Τι λέμε τώρα;» αναρωτήθηκε. Όταν έχουμε θρησκευτικές γιορτές και σημαντικές ημερομηνίες και επετείους τα χάνει. Σας παραθέτω για σύγκριση το πολλαπλό μήνυμα για Καλή Ανάσταση του Ανδρέα: «Για το λαό μας η Ανάσταση, η τελευταία πράξη του θείου δράματος, σημαίνει ένα μέλλον διαφορετικό από αυτό που έχει διαμορφωθεί έως τώρα.
Σημαίνει μια Ελλάδα που να αισθάνεται ασφαλής και ισχυρή σ’ αυτή τη δύσκολη γωνιά της γης κι έναν λαό που να αισθάνεται ότι συνεισφέρει δημιουργικά και δεν οδηγείται προς αδιέξοδα. Πιστεύω ότι η λέξη Ανάσταση περιέχει το μήνυμα για όλο το λαό μας και το έθνος μας» (Εξόρμηση, 25/04/1992). Μάθε, παιδί μου, γράμματα!
Η ΚΗΔΕΙΑ, ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΥΧΙ ΞΕΚΑΛΤΣΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ..ΕΘΙΜΟ
Ο Κώστας Σημίτης, το βράδυ της 26ης Ιουνίου 1996, πήγε στο Καστρί μετά την κηδεία του Α. Παπανδρέου και συλλυπήθηκε τα παιδιά του, ύστερα ήρθε σ’ εμένα. Μια σύντομη ολιγόλεπτη τυπική επίσκεψη μετά της συζύγου του Δάφνης. Η κ. Δάφνη ήρθε με άνεση και κόκκινο βαμμένο νύχι. Έτσι ήταν και στην κηδεία. Όπου ήρθε δίχως κάλτσες! (Το πρωτόκολλο είναι αυστηρό σε αυτές τις περιπτώσεις και ορίζει με σαφήνεια την εμφάνιση).
Όταν έφυγαν, ήρθε στη μνήμη μου μια ιστορία που μου έλεγε ο Ανδρέας για κάποιον που νυμφεύθηκε την αδερφή της γυναίκας του όταν αυτή απεβίωσε και τον ρώτησα πώς έγινε αυτό. «Έθιμο είναι», μου είπε, «σε κάποιους λαούς. Ο καθηγητής Σημίτης ξέρει». Έμεινα άφωνη τότε. Γίνονται και αυτά; αναρωτήθηκα. Ακόμα δεν έχω ξεδιαλύνει τι εννοούσε.
ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΔΡΕΑ «ΑΔΙΚΗΣΑ ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ»
Δεν σας κρύβω ότι τον τυραννούσαν τα πολιτικά λάθη του, τα παραδεχόταν και μου τα εκμυστηρευόταν. Έλεγε, για παράδειγμα: «Τον Καραμανλή δεν έπρεπε να τον βγάλω από την Προεδρία της Δημοκρατίας, τον έχω αδικήσει, ευτυχώς που τα βρήκα- με για τη Μακεδονία και σώζεται η ελληνικότητα της περιοχής, δεν θα δώσουμε ποτέ στους Σκοπιανούς το όνομα».
«ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΤΟΝ ΣΗΜΙΤΗ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ»
Για τον Σημίτη: «Δεν θα αφήσω ποτέ να πάρουν στα χέρια τους αυτοί οι κύκλοι το κόμμα». Και αυτοσαρκαζόταν: «Είμαι πολύ συγχωρητικός», μου έλεγε, «αλλιώς τι παπα-Ανδρέας θα ήμουν;»
Όταν έφυγε ο Τσοβόλας, είπε: «Έχασα άδικα έναν δικό μου άνθρωπο και άλλαξαν στο χειρότερο οι κομματικοί συσχετισμοί». Το ανέκδοτο για τον Άκη, «Τι ώρα είναι; Όποια θέλετε εσείς, κ. Πρόεδρε», τον προβλημάτιζε. «Τον άφησα ελεύθερο και υποτίμησα τις συνέπειες από τη ζημιά που έκανε με τους συνδικαλιστές». Τον αποκαλούσε μάλιστα «χρυσή μετριότητα».
ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ
Οι σημιτικοί με την ανοχή του Γ. Παπανδρέου γκρέμισαν το ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Η γενική εκκαθάριση στελεχών που δεν ανήκαν στους εκσυγχρονιστές ήταν η επιχείρηση «ανασυγκρότηση», όπως σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε μέσω των Θ. Τσουκάτου, Μιχ. Νεονάκη, Στ. Μανίκα και Χρ. Πρωτόπαπα. Η εκκίνηση δόθηκε από τα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ, απ’ όπου απομακρύνθηκαν κακήν κακώς ως «τεμπέληδες» όσοι υπάλληλοι ή στελέχη δεν θεωρήθηκε ότι συνέπλεαν με τη νέα εποχή του κόμματος. Πραγματοποιήθηκε εκκαθάριση και όλων των εστιών που θύμιζαν το αποκαλούμενο «Ιστορικό ΠΑΣΟΚ».
ΑΙΧΜΕΣ ΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Είναι ιδιοκτήτρια του Καστριού, που από το 1999 έως το 2006 το θεωρούσε «νέο Παρθενώνα» (επειδή γλίτωνε 50% από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας) και το 2007 ζήτησε από το Συμβούλιο της Επικρατείας να το αποχαρακτηρίσει από ιστορικό «επειδή είναι ένα σύνηθες κτίσμα της περιοχής και κανένα ιστορικό γεγονός δεν συνέβη εκεί».
Ήδη είχε χτίσει το 80% από τα τέσσερα στρέμματα και συνεπώς δεν χρειαζόταν τη φοροαπαλλαγή. Φαίνεται με την ίδια ευκολία που μετονομάζει το Καστρί από Παρθενώνα σε «αχούρι», αυτομετονομάζεται και η ίδια. «Πρωτο»-βαφτίστηκε Γκέηλ και κράτησε αυτό το όνομα μέχρι να έρθει στην Ελλάδα το 1978.
ΓΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ-ΤΟ ΚΡΥΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ
Στις 12/02/2004 στη Σκάλα Λακωνίας, σε προεκλογική συγκέντρωση της κ. Τασίας Κανελλοπούλου, όπου είχε πάει για να τη στηρίξει, άφησε άφωνους τους παρευρισκόμενους. Θέλοντας να ευθυμήσει την κατάσταση, προσπάθησε να τους διασκεδάσει: «Να σας ειπώ ένα ανέκδοτο. Κάποτε ένας παπάς που πήγε στον Παράδεισο ρώτησε τον Άγιο Πέτρο, γιατί η Παναγία είναι πάντα λυπημένη και κρατά πάντα ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά της; Γιατί άραγε; Ξέρετε; Όχι; Απλό, γιατί δεν έκανε κορίτσι», και ξέσπασε σε γέλια, χα χα! Όλοι έμειναν άναυδοι. Αυτό είναι χιούμορ των αιρετικών, μονολογούσαν. Έγινε πάταγος και βούιξε το πανελλήνιο.
ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν, ούτε σχολιάζουμε αυτά που έγραφε ο Γ. Κουρής στην Αυριανή, ότι η δαιμόνια αυτή γυναίκα «δεν έβρασε ποτέ ούτε ένα αβγό για τον Ανδρέα».
Την ώρα που εμείς εδώ ταλανιζόμασταν με το λεγόμενο «Βρόμικο ’89», η κυρία Μαργαρίτα είχε συνάψει από το 1987 δεσμό στις ΗΠΑ! Κυκλοφορούσε μαζί του χεράκι-χεράκι. Δικαίωμά της! Διάλεξε τον κ. Πολ Όλαμ, καθηγητή εξ Όρεγκον και χήρο.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣΑ
Εγώ μπήκα στη ζωή του Ανδρέα με δική του επιλογή, αφότου το ζευγάρι ήταν ήδη συμβατικό και ο Ανδρέας «φευγάτος» από πάρα πολύ καιρό, αρκετά χρόνια νωρίτερα. Δεν τους χώρισα εγώ, ζούσαν στην ουσία χωριστά. Όλοι το ήξεραν και το επιβεβαιώνουν.
ΤΑ «ΦΙΔΙΑ»
Είχε κατάθλιψη, λοιπόν, ο Ανδρέας; Αν είναι αλήθεια, ποιο ήταν το παθογόνο οικογενειακό περιβάλλον που την προξένησε; Όσον αφορά την ανασφάλεια που δικαιολογημένα ένιωθε, περιστοιχιζόμενος από τόσα φίδια στη ζωή του, θα συμφωνήσω.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ
Του έλειπε η ηρεμία και η οικογενειακή γαλήνη. Δεν ήταν ευτυχισμένος. Όλοι σε αυτή την περίπτωση, όταν δεν ξεδίνουν ποικιλοτρόπως, κλείνονται στον εαυτό τους. Επόμενο ήταν ο Ανδρέας να στέκεται ψυχικά απόμακρος και να μην θεωρείται του χεριού τους. Όταν δραπέτευσε οριστικά και βγήκε από το κλουβί της συμβατικότητας, έδειξε άλλο πρόσωπο. Εγώ πάντως τον γνώρισα ευδιάθετο, ευαίσθητο, τρυφερό, μ’ ένα βλέμμα βαθύ, διαπεραστικό, φιλοσοφημένο και ζωντανό• ένας κεφάτος άνθρωπος που ήξερε και ήθελε να χορτάσει τη ζωή. Διαισθάνθηκα αμέσως ότι επρόκειτο να διαδραματίσει για μένα το ρόλο του καθοδηγητή, του καθρέφτη, του καταλύτη, με λίγα λόγια ότι επρόκειτο να καθορίσει τη ζωή μου διά παντός.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ
Αντίθετα, μπορώ να ισχυριστώ ότι ο Ανδρέας, λόγω της δικής του υπερδραστηριότητας ως άνδρα, πέταγε σαν πεταλούδα και δεν πιανόταν ποτέ. Ήταν κυνηγός και κυρίαρχο αρσενικό. Αν το αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό, τα λόγια είναι περιττά. Ένας ηγέτης τα ’χει αυτά τα «χαρακτηριστικά».
Ο ΣΗΜΙΤΗΣ.. ΒΓΑΖΕΙ ΓΛΩΣΣΑ!
Ο Κ. Σημίτης κυκλοφόρησε και αυτός βιβλίο και τόλμησε να κριτικάρει στην αυτοβιογραφία του τον Νοέμβρη του 2015 τον Ανδρέα, με το γνωστό ύπουλο, θρασύδειλο ύφος του: «Οι πρακτικές της περιόδου τόσο του σκανδάλου Κοσκωτά όσο και της ασθένειας του Ανδρέα εμπότισαν την ηγετική ομάδα που περιέβαλλε τον Ανδρέα με την αντίληψη πως οτιδήποτε συμβάλλει στην κατάκτηση και τη διατήρηση της εξουσίας είναι θεμιτό».
Με άλλα λόγια, ο κ. Σημίτης, που επί πρωθυπουργίας του θέριεψε η διαπλοκή και έγιναν τα σκάνδαλα του χρηματιστηρίου και των Ολυμπιακών Αγώνων αποκλειστικά με στελέχη των εκσυγχρονιστών, θα μας βγάλει και γλώσσα από πάνω!
ΑΙΧΜΕΣ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ 2000
Δεν θα κρύψω τίποτα. Άποψή μου από διαφορετικές πηγές είναι ότι στις εκλογές του 2000 διπλοψήφισαν-τριπλοψήφισαν μερικές χιλιάδες Ρωσοπόντιοι, μένει να ερευνηθεί ιστορικά, αν και πολύ αμφιβάλλω, ότι αυτοί αρκούσαν για να αλλάξουν το αποτέλεσμα και να δώσουν τη νίκη στον Σημίτη, αυξάνοντας τη μικρή διαφορά υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Η πράξη αυτή είναι κατάπτυστη.
Η «ΑΓΟΝΟΣ ΕΥΦΥΙΑ» ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ο βουλιμικός κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είναι το χαϊδεμένο παιδί των εκδοτικών συγκροτημάτων. Εξυπηρετεί κάθε τους ανάγκη. Με ντροπολογίες, με διευκολύνσεις, με διευθετήσεις δανείων, με απαλλαγή τραπεζιτών από ευθύνες. Όλα τα κάνει και συμφέρει. Είναι νομότυπος με κατασκευασμένους νόμους. Η ΝΔ, που τον είχε καταγγείλει για τα υποβρύχια, του τη χάρισε για λόγους κυβερνητικής συνοχής. Ήταν κάποτε ένα καλοπροαίρετο παιδί, με τόση φιλαρχία όμως, που κατάντησε συστημικό τέρας. Αυτός ο ατέρμονος βερμπαλισμός τού ασυγκράτητου υπερεγώ του τον έχει καταστρέψει. Ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος είχε έρθει κάποτε πολύ κοντά στον Ανδρέα. Ο Ανδρέας όμως είχε θυμώσει όταν του πρότεινε να παραστεί στο Ειδικό Δικαστήριο και να υποστεί μια διαδικασία νομιμοποίησης των συκοφαντών του. Έλεγε στο στενό μας κύκλο: «Έχει ευφράδεια λόγου, αλλά κενολογεί. Άγονος η ευφυΐα του. Δεν είναι ουσιώδης και πρακτικός». Ο Ανδρέας υπήρξε μοναδικός ονοματουργός. Στόλισε κυριολεκτικά τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο.
Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΡΙΞΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΤΟ ΣΚΟΠΕΛΟ
Ο Βενιζέλος απλά περίμενε πλέον πότε θα γλιστρήσει ο ΓΑΠ για να του πάρει την καρέκλα. Ο ΓΑΠ, επιρρεπής στις πτώσεις (π.χ. ποδήλατο), δεν άργησε να τα διαλύσει όλα. Έκανε το άλμα στο κενό, με την ατυχή έμπνευση ή συμφωνία με τον Σόρος να προτείνει Δημοψήφισμα, και κατέρρευσε. Τα υπόλοιπα ήταν πλέον διαδικαστικά. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, κλεισμένος στον εαυτό του με εμφανή ναρκισσισμό, πήρε το καράβι από τον ύφαλο που το είχε ρίξει ο ΓΑΠ και το πήγε στο σκόπελο, ώστε να συντριβεί, δίχως ενοχές, στον επιθανάτιο ρόγχο της φίλαυτης ουτοπίας.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ!
Μεγάλη και ασυγκράτητη η οργή του. Βράζει μέσα μου το πάθος του. Ειλικρινά, είναι μεταφυσική αυτή η σχέση. Ένας συμπαντικός παλμός με συγκλονίζει. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι ο Ανδρέας θα ήταν τόσο ζωντανός μες στην ψυχή μου σήμερα. Τον τρέμουν ακόμα όλοι τους. Όσοι προσπάθησαν να τον σβήσουν από τη σύγχρονη Ιστορία για να τον εμφανίσουν μετά από πενήντα χρόνια κατακρεουργημένο έχουν χάσει το παιχνίδι. Το προβλέπω, θα συγκρουστούμε άγρια με τους κατά παραγγελία κατασκευαστές πλυντηρίων γνώμης! Δεν θα περάσει έτσι απλά η ακαδημαϊκή προσπάθεια να τον εμφανίσουν σαν αμφίσημη προσωπικότητα. Αυτή την παραγγελία που έχουν κάνει οι εχθροί του θα τη διαλύσω με επιχειρήματα δημοσίως. Όσοι εγκατέλειψαν τον Ανδρέα να υπερασπιστούν τις νέες επιλογές τους μόνοι τους. Ο Ανδρέας μετά θάνατον δεν συγχωρεί!
Η «ΜΠΑΚΑ» ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ
Η άθλια φράση του Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε» είναι κλασική μέθοδος, εφαρμοσμένη και δοκιμασμένη με επιτυχία, για να καταστήσει τους πολίτες ψυχικά συνένοχους στην τεράστια λεηλασία του εθνικού πλούτου που εφαρμόζουν οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι. Αν μαζί τα φάγαμε, κ. Πάγκαλε, να πληρώσουμε κατά το γερμανικό σύστημα! Τάφος αρνιών και ψαριών η μπάκα σου! Εσύ θα πληρώσεις τα λουκούλλεια γεύματά σου και ο λαός τα σουβλάκια του. Η δε μεσαία τάξη τα κοψίδια της, απλά πράγματα.
Ο ΓΙΑΝΝΟΣ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΑ ΔΟΛΑΡΙΑ
Ο Γιάννος Παπαντωνίου ήταν άνθρωπος που αγαπούσε πολύ το χρήμα. Ιδιαίτερα το δολάριο. Στα σκαμπανεβάσματα του οποίου ποντάριζε συχνά. Αυτά λένε τα πουλάκια που τον περιέβαλλαν.
Η ΦΩΦΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΗΓΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
Δεν θα αντιπαρατεθώ με τη Φώφη Γεννηματά, είναι επιλογή του Βενιζέλου, επειδή ο ίδιος θέλει να βγει από το κάδρο όπου ρίχνουν τα βελάκια. Την κατηγορούν για άοσμη, άγευστη, μέτρια πολιτικά και λίγη για το αξίωμα της προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Εμένα ένα με ενδιαφέρει, πως δεν έχει τα θεωρητικά, ιδεολογικά και ουσιαστικά προσόντα και τη συγκρότηση για να δώσει ξανά στο χώρο τη χαμένη του ψυχή. Εξάλλου, ουδέποτε συγκρούστηκε με τα νοσηρά φαινόμενα του Κινήματος και δεν έχει εσωκομματική αγωνιστική ιστορία. Δεν είναι πρωταγωνίστρια χάραξης πολιτικής γραμμής. Έχει διαχειριστικό ρόλο. Είναι η κόρη του αείμνηστου Γεώργιου Γεννηματά. Φέρει το όνομα απλώς και μόνο. Κρίνεται από τη διαδρομή της. Το χαμηλό προφίλ τής έδωσε διάρκεια, αλλά δεν έχει ηγετικά προσόντα, οργανωτική πείρα και θεωρητική κατάρτιση. Επομένως, δεν περιμένω τίποτα και δεν θα προκύψει κάτι.
Ο ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος είναι ένας από αυτούς τους αχάριστους. Τον πήρε ο Ανδρέας και του έδωσε αξία. Ένας σκληρός εκσυγχρονιστής του Σημίτη, που θέλει να ιδρύσει κόμμα. Θέλει να γίνει ο σωτήρας του παρελθόντος με ένα νέο τέχνασμα, από τα ήδη γνωστά, της πολιτικής παγίδας του συστήματος. Απλά θα είναι ΠΟΠ (Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης), δηλαδή μια κουτσουπιά ή μια Ελιά, τόσο φρέσκος σαν Σημίτης με κύρτωση και μαγκούρα.
Ο «ΑΡΚΟΥΔΟΣ»
Ο «αρκούδος» Νίκος Αθανασάκης, ως εκπρόσωπος Τύπου, και όλοι οι συμπαρομαρτούντες απέδειξαν πόσο χοντρόπετσοι είναι. Δεν είχαν την ψυχή και το κουράγιο να αντισταθούν. Πρώτον, επειδή δεν το πίστευαν και, δεύτερον, επειδή είχαν πέσει με τα μούτρα στο μέλι της εξουσίας, σαν αρκούδες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν τα σήκωνε αυτά! Θα είχε καταχερίσει δυναμικά όλους και όλες που κατάντησαν τρόφιμοι της λέσχης. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά του διαχρονικού Ανδρέα και των φθαρτών πολιτικά και δακτυλοδεικτούμενων πλέον επιγόνων του.
ΤΣΙΠΡΑΣ: ΕΧΕΙ ΓΚΕΛ ΑΛΛΑ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΝΔΡΕΑ
Η άποψή μου για τον κ. Αλέξη Τσίπρα: ουδεμία σχέση έχει ο κ. Τσίπρας με τον Ανδρέα. Οι απόψεις τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Δεν μπορώ όμως να μην του αναγνωρίσω ότι «κάνει γκελ» μόλις εμφανίζεται, και αυτό είναι ένα χάρισμα. Οφείλω να νουθετήσω τους Συριζαίους που υπερβάλλουν σε νεωτερισμό: «Άλλο διεθνισμός και άλλο αρνησιπατρία. Καλός διεθνιστής είναι μόνο ο σωστός πατριώτης». Τώρα είμαστε στη φάση των μεγάλων πολιτικών διαβουλεύσεων και η κάθε Κυριακή θα ’ναι «κοντή γιορτή».
ΕΚΤΙΜΩ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Θα σας αποκαλύψω ότι από τους Προέδρους της Δημοκρατίας μόνο ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος με παίρνει κάθε χρόνο, και πριν βέβαια, για ευχές στη γιορτή μου και από τις κυβερνήσεις μόνο αυτή του Κώστα Καραμανλή εφάρμοζε το πρωτόκολλο που αφορά τη χήρα πρωθυπουργού.
ΔΗΜΗΤΡΑ: ΚΑΝΤΕ ΚΟΜΜΑ ΘΑ ΣΑΣ ΣΤΗΡΙΞΩ
Επομένως, πάρτε τις ευθύνες σας! Κάντε κάτι ο καθένας προσωπικά! Γνωρίζετε καλά τι. Και το λέω ευθαρσώς. Σας εξωθώ να αναλάβετε μια αναμενόμενη πολιτική πρωτοβουλία. Θα σας στηρίξω. Και βέβαια θέλω να συμμετάσχω σε ένα Κίνημα αρχών και αξιών του Ανδρέα. Σας έδωσα πολιτικό υλικό. Ναι, θα βοηθήσω, αλλά στην αρχή όχι με τη φυσική παρουσία μου. Δεν δικαιούμαι να υποκαταστήσω ένα γνήσιο Λαϊκό Κίνημα. Δεν θέλω να πει κανείς ότι κάνω διακρίσεις, εκμεταλλεύομαι τη σχέση μου με τον Ανδρέα και φτιάχνω περιβάλλον. Εσείς θα προχωρήσετε κι εγώ σεμνά θα δώσω όλες μου τις διανοητικές, ψυχικές και ανθρώπινες δυνάμεις ώστε να τα καταφέρουμε. Όμως κεντρικό σύστημα αναφοράς να μην με κάνετε. Βρείτε, αναζητήστε, γνωριστείτε, επικοινωνήστε με όσους έχουν το πνεύμα της πολιτικής του Ανδρέα.
ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Εμείς όλοι μας έχουμε ραντεβού με την Ιστορία και μας το έκλεισε ο ίδιος ο Ανδρέας. Δεν θα καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια να καρτερούμε.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Πρώτα απ’ όλα, να νιώσουμε μέσα μας την ιερή οργή του Ανδρέα. Πολιτικό τέλος οριστικό και για όλους τους. Η νέα αρχή είναι δική σας και δική μας, δεν μπορεί κανείς να μας την πάρει, να τη θεμελιώσουμε σωστά, ξέρετε πως σύντομα θα βρεθούμε μπροστά σε νέους αποτελεσματικούς αγώνες, με νέες νίκες και εθνικές επιτυχίες. Σήκω, Ανδρέα, για να δεις τις γενιές της Αλλαγής!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Με το φίλτρο των απόψεων του Ανδρέα γράφτηκε κάθε γραμμή και σημείο στίξης. Έβγαλα πολλούς αναστεναγμούς με ποικίλα συναισθήματα και στη φάση της ολοκλήρωσης των κειμένων είχα μια ανακούφιση κι ένα όραμα με τον Ανδρέα να μειδιά ικανοποιημένος: «Έτσι σε ήθελα, έτσι σ’ αγάπησα, με δικαιώνεις». Αγάπη μου, συλλογίστηκα, όπως θα μας βλέπεις από ψηλά, δώσε με την ευχή σου το κουράγιο να τα καταφέρουμε.
«Έχετε πολύ δρόμο ακόμα, μόλις ξεκινήσατε, θα είμαι μαζί σας στη μεγάλη πορεία». Και καθώς περνάω τις τελευταίες πινελιές στο κείμενο, με πιάνει ένα αίσθημα ευφορίας. Δημιούργησα με έμπνευση τον πολιτικό λογισμό του Ανδρέα, ένα πόνημα επικαιροποιημένο στο σήμερα. Ένα δάκρυ ανακούφισης κυλάει στα μάγουλά μου. Ό,τι και να κάνω γι’ αυτόν θα είναι λίγο. Η μεγάλη αυτή μορφή αξίζει τα πάντα. Συλλογίζομαι πόσο θα καμάρωνε. Και χαίρομαι που ο ελληνικός λαός θα απολαύσει πάλι την ύπαρξή του.
Της Λώρας Ιωάννου
