14η Σεπτεμβρίου Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας

Ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος έχει καθιερωθεί με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 η 14η Σεπτεμβρίου.

Την πρωτοβουλία είχαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οποίοι κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου στις 12 Μαΐου 1997. Στην εισηγητική έκθεση ανέφεραν, μεταξύ άλλων, ότι:

Η κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στη Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικρά Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού […] την τερατώδη αυτή γερμανική σύλληψη πρώτοι οι Νεότουρκοι ανέλαβαν να κάνουν πράξη. Και κοντά στις βάρβαρες ασιατικές μεθόδους του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των κατά τακτά διαστήματα φυλετικών εκκαθαρίσεων ήρθε να προστεθεί η τευτονική ψυχρή μεθοδικότητα με τη λειτουργία των περίφημων ταγμάτων εργασίας.

Ένα εκατομμύριο νεκροί, 1,5 εκατομμύρια οι πρόσφυγες, που ωστόσο κατάφεραν να μεταφέρουν την κρυμμένη ομορφιά της Μικρασίας στη μητέρα Ελλάδα!

Βαρβιτσιώτης: Ποτέ ξανά!

Μήνυμα για τα 99 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ανάρτησε στον λογαριασμό του στο twitter ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.

«99 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας», ανέφερε ο κ. Βαρβιτσιώτης και πρόσθεσε: «Χρέος μας είναι να διατηρούμε όχι μόνο ζωντανή την ιστορική μας μνήμη αλλά και αυτή η μνήμη να λειτουργεί συμβολικά και αποτρεπτικά για το μέλλον! Ποτέ ξανά!».

Τα γεγονότα

«Το βράδυ της μέρας που ξέσπασε η πυρκαγιά, είχα βγει από το σπίτι μου, που βρισκόταν σ’ ένα δρόμο κάθετο στην οδό Χατζηστάμου πήγα στην οδό αυτή, για να πληροφορηθώ τι συνέβαινε.

Πρέπει να σημειωθεί πως η πυρκαγιά δεν είχε ακόμα εξαπλωθεί σ’ αυτή τη συνοικία. Εκεί συνάντησα μια ομάδα διακοσίων-τριακοσίων οπλισμένων Τούρκων. Αφού τους είπα ότι ήμουν Γάλλος, τους ρώτησα τι έψαχναν. Μου απάντησαν απαθέστατα πως είχαν οδηγίες να ανατινάξουν και να κάψουν τα σπίτια της συνοικίας. Προσπάθησα τότε να τους μεταπείσω, αλλά μου απάντησαν: “Είναι ανώφελο, φύγετε, φύγετε!” Και πράγματι, λίγο χρόνο αφότου εγκατέλειψα το σπίτι μου, οι εμπρηστικές βόμβες άρχισαν να πέφτουν βροχή επάνω του». Jubert- Αυτόπτης μάρτυρας, γάλλος υπάλληλος τραπέζης.

Η καταστροφή αυτή άρχισε 7 ημέρες μετά την αποχώρηση και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από τη Μικρά Ασία και μετά την είσοδο του τουρκικού στρατού, του ιδίου του Μουσταφά Κεμάλ και των ατάκτων του στην πόλη. Η φωτιά εκδηλώθηκε αρχικά στην αρμενική συνοικία και συγκεκριμένα από την ανατίναξη της Αρμενικής Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, όπου είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα και πολιορκούντο από τους Τούρκους. Την πολιορκία την έσπασε με το ασκέρι του ο Έλληνας καπετάνιος Σιδερής (Ισίδωρος) Πανταζόπουλος, που επί πολλά έτη πολεμούσε τους άτακτους Τσέτες ληστές στα γύρω βουνά. Οι Έλληνες μπήκαν μέσα στην εκκλησία και έδωσαν νερό και τρόφιμα στους πολιορκημένους, όμως, οι πολυπληθέστεροι Τούρκοι γρήγορα ανασυντάχθηκαν και παίρνοντας πυρίτιδα από γειτονική πυριταδαποθήκη, περικύκλωσαν και πάλι την εκκλησία και την ανατίναξαν. Με τη βοήθεια του ευνοϊκού για τους Τούρκους ανέμου (που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία) και της βενζίνης με την οποία οι Τούρκοι ράντιζαν τα σπίτια, η φωτιά κατέκαψε όλη την πόλη, εκτός από τη μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία και διήρκεσε από τις 13 έως τις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 (31 Αυγούστου έως 4 Σεπτεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο).

Τι είχε συμβεί λίγο πριν…

Μετά την κατάρρευση του μετώπου, την ευθύνη του οποίου έφερε ο τότε Διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού, υποστράτηγος Νικόλαος Τρικούπης, και την άτακτη υποχώρηση και αναδίπλωση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος από το Αφιόν Καραχισάρ, (στα μέσα Αυγούστου του 1922), άρχισε και ο ξεριζωμός ενός μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού (Ελλήνων και Αρμενίων) προς τη μικρασιατική ακτή, που, κατά τους υπολογισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έφτανε τις 250.000. Επίσης, στη Σμύρνη είχαν βρει καταφύγιο και 15.000 Αρμένιοι που συνωστίζονταν στα διάφορα ιδρύματα και σπίτια της Αρμενικής Κοινότητας.

Η αδιάκοπη όμως άφιξη των τρένων που μετέφεραν στρατιωτικά υπολείμματα και πρόσφυγες (υπολογίστηκε ότι έφταναν με ρυθμό 30.000 ατόμων την ημέρα) στη Σμύρνη, καθώς και οι έντονες φήμες της γενικής κατάρρευσης του μετώπου μεγάλωναν την ένταση και την ανησυχία του πληθυσμού, ενώ η προετοιμασία της ελληνικής διοίκησης για αναχώρηση δεν άφηναν πλέον τις παραμικρές αμφιβολίες για τη μετέπειτα εξέλιξη. Έναντι της έντρομης εκείνης κατάστασης που εξελισσόταν, χαρακτηριστική υπήρξε η απάντηση του Έλληνα Υπάτου Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη στον πρώην Νομάρχη Λέσβου και Διοικητή Χίου Γεώργιο Παπανδρέου, όταν ο δεύτερος του συνέστησε να ενημερώσει άμεσα τον ελληνογενή πληθυσμό για να φύγει. Ο Στεργιάδης φέρεται να δήλωσε στον Παπανδρέου: “Καλύτερα να μείνουν εδώ, να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θ’ ανατρέψουν τα πάντα.”

Στις 24 Αυγούστου/6 Σεπτεμβρίου αναχωρεί και το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα. Την επομένη οι χιλιάδες των προσφύγων Έλληνες και Αρμένιοι που κατέκλυζαν όλο το μήκος της περίφημης προκυμαίας “Κε” της Σμύρνης μάταια περίμεναν πλέον τα επιταγμένα ελληνικά πλοία για τη μεταφορά τους στα γειτονικά ελληνικά νησιά. Μετά όμως από έντονη παρέμβαση του Αμερικανού Προξένου Γ. Χόρτον, (G. Horton), στάλθηκαν δύο αμερικανικά αντιτορπιλικά για την εξυπηρέτηση των προσφύγων. Την επομένη, 26 Αυγούστου/8 Σεπτεμβρίου (1922), αναχωρούν οι ελληνικές Αρχές Σμύρνης. O μέχρι τότε Έλληνας Ύπατος Αρμοστής της Σμύρνης, Αρ. Στεργιάδης, επιβιβάστηκε σε αγγλικό πολεμικό πλοίο που του διατέθηκε με προορισμό την Κωνσταντινούπολη.

Η αντίστροφη μέτρηση για την πόλη της Σμύρνης είχε πλέον φθάσει.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1922, δηλαδή δύο ημέρες πριν την έναρξη της καταστροφής της πόλης, είχε εκδηλωθεί στρατιωτικό κίνημα στη Χίο και τη Μυτιλήνη. Τούτο είχε ως συνέπεια όλος σχεδόν ο ελληνικός στόλος με το σύνολο των επίτακτων πλοίων να τεθεί υπό τους κινηματίες για τη μεταγωγή του ελληνικού στρατού προς το Λαύριο, προκειμένου να επικρατήσει η επανάσταση στην Αθήνα. Μάλιστα δε, το ελληνικό θωρηκτό Κιλκίς που ναυλοχούσε και είχε ως βάση τη Σμύρνη, με την έκρηξη του κινήματος και υπό τον κυβερνήτη πλοίαρχο Δεμέστιχα μετέβη στη Σάμο όπου και παρέμεινε προκειμένου να επιβάλει την επανάσταση παρότι οι καπνοί της καταστροφής, (κατά την ημέρα), και το φέγγος της πυρκαγιάς, (κατά τη νύχτα), ήταν ορατά τόσο από τη Χίο όσο και από τη Σάμο.

Την Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου ο πληθυσμός είχε διογκωθεί σε 700.000. Τούρκοι στρατιώτες άναψαν φωτιές αρχικά στην αρμενική συνοικία, η οποία μέχρι το μεσημέρι τυλίχθηκε στις φλόγες. Υπό την προστασία δικών τους στρατιωτών, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί εκκένωσαν τους υπηκόους τους από τη Σμύρνη. Οταν έπεσε το σκοτάδι η πυρκαγιά είχε εξαπλωθεί μέχρι την προκυμαία, ασφυκτικά γεμάτη από πρόσφυγες. Τα μεσάνυχτα ο Βρετανός ναύαρχος Μπροκ διέταξε να σταλούν λέμβοι σωτηρίας και τη νύχτα όλα τα πολεμικά πλοία στον κόλπο γέμισαν με 20.000 ψυχές.
Την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου μισό εκατομμύριο άνθρωποι βρίσκονταν ακόμη στην προκυμαία…..

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1922 κατά την τρίτη ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης το θωρηκτό Κιλκίς απέπλευσε και ενώθηκε με το θωρηκτό Αβέρωφ, μεταξύ Χίου και Σάμου, που κατερχόταν ολοταχώς το Αιγαίο προς Πειραιά, προερχόμενο από την Κωνσταντινούπολη, αφού προηγουμένως είχε σημειωθεί ανταρσία και είχε αποχωρήσει από τη Διασυμμαχική Ανταντική Ναυτική Δύναμη, που ναυλοχούσε στο Βόσπορο, (στην οποία είχε ενταχθεί μετά την υπογραφή της ανακωχής του Μούδρου), υπό τον κινηματία κυβερνήτη Αντιπλοίαρχο Γ. Χατζηκυριάκο.

Η φωτιά έκαιγε ό,τι είχε απομείνει και ο Κεμάλ εξέδωσε διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο όσοι παρέμεναν μετά την 1 Οκτωβρίου θα εκτοπίζονταν στην κεντρική Ανατολία.

Το Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου και την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου χιλιάδες Έλληνες και Αρμένιοι στρατεύσιμης ηλικίας οδηγήθηκαν σε πορείες στην ενδοχώρα.

Την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου ο Αζα Τζέννινγκς ξεκίνησε τη μεγάλη επιχείρηση εκκένωσης με πλοία από την Ελλάδα.

Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου είχαν μείνει λιγότεροι από 50.000 πρόσφυγες και με παράταση οκτώ ημερών έφυγαν όλοι.

Περισσότερα »

Δέηση στην αετοφωλιά της Παναγιάς

 

Επειτα από έξι χρόνια σιγής, λόγω εργασιών αναστήλωσης, ο Πατριάρχης θα τελέσει σήμερα τη Θεία Λειτουργία στη Μονή Σουμελά 

Από το 2015 έχει να λειτουργήσει η Παναγία Σουμελά. Φέτος οι τυχεροί επισκέπτες θα είναι ελάχιστοι. Από του χρόνου, όμως, η «Αετοφωλιά της Παναγιάς» θα ξαναγίνει ο τόπος συγκέντρωσης των απανταχού Ποντίων. (Φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ)

Σταύρος Τζίμας

Δεκαπενταύγουστος σήμερα και ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα ανέβει στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, στο μοναστήρι της Παναγίας, για να τελέσει, ανήμερα της ονομαστικής της εορτής, τη Θεία Λειτουργία. 

Επειτα από έξι χρόνια αναγκαστικής σιγής, λόγω των εργασιών αναστήλωσης της μονής, η δέηση, «…εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλειπες Θεοτόκε», θα αναπεμφθεί και πάλι από τα χείλη του προκαθήμενου της Ορθοδοξίας κ.κ. Βαρθολομαίου. Μόνο που τούτη τη φορά δεν θα υπάρχει ποίμνιο για να ψάλλει μαζί με τον ποιμενάρχη το απολυτίκιο της προστάτιδας του ελληνισμού του Πόντου. 

Ο κορωνοϊός δεν επιτρέπει στις χιλιάδες Ποντίους να ανηφορίσουν στο ιστορικό μοναστήρι για το ετήσιο προσκύνημα, όπως έκαναν, προσερχόμενοι απ’ όλο τον πλανήτη, από το 2008 έως και το 2015, οπότε οι τουρκικές Αρχές το έκλεισαν για επισκευή. 

Ελάχιστα άτομα, με βάση τα πρωτόκολλα, θα περάσουν στον αυλόγυρο της ανακαινισμένης μονής για να παρακολουθήσουν τη δοξολογία. 

Η σκέψη όμως των Ποντίων, όπου και αν βρίσκονται, θα είναι στραμμένη «Σου Μελά», στου Μελά δηλαδή, με την ελπίδα ότι του χρόνου τα πράγματα, με τη βοήθεια της Παναγίας, θα είναι καλύτερα και θα μπορέσουν να εκπληρώσουν το «τάμα», που δεν είναι άλλο από το να ευτυχήσουν ν’ ανάψουν ένα κερί στην «Παναγιά του Πόντου», τη «δική» τους Παναγιά. 

Θα είναι εκεί, αναφέρουν οι πληροφορίες, στη χαράδρα με τα θεόρατα δέντρα, ακροβολισμένος σ’ έναν απόκρημνο βράχο, για να παίξει στον «κεμεντζέ» μοιρολόγια – θρήνους για τα δεινά του Πόντου, ο 57χρονος Τούρκος λυράρης από τη γειτονική Ματσούκα, Νεντσντέτ Τσοπάν. Αυτό έκανε επί χρόνια υποδεχόμενος τα καραβάνια των προσκυνητών, αυτό θα κάνει και φέτος για τον Πατριάρχη και τη συνοδεία του και τους ελάχιστους «τυχερούς» που θα διαβούν την πύλη της μονής. 

Μπορεί στον φετινό Δεκαπενταύγουστο το δασοσκεπές φαράγγι –«τη Παναΐας το ποτάμ» (το ποτάμι της Παναγίας) στην ποντιακή διάλεκτο– που οδηγεί από την πόλη Ματσούκα στο μοναστήρι να παραμείνει βουβό, κρύβει όμως αναρίθμητες ανθρώπινες ιστορίες και έχουν πολλά να διηγηθούν όσοι ευτύχησαν (το βίωσα δύο φορές σε ισάριθμες αποστολές με την «Κ») να το διασχίσουν τις «καλές εποχές» των εορτασμών. 

Πόντιοι που κατέφθαναν στην Τραπεζούντα με λεωφορεία, αεροπλάνα και βαπόρια, έχοντας διανύσει χίλια πεντακόσια και πλέον χιλιόμετρα από κάθε γωνιά της Ελλάδας, και άλλοι χιλιάδες μίλια από την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Ρωσία κ.α., ξενυχτούσαν κατάκοποι στη χαράδρα, κάτω από τα δέντρα, ώστε να προωθηθούν με το λυκαυγές στην «αετοφωλιά της Παναγιάς» και να προσκυνήσουν.

Εβλεπες πολλούς να κρατούν ένα σακουλάκι και να σκάβουν με τα δάχτυλα στην πλαγιά, για να πάρουν λίγο χώμα και να το αποθέσουν με την επιστροφή στους τάφους εκείνων που δεν πρόλαβαν εν ζωή να εκπληρώσουν την ύστατη επιθυμία ενός προσκυνήματος στη γη του Πόντου. 

Εθεάθησαν σε εορτασμούς νέοι να σκαρφαλώνουν στην πλαγιά, όταν ακόμα η κίνηση γινόταν από δύσβατο μονοπάτι, υποβαστάζοντας την παράλυτη αδελφή τους, και σε μια συνηθισμένη εικόνα, μουσουλμάνες με μαντίλα να ανηφορίζουν για τη μονή με την προσδοκία ότι ανάβοντας ένα κερί στην εικόνα της Παναγίας θα ενδυναμώσουν την πίστη τους, στο Θείο, γενικότερα.

Για τους Ελληνες του Πόντου η Παναγία Σουμελά είναι κάτι παραπάνω από «χώρα του αχωρήτου», τόπος προσευχής. Κατέφευγαν εκεί για να προστατευθούν στους διωγμούς, μια και η μονή απολάμβανε κάποιων, όχι ιδιαίτερα σημαντικών, προνομίων των σουλτάνων· εκεί φυλάσσονται, νοερά πλέον, τα «άγια των αγίων» της «φυλής» τους. Είναι, λοιπόν, ένα κομμάτι της ιστορίας τους, ο φάρος που τους οδηγεί στο να ελπίζουν πως «η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…»

Αλλά το εμβληματικό χριστιανικό μοναστήρι, που ουδέποτε μετατράπηκε σε τζαμί και σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, αποτελεί υψίστης σημασίας μνημείο και για τους Τούρκους, που το φροντίζουν και το αναδεικνύουν ως έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς. Μια ολόκληρη τουριστική βιομηχανία έχει στηθεί από την Τραπεζούντα έως τη Ματσούκα, στους πρόποδες του Μελά, η οποία αποφέρει τεράστια κέρδη στην περιοχή, με αποκορύφωμα τον Δεκαπενταύγουστο, οπότε τα παράλια πλημμυρίζουν από Πόντιους προσκυνητές.

Ηταν η προσδοκία προσέλκυσης εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών –όχι μόνο χριστιανών– και η τόνωση της τοπικής οικονομίας που οδήγησαν, σε συνδυασμό με κάποιες γεωπολιτικές σκοπιμότητες και πιέσεις, τον Ταγίπ Ερντογάν να επιτρέψει δειλά δειλά το άνοιγμα της μονής σε θρησκευτικές εκδηλώσεις ανήμερα της Παναγίας. Το 2010 ο Οικουμενικός Πατριάρχης, σε μια ιστορική ημέρα, τέλεσε την πρώτη Θεία Λειτουργία.

Καθώς το τουριστικό ρεύμα φούσκωνε, οι Αρχές διέγνωσαν, ορθώς, τον κίνδυνο αποκόλλησης, ένεκα συνωστισμού, βράχων που στην κυριολεξία κρέμονται πάνω από τη μονή και πρόκλησης ατυχημάτων. Ετσι, τον Σεπτέμβριο του 2015 έκλεισαν τη μονή-μουσείο για τις αναγκαίες αναστηλωτικές εργασίες που ολοκληρώθηκαν φέτος, και στις 25 Μαΐου 2019 το μνημείο άνοιξε μέχρι την πρώτη αυλή. 

Στις 28 Ιουλίου 2020 ο Ερντογάν, σε τηλεδιάσκεψη εν μέσω πανδημίας, εγκαινίασε το 65% του έργου, που όμως τον χειμώνα έκλεισε εκ νέου για επιπλέον αναστηλώσεις παλαιών κατασκευών, αποκατάσταση και τεκμηρίωση στον κυρίως ναό και στερέωση επιπλέον βράχων από τους περίπου 30 τεχνίτες-αναρριχητές.

Οπως ανακοινώθηκε από τις τουρκικές Αρχές, κατά τις αναστηλωτικές εργασίες αποκαταστάθηκαν δώδεκα κτίρια, απομακρύνθηκαν περίπου 1.100 τόνοι επικίνδυνων βράχων σε μια επιφάνεια 17.000 τετραγωνικών μέτρων, ενώ τοποθετήθηκαν ατσάλινα σύρματα στην πλαγιά και υπήρξαν παρεμβάσεις στο μονοπάτι που οδηγεί στη μονή.

ΠΗΓΗ

Περισσότερα »

Μπάιντεν «μαχαιριά» στον Ερντογάν: «Κωνσταντινούπολη» και όχι «Istanbul»

 

 

Το τελευταίο 24ωρο η Άγκυρα τηρούσε στάση αναμονής για την ανακοίνωση του Τζο Μπάιντεν σχετικά με την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ είχε ενημερώσει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την πρόθεση του, κατά την πρώτη τους τηλεφωνική επικοινωνία, την παραμονή της θλιβερής επετείου. 

Στη δήλωση Μπάιντεν, που έδωσε στη δημοσιότητα ο Λευκός Οίκος, υπάρχει -μεταξύ άλλων- και μία αναφορά “μαχαιριά” στον πρόεδρο της Τουρκίας. “Ξεκινώντας στις 24 Απριλίου 1915, με τη σύλληψη Αρμενίων διανοουμένων και ηγετών της κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη από οθωμανικές αρχές, ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι απελάθηκαν, σφαγιάστηκαν ή βάδισαν ν στους θανάτους τους σε μια εκστρατεία εξόντωσης”, αναφέρει, χρησιμοποιώντας τη λέξη “Constantinople” και όχι “Istanbul”, όπως μπορείτε να δείτε και στην αρχική ανακοίνωση.

 

 

Περισσότερα »

Επίσημη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ

Συμβολικού χαρακτήρα αναγνώριση της σφαγής των Αρμενίων από του Τούρκους το 1915 με τεράστια πολιτική σημασία.

O πρόεδρος των ΗΠΑ στο μήνυμά του, με αφορμή τα 106 χρόνια απ' την αποφράδα μέρα για χιλιάδες ψυχές, αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Αρμενίων σε μια απόφαση που αναμένεται να οξύνει τις σχέσεις της χώρας του με την Τουρκία.

«Κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα, θυμόμαστε τις ζωές όλων εκείνων που πέθαναν στη γενοκτονία των Αρμενίων της Οθωμανικής εποχής και δεσμευόμαστε να αποτρέψουμε μια τέτοια θηριωδία να ξανασυμβεί» αναφέρει ο Τζο Μπάιντεν στο εισαγωγικό του μηνύματός του.

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ιστορικά, χαρακτήρισαν τις σφαγές την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως φρικαλέες παρά την επί χρόνια πίεση της αρμενικής κοινότητας στις ΗΠΑ.

Αν και ο πρώην πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν αναφέρθηκε στη «Γενοκτονία των Αρμενίων» σε μια διακήρυξη (1981) για τα θύματα του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος, οι προκάτοχοί του και οι διάδοχοί του απέφευγαν να κάνουν χρήση της λέξης γενοκτονία.

Στα τέλη του 2019 το Κογκρέσο υπερψήφισε ψήφισμα που οι βουλευτές δήλωναν πως «αναγνωρίζουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων εκ μέρους της κυβέρνησης των ΗΠΑ» αν και η κυβέρνηση Τραμπ στάθηκε απέναντι.

Ο Τζο Μπάιντεν γίνεται ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που αναφέρεται στη Γενοκτονία των Αρμενίων στην επέτειο της σφαγής. 

Δυσαρέσκεια στην Άγκυρα

Η Άγκυρα αρνείται τη χρήση του όρου «γενοκτονία» και υποστηρίζει ότι δεν υπήρχε βούληση εξόντωσης των Αρμενίων, κάνοντας λόγο για σφαγές εκατέρωθεν, με φόντο τον εμφύλιο πόλεμο και τον λιμό που στοίχισαν τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και από τις δύο πλευρές.

Το τουρκικό ΥΠΕΞ, ανεμένοντας τις δηλώσεις Μπάιντεν, είχε ανεβάσει ένα σκληρό tweet που ανέφερε: «Τα ψέματα δεν διαστρεβλώνουν μονο την ιστορία αλλά και αθώες ζωές. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους συναδέλφους μας που μαρτύρησαν από την αρμενική τρομοκρατία. Ας αναπαυθούν οι ψυχές τους ειρηνικά. Δεν θα υποκύψουμε σε ψέματα ή πιέσεις».

 

Αναλυτικά η δήλωση του Τζο Μπάιντεν

Κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα, θυμόμαστε τις ζωές όλων εκείνων που πέθαναν στη γενοκτονία των Αρμενίων της Οθωμανικής εποχής και δεσμευόμαστε να αποτρέψουμε μια τέτοια θηριωδία να ξανασυμβεί.

Ξεκινώντας στις 24 Απριλίου 1915, με τη σύλληψη Αρμενίων διανοουμένων και ηγετών της κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη από οθωμανικές αρχές, ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι απελάθηκαν, σφαγιάστηκαν ή βάδισαν προς τον θάνατό τους σε μια εκστρατεία εξόντωσης. Τιμούμε τα θύματα της Meds Yeghern, έτσι ώστε οι φρικαλεότητες αυτές να μην χαθούν ποτέ στην ιστορία. Και θυμόμαστε έτσι ώστε να παραμείνουμε πάντα σε εγρήγορση ενάντια στη διαβρωτική επίδραση του μίσους σε όλες τις μορφές του.

Από αυτούς που επέζησαν, οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να βρουν νέα σπίτια και νέες ζωές σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Με δύναμη και ανθεκτικότητα, ο Αρμενικός λαός επέζησε και ανοικοδόμησε την κοινότητά του. Στη διάρκεια των δεκαετιών που πέρασαν, οι Αρμένιοι μετανάστες έχουν εμπλουτίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με αμέτρητους τρόπους, αλλά δεν έχουν ξεχάσει ποτέ την τραγική ιστορία που έφερε τόσους πολλούς από τους προγόνους τους στις ακτές μας. Τιμούμε την ιστορία τους. Βλέπουμε αυτόν τον πόνο. Επιβεβαιώνουμε την ιστορία. Το κάνουμε αυτό όχι για να ρίξουμε ευθύνες αλλά για να διασφαλίσουμε ότι αυτό που συνέβη δεν θα επαναληφθεί ποτέ.

Σήμερα, καθώς θρηνούμε ό,τι χάθηκε, ας στρέψουμε επίσης τα μάτια μας στο μέλλον, προς τον κόσμο που θέλουμε να χτίσουμε για τα παιδιά μας. Ένας κόσμος που δεν λεκιάζεται από τα καθημερινά κακά του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, όπου γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και όπου όλοι οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια και ασφάλεια. Ας ανανεώσουμε την κοινή μας αποφασιστικότητα να αποτρέψουμε μελλοντικές φρικαλεότητες από οπουδήποτε στον κόσμο. Και ας συνεχίσουμε τη θεραπεία και τη συμφιλίωση για όλους τους ανθρώπους του κόσμου.

Ο αμερικανικός λαός τιμά όλους εκείνους τους Αρμένιους που χάθηκαν στη γενοκτονία που ξεκίνησε πριν από 106 χρόνια σήμερα.

 

πηγη

 

Περισσότερα »

Στο πλευρό Φίλη η Ρεπούση: Τα κοινοβούλια δεν μπορούν να αποφαίνονται για την Ιστορία

«Τι δουλειά έχουν τα κοινοβούλια να αποφαίνονται για το παρελθόν; Αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι, διότι τα εθνικά κοινοβούλια -δεν μιλάω για τα διεθνή φόρα, ούτε για τον ΟΗΕ-, δεν έχουν δουλειά να αποφαίνονται για το ιστορικό παρελθόν. 

Υπάρχει η ιστορική επιστήμη η οποία ερευνά, συμπληρώνεται, αλλάζει μέσα στα χρόνια και έχει να κάνει με τη διατήρηση του ιστορικού παρελθόντος, δηλαδή με το να το καθιστά κάθε φορά ζωντανό. 

Το πρώτο λάθος -κατά την άποψή μου-, βρίσκεται εκεί», δήλωσε η καθηγήτρια Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μαρία Ρεπούση, συντασσόμενη ουσιαστικά με τη θέση του Νίκου Φίλη για τη γενοκτονία των Ποντίων, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων.

«Τα εθνικά κοινοβούλια προχώρησαν και όχι μόνον αποφαίνονται για το παρελθόν, χαρακτηρίζουν τι έγινε και τι δεν έγινε, αλλά έχουν ψηφίσει και νόμους που ποινικοποιούν την αντίθετη άποψη. Αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο» είπε η κυρία Ρεπούση μιλώντας στον «Αθήνα 984».

«Κάθε φορά, υπάρχει μια άποψη ανάμεσα σε πολύ προοδευτικούς πολίτες, όσον αφορά το θέμα του timing, το “ήταν ανάγκη τώρα να το θέσει;”. 

Το έθεσε ο άνθρωπος. Είχε γράψει παλιότερα κάποιο κείμενο στην εφημερίδα, ρωτήθηκε επ' αυτού και δεν το αρνήθηκε» είπε αναφερόμενη στον Νίκο Φίλη και συνέχισε λέγοντας πως «με αφορμή και τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας, ο διάλογος που πρέπει να ανοίξει σε πολιτικό επίπεδο, δεν είναι τι έγινε και τι δεν έγινε στον Πόντο, αλλά πώς η Δημοκρατία, η σημερινή ελληνική Δημοκρατία, επιτρέπει το μακρύ χέρι της πολιτικής πάνω στην επιστήμη και τους επιστήμονες, αλλά και στους πολιτικούς που ενδεχομένως στηρίζονται σε μια ιστορική άποψη, την οποία αποδέχονται και εκφράζουν δημόσια».

Μάλιστα η κυρία Ρεπούση, που κατά το παρελθόν είχε βρεθεί σε αντίστοιχη θέση, όταν ως συγγραφέας του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού είχε γράψει πως οι Έλληνες συνωστίζονταν στην παραλία της Σμύρνης κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, προέτρεψε όσους έχουν ανάλογες αιτιάσεις να μην απευθύνονται στα εθνικά κοινοβούλια, αλλά σε διεθνή φόρα και τον ΟΗΕ: 

«Αν κάποια κοινότητα, κάποιο έθνος, κάποια θρησκευτική ομάδα, αισθάνεται ότι έχει λόγους να διεκδικήσει, ποινικά, κάποια αναγνώριση, υπάρχουν διεθνή φόρα και ο ΟΗΕ που διασφαλίζει αντικειμενικότητα στις αποφάσεις και την χρησιμοποίηση των όρων, γιατί όλα αυτά είναι αντικείμενο διαλόγου και επεξεργασίας».

«Από το 2008 υπάρχει μια διεθνής πρωτοβουλία που ονομάζεται “Ελευθερία για την Ιστορία”. Έχει υπογραφεί από 1.374 επιφανείς ιστορικούς, από 49 χώρες σε όλο τον κόσμο, η οποία κάνει έκκληση στον ορθό λόγο των πολιτών και υποστηρίζει ότι η ιστορία δεν μπορεί να είναι σκλάβα ούτε της επικαιρότητας, ούτε της εθνικής εξωτερικής πολιτικής του κάθε κράτους, ούτε να γράφεται καθ' υπαγόρευση της μνήμης, που δεν είναι ενιαία, είναι ανταγωνιστική… Σε ποιο κόσμο οδηγούμαστε, μέσα από αυτή την ανάμειξη της πολιτικής στην ιστορία», αναρωτήθηκε η ίδια.

Όσον αφορά στην διάταξη για ποινικοποίηση της αντίθετης άποψης αναφορικά με τις αναγνωρισμένες από την ελληνική Βουλή γενοκτονίες, η κυρία Ρεπούση σημείωσε: «Μια διάταξη που δεν ψήφισε τότε ούτε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ούτε εγώ προσωπικά, παρόλο που το κόμμα μου τότε, η Δημοκρατική Αριστερά, είχε ταχθεί υπέρ αυτής. Την θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνη. 

Αυτή η ιστορία των νόμων της μνήμης, τι πρέπει να θυμόμαστε και τι πρέπει να ξεχάσουμε και ποιος τιμωρείται για το τι θυμάται και τι λέει, έχει απασχολήσει τη διεθνή κοινότητα. Στη Γαλλία έγιναν δίκες με βάση τους νόμους της μνήμης… 

Εάν θεσπίσουμε τέτοιες πρακτικές, οι οποίες έχουν ξεκινήσει από πολύ καλές προθέσεις, δηλαδή η ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος ήταν αυτή που οδήγησε στο να ψηφίζονται οι σχετικές διατάξεις από τα εθνικά κοινοβούλια… Εκεί, στην άρνηση του Ολοκαυτώματος, κρυβόταν στην ουσία η δικαιολόγηση της ναζιστικής θηριωδίας. 

Αν και η αφετηρία ήταν σωστή, οδηγούμαστε σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια. Στην Ελλάδα, έχουμε καταλήξει να ασκείται ένα είδος εθνικής τρομοκρατίας. Η εθνική ορθότητα έχει φτάσει να τρομοκρατεί κάποιον ιστορικό, πολιτικό, που μπορεί να έχει μια διαφοροποίηση στην κυρίαρχη εθνική άποψη. Αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό. 

Και δεν είναι αλήθεια το επιχείρημα που λένε τώρα για τον κ. Φίλη, ότι είναι υπουργός Παιδείας, διότι τα έχω υποστεί κι εγώ -που δεν ήμουν υπουργός Παιδείας-, ιστορικοί, αλλά και απλοί πολίτες, οι οποίοι τόλμησαν να θέσουν κάποια ερωτήματα στο κυρίαρχο εθνικό αφήγημα. 

Πρέπει ανεξαρτήτως κομμάτων, να βγουν οι φωτισμένοι άνθρωποι αυτού του τόπου -γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί- και να μιλήσουν».

 www.protothema.g

Περισσότερα »

Απίστευτη δήλωση Φίλη: Αναγνωρίζουμε τον πόνο των Ποντίων, αλλά δεν πρόκειται για γενοκτονία

Ένα σχόλιο του νέου υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη για την Γενοκτονία των Ποντίων που δημοσιεύτηκε στην κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Η Αυγή» στις 20 Αυγούστου 2014 αξιοποίησε η μειονοτική εφημερίδα Birlik, για να υποστηρίξει την τουρκική προπαγάνδα.

Πιο συγκεκριμένα όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του ο Μιχάλης Ιγνατίου που ανέδειξε το ζήτημα η μειονοτική εφημερίδα αξιοποίησε ένα άρθρο που είχε γράψει πριν από ένα χρόνο στις 20 Αυγούστου 2014, στην εφημερίδα Αυγή ο νέος υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου στο οποίο ανέφερε ότι «ο όρος γενοκτονία δεν ισχύει στην περίπτωση των διώξεων των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους, κατά τις οποίες έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι».

Σύμφωνα με την μειονοτική εφημερίδα που διατηρεί σύμφωνα με το δημοσίευμα διασυνδέσεις με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, ότι ο Νίκος Φίλης είχε χαρακτηρίσει την απόφαση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994, να αναγνωρίσει την Ποντιακή Γενοκτονία από τους Τούρκους, ως «απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας», χωρίς διεθνή σημασία.

Σύμφωνα με τον νέο υπουργό Παιδείας ο παραπάνω λόγος αποτελεί την εξήγηση γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόβαλε, ποτέ, το θέμα στα διεθνή Φόρα.
Μάλιστα για να ενισχύσει την τοποθέτηση του ο νέος υπουργός επισημαίνει τις προσπάθειες της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη και του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου, να υποβαθμίσουν το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Φίλη στην εφημερίδα Αυγή (20 Αυγούστου 2014):

Παλαιοκομματισμός και “Γενοκτονία”

Να αντιμετωπίζεται ως αδίκημα “η άρνηση της Γενοκτονίας των χριστιανών της Ανατολής (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Αρμένιοι και Ασσύριοι)” ζητούν 38 βουλευτές της Ν.Δ. με επιστολή προς τον πρωθυπουργό, επικαλούμενοι απόφαση της Βουλής των Ελλήνων (Φεβρουάριος 1994), με την οποία είχε χαρακτηρισθεί ως Γενοκτονία η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. 

Οι βουλευτές σχολιάζουν ότι σε διαφορετική περίπτωση η Βουλή των Ελλήνων θα αυτοαναιρεθεί.

Πράγματι, με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, η Βουλή είχε προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, η οποία από τότε είχε επικριθεί ότι δεν υπάκουε σε αμερόληπτα επιστημονικά – ιστορικά κριτήρια, αλλά εξυπηρετούσε ψηφοθηρικές – εθνικιστικές σκοπιμότητες.

Ήταν η εποχή που το ΠΑΣΟΚ φαντασιωνόταν την περικύκλωση της Τουρκίας μέσω της συμμαχίας με τους Κούρδους του Οτσαλάν, τους Αρμένιους και τους “χιλιάδες κρυπτοχριστιανούς” που ζούσαν στη Μικρά Ασία.

Δεν τα πίστευε αυτά το ΠΑΣΟΚ, ικανοποιούσε όμως ισχυρά πολιτικά στερεότυπα μιας μερίδας του ποντιακού στοιχείου, που εκπροσωπείτο στο κόμμα από την ομάδα του Μιχ. Χαραλαμπίδη.
Αυτή η “εκπροσώπηση” οδήγησε στην κρίση και στον εξευτελισμό της χώρας με τη σύλληψη του Οτσαλάν.

Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας.

Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”, σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας. 

Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. Η απόφαση αναδεικνυόταν σε “αγκάθι” για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι τυπικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, με βάση την οποία διαλύθηκε η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε συμπαγή εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του τουρκικού. Αναμφίβολα η εθνοκάθαρση είχε πολύ αίμα, πολύ πόνο και ξεριζωμό. Και η οθωμανική διοίκηση διακρίθηκε για ωμότητες, αν και αγριότητες σφράγισαν και την ιμπεριαλιστική πολιτική της Αγγλίας και της Γαλλίας εκείνη την εποχή εις βάρος όλων των πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Η εθνοκάθαρση επισφραγίστηκε με διεθνείς συμφωνίες και με ανταλλαγή πληθυσμών.

Ο όρος Γενοκτονία καθιερώνεται στο Διεθνές Δίκαιο μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και παραπέμπει σε βιομηχανικά σχεδιασμένη κρατική (της χιτλερικής Γερμανίας) επιδίωξη εξαφάνισης ενός ολόκληρου έθνους. Στο Ολοκαύτωμα δεν εμπλέκονται εδαφικές διεκδικήσεις. Η Γενοκτονία είναι απόλυτη και αφορά ένα ολόκληρο έθνος, όπου κι αν κατοικεί.

Γι’ αυτό επί μισό αιώνα δεν υπήρξε χρήση του όρου για άλλη σφαγή πληθυσμών.

Η έννοια Γενοκτονία απέκτησε διευρυμένη και χρησιμοθηρική έννοια, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν διεθνή όργανα χαρακτήριζαν ως Γενοκτονία τη σφαγή στη Ρουάντα ή ακόμη και τη σερβική επιθετικότητα εναντίον των μουσουλμάνων της Βοσνίας. Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε διεθνής, δηλαδή γενική αναγνώριση της όποιας “Γενοκτονίας”.

Στην Ελληνική Ιστορία η Μικρασιατική Καταστροφή ποτέ δεν χαρακτηρίστηκε ως Γενοκτονία.
Γράφαμε, διδασκόμασταν, θυμόμαστε την Καταστροφή. Αυτό έχει σημασία για να αντιληφθούμε ότι η όψιμη μετακίνηση σε επίπεδο ορολογίας υποκρύπτει απόπειρα μετάλλαξης της ιστορικής εμπειρίας και των γεγονότων, η οποία μάλιστα “επισημοποιείται” με την παραγωγή μιας νέας, μεροληπτικής ιστορίας.

Έπειτα από μια εικοσαετία κρατικής ύπνωσης ως προς τη χρήση του όρου Γενοκτονία, το θέμα επανέρχεται ουσιαστικά με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού. Οι 38 βουλευτές της Ν.Δ., οι οποίοι ανήκουν σε όλο το φάσμα της παράταξης, ανάμεσά τους και ορισμένοι πρώην υπουργοί, ζητούν από τον πρωθυπουργό να αναβαθμίσει την επίσημη θέση, συνδυάζοντας την “Γενοκτονία” των χριστιανών της Ανατολής με το Ολοκαύτωμα και τη ρατσιστική βία, δηλαδή ζητείται εκ του πονηρού η σύνδεση ανόμοιων ιστορικά και διαφορετικών πολιτικά υποθέσεων.

Η εθνικιστική δημαγωγία κατά κανόνα λειτουργεί ως προκάλυμμα για να κρυφθούν οι ολέθριες επιπτώσεις εις βάρος του λαού. Σήμερα, μάλιστα, επιδιώκεται να συγκαλυφθεί η μνημονιακή υποτέλεια.

Ο Σαμαράς, διακρινόμενος για τον παλαιοκομματισμό του, δείχνει να το παίζει σε δύο ταμπλό. Υποκινεί την επιστολή των 38 βουλευτών του, υιοθετεί τις ιδεοληπτικές – ακροδεξιές θέσεις Μπαλτάκου, ο οποίος είχε μπλοκάρει το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Ο πρωθυπουργός, όμως, καλείται να σταθμίσει τη συγκυρία και να μη δώσει αφορμή για ελληνοτουρκική ένταση, σε μια περίοδο που η Ελλάδα το τελευταίο που έχει ανάγκη είναι μια τέτοια εξέλιξη, ενώ μάλιστα φλέγεται η γύρω περιοχή.

Θα είναι μια αναχρονιστική πολιτική, καθώς οι πολιτικές προϋποθέσεις του 1994 έχουν πλήρως ανατραπεί. Ο Οτσαλάν προχθές κήρυξε το τέλος του πολέμου προς την Άγκυρα, το Ιράκ τριχοτομείται και το “χαλιφάτο” προβάλλει στο προσκήνιο. Η αναδίφηση ιστορικών διενέξεων προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως υπόβαθρο για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής, η άσκηση εξωτερικής πολιτικής για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης παραπέμπουν στην παλαιοκομματική Ελλάδα και σε εθνική ταπείνωση. Και όχι στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, στο όραμα μιας νέας Ελλάδας της Δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εθνικής

ΠΗΓΕΣ: Birlik, Αυγή (http://www.avgi.gr/article/3733003/palaiokommatismos-kai-genoktonia-#st_ref_refQuery=/)

Περισσότερα »

Εύζωνες ντυμένοι με τη φορεσιά του Πόντου

Συγκίνηση προκάλεσε στο Σύνταγμα, όπως είναι φυσικό, η επίσημη αλλαγή της προεδρικής φρουράς με τους εύζωνες να είναι ενδεδυμένοι με την τιμημένη φορεσιά του Πόντιου αντάρτη, προς τιμή των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Η Γενοκτονία των Ποντίων

Ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων. Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 

Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 
 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες.

Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!

Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Περισσότερα »

Γάζα: Πέθανε τελικά το κοριτσάκι που βγήκε ζωντανό από την κοιλιά της νεκρής μητέρας του

Το νεογέννητο κοριτσάκι είχε έρθει στον κόσμο πρόωρα μετά από επέμβαση των γιατρών στη νεκρή μητέρα του η οποία είχε χάσει τη ζωή της κατά τους βομβαρδισμούς στην πολύπαθη λωρίδα της Γάζας. Κάθε μέρα γράφεται μια τραγωδία στην Παλαιστίνη,  ωστόσο η αρχική επιβίωση της μικρής έδινε ελπίδα στους Παλαιστινίους.

Παρόλα αυτά, η νεογέννητη μικρή δεν κατάφερε να παραμείνει στη ζωή. Οι γιατροί της έδιναν αρχικά 50-50 πιθανότητες για να επιζήσει. Τελικά, μετά από επιδείνωση στην κατάσταση της υγείας της, πέθανε το μεσημέρι της Τετάρτης.

Η μητέρα της τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής των Ισραηλινών στο κέντρο της Γάζας τη νύχτα της Πέμπτης προς την Παρασκευή. Η 23χρονη γυναίκα βρισκόταν σε ένα διώροφο κτίριο μαζί με άλλες τέσσερις οικογένειες όταν χτύπησαν οι Ισραηλινοί.

Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά πέθανε πάνω στο χειρουργικό τραπέζι. Το κοριτσάκι γεννήθηκε με καισαρική τομή, δέκα λεπτά μετά τον θάνατο της μητέρας της.

Οι γιατροί στο νοσοκομείο Shifa της Γάζας δίνουν τιτάνιο αγώνα για να σώζουν ζωές παιδιών σε καθημερινή βάση την ώρα που οι Ισραηλινοί συνεχίζουν να χτυπούν αδιακρίτως σε αυτή τη μικρή έκταση γης στην οποία κατοικούν 2 εκατομμύρια άνθρωποι.

Περισσότερα »

Κύριε πρόεδρε, έχετε καρδιά; Το συγκλονιστικό γράμμα ενός γιατρού στη Γάζα προς τον Ομπάμα

"Κύριε πρόεδρε, έχετε καρδιά;" αυτή την ερώτηση απευθύνει στον πρόεδρο των ΗΠΑ, ένας Νορβηγός γιατρός που νυχθημερόν χειρουργεί μικρά παιδιά στη Γάζα. Διαβάστε την επιστολή 

Ο Mads Gilbert, ήταν καθηγητής ιατρικής και Διευθυντής Κλινικής Επειγόντων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βόρειας Νορβηγίας. Τα παράτησε όλα και είπε να τιμήσει τον όρκο του Ιπποκράτη. Τώρα βρίσκεται στη Γάζα.

Ζει μέσα στις φλόγες του πολέμου. Προσπαθεί να σώσει ζωές. Άλλοτε τα καταφέρνει και άλλοτε μικρά παιδιά γεμάτα τρύπες από θραύσματα σπαρταρούν και πεθαίνουν μέσα στα χέρια του. Ο επιθανάτιος ρόγχος στοιχειώνει στα αυτιά του. Το αίμα πότισε τα πράσινα χειρουργικά του ρούχα. Η μυρωδιά του, άφησε την στάμπα της στα ρουθούνια του.

Ο δρ Gilbert, δεν άντεξε. Τόσος θάνατος, τόσο αίμα, τόσος πόνος, τόσο κλάμα. Αποφάσισε να γράψει μια επιστολή και να την στείλει στον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, αλλά και σε κάθε άνθρωπο που μπορεί να βοηθήσει.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αγαπητέ Πρόεδρε, Αγαπητοί φίλοι

Η χθεσινή νύχτα ήταν ακραία. Η χερσαία εισβολή στη Γάζα είχε σαν αποτέλεσμα ολόκληρα φορτία από ακρωτηριασμένους, διαμελισμένους, αιμμοραγούντες, με επιθανάτιους σπασμούς…. άνθρωποι όλων των ηλικιών, αθώοι πολίτες και παιδιά, τραυματισμένοι ή νεκροί…

Οι ήρωες των ασθενοφόρων και όλων των νοσοκομείων της Γάζας εργάζονται σε βάρδιες από 12 έως 24 ώρες, χλωμοί από κούραση από τον απάνθρωπο φόρτο εργασίας , απλήρωτοι τους τελευταίους 4 μήνες. 

 Προσπαθούν να περιθάλψουν αλλά κυρίως να καταλάβουν γιατί όλο αυτό το χάος από σώματα που άλλα περπατούν, άλλα όχι, από όργανα , από διαμελισμένα άκρα σε διαφορετικά μεγέθη , από σώματα που αναπνέουν και που δεν αναπνέουν, που αιμορραγούν ή δεν αιμορραγούν…και που είναι ΆΝΘΡΩΠΟΙ.

Τώρα, αυτοί αντιμετωπίζονται ως ζώα από τον πιο “ηθικό στρατό του κόσμου”.

Ο σεβασμός μου για τους τραυματίες είναι άπειρος, σε αυτήν τους την θεληματικότητα μέσα σε τέτοιο πόνο , σοκ και αγωνία του θανάτου. Ο θαυμασμός μου για το προσωπικό και τους εθελοντές είναι ατέρμονος.

Η εγγύτητά μου με τους Παλαιστίνιους μου δίνει δύναμη, αλλά έχω και κάποιες αναλαμπές που απλά θέλω να ουρλιάξω, να σφίξω κάποιον στην αγκαλιά μου, να κλάψω , να μυρίσω το δέρμα και τα μαλλιά από ένα ζεστό παιδί που χάνεται στο αίμα, να προστατεύσω τους άλλους μέσα σε μια αιώνια αγκαλιά, αλλά δεν έχω αυτήν την πολυτέλεια, όπως δεν την έχει κανένας εδώ…

 Πάλι γκρίζα πρόσωπα από τα αποκαίδια και τις στάχτες – ΟΧΙ – όχι πάλι μια φουρνιά με δεκάδες ακρωτηριασμένους και αιμορραγούντες, ήδη υπάρχουν λίμνες αίματος στο δάπεδο της εντατικής, , δεμάτια στάζουν από αίμα, επίδεσμοι βουτηγμένοι στο αίμα, πρέπει όλα να καθαρισθούν, οι καθαριστές είναι παντού-με φτυάρια μαζεύουν τους ιστούς , τα μαλλιά, τα ρούχα, το αίμα που ρέει σαν από κάνουλα, τα υπολείμματα του θανάτου…όλα πρέπει να απομακρυνθούν …να ετοιμασθούν από την αρχή και πάλι από την αρχή και πάλι απ’ την αρχή.

Πάνω από 100 περιστατικά ήρθαν στο νοσοκομείο της Αλ Σίφα χθες βράδυ.

 Αρκετοί για ένα οργανωμένο νοσοκομείο με εκπαιδευμένο προσωπικό…Αλλά εδώ δεν έχουμε σχεδόν τίποτα: ούτε ηλεκτρικό, ούτε νερό, ούτε αναλώσιμο υλικό, ούτε φάρμακα, ούτε χειρουργικά τραπέζια, ούτε εργαλεία, ούτε monitors ….είναι όλα σκουριασμένια λες και τα πήραν από κάποιο μουσείο ιατρικών ειδών…Αλλά αυτοί οι ήρωες δεν παραπονιούνται . Μπαίνουν μέσα σαν πολεμιστές, με το κεφάλι όρθιο και με τεράστια θεληματικότητα.

Και τώρα που σας γράφω αυτά τα λόγια, είμαι μόνος μου στο κρεβάτι και τα μάτια μου τρέχουν…ζεστά αλλά ανώφελα δάκρυα πόνου, οργής και φόβου. Δεν μπορεί να συμβαίνει ΑΥΤΟ.

Και μετά, μόλις τώρα, η ορχήστρα της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ ξεκίνησε την θηριώδη συμφωνία της: Apachi, F 16 , πυροβολικό, πολεμικό ναυτικό , αρρωστημένοι πύραυλοι . Όλα κατασκευασμένα και πληρωμένα εκ των Ηνωμένων Πολιτειών.

Κύριε Obama διαθέτετε καρδιά; Σας προσκαλώ να περάσετε εδώ ένα βράδυ, ένα μόνο βράδυ, εδώ με εμάς στη Shifa. Μεταμφιεσμένος σε καθαριστής ίσως....

Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό θα αλλάξει την Ιστορία του Κόσμου
Δεν υπάρχει κανείς που να έχει το DNA μιας ανθρώπινης καρδιάς που να μπορούσε να φύγει από εδώ χωρίς να έχει την πεποίθηση ότι πρέπει να σταματήσει ο σφαγιασμός των Παλαιστινιακού λαού.

Αλλά οι άκαρδοι και ανελέητοι έκαναν τους υπολογισμούς τους και σχεδίασαν μια νέα επίθεση στη Γάζα.

Τα ποτάμια αίματος θα συνεχίσουν να τρέχουν την επόμενη νύχτα. Τους ακούω να κουρδίζουν τα όργανα του θανάτου.

Σας παρακαλώ, κάντε ό,τι μπορείτε. Αυτό δεν μπορεί να συνεχισθεί.

Dr Mads Gilbert

Γάζα, παλαιστινιακά κατεχόμενα”

Περισσότερα »

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο ΚΕΜΑΛ ΠΟΥΛΟΥΣΕ ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΩΝ ΣΦΑΓΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!

 

Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγένθυση. Το δημοσίευμα της φρίκης.

 

Ο ιδρυτής του ναζισμού που σήμερα υμνούν φασιστοειδή τύπου Ρεπούση, όχι μόνον δίδαξε τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι (που καμάρωναν ως μαθητές

Περισσότερα »

Η Deutsche Bank χρηματοδότησε την ποντιακή γενοκτονία

Σπάνια παρασκήνια από την εποχή της γενοκτονίας των Ποντίων και ό,τι προηγήθηκε ιστορικά φέρνουν σήμερα στο φως τα "Παραπολιτικά". 

Τα τέλη του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου, ήταν μια περίοδος όπου Γερμανία και Τουρκία , είχαν έρθει πολύ κοντά, με τους Γερμανούς και τον τότε «Κάιζερ» Γουλιέλμο τον Β' , να επιδιώκει και τελικά να πετυχαίνει την διείσδυση στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας.

Περισσότερα »