Βρήκε μέσα στο εικονοστάσι της μητέρας του κρυμμένα κειμήλια 100 ετών από τη Μικρά Ασία

Ένα φυλαγμένο σακουλάκι με χώμα από την Προύσα, το οποίο είχε κρατήσει ο πατέρας της πριν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς το 1922

Ένα απίστευτο εύρημα, εντόπισε μέσα στο εικονοστάσι που είχε η μητέρα του στο σπίτι της, ο Μιχάλης Κόκκινος, κάτοικος της Νέας Αλικαρνασσού που είναι μια από τις περιοχές του Ηρακλείου, με έντονο προσφυγικό στοιχείο. Η μητέρα του που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Σεπτέμβριο, φύλαγε μέσα στο εικονοστάσι μαζί με ό,τι πολυτιμότερο είχε, ένα σακουλάκι με χώμα από την Προύσα, το οποίο λίγο πριν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς το 1922 ο πατέρας της, είχε αποφασίσει να κρατήσει μαζί του για να θυμάται την πατρίδα που άφηνε πίσω του.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κόκκινος, εξήγησε ότι δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε στα χέρια του και πως η συγκίνησή του ήταν πολύ μεγάλη.

«Θέλησα να κάνω ένα ξεκαθάρισμα όσων είχε η μητέρα μου, για να δω ποια πράγματα μπορώ να χαρίσω, ποια να αποθηκεύσω και τι μπορεί να μην είναι χρήσιμο. Άνοιξα το εικονοστάσι και βρήκα το σακουλάκι με το χώμα. Δεν κατάλαβα τι ήταν, όμως έτσι όπως έπιασα το σακουλάκι κατάλαβα ότι κάτι έχει μέσα. Όταν διάβασα ότι επρόκειτο για χώμα από την Προύσα, πραγματικά δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό που ένιωσα. Δεν ήξερα ότι υπάρχει αυτό το ενθύμιο, δεν μας είχε μιλήσει ποτέ η μητέρα μου. Η αλήθεια είναι ότι γνώριζα από παιδί πόσο δεμένοι ήταν με τον τόπο που άφησαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι ανάμεσα σε όσα θεωρούσε η μητέρα μου ιερά και τα είχε μέσα σε αυτό το εικονοστάσι, ήταν και το χώμα που είχε μαζέψει πριν φύγει από την πατρίδα του, ο πατέρας της».

Το σημείωμα μοιάζει να είναι γραμμένο πιο πρόσφατα, «σημάδι ότι κάποιος που γνώριζε τι ακριβώς είναι αυτό, ήθελε να μας το γνωρίσει για να ξέρουμε όταν θα το βρούμε, τι ακριβώς είναι» είπε ο κ. Κόκκινος που όσο επιχειρεί να φροντίσει και να αποθηκεύσει πράγματα της μητέρας του, είναι σίγουρος ότι θα εντοπίσει και άλλα κειμήλια. «Ένιωσα και νιώθω ότι κάνω βουτιά στην ιστορία και πως με κάποιο τρόπο συνδέομαι με τους γονείς, τη γιαγιά και τον παππού μου, που θυμάμαι από μικρό παιδί να μας λένε ιστορίες για την πατρίδα στην οποία γεννήθηκαν. Πέρα από τη συγκίνηση, νιώθω και υπερηφάνεια για τους ανθρώπους αυτούς που μέσα από τον όλεθρο και τον δρόμο της προσφυγιάς, κατάφεραν και πάλι να σταθούν στα πόδια τους και να δημιουργήσουν» πρόσθεσε ο κ. Κόκκινος. Πάντως στην περιοχή της Νέας Αλικαρνασσού, σε πολλές από τις οικίες που έχουν αναφορά στο προσφυγικό στοιχείο, υπάρχουν κειμήλια που δεν έχουν αναδειχθεί.

«Είναι κάτι που το συναντάμε πολύ συχνά με αντικείμενα από τη Μικρά Ασία. Από κοσμήματα, εικόνες, σκεύη, υφάσματα, μέχρι οτιδήποτε άλλο οι άνθρωποι αυτοί πήραν μαζί τους, φεύγοντας. Νομίζω ότι πέρα από την ανάγκη να έχουν μαζί τους κάποια πράγματα, είχαν την ανάγκη να κρατήσουν και κάτι που να τους θυμίζει τον τόπο τους. Είμαι σίγουρος ότι φεύγοντας, μπορεί να μην το ήθελαν, αλλά ένιωθαν ότι ίσως να μην μπορούσαν να γυρίσουν ποτέ πίσω» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Νέας Αλικαρνασσού Αντώνης Σεκέρης. Ενόψει δε της συμπλήρωσης 100 ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή, ο κ. Σεκέρης τόνισε ότι εκτός από τις εκδηλώσεις που προγραμματίζουν, διεκδικούν να πραγματοποιηθεί ένα μουσείο για τον Πολιτισμό της Μικράς Ασίας στο Ηράκλειο «όπου τέτοιου είδους εκθέματα, αντικείμενα που είχαν μαζί τους στο μεγάλοι ταξίδι της προσφυγιάς οι πρόγονοί μας, θα αποτελέσουν κομμάτια ιστορίας που θα μπορούν να βλέπουν οι νέες γενιές» συμπλήρωσε ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Νέας Αλικαρνασσού.

Περισσότερα »

Παρέλαση: Ρίγη συγκίνησης στο Μαθράκι από τον μοναδικό μαθητή του σχολείου

  

Ρίγη συγκίνησης, για τους 30 περίπου μόνιμους κατοίκους του νησιού Μαθρακίου, προκάλεσε η μαθητική παρέλαση από τον έναν και μοναδικό μαθητή του δημοτικού σχολείου.

Το σχολείο λειτούργησε μετά από 21 χρόνια, στο βορειοδυτικότερο άκρο της Ελλάδας, στο δαντελωτό σύμπλεγμα των Διαποντίων νήσων.

Οι μνήμες ξύπνησαν όταν το μικρό νησί «έσφυζε» από ζωή. Σήμερα τα χαμόγελα ξαναγύρισαν στους κατοίκους, σηκώνοντας ψηλά το εθνικό φρόνημα των φρουρών από τις «Θερμοπύλες» της δυτικής Ελλάδας.

Ο 9χρονος Τάσος, που είναι ορμώμενος από τη Θεσσαλονίκη, αλλά γεννήθηκε και έζησε στη Γερμανία, με περισσή περηφάνια σήκωσε σήμερα τη γαλανόλευκη και παρέλασε, συνοδευόμενος από τη δασκάλου του, για την εορτή της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, προκαλώντας δάκρυα χαράς σε όλους τους παρευρισκόμενους που τον καταχειροκρότησαν από την καρδιά τους.

Ούτε και ο ίδιος δε θα το πίστευε το καλοκαίρι που ήρθε για πρώτη φορά στο νησί, ένας άγνωστος γι’ αυτόν τόπος, ότι η σημερινή μέρα θα του μείνει «αξέχαστη για μια ζωή» όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Το μόνο μήνυμα που θέλει να στείλει είναι «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω το έθνος» μία λέξη που παρότι τρίγλωσσος δυσκολεύεται ακόμη να την πεί, όμως την εννοεί από τα βάθη της καρδιάς του.

Περισσότερα »