Η νέα υπουργός Υγείας της χώρας της Λιθουανίας προτείνει, δίχως κανένα δισταγμό, την πραγματοποίηση ευθανασίας για όσους φτωχούς ασθενείς δεν μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε υπηρεσίες παρηγορητικής φροντίδας (σ.σ. pentapostagma.gr– palliative care o αγγλικός όρος, που αναφέρεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων των ασθενών και όχι στην προσπάθεια καθυστέρησης, αντιστροφής ή θεραπείας μίας νόσου).
Η Rimantė Šalaševičiūtė ορκίστηκε στις αρχές του μήνα που διανύουμε ως νέα υπουργός Υγείας, αλλά οι θέσεις της έχουν ήδη οδηγήσει σε σφοδρότατες αντιδράσεις, καθώς επιδιώκει να ανοίξει «για τα καλά» τη συζήτηση για την νομιμοποίηση της ευθανασίας στη χώρα.
Πάντως, η Salaseviciute δεν κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις επί του ζητήματος. Αρκέστηκε να δηλώσει στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι η Λιθουανία δεν αποτελεί ένα κράτος πρόνοιας που μπορεί να διαθέσει (να καλύψει) υπηρεσίες παρηγορητικής φροντίδας για όλους, και ότι η ευθανασία αποτελεί ίσως μία επιλογή για όσους ανθρώπους δεν θέλουν να «βασανίζουν τα συγγενικά τους πρόσωπα με το θέαμα του πόνου και της ταλαιπωρίας τους»..
Η νέα υπουργός υγείας πρότεινε επίσης να επεκταθεί η νομιμοποίηση της ευθανασίας και για παιδιά . Σημείωσε, προσπαθώντας να ισχυροποιήσει το επιχείρημά της, ότι στο Βέλγιο έχει ήδη εγκριθεί αντίστοιχη νομοθεσία έπειτα από μακρά δημόσια διαβούλευση..
Αυτό βεβαίως, θα πρέπει να σημειώσουμε, δεν σημαίνει ότι η απόφαση ήταν σωστή, παρά τις δημόσιες συζητήσεις που προηγήθηκαν.
Η Šalaševičiūtė αναμένεται να αντιμετωπίσει, και πολύ λογικά, σφοδρότατες αντιστάσεις στην προσπάθεια της να νομιμοποιήσει την ευθανασία στη Λιθουανία. Πολλά μέλη της ιατρικής κοινότητας και η Καθολική Εκκλησία αντιτίθενται στην προσπάθειά της λιθουανής υπουργού υγείας.
Ο Δρ. Andrius Narbekovas, ιερέας-ιατρός και μέλος της Επιτροπής Βιοηθικής του υπουργείου Υγείας της Λιθουανίας, δήλωσε προς τα μέσα ενημέρωσης:
«Το Υπουργείο Υγείας θα πρέπει να προστατεύει την υγεία και τη ζωή, αντί να ψάχνει να βρίσκει τρόπους για να αφαιρεί ζωές. Η (ευθανασία) αποτελεί δίχως άλλο μία επικερδής δραστηριότητα με θετικό ισοζύγιο κόστους – οφέλους (σε οικονομικούς όρους). Όμως, μία δημοκρατική κοινωνία θα πρέπει να κατανοήσει ότι θα πρέπει να φροντίζει για τους ασθενείς της, και όχι να τους θανατώνει».
