Ιησούς: Ποιος ήταν ο Λογγίνος; – Ο Ρωμαίος στρατιώτης που κάρφωσε με τη λόγχη του τα πλευρά του Χριστού

Ήταν ο στρατιώτης που σήκωσε τη λόγχη του και κάρφωσε το σώμα του Ιησού στα πλευρά

Ο Λογγίνος ήταν ο επικεφαλής της ομάδας που επιτηρούσε τον βασανισμό και τη σταύρωση του Ιησού. Είχε τον βαθμό του εκατόνταρχου και καταγόταν από την κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας.

Το όνομα του δεν θα το βρούμε πουθενά στα Ευαγγέλια. Αναφέρεται απλά ως Ρωμαίος εκατόνταρχος ή Κεντυρίων. Όμως πληροφορίες για τον άνθρωπο αυτόν μας δίνει ο Νικόδημος στο απόκρυφο του Ευαγγέλιο.

Ο Λογγίνος

Όταν ο Ιησούς άφησε την τελευταία του κοσμική πνοή επάνω στον σταυρό, ο Λογγίνος ήταν εκείνος που έπρεπε να πιστοποιήσει το θάνατο του. Πήρε στο χέρι τη λόγχη του τη σήκωσε και κάρφωσε στα πλευρά το σώμα του Θεανθρώπου.

Από την πληγή έτρεξε αίμα και νερό. Κάποιες σταγόνες βρήκαν μάλιστα τον Λογγίνο στο πρόσωπο. Όταν τις σκούπισε και άνοιξε τα μάτια είχε γίνει ένα θαύμα. Ο Λογγίνος έπασχε από κάποια οφθαλμική ασθένεια και είχε μειωμένη όραση. Μόλις τον έραναν οι σταγόνες αίματος του Ιησού μπορούσε να βλέπει κανονικά.

Και τότε σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές αναφώνησε: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος, Υιός ην Θεού». Μέσα του από εκείνη τη στιγμή κάτι άλλαξε. Από ειδωλολάτρης πίστεψε στον έναν και μοναδικό Θεό.

Μετά τον θάνατο του Ιησού ο Λογγίνος ήταν πάλι στην ομάδα των στρατιωτών που θα φρουρούσαν τον τάφο του. Ήταν ο άνθρωπος που μπροστά του εκτυλίχθηκε το μεγαλύτερο θαύμα που έχει γίνει στον κόσμο. Η Ανάσταση.

Αυτό που συνέβη ήταν κάτι που δεν έπρεπε να μάθει κανείς και οι δολοπλόκοι Αρχιερείς αποφάσισαν να δωροδοκήσουν τους Ρωμαίους στρατιώτες που ήταν παρόντες στο θαύμα, για να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό.

Έτσι το ψέμα που είχαν σκοπό να πουν – ότι δηλαδή οπαδοί του Ιησού πήγαν το βράδυ και έκλεψαν το σώμα του – δεν θα κινδύνευε. Όμως ο Λογγίνος έχοντας μέσα σε λίγες ώρες βιώσει δυο θαύματα δεν είχε σκοπό να παίξει το παιχνίδι των Αρχιερέων.

Παραιτήθηκε αμέσως από τον στράτευμα και έφυγε. Τις επόμενες ημέρες σύμφωνα με τον Νικόδημο βαπτίστηκε Χριστιανός και κίνησε για την πατρίδα του την Καππαδοκία. Μαζί του και άλλοι δυο ρωμαίοι στρατιώτες που πίστεψαν.

Οι Ιουδαίοι Αρχιερείς δεν είχαν σκοπό όμως να αφήσουν τον άνθρωπο αυτόν να ζήσει. Τους είχε προσβάλλει που αρνήθηκε το χρυσάφι τους και επίσης γνώριζε πολλά.

Έστειλαν επιστολή στον ίδιο τον αυτοκράτορα της Ρώμης τον Τιβέριο με την οποία κατηγορούσαν τον πρώην Εκατόνταρχο του Ρωμαϊκού στρατού Λογγίνο, ότι πρόδωσε τη Ρώμη και τάχτηκε στο πλευρό του «νεκρού παράφρονα που αποκαλούσε τον εαυτό του Βασιλιά της Ιουδαίας».

Η αγιοποίηση του

Η διαταγή του Τιβέριου προς τον επιτηρητή της περιοχής, τον Πόντιο Πιλάτο ήταν ρητή: «Τιμωρείστε παραδειγματικά τον αποστάτη εκατόνταρχο». Ο Πιλάτος έστειλε ένα απόσπασμα να εκτελέσει τον Λογγίνο.

Το απόσπασμα έφτασε στην κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας και στο πρώτο μεγάλο και πολυτελές σπίτι που βρήκε και το οποίο θα ανήκε σε κάποιον αξιωματούχο, χτύπησαν την πόρτα και ζήτησαν να τους υποδείξει που μένει ο εκατόνταρχος Λογγίνος.

Δεν γνώριζαν όμως ότι το σπίτ που χτύπησαν την πόρτα ήταν του Λογγίνου και ότι ο άνθρωπος που τους άνοιξε την πόρτα ήταν ο άνθρωπος που έψαχναν να σκοτώσουν μαζί με τους άλλους δυο Ρωμαίους στρατιώτες που είχαν φύγει μαζί του.

Ο οικοδεσπότης χωρίς να πει τίποτε του καλωσόρισε και τους είπε να περάσουν. Τους σέρβιρε φαγητό και τους είπε να μείνουν στο σπίτι του μια δυο μέρες μέχρι να εμφανιστούν και οι άλλοι δυο στρατιώτες που έψαχνα και τότε θα τους υποδείκνυε και τους τρεις.

Ύστερα από κάποιες μέρες που οι άνδρες του αποσπάσματος έμειναν σπίτι του Λογγίνου, είχε έρθει η ώρα της αποκάλυψης. Όταν έφτασαν μάλιστα και οι δυο σύντροφοι του, ο Λογγίνος κάλεσε το απόσπασμα στο σπίτι του και τους είπε πως ήταν εκείνος ο οποίος έψαχναν.

Οι άνδρες του αποσπάσματος τα έχασαν. Θα μπορούσε να τους πει ψέματα, θα μπορούσε να τους στείλει αλλού, θα μπορούσε να γλιτώσει και όμως εκείνος τους φιλοξένησε και τώρα τους λέει ποιος είναι.

Με βαριά καρδιά οι άνδρες του αποσπάσματος αποκεφάλισαν τους τρεις και πήγαν τα κεφάλια τους στον Πόντιο Πιλάτο ως απόδειξη του θανάτου τους. Η Ορθόδοξη εκκλησία όσο και η Καθολική έχουν αγιοποιήσει τον Λογγίνο. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 16 Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Στις αγιογραφίες παριστάνεται σοβαρός, με μαύρο γένι, στρατιωτική ενδυμασία, κάποιες φορές κρατάει λόγχη και φέρει φωτοστέφανο.

Η Ιερή Λόγχη

Ένας ακόμα θρύλος δημιουργήθηκε γύρο από την λόγχη του Αγίου Λογγίνου, η οποία όπως πιστευόταν έδινε δύναμη εξουσίας στον κάτοχό της και φυσικά αποτελεί ένα σημαντικό κειμήλιο για τον χριστιανισμό, όπως το Ακάνθινο Στεφάνι και το Ιερό Δισκοπότηρο. Μόνο που ανά τους αιώνες παρουσιάστηκαν πολλές λόγχες, των οποίων οι κάτοχοι υποστήριζαν ότι ήταν οι αυθεντικές. Σήμερα μία από τις λόγχες φυλάσσεται στο παλάτι του Χόφμπουργκ στη Βιέννη και υποστηρίζεται ότι έχει φτιαχτεί από ένα από τα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη Σταύρωση του Χριστού.

Το μεγαλύτερο μέρος μιας άλλης λόγχης, της οποίας η αιχμή έχει χαθεί, βρίσκεται από το 1492 κάτω από τον τρούλο του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Μία άλλη λόγχη φυλάσσεται στην καθολική εκκλησία του Εχμιατζίν, στην Αρμενία.

Τι είναι τα Απόκρυφα Ευαγγέλια

Με τον γενικό όρο Απόκρυφα, ονομάζονται αρχαία κείμενα θρησκευτικού περιεχομένου που έχουν αποκλεισθεί από τον Κανόνα της Αγίας Γραφής. Οι χριστιανικές εκκλησίες θεωρούν ότι τα κείμενα αυτά έχουν συνταχθεί κατ’ απομίμηση των κανονικών βιβλίων της Αγίας Γραφής και έχουν αποκλειστεί από τους κανόνες τους.

Κατά κύριο λόγο, οι ερευνητές θεωρούν ότι τα βιβλία αυτά συντάχθηκαν μεταξύ του 2ου π.Χ. και του 4ου μ.Χ. αιώνα από Ιουδαίους και χριστιανούς συγγραφείς, οι οποίοι με απομίμηση του τίτλου, του ονόματος του συγγραφέα, της μορφής και του περιεχομένου, επιδίωκαν να εξασφαλίσουν στα έργα τους κανονικό κύρος. Τα βιβλία αυτά διακρίνονται σε απόκρυφα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Το συγκεκριμένο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Νικόδημου είναι από τα σημαντικότερα κείμενα της απόκρυφης χριστιανικής γραμματείας που χρονολογείται από την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας (4ος μ.Χ. αι.). Παρουσιάζει λεπτό προς λεπτό τη δίκη του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο, εμπλουτίζοντας με άγνωστες λεπτομέρειες τη διήγηση των κανονικών Ευαγγελίων.

Ο στόχος του είναι πρώτα απ’ όλα απολογητικός: να χυθεί φως στα αίτια που οδήγησαν στη δίωξη του Ιησού και στη θανατική καταδίκη του. Όλη η συνωμοσία που εξύφαναν οι γραμματείς και οι αρχιερείς έρχεται στην επιφάνεια με την εξέταση των μαρτύρων που καταθέτουν.

Περισσότερα »

Στο φως έγγραφο του Πιλάτου για την σταύρωση του Ιησού Χριστού

Στο φως το έγγραφο καταδίκης του Ιησού Χριστού το οποίο είχε μεταφραστεί από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643 

 

Ενα ντοκουμένο, ένα ιστορικό, συγκλονιστικό έγγραφο, το οποίο υπέγραψε ο Πόντιος Πιλάτος για την απόφαση της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού έρχεται στο φως. Το συγκεκριμένα έγγραφο παρέμεινε μέχρι το 1309 μ.Χ. τελείως άγνωστο, και βρέθηκε στη γνωστή σε όλους σήμερα για τον καταστροφικο σεισμό πόλη (L’Aquila) της Κεντρικής Ιταλίας, κοντά στην οποία έχει ανακαλυφθει η αρχαία ρωμαϊκή πόλη του Αμιτερνο, όπου βρέθηκε το σπίτι του Πόντιου Πιλάτου.

Το συγκεκριμένο έγγραφο που υπογράφειο ο Πόντιος Πιλάτος, το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου.

Σύμφωνα με το dogma.gr , μεταφράστηκε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643.

 

Αυτή είναι η μετάφραση του συγκλονιστικού εγγράφου:

«Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου,
Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον
ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και
καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της
δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού
βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου
και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας
των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου
Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας
αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ
Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου.

Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού
λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη
κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων
Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των
άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων
πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών
εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του
Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων
θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι.
Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι
τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον
πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου
αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ού βούλομαι
συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν
Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων
ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν
θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί
γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ
(Ρωμαϊστί).

Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της
τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ’ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της
αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων
Βασιλείας.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ
– Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.
– Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
– Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.
– Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.
– Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.
– Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν».

Περισσότερα »

Σαρακοστή: Οι τρεις πειρασμοί του Ιησού στην έρημο

Η Καθαρά Δευτέρα είναι η εναρκτήρια ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής

Η Καθαρά Δευτέρα είναι ουσιαστικά η έναρξη της Σαρακοστής. 

Η Σαρακοστή προετοιμάζει τους πιστούς για τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, το Πάσχα. 

Οι 40 περίπου ημέρες νηστείας συμβολίζουν τη νηστεία του Ιησού στην έρημο αλλά και τους πειρασμούς τους οποίους αντιμετώπισε.

Οι πειρασμοί που αντιμετώπισε ο Ιησούς στην έρημο ήταν τρεις. Ο πρώτος ήταν ο βιολογικός πειρασμός της πείνας και της δίψας. Ο διάβολος μετά από μετά από 40 ημέρες νηστείας και άσκησης του είπε πως αν είναι ο υιός του θεού, να κάνει τις πέτρες ψωμί για να χορτάσει ο ίδιος αλλά και ο πεινασμένος κόσμος. 

Με πονηριά ήθελε να κάνει τον Ιησού να λυγίσει και να πέσει στην παγίδα να ικανοποιήσει την πείνα του και την πείνα του κόσμου πριν τον οδηγήσει στην πνευματική ζωή.

Ο Ιησούς αρνήθηκε λέγοντας πως «Ο άνθρωπος δε ζει μόνο με το ψωμί, τα υλικά αγαθά, αλλά με τον λόγο του Θεού που δίδει περιεχόμενο στη ζωή του», θέλοντας να τονίσει πως η πίστη και η πνευματική ζωή δεν υποτάσσονται στις καθημερινές ανάγκες.

Ο δεύτερος πειρασμός, ήταν ο πειρασμός της πνευματικής επάρκειας και πνευματικής ανεξαρτησίας από τη Χάρη και την παρουσία του Θεού. Ο διάβολος οδηγεί τον Χριστό στον ναό του Θεού και του λέει πως αν είναι ο υιός του θεού, να πέσει κάτω από τη στέγη του ναού και δεν θα πάθει τίποτα, αφού ο θεός θα δώσει εντολή στους αγγέλους να τον σηκώσουν στα χέρια τους. Τον προκαλεί λοιπόν να κάνει ένα θαύμα για να αποδείξει ποιος είναι.

Ο πειρασμός αυτός θα μπορούσε να κάνει τον Χριστό να αμφιβάλλει και να δοκιμάσει τη σχέση που έχει με τον θεό πατέρα του αλλά και τις δυνατότητές του. 

Θα ήταν όμως άτοπο να χρειάζεται κάποιος ένα θαύμα για να πιστέψει, αφού η πίστη βασίζεται στην αυτογνωσία. Ο Ιησούς δεν ενέδωσε αφού γνώριζε πως η αληθινή πίστη δεν στηρίζεται σε θαύματα ή εξωτερικά ερεθίσματα. Η πίστη είναι ελεύθερη και τρέφεται μόνο από το εσωτερικό μας.

Ο τρίτος πειρασμός ήταν εκείνος της δύναμης και της εξουσίας. Ο διάβολος του είπε πως αν τον προσκυνούσε θα του χάριζε όλα τα βασίλεια του κόσμου. Να γίνει δηλαδή ο δικός του Μεσσίας. 

Ο τρίτος αυτός πειρασμός δείχνει την αδύναμη φύση του ανθρώπου μπροστά στη δύναμη και την εξουσία, την οποία σπάνια αρνείται και είναι πρόθυμος ακόμα και να σκοτώσει γι’ αυτή.

Η εξουσία όμως σύμφωνα με τον Ιησού δεν συνδέεται με την καταδυνάστευση αλλά με την προσφορά. «Ξέρετε ότι οι άρχοντες καταδυναστεύουν τα έθνη και οι μεγάλοι τα καταπιέζουν. 

Αυτό δε θα γίνεται σ’ εσάς, αλλά εκείνος που θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας θα είναι διάκονός σας, και εκείνος που θέλει να είναι πρώτος, αυτός θα είναι δούλος σας, όπως ακριβώς ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθεί, αλλά να διακονήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο αντί πολλών».

Μετά από τους τρεις αυτούς πειρασμούς, ο Χριστός ξεκινά το τρίχρονο έργο του, καλώντας τον κόσμο στη μετάνοια μέσα από τη Θεία Διδασκαλία του.

Πληροφορίες: labelnews.gr

Περισσότερα »

Ιερουσαλήμ: Στο φως λουτρό από τον Κήπο της Γεθσημανής που πέρασε την τελευταία του νύχτα ο Ιησούς

 

Η Βίβλος αναφέρει ότι ο Ιησούς Χριστός πέρασε στον Κήπο της Γεθσημανής την τελευταία του νύχτα – Στο σημείο εντοπίστηκαν τα ερείπια βυζαντινής εκκλησίας που πιστεύεται ότι καταστράφηκε στις σταυροφορίες

Ένα σημαντικό εύρημα έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη της Ισραηλινής Εφορίας Αρχαιοτήτων στον Κήπο της Γεθσημανής στην Ιερουσαλήμ, εκεί που η Βίβλος αναφέρει ότι ο Ιησούς Χριστός πέρασε την τελευταία του νύχτα.

Αρχαιολόγοι εντόπισαν μέσα στα ερείπια ένα λουτρό, 2.000 ετών, που θεωρείται ότι χρησιμοποιούνταν για καθαριότητα, ενώ βρέθηκαν και τα ερείπια μιας βυζαντινής εκκλησίας που πιστεύεται ότι καταστράφηκαν στις Σταυροφορίες.

Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν τα ερείπια του τελετουργικού λουτρού, στη Γεθσημανή, μαζί με τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν το νερό, στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το λουτρό χρησίμευε για την καθαριότητα των εργαζομένων στις ελιές και σε αυτούς που ανέβαιναν στον λόφο για να προσευχηθούν. Η προσεκτική εξέταση της τοποθεσίας ξεκίνησε όταν βρέθηκαν κατάλοιπα από μία σήραγγα των Φραγκισκανών, που είναι και οι ιδιοκτήτες της σύγχρονης εκκλησίας της Γεσθημανής. 

 

Ο Ιησούς προσευχήθηκε στον Κήπο της Γεθσημανής μετά τον Μυστικό Δείπνο

Σύμφωνα με τη Βίβλο, ο Κήπος της Γεθσημανής ήταν το σημείο που ο Ιησούς πήγε να προσευχηθεί μετά τον Μυστικό Δείπνο, πριν προδοθεί από τον Ιούδα Ισκαριώτη. Το λουτρό δεν περιβάλλεται από κτήρια. Κάτι τέτοιο μαρτυρά την ύπαρξη γεωργικής βιομηχανίας εδώ και 2.000 χρόνια, που ενδεχομένως παρήγαγε λάδι ή κρασί, δήλωσε ο επικεφαλής της ανασκαφής στους Times.

«Οι εβραϊκοί νόμοι υποχρέωναν τους εργάτες που εμπλέκονταν στην παραγωγή λαδιού και κρασιού να καθαριστούν» ανέφερε. Το τελετουργικό λουτρό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από αυτούς που προσεύχονταν ή περπατούσαν μέχρι τον επόμενο λόφο που υπήρχε εβραϊκή εκκλησία.

Με βάση την Καινή Διαθήκη, ο Κήπος της Γεθσημανής ήταν το σημείο όπου ο Ιησούς προσευχήθηκε πριν την προδοσία του και συνελήφθη από τους Ρωμαίους, πριν οδηγηθεί στη σταύρωση.

Το όνομα του Κήπου της Γεθσημανής προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «Gat Shmaním» (ελαιοτριβείο). Ακόμη και σήμερα αρκετά ελαιόδεντρα διατηρούνται στον περίβολο της εκκλησίας.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο Ιησούς ενδέχεται να πλύθηκε στο τελετουργικό λουτρό πριν περπατήσει στο Όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί. 

 

Βρέθηκαν τα ερείπια βυζαντινής εκκλησίας 1.500 ετών

Πέραν του λουτρού 2.000 ετών, η ομάδα των αρχαιολόγων εντόπισε ερείπια μιας περίτεχνης εκκλησίας βυζαντινής περιόδου, 1.500 ετών και ένα μεγάλο μοναστήρι ή ξενώνα που πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε από τους προσκυνητές την περίοδο των Σταυροφοριών.

Στοιχεία που υπάρχουν στην τοποθεσία μαρτυρούν ότι η εκκλησία καταστράφηκε τον 12ο αιώνα, πιθανώς κατά την κατάκτηση της περιοχής από τη δυναστεία των Αββασιδών χαλίφηδων το 1187, που κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα από τους Σταυροφόρους και διέταξε την καταστροφή των εκκλησιών της πόλης. 

Ο Σουλτάνος ζήτησε μάλιστα να χρησιμοποιηθούν οι πέτρες των εκκλησιών για να ανακαινίσει τα τείχη της πόλης. 

Αρχαιολόγος της Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων αναφέρει ότι είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η εκκλησία χρησιμοποιήθηκε και ίσως ιδρύθηκε ενόσω η Ιερουσαλήμ ήταν υπό μουσουλμανική κυριαρχία, γεγονός που δείχνει ότι οι Χριστιανοί συνέχισαν το προσκύνημα και αυτήν την περίοδο. 

Στο πάτωμα της εκκλησίας βρέθηκε μια ελληνική επιγραφή. «Στη μνήμη και την ανάπαυση όσων αγαπούν τον Ιησού Χριστό και έλαβαν τη θυσία του Αβραάμ, δέξου την προσφορά των υπηρετών σου και δώσε τους άφεση αμαρτιών. Αμήν», αναφέρει. 

Η Γεσθημανή θεωρείται από τις πλέον ιερές τοποθεσίες στους Αγίους Τόπους.

Τα ευρήματα θα ενσωματωθούν στο κέντρο επισκεπτών που δημιουργείται στον χώρο και θα είναι προσβάσιμα για κοινό και προσκυνητές.

πηγη

Περισσότερα »

Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν

Η εντολή του Χριστού “Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν” είναι κυρίαρχη στον χριστιανισμό αλλά είναι και κάπως ακατάληπτη.

Όταν ο Χριστός μας προτρέπει να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας, προφανώς δεν εννοεί μόνο αυτόν που είναι δίπλα μας· ο πλησίον είναι ο κάθε άνθρωπος είτε μας ενώνει με αυτόν η κοινή λατρεία για τον Θεό είτε όχι.

Αλλά τι σημαίνει να αγαπάς τον άλλον άνθρωπο όπως τον εαυτό σου;

Δηλαδή, ο Χριστός μας λέει πως είμαστε εγωπαθή γουρούνια και αγαπάμε μόνο την πάρτη μας;

Οπότε, πρέπει να αγαπήσουμε και τους άλλους με τον ίδιο τρόπο που αγαπάμε τον εαυτό μας;
Μα, αν αγαπήσουμε τους άλλους με τον εγωπαθή και υπερβολικό τρόπο που αγαπάμε τον εαυτό μας, θα στερήσουμε αυτή την αγάπη από τον εαυτό μας.

Φυσικά, υπάρχει η καλή αγάπη για τον εαυτό μας -που μας φέρνει σταθερότητα και μας βοηθάει να επιβιώνουμε- και η κακή αγάπη για τον εαυτό μας που είναι κατάρα.
Επίσης, ποιος είπε πως ο κάθε άνθρωπος αγαπάει τον εαυτό του;

Το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου· για να αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου, θα πρέπει πρώτα να τον αποδεχτείς και αυτό είναι ένα στάδιο στο οποίο πολλοί άνθρωποι δεν φτάνουν ποτέ.

Οπότε, αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, θα αγαπήσεις και τους άλλους με τον ίδιο τρόπο: δηλαδή, δεν θα τους αγαπήσεις.

Είναι μέσα από την αγάπη ενός άλλου ανθρώπου για εσένα που μαθαίνεις να αγαπάς τον εαυτό σου.
Αν υπήρχε μόνο ένας άνθρωπος στον πλανήτη, δεν θα υπήρχε η έννοια της αγάπης.

Για να αγαπήσεις τον άλλον σαν τον εαυτό σου, θα πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου -αφού πρώτα τον αποδεχτείς- , και, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αγαπηθείς.

Διαφορετικά θα αγαπάς τον άλλον όπως και τον εαυτό σου: σαν ξένο. Και πρέπει να είναι τραγικό να αγαπάς τον εαυτό σου σαν ένα ξένο, όσο γοητευτικός κι αν είναι αυτός ο ξένος.

Πολύ μπέρδεμα με την αγάπη που όλοι ζητούν αλλά αυτή όλο και ξεμακραίνει.

Ο Λακάν το έθεσε πολύ ωραία με την φράση “Το ν’ αγαπάς είναι ουσιαστικά η επιθυμία ν’ αγαπηθείς”.

Και ακόμα καλύτερα με την φράση:

“Αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις σε κάποιον που δεν το θέλει.”
Aγάπη μόνο. Και Facebook.

https://pitsirikos.net

Περισσότερα »

Τι γλώσσα μιλούσε τελικά ο Ιησούς

Σε δημόσια διαφωνία ήρθαν κάποτε, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, και ο Πάπας Φραγκίσκος, σχετικά με το ποια γλώσσα μιλούσε ο Ιησούς.

«Ο Ιησούς ζούσε εδώ, σ' αυτήν τη γη. Μιλούσε εβραϊκά», είπε ο Νετανιάχου στον Πάπα, με τον τελευταίο να διαφωνεί και να ανταπαντά: «Μιλούσε αραμαϊκά». «Μιλούσε αραμαϊκά, αλλά γνώριζε εβραϊκά», αποκρίθηκε ο Νετανιάχου.


Το περιστατικό σημειώθηκε σε ανοιχτή συνάντηση στην Ιερουσαλήμ, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Ισραηλινός ηγέτης αναφέρθηκε σε ισχυρή σύνδεση μεταξύ χριστιανισμού και ιουδαϊσμού.

Η συζήτηση στη Μέση Ανατολή σχετικά με τον Ιησού είναι σύνθετη και υποκύπτει συχνά σε πολιτικές στοχεύσεις, σημειώνει το πρακτορείο Reuters.

Ωστόσο, η απορία παραμένει για το ποιος από τους δύο, ο Νετανιάχου ή ο Πάπας, είχε δίκιο.

Είναι αποδεκτό ότι ο Ιησούς Χριστός υπήρξε ως πρόσωπο, αλλά είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη η ερμηνεία και η ακρίβεια της ζωής τους, όπως και η γλώσσα η οποία μιλούσε, σημειώνει το bbc.com.

«Τόσο ο Πάπας, όσο και ο Νετανιάχου είχαν δίκιο», εξηγεί ο Σεμπάστιαν Μπροκ, καθηγητής έρευνας της αραμαϊκής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Τα εβραϊκά ήταν η επίσημη γλώσσα του κράτους και των αρχιερέων. Ήταν η γλώσσα που διδάσκονταν οι μορφωμένοι και που αναγραφόταν σε πολλές πινακίδες, σε έργα τέχνης και οπουδήποτε δημόσια.

Ωστόσο, λόγω του πατέρα του, του Ιωσήφ, ο Χριστός μιλούσε αραμαϊκά, τη lingua franca της ευρύτερης περιοχής, την οποία μιλούσαν όλα τα κατώτερα και τα μεσαία στρώματα της περιοχής, ήταν δηλαδή η καθομιλουμένη των κατοίκων.

Παρόμοια άποψη έχει και ο καθηγητής Γλωσσολογίας Ghil'ad Zuckermann, ο οποίος δήλωσε στο Reuters πως «ο Ιησούς ήταν φυσικός ομιλητής των αραμαϊκών. Αλλά θα έπρεπε να ξέρει και εβραϊκά, επειδή υπήρχαν σωζόμενα ιερά κείμενα στα εβραϊκά».

Ωστόσο, και τα αραμαϊκά, που χρησιμοποιούνται στις ταινίες για να αναπαραστήσουν πιστά την εποχή που έζησε ο Ιησούς Χριστός, είναι και αυτά λάθος. Πρόκειται για τα εξευγενισμένα αραμαϊκά, αυτά που μιλιούνταν μετά τον 1ο αιώνα μ.Χ. δηλαδή, και μόνο τότε απαντώνται σε γραπτά κείμενα.

Αντίθετα, ο Ιησούς μιλούσε τα απλά αραμαϊκά, που δεν είχαν εξελιχθεί. 

Θα μπορούσε όμως και να τα εμπλουτίζει, λόγω των κηρυγμάτων του, με λατινικές λέξεις, λέει ο λέκτορας Τζόναθαν Κατζ, που διδάσκει Κλασική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επειδή ακριβώς η λατινική γλώσσα, όπως, άλλωστε και η ελληνική, είχαν τεράστια επιρροή εκείνη την εποχή.

Δείτε βίντεο με την κόντρα μεταξύ Νετανιάχου και Πάπα Φραγκίσκου:

Περισσότερα »

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου

Τη Μεγάλη Πέμπτη ψάλλονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια, οι γραφές που περιγράφουν την πορεία του Ιησού ως τον Γολγοθά και τη Σταύρωση.

Από τον Μυστικό Δείπνο, την στιγμή ανθρώπινης αδυναμίας Tου στους κήπους της Γεσθημανής, την προδοσία του Ιούδα και τη σύλληψή Tου. 

Η κορύφωση της ημέρας στην ορθόδοξη πίστη γίνεται το βράδυ, όταν ο ιερέας περιφέρει τον Εσταυρωμένο μεταξύ των πιστών, μέσα στον ναό και ακούγεται από τους υμνωδούς το συγκλονιστικό «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου»...

Είναι η τέταρτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας που είναι αφιερωμένη στην ανάμνηση τεσσάρων γεγονότων τα οποία περιγράφονται στα Δώδεκα Ευαγγέλια και τα οποία συνέβησαν λίγο πριν τη Σταύρωση, τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή το ιερό δείπνο του Ιησού Χριστού με τους 12 Αποστόλους, τον Ιερό Νιπτήρα το πλύσιμο των ποδιών των 12 Αποστόλων από τον Ιησού Χριστό, η Υπερφυής Προσευχή του Ιησού προς τον Πατέρα του λίγο πριν τη σύλληψή του, και η προδοσία του Ιούδα.

Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης τελείται ο εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής μαζί με τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. 

Το βράδυ τελείται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής, στον οποίο αναπαριστάται το Θείο Δράμα της Σταύρωσης και διαβάζονται τα 12 ευαγγέλια που περιγράφουν τα γεγονότα από τη σύλληψη έως και την ταφή του Χριστού.

Ανάμεσα στο 5ο και το 6ο Ευαγγέλιο ψάλλεται το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…» και ο Εσταυρωμένος λιτανεύεται από τους ιερείς.

Η σύλληψη στο Όρος Ελαίων 

Σύμφωνα με την Εκκλησιαστική παράδοση, μετά την σύλληψή Του στο όρος των Ελαιών, ο Χριστός δικάστηκε και καταδικάστηκε από τους Αρχιερείς σε μια δίκη που είχε τυπική διαδικασία αφού οι Φαρισαίοι ήθελαν τον θάνατο Του.  

Επειδή όμως δεν είχαν νόμιμη εξουσία, τον έστειλαν στον Πόντιο Πιλάτο, προκειμένου η καταδικαστική απόφαση να απαγγελθεί από αυτόν, καθώς κατείχε την εξουσία του Ρωμαίου διοικητή της περιοχής. 

Ο Πιλάτος δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη και ζήτησε από το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο στην αυλή του Πραιτωρίου να διαλέξει ανάμεσα στον Βαραββά και τον Χριστό για το ποιος να σωθεί. 

Το πλήθος διάλεξε τον θάνατο του Ιησού με σταύρωση.

Από εκείνο το σημείο μέχρι και την σταύρωση, ο Ιησούς έζησε τον απόλυτο εξευτελισμό αλλά και την χλεύη του πλήθους και των Ρωμαίων στρατιωτών (πορφύρα, αγκάθινο στεφάνι, και μαστίγωμα).

Σύμφωνα με τις Γραφές, ο Ιησούς σταυρώθηκε στις 9 το πρωί, με το μαρτύριό Του να κρατάει πάνω στον σταυρό έξι ώρες.

Μετά το πέρας των 12 Ευαγγελίων, στις εκκλησίες κάθε χρόνο συγκεντρώνονταν τα λουλούδια προκειμένου να ξεκινήσει το στόλισμα του Επιταφίου, το οποίο θα υποδεχτεί το σώμα του Χριστού την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί. 

Όμως, φέτος λόγω των απαγορεύσεων για την αποφυγή εξάπλωσης του κορωνοϊού, δεν θα στολιστούν Επιτάφιοι.

 www.gnomip.gr

Περισσότερα »

Το άδοξο τέλος όσων υποδύθηκαν τον Ιησού: η «κατάρα» του ρόλου!

Όσοι ηθοποιοί ενσάρκωσαν τον Ιησού στην μικρή ή στη μεγάλη οθόνη δεν είχαν καλή επαγγελματική εξέλιξη.Κι αυτό ήταν το λιγότερο αφού πολλοί από αυτούς μετά τον ρόλο, είδαν την ζωή τους να αλλάζει δραματικά!

Η.Β Γουόρνερ

Η πρώτη ταινία για τον Ιησού ήταν «Ο βασιλεύ των βασιλέων» του Σεσίλ ντε Μιλ. Στο ρόλο ο Η.Β. Γουόρνερ, ο οποίος παραδόξως είδε την καριέρα του να απογειώνεται μετά την προβολή της ταινίας. Λίγα χρόνια μετά, το 1937, προτάθηκε και για Όσκαρ.

Κάνοντας το μεγάλο απολογισμό το 1956, όταν σταμάτησε να κάνει σινεμά, δήλωσε ότι ο ρόλος του Ιησού έβλαψε την καριέρα του.

Τζέφρι Χάντερ

Χειρότερη ήταν η εξέλιξη του Τζέφρι Χάντερ, του Ιησού στην επανέκδοση της ταινίας «Ο βασιλεύς των βασιλέων», το 1961.

Ενώ μέχρι τότε είχε μια πολύ καλή πορεία, μετά την ενσάρκωση του Ιησού και μάλιστα στη σημαδιακή ηλικία των 33 χρόνων το Χόλυγουντ τον απέρριψε. Κατά τη διάρκεια μιας αεροπορικής πτήσης έδειξε τα πρώτα συμπτώματα εγκεφαλικού.

Νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, αλλά όταν επέστρεψε στο σπίτι του, ένα δεύτερο εγκεφαλικό απέβη μοιραίο: έπεσε στο πάτωμα και έσπασε το κεφάλι του, με αποτέλεσμα να πεθάνει μία μέρα μετά από εσωτερική αιμορραγία. Ήταν μόλις 42 ετών.

Ενρίκε Ιραζόκι

Στο «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» του Παζολίνι ο πρωταγωνιστής Ενρίκε Ιραζόκι ήταν ένας μελαμψός Ιησούς που διαφοροποίησε την καθιερωμένη εικόνα του θεανθρώπου.

Ο Ιραζόκι είναι πολύ γνωστός, αλλά όχι ως ηθοποιός, καθώς δεν κατάφερε ποτέ να κάνει καριέρα, θεωρείται ένας από τους διασημότερους σκακιστές, που γυρίζουν τον κόσμο και παίζουν με αντίπαλους.

Μαξ Φον Σίντοφ

Η παραγωγή της ταινίας «άγγιξε» το ποσό των 20.000.000 δολαρίων και ο Μαξ φον Σίντοφ προσφέρει μια συγκλονιστική ερμηνεία στο ρόλο του θεανθρώπου.

Ο πρωταγωνιστής μπορεί να επιβίωσε μετά την απόφαση του να υποδυθεί τον Ιησού σε μία από τις πιο γνωστές ταινίες για το βίο και τα πάθη του θεανθρώπου, δυστυχώς όμως η ίδια η παραγωγή ήταν μία από τις πιο δύσκολες.

Ο διευθυντής φωτογραφίας Γουίλιαμ Σ. Μέλορ έπαθε καρδιακή προσβολή, κατέρρευσε και πέθανε στο πλατό, προτού προλάβει κανείς να τον βοηθήσει.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στην Αριζόνα χιονοθύελλα χτύπησε την περιοχή για πρώτη φορά έπειτα από 50 ολόκληρα χρόνια, θάβοντας ολόκληρα τα στημένα σκηνικά της Ιερουσαλήμ!

Γουίλιαμ Νταφόε

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο Νταφόε τυφλώθηκε εντελώς στο ένα μάτι, λόγω μιας αλλεργίας που παρουσίασε από τις ίδιες τις σταγόνες που έπαιρνε. Ευτυχώς, λίγες μέρες μετά η όραση του επανήλθε. Ο ίδιος κάποια χρόνια μετά δήλωσε: «Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι είχα το θράσος να πιστέψω ότι μπορούσα να ενσαρκώσω τον ίδιο τον Χριστό».

Ρόμπερτ Πάουελ

Ο άνθρωπος που μετέφερε τη ζωή και τα πάθη του Ιησού πιο πιστά στη μεγάλη οθόνη ήταν ο Ρόμπερτ Πάουελ, πρωταγωνιστής της σειράς «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι. Ωστόσο, αν και θα περίμενε κανείς ότι μετά την υπερπαραγωγή του Τζεφιρέλι ο Πάουελ θα έχει μια λαμπρή καριέρα στο Χόλιγουντ, συνέβη το ακριβώς αντίθετο.

Ο Βρετανός ηθοποιός μετά τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» συνέχισε να δουλεύει σε βρετανικές τηλεοπτικές σειρές και ευρωπαϊκές ταινίες χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Οι παραγωγοί του Χόλιγουντ θεώρησαν ότι το κοινό τον έχει ταυτίσει τόσο με το ρόλο του Ιησού, που δεν θα μπορούσε ποτέ να τον δει να «αμαρτάνει» επί της μεγάλης οθόνης.

Έτσι, όλες οι πόρτες έκλεισαν.

Πηγή: Λοιπόν

Περισσότερα »

Τι σημαίνει «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται…» Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Δύο από τα πιο γνωστά τροπάρια της Μ. Εβδομάδας είναι τα «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται» και «Τον νυμφώνα Σου βλέπω». 

Ποια είναι όμως η σημασία τους;

Το πρώτο απ’ αυτά λέει:

«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. 

Αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς».

Στα νέα ελληνικά, το τροπάριο λέει (κάπως ελεύθερα):

«Δείτε, έρχεται ο Γαμπρός (Νυμφίος) καταμεσίς της νύχτας, και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο, αλλά ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο. 

Πρόσεχε λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο και κλειστείς έξω από τη βασιλεία. Αλλά σύνελθε και φώναξε: 

Είσαι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Θεέ μας, μέσω της Θεοτόκου ελέησέ μας».

Ποια είναι η σημασία αυτού του τροπαρίου;

Οι στίχοι παραπέμπουν σε δύο παραβολές, δηλαδή ιστορίες με κάποιο νόημα που είπε ο Χριστός. 

Η πρώτη φράση προέρχεται από την παραβολή των δέκα παρθένων (κατά Ματθαίον, κεφ. 25, στίχοι 1-13). 

Λέει ότι δέκα κορίτσια είχαν βγει να προϋπαντήσουν το γαμπρό σε κάποιο γάμο. Όμως εκείνος άργησε και αποκοιμήθηκαν. Και καταμεσίς της νύχτας ακούστηκε φωνή: «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται!». 

Οι κοπέλες ξύπνησαν, αλλά «οι λαμπάδες τους» έσβηναν. Οι πέντε απ’ αυτές (οι «φρόνιμες» = συνετές) είχαν μαζί τους λάδι και ανανέωσαν τη φλόγα, αλλά οι άλλες πέντε (οι «μωρές» = επιπόλαιες) δεν είχαν. 

Έτσι, μέχρι να βρουν να αγοράσουν, ο Γαμπρός μπήκε στο σπίτι του γάμου, έκλεισε η πόρτα και έμειναν απ’ έξω.

Όπως φαίνεται στα λόγια του Χριστού, ο γαμπρός της ιστορίας συμβολίζει το Χριστό, που όλοι περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία Του, αλλά αυτή καθυστερεί. Θα έρθει ξαφνικά («μέσα στη νύχτα») και τότε κάποιοι θα είναι έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά Του, γιατί θα είναι καλοί άνθρωποι, ενώ κάποιοι άλλοι θα είναι ανέτοιμοι (επειδή φέρθηκαν ανόητα και δε φρόντισαν να καθαρίσουν την καρδιά τους) και θα μείνουν έξω από «το γάμο», δηλαδή τη βασιλεία του Θεού (τον παράδεισο).

Η δεύτερη παραβολή (κατά Λουκάν, κεφ. 12, στίχοι 36-46) μιλάει για κάποιους δούλους, που περιμένουν τον κύριό τους να επιστρέψει από γάμο. 

Καλότυχος, λέει ο Ιησούς, εκείνος ο δούλος, που ο κύριος θα τον βρει σε επιφυλακή να τον περιμένει, ενώ αλίμονο σ’ εκείνον που θα σκεφτεί «αργεί ο κύριος» και θ’ αρχίσει να μεθοκοπάει, να δέρνει και να καταπιέζει τους άλλους δούλους. 

Και αυτή η παραβολή δηλώνει ότι ο Χριστός θα επιστρέψει «ως κλέπτης εν νυκτί», σε στιγμή που κανείς δε θα Τον περιμένει.

Εννοείται ότι η στιγμή, για την οποία ο καθένας πρέπει να είναι έτοιμος, είναι η στιγμή του θανάτου μας, που πιθανότατα θα προηγηθεί της Δ. Παρουσίας και είναι ουσιαστικά η στιγμή της κρίσης μας μπροστά στο Θεό. Ας είμαστε έτοιμοι, έχοντας καθαρίσει την καρδιά μας από τα ελαττώματα που μας εμποδίζουν να αγαπήσουμε το Θεό και τον πλησίον μας.

Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα του τροπαρίου. 

Ο ποιητής καλεί την ίδια την ψυχή του να μετανοήσει και να αφεθεί στα χέρια του Θεού, ζητώντας τη βοήθειά Του μέσω της Θεοτόκου, των αγίων και των φωτεινών αγγέλων (η τελευταία φράση λέγεται με όλες αυτές τις παραλλαγές). Το τριπλό «Άγιος, Άγιος, Άγιος» είναι από τον ύμνο των αγγέλων (των Σεραφείμ) που άκουσε ο προφήτης Ησαΐας (Ησαΐας, κεφ. 6) και υποδηλώνει την Αγία Τριάδα.

«Τον νυμφώνα Σου βλέπω…»

Το δεύτερο τροπάριο λέει:

«Τον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ. Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα, και σώσον με».

Σε νέα ελληνικά:

«Σωτήρα μου, βλέπω στολισμένο το σπίτι του γάμου, αλλά δεν έχω κατάλληλα ρούχα για να μπω μέσα. Κάνε λαμπερή τη στολή της ψυχής μου, Εσύ που δίνεις το φως, και σώσε με».

Οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από μια άλλη παραβολή του Χριστού, στο κατά Ματθαίον, κεφ. 22, στίχοι 1-14: ένας βασιλιάς παντρεύει το γιο του, αλλά οι καλεσμένοι «αγρόν ηγόρασαν» (η φράση είναι από το Λουκ. 14, 18, όπου υπάρχει η ίδια παραβολή ή μια παρόμοια – εκεί κάποιος λέει: «αγόρασα ένα αγρό (χωράφι) και πρέπει να πάω να τον δω, γι’ αυτό δε μπορώ να έρθω») και δεν πήγαν. 

Τότε εκείνος έστειλε και κάλεσαν όλους τους φτωχούς και περιθωριακούς, που ήρθαν αντί για τους επίσημους. Είδε όμως κάποιον με ρούχα ακατάλληλα για γάμο και έβαλε να τον πετάξουν έξω, και μάλιστα «στο σκοτάδι»!...

Εννοείται ότι, αφού οι τελικοί καλεσμένοι ήταν φτωχοί, ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι ο άνθρωπος διώχτηκε επειδή είχε «κακά ρούχα». Το νόημα είναι ότι είχε κακή ψυχή.

Εδώ λοιπόν ο ποιητής του τροπαρίου παρακαλεί το Χριστό να τον βοηθήσει να γίνει λαμπερή η ψυχή του, να τη «φορέσει» (ως το καταλληλότερο ένδυμα) και να μπορέσει να μπει στο γλέντι του γάμου, δηλ. στον παράδεισο.

Ο Ιησούς ως Νυμφίος

Ο ίδιος ο Χριστός συχνά παρομοίασε τον ερχομό Του με γάμο και τον εαυτό Του με Νυμφίο (γαμπρό). Και στο τέλος της Αποκάλυψης ο παράδεισος συμβολίζεται με μια «πόλη στολισμένη σα νύφη», μέσα στην οποία δεν μπαίνει τίποτε κακό.

Η σημασία αυτής της παρομοίωσης είναι ότι στο πρόσωπο του Χριστού συντελείται ένας «ιερός γάμος» Θεού και ανθρωπότητας: στο γάμο οι δύο σύζυγοι ενώνονται, ενώ στο Χριστό ενώθηκαν Θεός και άνθρωπος, γι’ αυτό ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος. 

Γι’ αυτό ο Χριστός ονομάζεται «Νυμφίος της Εκκλησίας», η σχέση του αντρόγυνου παρομοιάζεται από τον απόστολο Παύλο με τη σχέση Χριστού και Εκκλησίας (στην επιστολή προς Εφεσίους, κεφ. 5, που διαβάζεται κατά την τελετή του γάμου), ενώ το «Άσμα Ασμάτων» (το ερωτικό τραγούδι του βασιλιά Σολομώντα που βρίσκεται στην Παλαιά Διαθήκη) ερμηνεύτηκε από τους χριστιανούς αγίους ως αλληγορία του έρωτα του Θεού και του ανθρώπου.

Ο Θεός, κατά τους αγίους μας, είναι «ερωτευμένος με τον άνθρωπο», γιατί μόνο ένας ερωτευμένος θα μπορούσε να κάνει τέτοια θυσία: να γίνει ταπεινός άνθρωπος (ενώ είναι ο παντοδύναμος Θεός) και ν’ αφήσει να τον βασανίσουν μέχρι θανάτου για να σώσει το δημιούργημά Του. 

Επίσης, η αγάπη του Θεού είναι «έρως», γιατί Τον κινεί σε ένωση με τον άνθρωπο, όπως οι δύο ερωτευμένοι ενώνονται «οι δύο εις σάρκα μίαν».

Όλα αυτά δεν σκανδαλίζουν τους χριστιανούς, γιατί δεν περιέχουν τίποτε κακό: μιλάνε για την αγάπη του Θεού και για την ένωσή Του με τους ανθρώπους (την αγιότητα). Αυτή την ένωση καλείται να έχει ως σκοπό της ζωής του κάθε χριστιανός. 

Έτσι, αξιολογεί κάθε πράξη του, στην προσωπική, οικογενειακή, επαγγελματική κ.τ.λ. ζωή του, με γνώμονα αν συμβάλλει σ’ αυτή την ένωση ή την εμποδίζει: στην ένωση με τον Τριαδικό Θεό διά του Χριστού.

Γι’ αυτό ο Χριστός δεν θα μπορούσε να έχει παντρευτεί ή ερωτευτεί μια γυναίκα: όχι γιατί «ήταν ανέραστος» (δεν ήταν, όπως μόλις είπαμε), αλλά γιατί είναι ο Νυμφίος της Εκκλησίας, ερωτευμένος και ενωμένος με τη Νύμφη Του, την ανθρωπότητα. 

Μόνο αν δεν ήταν Θεός, αλλά ένας κοινός άνθρωπος, τότε δεν είναι αληθινός αυτός ο ιερός γάμος, άρα ούτε η ανάσταση και φυσικά δεν υπάρχει και σωτηρία από το θάνατο. 

Γι’ αυτό και οι (λανθασμένες) ιδέες ότι δήθεν ήταν παντρεμένος με την αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, είναι αντίθετες με τη διδασκαλία και την εμπειρία των αγίων όλων των εποχών για τη Θεότητα του Θεανθρώπου Νυμφίου Ιησού.

Καλή ανάσταση σε όλους μας.

Περισσότερα »

Κορυφαίος ιατροδικαστής εξηγεί τι συνέβη στο Χριστό πάνω στον Σταυρό

Ο Φίλιππος Κουτσάφτης περιγράφει βήμα-βήμα τις επιπτώσεις των Παθών (με έξι ανακρίσεις και τέσσερις βασανισμούς) και εξηγεί πώς προήλθε ο θάνατος του Χριστού στον Σταυρό.

Περισσότερα »

Οι δίκες-παρωδία που οδήγησαν τον Ιησού στον Σταυρό

ΕΝΑΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

«Είναι τιμιότερο να κινδυνεύουμε να σώσουμε έναν ένοχο παρά να καταδικάσουμε έναν αθώο» αναφέρει ο Πλάτων. 

Μία ρήση του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου η οποία εάν αποτελούσε γνώμονα και καθοριστικό κριτήριο στις σπουδαιότερες δίκες της ιστορίας του κόσμου, το αποτέλεσμα αυτών των δικών θα ήταν τελείως διαφορετικό.

Περισσότερα »