Μήνυμα από το Άγιον Όρος: Ετοιμαστείτε, αρχίζουν τα δύσκολα γεγονότα

Ο γνωστός γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα και αγιορείτης μοναχός προτρέπει πλέον: «ετοιμασία επειδή ΣΥΝΤΟΜΑ θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα»...
Η προτροπή αυτή έγινε σε ηγούμενο μονής του 
Αγίου Όρους, ο οποίος τον επισκέφθηκε πρόσφατα και τον ρώτησε σχετικά με τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Ο γέροντας ήταν απολύτως σαφής: «Έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες»...Και η μονή έχει φτιάξει ήδη την «ομάδα κρίσης», υπεύθυνη για να προετοιμάσει το μοναστήρι για πολύ δύσκολες ημέρες για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι ένα κακόγουστο αστείο. Αλλά δεν είναι... Δυστυχώς, τα επερχόμενα είναι πλέον ορατά και δια γυμνού οφθαλμού, αφού όλοι μας μπορούμε πλέον να δούμε αυτό που έρχεται, δηλαδή την δυστυχία και την πείνα...
«Δεν μπορώ να καταλάβω τον κόσμο. Όλοι ρωτάνε: «εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα;»!!!
Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω πόσο πολύ έχει διαβρωθεί η σύγχρονη κοινωνία και οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτή τη χώρα. Κανείς δε νοιάζεται για τον διπλανό του. Κανείς δε νοιάζεται για το πρόβλημα που έχει χτυπήσει την πόρτα του συμπολίτη του, του γείτονά του. Όλοι σκέφτονται αν «τα μέτρα» προσβάλουν τα δικά τους μικροσυμφέροντα!

Ειλικρινά, πιστεύω πως ο Θεός θα δώσει την ευκαιρία για να συνέλθουμε. Η Ελληνική Ορθοδοξία ανέδειξε μεγάλες σύγχρονες μορφές, που πρόσφεραν στο έργο του Θεού, που αγωνίστηκαν για να σώσουν ανθρώπινες ψυχές.
Ο Πορφύριος, ο Παΐσιος, ο Ιωσήφ... γέροντες που μάτωσαν στον αγώνα υπέρ των συνανθρώπων τους, στον αγώνα να διώξουν την δυστυχία και το κακό από τις καρδιές ανθρώπων που υπέφεραν...

Ποιά ηθική υπάρχει πλέον; Το κακό έχει χτυπήσει την οικογένεια, την Παιδεία. Έχει χτυπήσει σε κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου. Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός.

Γιατί; Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Είναι αδιανόητο! Ο ατομικισμός ζει και βασιλεύει, ενώ η απάτη έγινε «χάρισμα». Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πως να αρπάξουν. Και αυτό σε ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας...

Μάλιστα, όσα πιο πολλά «αρπάζεις» τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την τιμωρία. Αυτό το βλέπει ο Θεός. Σήμερα επιτρέπει να δεχτούμε μερικές σφαλιάρες, ελπίζοντας πως θα συνέλθουμε, όπως συμβαίνει και στους μεθυσμένους»

Αυτά τα συγκλονιστικά μου κατέθεσε σήμερα σε συζήτηση, αγιορίτης μοναχός. Και η φωνή του έτρεμε από συγκίνηση και αγωνία για όσα πρόκειται να συμβούν.

«Να προσέχεις», μου είπε. «Να πεις και σε άλλους να προσέχουν. Μην αφήνετε την λογική σας να παραδίνεται σε όσα σας λένε. Πού είναι μωρέ η λεβεντιά εκείνων που δεν επέπτρεπαν σε κανέναν να τους μειώσει; Πού είναι εκείνα τα λεβεντόπαιδα που έδωσαν το αίμα τους για όλους εμάς; Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι... Να προσέχετε»

Τι να πω; Θυμήθηκα τα λόγια του γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα: «Έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες. Προσέξτε την ψυχή σας. Μαζευτείτε και δώστε τον αγώνα σας» Αυτά έλεγε πριν μερικούς μήνες. Και σήμερα γίνεται πιό σαφής: «το Σεπτέμβριο θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα».

Οι προσευχές του γέροντα είναι πάντα μαζί μας. Όμως, αναρωτιέμαι: Εμείς τι κάνουμε για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας; Απλά ανησυχούμε για το αν τα μέτρα μας αγγίζουν;

«Κάποιος πρέπει να σας πει πως δεν ζείτε σε όνειρο, ούτε σε εφιάλτη. Ζείτε μία πολύ άσχημη πραγματικότητα, που θα χειροτερέψει»
Κι εμείς αναρωτιόμαστε: Εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα; αγνοώντας (ηθελημένα) πως όταν θα μας «πιάσουν», θα είναι πολύ αργά.

Περισσότερα »

Οι Ινδιάνοι

Οι Ινδιάνοι

Προ καιρού διάβασα κάπου για ένα έθιμο των Ινδιάνων.

Αδύνατο να θυμηθώ πού το διάβασα (αν και θα το ψάξω μήπως βρω λινκ), ούτε και θυμάμαι σε ποια φυλή αναφερόταν.


Όμως ήταν απ' αυτά που ενώ διαβάζεις τυχαία, σου εντυπώνονται στο μυαλό και στις πιο άσχετες στιγμές, αργότερα, σου ξανάρχονται και σε βάζουν σε σκέψη.
Πράγμα καλό δηλαδή, δεν υπάρχει χειρότερο για την καρδιά μας απ' την αχρηστία και την τελμάτωση του μυαλού μας.

Η ιστορία που διάβασα είχε ως εξής:

Κάθε χρόνο, στη διάρκεια μιας μεγάλης γιορτής όπου συμμετείχε όλη η φυλή, ηλικιωμένοι νέοι και παιδιά, στο τέλος λάβαινε χώρα μια τελετή.

Το νόημα, κατ' αρχήν της γιορτής, ήταν να έρθουν όλοι κοντά.
Έπειτα απο τα τραγούδια και τους χορούς, τα μέλη της φυλής έπαιρναν με τη σειρά το λόγο κι αφού ζητούσαν συγνώμη για όσα θεωρούσαν εκείνοι πως είχαν κάνει λάθος, στη συνέχεια, έλεγαν ευχαριστώ στους κοντινούς τους ανθρώπους για την αγάπη και τη συμπαράστασή τους.

Ευχαριστούσαν τους προγόνους τους για την καθοδήγηση και την προστασία τους, καθώς και τη φύση που τους έτρεφε, τους προστάτευε και τους κρατούσε ζωντανούς.

Το κεντρικό νόημα της γιορτής όμως, ήταν στην τελευταία τελετή.
Για να τονίσουν πως το σημαντικότερο ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις και το δέσιμο με τους ανθρώπους τους κοντινούς σου, και όχι η κατοχή των υλικών αγαθών και γενικώς των αγαθών, το κάθε μέλος της φυλής, ερχόταν στη μεγάλη φωτιά και πέταγε εκεί το πιο αγαπημένο του αντικείμενο...

Σκεφτείτε το...

Το πιο αγαπημένο του αντικείμενο.

Για να δείξει πως μπορούσε να το κάνει, πως τα αντικείμενα δεν είχαν την ίδια αξία μπροστά στις ανθρώπινες σχέσεις και τη ζωή.
Πως προείχε η επαφή, η πνευματικότητα, ο έρωτας, η ζωή, η οικογένεια, η επιβίωση, απο τα αντικείμενα.

Κάθε φορά που ξαναθυμάμαι την ιστορία αυτή, κάθε φορά που έρχεται ξανά στο νού μου, όπως τώρα καλή ώρα, κάνω στον εαυτό μου την ίδια ερώτηση.

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου αντικείμενο, Ιφιγένεια;

Στην αρχή μπερδεύομαι. Μου έρχονται ένα σωρό στο μυαλό.
Μετά, σιγά σιγά, η λίστα μειώνεται, το τοπίο ξεκαθαρίζει.
Και στο τέλος, καταλήγει σε ένα. Σ' ένα πράγμα μονάχα.

Και τότε, ρωτάω τον εαυτό μου: Θα μπορούσες εσύ να αποχωριστείς αυτό το αντικείμενο;
Θα μπορούσες να το ρίξεις, με τη θέλησή σου, σε μια φωτιά, για να δείξεις πως δεν κρατιέσαι απο αντικείμενα;
Για να δείξεις, και σε σένα και στους άλλους, πως τα σημαντικά είναι αλλού, κι όχι στα πράγματα;
Θα άντεχες ν' αποχωριστείς αυτό που αγαπάς τόσο, που σημαίνει τόσα για σένα;
Δεν έχει σημασία τί είναι το αντικείμενο.

Μπορεί να είναι ένα βιβλίο, ένα ρούχο, ένα βότσαλο, ένα κόσμημα, μια κούκλα, ένα γράμμα, μια φωτογραφία, μπορεί να είναι οτιδήποτε...

Θα μπορούσες; ρωτάω τον ευατό μου και δεν έχω εύκολη απάντηση.


...Εσείς;
Εσείς θα μπορούσατε;


 http://typosnyxterinos.blogspot.gr

Περισσότερα »

Η ζωή μετά το θάνατο

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΦΙΛΗ ΛΙΤΣΑ

 
Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για τη ζωή μετά τον θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε για την εμπειρία του. Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το «ταξίδι» του.

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. 'Βut nobody was there', ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.

Περισσότερα »