Υμνοι της Daily Mail για την Αθήνα: Eίναι το μεγαλύτερο ζωντανό Πανεπιστήμιο του κόσμου!

Η Βρετανική εφημερίδα στέλνει ένα δημοσιογράφο στην Ελλάδα και γράφει μία ανταπόκριση-ύμνο για την χώρα μας, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν ακόμα παντού φιλέλληνες, παρά το ότι εμείς ως Έλληνες προσπαθούμε με επιμονή και σύστημα για το... αντίθετο.

Μπορεί για εμάς εδώ που ζούμε την καθημερινότητα της πόλης και την τριβή της καθημερινότητας να μην έχουμε την καθαρότητα και την ευχέρεια να ρίξουμε μια ματιά στον πλούτο που μας προσφέρει απλόχερα η Αθήνα, όμως για κάποιους ξένους επισκέπτες, με πιο καθαρή ματιά και -κυρίως- χωρίς την οπτική της κρίσης, η Αθήνα ήταν και παραμένει ένα μαγικό μέρος, μια εμπειρία ζωής.
   
Για τον δημοσιογράφο της Daily Mail η Αθήνα είναι πραγματικά μια αποκαλύπτική εμπειρία. Περπατώντας στο λιθόστρωτο μονοπάτι (της Διονυσίου Αρεοπαγίτου προφανώς), αισθάνεται όχι μόνο ότι βρίσκεται στο μεγαλύτερο και πιο σημαντικό αρχαιολογικό πάρκο της Ευρώπης, αλλά συμπεραίνει ότι διατρέχει την Ιστορία σαν μια ζωντανή εμπειρία, γράφοντας ότι η Αθήνα είναι το καλύτερο ανοιχτό πανεπιστήμιο στον κόσμο.

«Δεν υπάρχουν χρεώσεις και δίδακτρα. Δεν υπάρχουν καθηγητές. Δεν είσαι  υποχρεωμένος να κάνεις καμία εργασία. Δεν χρειάζεται να παρακολουθείς καθημερινά το μάθημα. Απλά παραδίδεσαι στην πόλη και την Ιστορία της η οποία βρίσκεται παντού γύρω σου» γράφει εκστασιασμένος ο απεσταλμένος της εφημερίδας David Constable.

Όπως η Ρώμη, η Αθήνα σας περιβάλλει με την αρχαία αύρα της: η Ακρόπολη, το Θέατρο του Διονύσου, Ηρώδου Αττικού, Αψίδα του Αδριανού και η Αθηναϊκή Τριλογία (Ακαδημία, Πανεπιστήμιο, Εθνική Βιβλιοθήκη). Μοιάζει με ένα γοητευτικό αρχιτεκτόνημα αιώνων και αυτοκρατοριών, που πέρασαν από πάνω της άκμασαν, και καταστράφηκαν, αφήνοντας πίσω τους ένα υπερθέαμα ζωντανής Ιστορίας.

Καμία άλλη χώρα, γράφει ο απεσταλμένος της αγγλικής εφημερίδας, δεν μπορεί να καυχηθεί για τους τόσο μεγάλους προαιώνιους αθλητές τους, τους Τιτάνες και τους Γίγαντες. Και είναι η ελληνική ιστορία και τα τοπία, που μέσα από τους αιώνες τις εμπειρίας και της καθημερινότητας, κατασκεύασαν από κοινού την σύγχρονη Ελλάδα που ξέρουμε σήμερα.

Πρόκειται για μία χώρα που κυριαρχεί στην συνείδησή μας, είτε την έχουμε επισκεφτεί είτε όχι. Τα ονόματα των αρχαίων θεών έχουν διδαχτεί σε όλους παντού στον κόσμο σε νεαρή ηλικία, και η φιλοσοφία των ελλήνων φιλοσόφων αποτελούν και σήμερα σημεία αναφοράς για την κοινωνία και τις επιστήμες.

Οι περισσότεροι θα θυμούνται ακόμα -έστω και με τρόμο...- από τα μαθητικά τους χρόνια το θεώρημα του Πυθαγόρα, ή θα νιώθουν το δέος μπροστά στην Τριγωνομετρία που εφευρέθηκε από τους Έλληνε μαθηματικούς. Έπειτα υπάρχουν οι φιλόσοφοι και οι ποιητές. Η Ελληνική μυθολογία και η ελληνική τραγωδία. Όταν σκεφτόμαστε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σκεφτόμαστε Ελλάδα. Ακόμα και τα γιαούρτια τους είναι διάσημα.

Πώς όμως όλα αυτά περνούν στην σύγχρονη Αθήνα; Και με ποιόν τρόπο η αρχαία ιστορία της πόλης συγχωνεύεται με την σύγχρονη; Ο δημοσιογράφος της Daily Mail κάνει την αναδρομή στις ανασκαφές του Μετρό, το οποίο άλλαξε την πόλη και τις υποδομές της εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Για τον παρατηρητή προκαλεί εντύπωση ότι σχεδόν κάθε σταθμός αποτελεί ένα μουσείο, από τα ευρήματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές.

Η κατασκευή του σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα, κάτω από τη Βουλή των Ελλήνων, έφερε στο φως ένα απίστευτο όγκο από αυτό τον αρχαίο θαύμα που βρίσκεται θαμένο κάτω από την πόλη. Στην ουσία δεν επρόκειτο μόνο για την δημιουργία του μετρό, αλλά ήταν ίσως η μεγαλύτερη αρχαιολογική ανασκαφή στην ιστορία της πόλης.

Όμως από την άλλη, στην Αθήνα έχεις πάντα αυτή την αίσθηση: όπου και να περπατήσεις είσαι σίγουρος ότι βρίσκεσαι πάνω σε κάτι θαμένο είτε πρόκειται για κάποιο τεχνικό έργο των Ρωμαίων είτε για τον τάφο κάποιου Αθηναίου.

Για πολλά χρόνια η Αθήνα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας ενδιάμεσος σταθμό για το ταξίδι προς τα νησιά του Αιγαίου. Όμως η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει. Και η παραμονή για λίγο παραπάνω στην Αθήνα είναι σοφό να γίνει από όλους όσοι επισκέπονται την Αθήνα.

Το  Μουσείο της Ακρόπολις, στην βάση του λόφου, αντικατέστησε το παλαιό μουσείο. Έχει χώρο που καλύπτει πάνω από 14.000 τετραγωνικά μέτρα και φιλοξενεί και μόνιμα εκθέματα αλλά και έκτακτες συλλογές, όπως για παράδειγμα η Ζωοφόρος του Παρθενώνα αλλά και οι Καρυάτιδες από το Ερέχθειο. Το μουσείο είναι από μόνο του ένας σημαντικός σταθμός στην Αθήνα, έστω και αν πολλά και σημαντικά εκθέματα που θα μπορούσαν να υπάρχουν μέσα σ' αυτό, βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους, στο Λονδίνο.

Ο δημοσιογράφος της Daily Mail επισκέπτεται και άλλα σημεία της πόλης, όπως το άγαλμα του Λόρδου Βύρωνα το οποίο βρίσκεται στον πανέμορφο Εθνικό Κήπο. Όπως είναι φυσικό, το κείμενο έρχεται στο θέμα τον Ελγινείων, πέρνοντας σαφή θέση υπέρ της Ελλάδας, ζητώντας να επιστρέψει το Βρετανικό Μουσείου τα αγάλματα στην Ελλάδα.

Μάλιστα βρίσκει εξοργιστικό ότι το Βρετανικό μουσείο αντί να κάνει κάποια κίνηση καλής θέλησης προς την Ελλάδα, δάνεισε ένα άγαλμα του θεού ποταμού Ιλισού στο Μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη!

Δεν είναι μόνο η Ιστορία. Ο άγγλος δημοσιογράφος διαπιστώνει μία σαφή επιθυμία των Αθηναίων να υποστηρίξουν τις Τέχνες, με πολλές και σημαντικές παραστάσεις. Υπάρχουν ετήσιες συναυλίες μεγάλης κλίμακας στην σκιά της Ακρόπολης με παραστάσεις από σημαντικά ελληνικά σύνολα όπως η Εθνική Λυρική Σκηνή και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, ενώ οι παραστάσεις στο Ηρώδειο (δωρεά στην πόλη από τον Ηρώδη τον Αττικό το 161 μ.Χ.) είναι συνήθως ένα πολιτιστικό γεγονός πρώτου μεγέθους. Πουθενά αλλού στον κόσμο, μια ανοιχτή συναυλία δεν συνοδεύεται με το δέος που βρίσκει κανείς σ' αυτό το μαγικό  θέατρο.

Η Ακρόπολη τη νύχτα είναι ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό θέαμα, όταν τα φώτα ανάβουν και την φωτίζουν πάνω από την πόλη. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το Παναθηναϊκό Στάδιο, που φτιάχτηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. και ανασκευάστηκε για την πραγματοποίηση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων. Υπέροχη είναι και η βόλτα στον Εθνικό Κήπο με το άγαλμα του Λόρδου Βύρωνα από τους γάλλους γλύπτες Henri-Michel Chapu και Alexandre Falguière

Παρά το βάρος της ύφεσης και των εικόνων της οικονομικής εξαθλίωσης, η πόλη συνεχίζει να ζει υπό το βάρος της Ιστορίας της και των αιώνων που την έχουν σημαδέψει. Μπορεί όλα να μοιάζουν να περιστρέφονται στην βοή της σύγχρονης εποχής, όμως η Αθήνα ήταν και παραμένει μία πόλη που μπορείς να την περπατάς σαν ένα μεγάλο πανεπιστήμιο όπου μαθαίνεις αρχιτεκτονική, φιλοσοφία, δημοκρατία. Και αυτό την έκανε επί αιώνες ΥΜΝξεχωριστή. Και όπως φαίνεται τίποτα δεν θα εμποδίσει να συνεχίσει να την κάνει και στα χρόνια που έρχονται.

Περισσότερα »

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ !!! Η Οσία Κασσιανή η Υμνογράφος κάθε άλλο παρά περιπεσούσα ήταν

To σημερινό τροπάριο μάς δίνει τη δυνατότητα να θυμηθούμε ποια ήταν η Οσία Κασσιανή η Υμνογράφος η οποία εορτάζει στις 7 Σεπτεμβρίου. Επίσης στο κείμενο που ακολουθεί αναφέρονται μερικές σημαντικές επισημάνσεις για το Τροπάριο της Κασσιανής.

Στην Κασσιανή αποδίδονται γύρω στα 45 έργα, από τα οποία τα 23 τουλάχιστον είναι χωρίς αμφιβολία δικά της, ενώ τα υπόλοιπα είναι αγνώστου προελεύσεως 

Βιογραφία

Η Οσία Κασσιανή (ή Κασσία ή Ικασία ή Εικασία) η Υμνογράφος γεννήθηκε μεταξύ του 805 και του 810 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου (829 -842 μ.Χ.).
Όταν μεγάλωσε συνδύαζε τη σωματική ομορφιά με την εξυπνάδα της. Τρεις βυζαντινοί χρονικογράφοι, ο Συμεών ο μεταφραστής, ο Γεώργιος Αμαρτωλός και ο Λέων ο Γραμματικός, αναφέρουν ότι έλαβε μέρος στην τελετή επιλογή νύφης για τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, την οποία είχε οργανώσει η μητριά του Ευφροσύνη.

Σε αυτή ο αυτοκράτορας επέλεγε τη σύζυγο της αρεσκείας του δίνοντας της ένα χρυσό μήλο. Θαμπωμένος από την ομορφιά της Κασσίας, ο νεαρός αυτοκράτορας την πλησίασε και της είπε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» «Από μία γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά [πράγματα]», αναφερόμενος στην αμαρτία και τις συμφορές που προέκυψαν από την Εύα. Η Κασσία, ετοιμόλογη, του απάντησε: «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» «Και από μία γυναίκα [ήρθαν στον κόσμο] τα καλά [πράγματα]», αναφερόμενη στην ελπίδα της σωτηρίας από την ενσάρκωση του Χριστού μέσω της Παναγίας. Με βάση την παράδοση ο ακριβής διάλογος ήταν:

- Εκ γυναικός τα χείρω.
- Kαι εκ γυναικός τα κρείττω.

Ο εγωισμός του Θεόφιλου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να απορρίψει την Κασσιανή και να επιλέξει τη Θεοδώρα για σύζυγό του.

Οι επόμενες πληροφορίες που σώζονται για την Κασσιανή είναι ότι το 843 μ.Χ. ίδρυσε ένα κοινόβιο στα δυτικά της Κωνσταντινούπολης, κοντά στα τείχη της πόλης, του οποίου έγινε και η πρώτη ηγουμένη. Αν και πολλοί ερευνητές αποδίδουν την επιλογή της αυτή στην αποτυχία της να γίνει αυτοκράτειρα, μία επιστολή του Θεόδωρου του Στουδίτου αποδίδει διαφορετικά κίνητρα στην ενέργεια της αυτή.

Διατηρούσε στενή σχέση με τη γειτονική Μονή Στουδίου, η οποία έμελλε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην επανέκδοση βυζαντινών λειτουργικών βιβλίων τον 9ο και το 10ο αιώνα μ.Χ., με αποτέλεσμα τη διάσωση των έργων της (Kurt Sherry, σελ. 56).

Με βάση την παράδοση ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, συνεχίζοντας να είναι ερωτευμένος μαζί της, επιθυμούσε να την δει για μία τελευταία φορά πριν πεθάνει κι έτσι πήγε στο μοναστήρι όπου βρισκόταν. Η Κασσιανή ήταν μόνη στο κελί της γράφοντας το γνωστό τροπάριο της, που ψάλλεται στις Εκκλησίες το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, όταν αντιλήφθηκε την άφιξη της αυτοκρατορικής ακολουθίας.

 Τον αγαπούσε ακόμη αλλά πλέον είχε αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό γι αυτό και κρύφτηκε, μη επιθυμώντας να αφήσει το παλιό της πάθος να ξεπεράσει το μοναστικό της ζήλο. Άφησε όμως το μισοτελειωμένο ύμνο πάνω σε ένα τραπέζι. Ο Θεόφιλος ανακάλυψε το κελί της και μπήκε σε αυτό ολομόναχος. Την αναζήτησε αλλά μάταια. Εκείνη τον παρακολουθούσε μέσα από μία ντουλάπα στην οποία είχε κρυφτεί.

Ο Θεόφιλος στενοχωρήθηκε, έκλαψε και μετάνιωσε που για μία στιγμή υπερηφάνειας έχασε μία τόσο όμορφη και έξυπνη γυναίκα. Στη συνέχεια βρήκε τα χειρόγραφα της Κασσιανής επάνω στο τραπέζι και τα διάβασε. Μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση κάθισε και πρόσθεσε ένα στίχο στον ύμνο. Σύμφωνα με την παράδοση ο στίχος αυτός ήταν «ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη». Φεύγοντας εντόπισε την Κασσιανή που κρυβόταν στην ντουλάπα αλλά δεν της μίλησε, σεβόμενος την επιθυμία της.

 Η Κασσιανή βγήκε από την κρυψώνα της μετά την αναχώρηση του αυτοκράτορα, διάβασε την προσθήκη του και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τον ύμνο.

Η μεγάλη αυτή ποιήτρια, υμνογράφος και μελωδός της εκκλησίας μας, η Αγία Κασσιανή, ταξίδεψε στην Ιταλία και την Κρήτη και κατέληξε στην Κάσο ετελείωσε η επίγεια ζωή της. Μετά το θάνατό της, τοποθέτησαν το σώμα της σε μαρμάρινη λάρνακα και την έβαλαν σε παρεκκλήσιο, που ήταν αφιερωμένο στο όνομά της. Σώζεται σήμερα η λάρνακα και το βυζαντινό ψηφιδωτό του 9ου αιώνα μ.Χ. Επίσης στο εκκλησάκι υπάρχει εντοιχισμένη πλάκα με σημείο του σταυρού και χρονολογία 890 μ.Χ. Κατά πληροφορίες, πάλι από την Κάσσο, τα οστά της Οσίας έχουν μεταφερθεί στην Ικαρία.

Παρόλο που την μνήμη της δεν την αναφέρει κανένας Συναξαριστής, οι Κάσιοι, από τη συγγένεια του ονόματος της με το νησί τους, καθιέρωσαν τη μνήμη αυτής την 7η Σεπτεμβρίου και ο Γεώργιος Σασσός ο Κάσιος φιλοπόνησε και ειδική Ακολουθία, που δημοσιεύθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1889 μ.Χ. στο τυπογραφείο της «Μεταρρυθμίσεως».

 Το παράδοξο όμως είναι, ότι η Ακολουθία αυτή αφιερώθηκε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο, που ο ίδιος στην συνέχεια την έδωσε για εκτύπωση στον Μητροπολίτη Θηβαΐδας Γερμανό (την 1η Σεπτεμβρίου 1889 μ.Χ.) και έτσι, επισημοποιήθηκε κατά κάποιο τρόπο η αγιοποίηση της Κασσιανής από την Εκκλησία της Αλεξανδρείας, όπως το ποθούσαν οι κάτοικοι της Κάσου.

Η παρουσία της Κασσιανής έχει επισκιάσει τους υμνογράφους και μελωδούς της εποχής της, διότι αποτελεί την πλέον επιφανή γυναίκα μελωδό (έγραφε και τους ύμνους και τη μελωδία) στην ιστορία της βυζαντινής μουσικής. Έχοντας ιδιαίτερο ταλέντο, ευφυΐα, ευαισθησία και εκφραστικό πλούτο διακρίθηκε στον τομέα της μελουργίας (σ' αυτό τη βοήθησε η μεγάλη μόρφωση, που η ευγενής καταγωγή της, της επέτρεψε να έχει). Γι' αυτό και το έργο της είναι διαχρονικό και πάντα επίκαιρο, και συγκινεί ιδιαίτερα τον ορθόδοξο κόσμο.

Στην Κασσιανή αποδίδονται γύρω στα 45 έργα, από τα οποία τα 23 τουλάχιστον είναι χωρίς αμφιβολία δικά της, ενώ τα υπόλοιπα είναι αγνώστου προελεύσεως.

 Έχει επίσης μελοποιήσει κείμενα διαφόρων υμνογράφων. Από τα πιο γνωστά τροπάρια είναι το περίφημο «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή» , σε ήχο πλ. δ΄, που ψάλλεται στους ναούς το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, καθώς και οι ειρμοί από την Α΄Ε΄ ωδή του Κανόνος του Μεγάλου Σαββάτου «Κύματι Θαλάσσης» ).

Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της αποτελείται από στιχηρά για εορταζομένους Αγίους. Στην ίδια αποδίδεται και ο τετραώδιος κανόνας: «Ἄφρων γηραλέε» , όπως και πολλά δοξαστικά, μεταξύ των οποίων και ένα περίφημο δοξαστικό των Χριστουγέννων, το «Αὐγούστου μοναρχήσαντος», σέ ήχο β΄. Κατά τον βυζαντινολόγο Κρουμβάχερ «η Κασσιανή ήταν μια εξαίρετη μορφή και το έργο της το διακρίνει ισχυρά πρωτοβουλία, βαθεία μόρφωσις, αυτοπεποίθησις και παρρησία. Πολύ συναίσθημα και βαθεία θεοσέβεια». Και ο Σωφρόνιος Ευστρατιάδης, αναφερόμενος στο έργο της, έγραψε ότι «το χαρακτηρίζει γλυκύτης μέλους ακορέστου».

Μερικές σημαντικές επισημάνσεις για το Τροπάριο της Κασσιανής

Αρκετοί πιστοί πιστεύουν (λανθασμένα) ότι η Κασσιανή ήταν αμαρτωλή και διεφθαρμένη γυναίκα, και μιλώντας η Κασσιανή για την πόρνη γυναίκα του Ευαγγελίου βρίσκει ευκαιρία να μιλήσει για τον εαυτό της. Όπως όμως διαβάζουμε στον βίο της, από πουθενά δεν φαίνεται αυτό. Η Κασσιανή ήταν μία οσία μοναχή του Βυζαντίου, προικισμένη με καταπληκτικό ποιητικό ταλέντο. Αντί για τη βασιλική αλουργίδα προτίμησε το ταπεινό σχήμα της μοναχής και έγραψε πολλούς ύμνους.

Ποιά λοιπόν είναι η πόρνη γυναίκα, για την οποία μιλάνε όλα τα τροπάρια της Μεγάλης Τρίτης (βράδυ);

Στην ερώτηση αυτή, αρκετοί απαντούν (λανθασμένα) ότι αφού δεν είναι η Οσία Κασσιανή, τότε η αμαρτωλή και διεφθαρμένη γυναίκα θα πρέπει να είναι η Μαρία η Μαγδαληνή! Η αλήθεια όμως είναι ότι η Μαρία η Μαγδαληνή δεν υπήρξε διεφθαρμένη και πόρνη ποτέ. Ήταν μια ύπαρξη, που έπασχε, και την θεράπευσε ο Χριστός.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς λέγει χαρακτηριστικά για τη Μαρία τη Μαγδαληνή: «Ακολουθούσαν τον Ιησού οι δώδεκα μαθηταί και γυναίκες, μεταξύ των οποίων η Μαρία, που ονομαζόταν Μαγδαληνή, απ’ την οποία είχε βγάλει εφτά δαιμόνια» (Λουκ. 8, 2). Η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν λοιπόν δαιμονισμένη και ο Χριστός της έβγαλε τα δαιμόνια, όπως έβγαλε και τα δαιμόνια τόσων άλλων ανθρώπων.

Και τότε ποιά είναι η πόρνη, που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού, η πόρνη, για την οποία μιλάνε τα τροπάρια της Μεγάλης Τρίτης (βράδυ);

Η αμαρτωλή και διεφθαρμένη πόρνη, αυτή που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού, μας είναι άγνωστη, είναι ανώνυμη. Ακούσατε σε κανένα τροπάριο το όνομα της πόρνης; Διαβάσατε στον Ευαγγελιστής Λουκά, που περιγράφει τη σχετική σκηνή, να αναφέρει πουθενά το όνομα της; Όχι! Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι Απόστολοι, ενώ δεν έκρυβαν τις δικές τους ατέλειες και πτώσεις, όταν μιλάνε για μεγάλους αμαρτωλούς που μετανοούν, δεν αναφέρουν το όνομά τους. Δεν θέλουν να τους διαπομπεύσουν.

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Γυνή,

την σην αισθομένη Θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,

οδυρομένη μύρα σοι, προ του ενταφιασμού κομίζει.

Οίμοι! λέγουσα, ότι νυξ μοι, υπάρχει, οίστρος ακολασίας,

ζοφώδης τε και ασέληνος, έρως της αμαρτίας.

Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,

ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ·

κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,

ο κλίνας τους Ουρανούς, τη αφάτω σου κενώσει·

καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,

αποσμήξω τούτους δε πάλιν, τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις·

ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν,

κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.

Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους,

τις εξιχνιάσει ψυχοσώστα Σωτήρ μου;

Μη με την σην δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Περισσότερα »