Το «Βραβείο Ευρωπαίου Πολίτη 2018» κέρδισε με ομόφωνη απόφαση του
Ευρωκοινοβουλίου ο πατέρας Αντώνιος ο οποίος πήγε σήμερα, Τρίτη, στις
Βρυξέλλες για να το παραλάβει συνοδευόμενος από 10 παιδιά της «Κιβωτού
του Κόσμου».
Βαθιά
συγκινημένος ο πατέρας Αντώνιος, η ψυχή της «Κιβωτού του κόσμου» που
αντιπροσωπεύει την κοινωνική αλληλεγγύη, σε δηλώσεις του στον Τύπο λίγο
πριν τη βράβευσή του ανάφερε:
«Τι να σας πω; Για έναν ορθόδοξο ιερέα τα βραβεία ξέρετε δεν χρειάζονται
με την έννοια ότι πιστεύω και νιώθω, ότι αυτό που κάνουμε είναι χρέος
μας, υποχρέωση για το ποίμνιο μας για τα παιδιά και τις ψυχούλες τις
τραυματισμένες. Οπότε όλα αυτά βοηθούν στην πιστοποίηση και στο να γίνει
το έργο μας ακόμα πιο γνωστό και να πάρουμε βοήθεια».
«Όταν μου το ανακοίνωσαν, τους είπα ότι αυτό είναι κάτι πολύ σπουδαίο
που θα πρέπει να το βιώσουν και κάποια από τα μεγάλα παιδιά μας.
Συγκεκριμένα είναι παιδιά λυκείου και ο λόγος που ήθελα να είναι μαζί
μου αυτή τη στιγμή είναι για να μπορέσουν να ανοίξουν τα μάτια τους. Να
δουν νέους ορίζοντες. Θα βάλω τα ίδια τα παιδιά να παραλάβουν το βραβείο
και το μήνυμα που θέλω να δώσω και στα ίδια είναι να βάζουν στόχους και
να τους καταφέρνουν. Επειδή πρόκειται για παιδιά που βίωσαν άσχημα
πράγματα στην αρχή της ζωής τους αυτά τα παιδιά τώρα θα πρέπει να
καταφέρουν να "ζωγραφίσουν" τη δική τους ζωή», ανέφερε και πρόσθεσε:
«Δεν μπορούσα να φανταστώ ούτε καν την εξέλιξη που θα είχε αυτό το
εγχείρημα της "Κιβωτού" ούτε είχα σκεφτεί ότι θα φτάναμε σε αυτό το
σημείο με τόσα παιδιά. Όπως συνηθίζω να λέω είναι ένα θαύμα. Η "Κιβωτός"
αποτελεί ένα σχέδιο που προϋπήρχε και εγώ απλά είπα "ναι" και
ακολούθησα τη μια ανάγκη μετά την άλλη».
Το Βραβείο Ευρωπαίου Πολίτη απονέμεται κάθε χρόνο από το Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο μετά από διαδικασία αξιολόγησης των προτάσεων που
κατατίθενται από ευρωβουλευτές. Είναι ένας θεσμός που θεσπίστηκε το
2008.
Στόχος του βραβείου είναι να επιβραβεύσει άτομα και οργανώσεις των οποίων οι δράσεις:
- προάγουν τη αλληλοκατανόηση μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών, καθώς
και την ευρωπαϊκή συνεργασία, προάγουν την ενδυνάμωση του ευρωπαϊκού
πνεύματος μέσω μακροχρόνιων, υπερεθνικών και διασυνοριακών πολιτιστικών
συνεργασιών,
- σχετίζονται με το θέμα του τρέχοντος Ευρωπαϊκού Έτους,
- προάγουν στην πράξη τις αρχές και αξίες της Χάρτας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ποιος είναι ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου
O ιερέας Αντώνιος Παπανικολάου υπηρέτησε ως εφημέριος στον Άγιο Γεώργιο Ακαδημίας Πλάτωνος, στον Κολωνό.
Ξεκίνησε την ιερατική του δράση το 1998.
Η περιοχή του Κολωνού είναι, από τις πιο επικίνδυνες στην Αθήνα, αφού
δρουν πολλές συμμορίες, ενώ σχεδόν σε κάθε γωνιά γίνεται εμπόριο
ναρκωτικών.
Ο ίδιος, παρατηρούσε καθημερινά παιδιά, που ενώ θα έπρεπε να ήταν στο
σχολείο σύχναζαν σε πλατείες ή παιδιά που αποτελούσαν μέλη ομάδων υψηλού
κινδύνου, ενώ πάντα τα ίδια και οι οικογένειές τους βρίσκονταν σε
ανάγκη.
Σιγά σιγά, τα πλησίασε μέσω του μπάσκετ και της αποδοχής, ανθρώπινα,
προσπαθώντας να μιλήσει μαζί τους για τους προβληματισμούς τους, για την
καθημερινότητά τους, προσπαθώντας να τους μιλήσει ως ίσος προς ίσον,
χωρίς να τους κρίνει και χωρίς να τους νουθετεί και κυρίως να βρει τον
τρόπο να σταθεί στο πλάι τους και να τα βοηθήσει στις ανάγκες τους.
Με τον καιρό κέρδισε την αποδοχή τους και σταδιακά και την εμπιστοσύνη τους.
Σε αυτό του τον αγώνα, πάντα στο πλάι του η σύντροφος και αρωγός, η
σύζυγός του Σταματία Γεωργαντή, με την οποία τότε, όπως και τώρα
θυσιάζονται και μοιράζονται τις αγωνίες, τις δυσκολίες και φυσικά την
ικανοποίηση του εγχειρήματος.
H προσφορά του απλού κόσμου ξεκίνησε μετά από καιρό, εφόσον γνώρισαν τον νεαρό ιερέα και συνειδητοποίησαν τις προθέσεις του.
Οι κάτοικοι της περιοχής άρχισαν να έρχονται ο ένας μετά τον άλλο και
εθελοντικά να παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Δάσκαλοι άρχισαν να έρχονται
και να κάνουν μαθήματα στα παιδιά, νοικοκυρές της περιοχής άρχισαν να
φέρνουν πράγματα από τα σπίτια τους, τρόφιμα και ρούχα που δεν
χρειάζονταν πια οι δικές τους οικογένειες.
Έτσι, με τη βοήθεια εθελοντών, δημιουργήθηκε η «Κιβωτός του Κόσμου», μια
Οργάνωση με στόχο να βγάλει όσα περισσότερα παιδιά μπορούσε από τη
φτώχεια και την εγκατάλειψη και να τους προσφέρει τη δυνατότητα «να
σταθούν στα πόδια τους».
Καθώς ο πληθυσμός που ζητούσε βοήθεια αυξανόταν με ταχείς ρυθμούς, ο
πατέρας Αντώνιος βλέποντας τα παιδιά και τις ανάγκες ολοένα να
αυξάνονται, θέλησε να στεγάσει την προσπάθεια σε ένα πρώην καφενείο και
άρχισε να δημιουργεί προγράμματα υποστήριξης, με πρώτο στόχο να βοηθήσει
τα μεγαλύτερα παιδιά της περιοχής να επιστρέψουν στο σχολείο και να
ολοκληρώσουν την φοίτησή τους.
Η υποστήριξη, εκτός των Ελλήνων αλλά και των μεταναστών, αποτέλεσε
σημαντικό ζήτημα προβληματισμού για πολλούς πολίτες αλλά και φορείς της
ευρύτερης περιοχής, αφού πολλοί ήταν εκείνοι που υποστήριζαν ότι οι
προσπάθειες του ιερέα θα πρέπει να εστιάζονται αποκλειστικά στους
Έλληνες που έχουν ανάγκη και όχι στους αλλοδαπούς.
Η αγκαλιά της «Κιβωτού» όμως μέχρι και σήμερα δέχεται όλους όσους έχουν την ανάγκη της ανεξάρτητα από εθνικότητα και θρησκεία.
www.zougla.gr
