Μήνυμα Δημάρχου Λαμιέων, Θύμιου Καραΐσκου για την 25η Μαρτίου

25η Μαρτίου 1821, 25η Μαρτίου 2021

Αγώνας τότε, αγώνας και τώρα. Νικηφόρος τότε, νικηφόρος και τώρα.

25η Μαρτίου, μια σπουδαία ημέρα. 200 χρόνια πριν ξεπήδησε η σπίθα της
ελευθερίας, που φούντωσε και έγραψε μια λαμπρή σελίδα ιστορίας για τον Ελληνισμό.

Ο τόπος μας, η Ρούμελη, πρωτοστάτησε στον αγώνα για την αποτίναξη της σκλαβιάς και οι Ρουμελιώτες οπλαρχηγοί συντάχθηκαν από τους πρώτους στον ιερό αγώνα.

Από τότε, ένας τόπος όμορφος, ευλογημένος και βασανισμένος, πήρε την τύχη στα χέρια του και άλλαξε τον Ευρωπαϊκό χάρτη και τη μοίρα του για πάντα.

Τιμή λοιπόν στους αγωνιστές μας, ανώνυμους και επώνυμους, που πολέμησαν για λευτεριά και δικαιοσύνη.

Η γιορτή όμως δεν είναι μόνο λόγια, αλλά και πράξη. Η Ρούμελη είναι τόπος ηρώων και υψηλών πράξεων αυτοθυσίας. Ποιον δεν έχει συγκινήσει το μαρτύριο του Αθανασίου Διάκου;

Ένός ήρωα που δόξασε τον τόπο μας και την πατρίδα.

Εξ ́αφορμής του διπλού φετινού εορτασμού, φωτίζουμε ξανά τον
ανδριάντα του στην ομώνυμη πλατεία, όπως και το κενοτάφιό του στην οδό Καλύβα-Μπακογιάννη. 

 

Δύο σημαντικά σημεία αναφοράς της Λαμίας μας.

Γιατί φέτος γιορτάζουμε όλη τη χρονιά, είναι χρονιά εθνικής εορτής, όχι μόνον ημέρα.

Είναι όμως και γιορτή-σύμβολο εθνικής ομοψυχίας. Μια ομοψυχία που
καλούμαστε κι εμείς, οι απόγονοι, να επιδείξουμε, μπροστά σε αυτήν την ασύμμετρη απειλή της πανδημίας, που ένα χρόνο τώρα μας δοκιμάζει και μας έχει στερήσει τόσους ανθρώπους μας.

Όπως τότε, έτσι και τώρα, πρέπει να δώσουμε τον αγώνα ενωμένοι, με
αφοσίωση, με τα όπλα της επιστήμης και με υψηλή αίσθηση καθήκοντος και χρέους.

Χρέους προς τους εαυτούς μας, τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και τους συνανθρώπους μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η κούραση σε έναν αγώνα, κορυφώνεται πάντα πριν από την τελική έκβαση της μάχης. Αν σταματούσαμε πριν το αποφασιστικό σημείο, δε θα νικούσαμε ποτέ. Για αυτό δε θα σταματήσουμε τώρα.

Είναι κι αυτός αγώνας για την ελευθερία. Και όταν αυτή η λαίλαπα κοπάσει και ανταμώσουμε όπως και πρώτα, τότε θα στήσουμε μια μεγάλη γιορτή για το κατόρθωμά
μας.

Σε εκείνη τη γιορτή πρέπει να είμαστε όλοι. Ζωντανοί και υγιείς.
Αγώνας τότε, αγώνας και τώρα.
Νικηφόρος τότε, νικηφόρος και τώρα.

Είμαστε αγωνιστές. 

 

Και θα τα καταφέρουμε.

Ζήτω η πατρίδα μας. Ζήτω η επανάσταση των Ελλήνων.

Περισσότερα »

Το άθλιο μήνυμα του υπουργού Παιδείας για την 25η Μαρτίου

Ο υπουργός Παιδείας μάλλον δεν γνωρίζει ότι η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη για 400 ολόκληρα χρόνια στους Τούρκους. Διαβάστε το σημερινό τρισάθλιο μήνυμά του προς τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές για την Επέτειο της Επανάστασης του 1821 και αν καταλάβετε ποιον πολεμήσαμε τότε, πείτε το και σε μας…

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

Η 25^η  Μαρτίου συμβολίζει τα γενέθλια της σύγχρονης Ελλάδας. Γι αυτό και τα γιορτάζουμε με δυναμισμό κάθε χρόνο, ανανεώνοντας τη ματιά μας στην Επανάσταση του 1821, καθώς τη στοχαζόμαστε μέσα σε νέες κάθε φορά συνθήκες.

Επίκεντρο της γιορτής, διαχρονικά, είναι το σχολείο, όχι μόνο γιατί τα παιδιά, ως οι νέοι πολίτες πρέπει να μάθουν να τιμούν και να σέβονται την πατρίδα τους, αλλά και γιατί η παιδεία έπαιξε τον αποφασιστικό ρόλο στη γέννηση και στη δημιουργία της εθνικής μας συλλογικότητας.

Στα χρόνια πριν από την Επανάσταση υπήρξε μια έκρηξη ενδιαφέροντος για το σχολείο και για το βιβλίο. Ακόμη και μικρές, απομονωμένες, ορεινές ή νησιωτικές κοινότητες, με τους πενιχρούς οικονομικούς τους πόρους, αναζήτησαν δασκάλους, συντήρησαν σχολεία, δημιούργησαν βιβλιοθήκες.

Αλλά και αυτοί που έδωσαν το περιεχόμενο ιδεών του καινούργιου έθνους, από τον Κοραή έως τον Καποδίστρια – και παρά τις ιδεολογικές και πολιτικές τους διαφορές – στην ανάπτυξη της παιδείας συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον τους και αφιέρωσαν τις δραστηριότητές τους. Η εκπαίδευση υπήρξε ο μοχλός με τον οποίο η κοινωνία μας αναδύθηκε στη χορεία των εθνών της σύγχρονης Ευρώπης. Μοχλός και κινητήρια δύναμη, τόσο πριν, όσο και έπειτα από την Επανάσταση.

Θα πρέπει κάποτε να τιμήσουμε τις χιλιάδες αφανείς δασκάλες και δασκάλους, που τον 19^οαιώνα και ως τα μέσα του 20^ου αιώνα, πήγαν στα πιο απρόσιτα μέρη, όπου δεν υπήρχε ακόμη συγκοινωνία, για να χτίσουν με τα χέρια τους σχολεία, να διδάξουν γενιές γενεών, να οργανώσουν μαθητικές κοινότητες, να γίνουν τα στηρίγματα των τοπικών κοινωνιών.

Θα πρέπει επίσης να ξανασκύψουμε στο έργο των εκπαιδευτικών μεταρρυθμιστών, που συνέδεσαν την γλωσσική με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, παρά τους διωγμούς και τις λοιδορίες που υπέστησαν. Όλοι αυτοί αφιέρωσαν τις διανοητικές τους δυνάμεις, για να ξαναδώσουν σε μια εκπαίδευση αποστεωμένων γνώσεων το φιλί της σύγχρονης ζωής, για να συνδέσουν τη μάθηση με την απόλαυση του πολιτισμού.

Οι δημοτικιστές εκπαιδευτικοί ήταν επίσης ανάμεσα στους πιο δραστήριους οργανωτές της Αντίστασης στο φασισμό, στα χρόνια της Κατοχής, και πολλοί πλήρωσαν με χρόνια φυλακής, εξορίας, διώξεων. Μέσα από αυτούς τους αγώνες το αίτημα της Παιδείας, έγινε κεντρικό στους λαϊκούς και νεολαιίστικους αγώνες στη δεκαετία του ’60, και το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία κυριαρχούσε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Και στα δύσκολα χρόνια της κρίσης, με τις τεράστιες περικοπές στην εκπαίδευση, αλλά και τη δυσφήμιση που υπέστησαν, οι δασκάλες και οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και οι καθηγήτριες συμμετείχαν σε έναν άθλο που δεν τους έχει αναγνωριστεί: 

Ενώ είδαμε γύρω μας το κράτος να αποδιοργανώνεται και τους περισσότερους θεσμούς να καταρρέουν, αυτοί κράτησαν το σχολείο όρθιο. Μπόρεσαν επίσης, σε μεγάλο βαθμό, ακαθοδήγητοι και χωρίς θεσμική στήριξη, να απορροφήσουν και να ενσωματώσουν στο σχολείο τα παιδιά των μεταναστευτικών κυμάτων κατά τα τελευταία 25 χρόνια.

Αν λοιπόν στους δύο αιώνες της ελληνικής ανεξαρτησίας, η εκπαίδευση υπήρξε ο κεντρικός άξονας της εθνικής χειραφέτησης και της κοινωνικής προόδου, μπορεί σήμερα η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση να αποτελέσει τη δύναμη εκείνη που θα βγάλει την ελληνική κοινωνία από τη βαθειά κρίση, που θα τη βοηθήσει να ανταπεξέλθει με ανθρωπισμό και αξιοπρέπεια στις νέες κρίσιμες συνθήκες που ορίζει η προσφυγική κρίση;

Πώς θέλουμε το σχολείο, τί πρέπει να κάνουμε για την εκπαίδευσή μας σήμερα;

Ποιό μέλλον θέλουμε για την κοινωνία μας και τι μπορεί να κάνει το σχολείο για να το προετοιμάσει;

Αυτά είναι τα ερωτήματα μέσα από τα οποία θα πρέπει να αναστοχαστούμε την επέτειο της Επανάστασης του 21, και τον ρόλο της εκπαίδευσης στην ιστορία μας, συνδέοντας κριτικά το παρόν με το παρελθόν, αλλά  και με το μέλλον. Γιατί αν μια κοινωνία χάσει την εμπιστοσύνη στο μέλλον της, χάνει επίσης την εκτίμησή της στο παρελθόν της. 

http://pekp.gr/?p=63686

Περισσότερα »