Πέθανε Ο George Michael

Ο Γεώργιος Κυριάκος Παναγιώτου (Georgios Kyriacos Panayiotou, 25 Ιουνίου 1963 - 25 Δεκεμβρίου 2016, 53 ετών), περισσότερο γνωστός ως Τζορτζ Μάικλ (George Michael), ήταν Άγγλος τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και μουσικός παραγωγός.

 Ο Τζορτζ Μάικλ έγινε παγκοσμίως γνωστός κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και 1990.

Επίσης, έχει χαρακτηριστεί ως σόουλ τραγουδιστής, αν και το έργο του είναι πιο κοντά στη ποπ παρά την σόουλ. Έχει πουλήσει περισσότερους από 80 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.

Έφυγε σε ηλικία 53 ετών. Σύμφωνα με τον παραγωγό του, Ο Τζορτζ Μάικλ άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Οξφόρδη, αφού είχε υποβληθεί σε τραχειοτομή, όπως μετέδωσαν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Ο Τζορτζ Μάικλ γεννήθηκε με το όνομα Γεώργιος Κυριάκος Παναγιώτου. Ο πατέρας του ήταν Κύπριος εστιάτορας που μετακόμισε στο Λονδίνο και η μητέρα του Αγγλίδα χορεύτρια. Οι πρώτες μουσικές επιτυχίες του Τζορτζ Μάικλ ήταν με το μουσικό δίδυμο Wham!, το οποίο δημιούργησε μαζί με τον Άντριου Ρίτζλεϊ το 1981. 

Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος Fantastic έφτασε στο Νο. 1 στο ΗΒ το 1983, όπως και ο επόμενος, Make it Big το 1984, ο οποίος περιλάμβανε και το σόλο τραγούδι του Τζορτζ Μάικλ Careless Whisper, το οποίο έφτασε στο Νο. 1 σε 25 χώρες. Επίσης, ήταν μέλος του συγκροτήματος BandAid το οποίο τραγούδησε το Do They Know It's Christmas?. 

Οι Wham! διαλύθηκαν το 1986. Από τότε ο Τζορτζ Μάικλ ακολούθησε σόλο καριέρα. Ο πρώτος σόλο δίσκος του, Faith, που κυκλοφόρησε το 1987, έχει πουλήσει περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ο Μάικλ έχει 7 νούμερο 1 τραγούδια στο ΗΒ και 8 νούμερο 1 τραγούδια στο Billboard Hot 100 των ΗΠΑ.

 

Ο Μάικλ έχει κερδίσει πολυάριθμα μουσικά βραβεία κατά τη διάρκεια της 30-ετούς καριέρας, συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων Brit, τεσσάρων MTV Video Music Awards, τριών Αμερικανικών Μουσικών Βραβείων και δύο βραβείων Γκράμι.

 Το 2004, η Ακαδημία Ραδιοφώνου ανακοίνωσε ότι ο Τζορτζ Μάικλ ήταν ο καλλιτέχνης του οποίου τα έργα παίχθηκαν περισσότερο στο βρετανικό ραδιόφωνο την περίοδο 1984-2004. 

Το 1998, ο Τζορτζ Μάικλ ανακοίνωσε ότι ήταν ομοφυλόφιλος μετά τη σύλληψή του στις 7 Απριλίου για άσεμνη συμπεριφορά σε δημόσια τουαλέτα στο Λος Άντζελες.

 Το 2006, συνελήφθη πρώτη φορά για κατοχή παράνομων ουσιών (κατηγορίας C).

Στις 24 Αυγούστου 2010 παραδέχθηκε ότι οδηγούσε υπό την επήρεια ουσιών και στις 14 Σεπτεμβρίου καταδικάστηκε σε 8 εβδομάδες φυλάκισης, πρόστιμο και πενταετή απαγόρευση οδήγησης.Απελευθερώθηκε στις 11 Οκτωβρίου, μετά από τέσσερις εβδομάδες φυλάκισης.

Ο Τζορτζ Μάικλ πραγματοποίησε παγκόσμια περιοδεία κατά τα έτη 2006, 2007, 2008 με την ονομασία 25 Live tour. Στις 14 Μαρτίου 2014 κυκλοφόρησε το τελευταίο άλμπουμ του με τίτλο Symphonica, το οποίο έκανε ντεμπούτο στην πρώτη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Περισσότερα »

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ : Οι Χρεοκοπίες της Ελλάδας

Η πρώτη μας χρεοκοπία, γνήσια χρεοκοπία σαν ελληνικό κράτος, συνέβη στα 1827. Η πρώτη πράξη που έκανε ο κυβερνήτης τότε ήταν να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των λεγόμενων "δανείων ανεξαρτησίας" που ούτε δάνεια ήταν, ούτε για την ανεξαρτησία της χώρας δόθηκαν και το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που συνέταξαν οι μεγάλες δυνάμεις, ερήμην φυσικά των Ελλήνων, προσδιόριζε με το άρθρο 6 ότι οι μεγάλες δυνάμεις επειδή ακριβώς τους χρωστάνε οι Έλληνες μπορούν να μπαίνουν όποτε γουστάρουν στη χώρα και να κάνουν ότι γουστάρουν σ' αυτή τη χώρα.

Η δεύτερη χρεοκοπία έσκασε στα 1843. Εκεί έγινε και η εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που διεκδικήθηκε σύνταγμα. Επειδή όμως το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να πληρώσει ή να έρθει σε διευθέτηση με τους χρηματιστές του, του επιβλήθηκε η πρώτη κατοχή (σε απελευθερωμένο ελληνικό κράτος) που είναι η κατοχή του 1853 όταν Άγγλοι και Γάλλοι αποβίβασαν 15.000 πεζοναύτες στο Πειραιά, ασκήσανε κατοχή επί μια σχεδόν 10ετία που ήταν από τις πιο αιματηρές κατοχές που έζησε ο τόπος και ο λόγος ήταν το δημοσιονομικό, η καταβολή του χρέους στους τοκογλύφους, στις μεγάλες δυνάμεις. 

Όποιος ξέρει από ιστορία γνωρίζει ότι είχαμε τη δική μας οκτωβριανή επανάσταση τον Οκτώβριο...

του 1862 όταν εξεγέρθηκε ο λαός, καθάρισε τα κόμματα της κατοχής, το αγγλικό και το γαλλικό, διέλυσε τα πάντα, έδιωξε τον Όθωνα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός νέου συντάγματος, μιας νέας συνταγματικής αρχής, που θεωρήθηκε ως η πλέον δημοκρατική της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ο λαός πάντα δηλαδή έκανε το χρέος του.

Η 3η μεγάλη χρεοκοπία είναι η μόνη γνωστή (που αναφέρεται δηλαδή στα ιστορικά βιβλία), το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη στα 1893. Πήγε σε διαπραγμάτευση τότε η κυβέρνηση με τους ομολογιούχους, η κυβέρνηση Τρικούπη και ο Τρικούπης έλεγε, "παιδιά τι θέλετε να κάνουμε τώρα, να σας τα δώσουμε όλα άμα θέλετε, με εξαίρεση δυο πράγματα". "

Δεν παραχωρούμε την εθνική κυριαρχία της χώρας, δεν παραχωρούμε το δημόσιο ταμείο". 

Φυσικά οι ομολογιούχοι δεν το δέχτηκαν αυτό και στήσανε, έχοντας σύμμαχο το παλάτι που κατείχε ελληνικά ομόλογα, τον περίφημο πόλεμο του 1897, που ήταν στημένος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να κερδηθεί ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στα 1898.

 Επειδή οι δανειστές της χώρας θέλανε να πληρώνονται σε χρυσάφι, πρωτομπήκε στην οικονομική φιλολογία της χώρας η ιδέα του σκληρού νομίσματος και μας έφτιαξαν τη χρυσή δραχμή. 

Οπότε ξεκινάει ένας νέος φαύλος κύκλος δανεισμού, απίστευτου δανεισμού γιατί η Ελλάδα έπρεπε να εξασφαλίσει το χρυσάφι, για να στηρίξει τη χρυσή δραχμή, άρα νέα δάνεια.

Υπό το καθεστώς του ΔΟΕ και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών που είχε και αυτή αναλάβει την εποπτεία της χώρας χρεοκοπούμε ξανά το 1932. Η χρεοκοπία του 32 είναι του Βενιζέλου, αλλά την επέβαλε ο Τσαλδάρης. 

Πάλι οι ίδιες ιστορίες, πάλι λιτότητες, κλείσανε τα 2/3 των σχολείων της εποχής εκείνης για να πληρώσουν τους δανειστές, απολύσανε πάνω από τα 2/3 των εκπαιδευτικών της χώρας, οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι της διοίκησης απολύθηκαν, απαγορεύτηκε με την χρήση του ιδιώνυμου η συνδικαλιστική δράση ειδικά στο δημόσιο τομέα, στη δημόσια διοίκηση.

Είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε πως γινόταν ο δανεισμός της χώρας: στα 100 χρυσά φράγκα δανείου ο τόκος, το επιτόκιο, έτρεχε στα 100, οι δανειστές όμως κρατούσαν ένα ποσοστό του δανείου, περίπου 20 με 30%, ανάλογα, ως "εγγύηση καλής εκτέλεσης δανείου". Έτσι το δάνειο που εκταμίευε τελικά το κράτος έφτανε να είναι το 50% της αρχικής ονομαστικής αξίας.

Στην συνέχεια έφεραν τον βασιλιά, ο βασιλιάς φυσικά εκτέλεσε τις εντολές των Βρετανών και έφερε τη τεταρτο-αυγουστιανή δικτατορία του Μεταξά. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μεταξάς ήταν να πάρει το αποθεματικό του ΙΚΑ, του νεοσύστατου τότε ΙΚΑ, μόλις 3 χρόνια είχε δημιουργηθεί, και ήταν κατάλληλα προικισμένο, πολύ σοβαρά προικισμένο, πολύ καλό, είχε μια πολύ καλή προοπτική. Πήρε επίσης ότι βρήκε στις τράπεζες συν τα αποθεματικά στο δημόσιο ταμείο και πλήρωσε τους Γάλλους και Βρετανούς χρηματιστές.

Μετά τον 2ο ΠΠ ήταν παλλαϊκό το αίτημα προς τους συμμάχους, που υποστήριξε και ο πρώτος πρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση, ο Ξενοφών Ζολώτας: να μας χαρίσουν ή να μας διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη. Αν μη τι άλλο, για τη προσφορά της χώρας στη νίκη των συμμάχων τουλάχιστον διαγράψτε τα χρέη τα προπολεμικά, έλεγαν.

Φυσικά όχι απλά δεν διαγράφτηκαν τα χρέη αλλά μετά από 15 χρόνια απανωτών πιέσεων και άνευ προηγουμένου εκβιασμών, φτάσαμε στο 1964 όπου έγινε η τελική ρύθμιση των προπολεμικών χρεών. Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που υπέγραψε τη χειρότερη δανειακή σύμβαση και ρύθμιση χρεών που έχει υπογράψει ποτέ η χώρα (εκτός από τη σημερινή). Αναγνώρισε το σύνολο των προπολεμικών χρεών της χώρας από το 1881 και μετά. Στο ακέραιο της αξίας τους, χωρίς να παίρνουμε υπόψη αυτά που πληρώθηκαν από τη χώρα ή που είχαν πληρωθεί μέχρι τότε. 

Χωρίς να παίρνεται υπόψη ότι γι' αυτά είχαμε κηρύξει 2 πτωχεύσεις επίσημες, το 1893 και το 1932. Αναγνώρισαν επιπλέον το σύνολο των τόκων υπερημερίας που είχαν μεταφέρει φυσικά σε τιμές του 64 συν 71% προσαύξηση των τόκων υπερημερίας για το πιστωτικό κίνδυνο και φυσικά τη ψυχική οδύνη, το πρόβλημα ψυχικής γαλήνης, που είχαν υποστεί οι δανειστές. Καθορίστηκε να πληρωθούν αυτά τα χρέη σε 45 χρόνια, Δηλαδή, 1964 και 45 = 2009.

Τι έκανε η χούντα στη συνέχεια; 

Έκανε τη πληρωμή των χρεών αυτών εξωλογιστική. Γι' αυτό εμφανίζεται ότι έχει μικρά ποσοστά χρέους η χούντα. Τα πλήρωνε κάτω από το τραπέζι. Και τα πλήρωσε με 2 βασικούς τρόπους. 

Οι ξένοι δανειστές μας και οι μεγάλες δυνάμεις που κρύβονταν από πίσω απαίτησαν 2 πράγματα. Πρώτον εκχώρηση ολόκληρου του Αιγαίου την οποία την προετοίμασε προσπαθώντας να επαναφέρει (αυτό που πάει να κάνει τώρα η κυβέρνηση) τον "θεσμό επιφανείας". 

Είχαν έτοιμες τις συμβάσεις, απλά έπεσε η ιστορία της μεταπολίτευσης και έχασαν αυτό το πράγμα. 

Και το δεύτερο, με την εκχώρηση της Κύπρου. Υπάρχουν χαρτιά στα αρχεία που δημοσιεύονται αυτή την εποχή όπου η παραχώρηση ή η εκχώρηση ή η τραγωδία της Κύπρου εμπεριείχε και ένα κομμάτι αποπληρωμής προπολεμικού χρέους της Ελλάδας. Δηλαδή σε αντάλλαγμα να μας χαρίσουν ένα κομμάτι του χρέους η χούντα άνοιξε την πόρτα στην τουρκική εισβολή και στο τι συνέβη μετά στην Κύπρο.

Μετά την μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις φορτώσανε το χρέος αυτό στις δημόσιες επιχειρήσεις. Υπάρχει έκθεση του 1985 που λέει ότι η ΔΕΗ, η τότε κρατική ΔΕΗ, για κάθε 1000 δραχμές που δανειζόταν είχε εσωτερική ανάγκη μόνο τη μια δραχμή. Όλο το υπόλοιπο ήταν απαιτήσεις εξωλογιστικές για πληρωμή χρεών. Την εποχή εκείνη αρχίζουν να δανείζονται ξανά οι κυβερνήσεις για τις δικές τους ανάγκες και ο δανεισμός είναι επαχθέστατος. 

Για παράδειγμα το 1977 συνάπτεται με όμιλο τραπεζών από τη Γαλλία δάνειο με την ελληνική κυβέρνηση όπου εκτός από τους τρομακτικά τοκογλυφικούς όρους που επιβάλλονται στην Ελλάδα, της επιβάλλονται και οι εξής όροι. Πρώτον. Το πόσες φρεγάτες θα αγοράσει από τη Γαλλία. Δεύτερον. Πόσο όγκο κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα αγοράσει από τη Lacoste και από τις γαλλικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα φυσικά την καταστροφή της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας γιατί εισάγαμε αυτά που θα μπορούσαμε να παράγουμε οι ίδιοι με έναν αναπτυγμένο κλάδο της βιομηχανίας εκείνη την εποχή. 

Αργότερα έγιναν και άλλες τέτοιες δανειακές συμβάσεις, η μεγαλύτερη ήταν το 1987 η οποία ήταν με τον όμιλο της Mitsubishi Funds όπου ανάμεσα σε αυτά που μας ζητούσαν να αγοράσουμε, ήταν και τα περίφημα ιαπωνικά προγράμματα της τηλεόρασης, δηλαδή τότε άρχισε η εισβολή των Pokemοn, των Digimon και όλη αυτή την τερατολογία ας πούμε που γενιές επί γενιών ζούνε τα δικά μας παιδιά. 

Από εκεί και πέρα έχουμε την δημιουργία τεράστιων ελλειμμάτων λόγω της σχέσης μας κυρίως με την ΕΟΚ που τα εκτινάσσει μετά το 1984 αλλά και μιας πολιτικής κυριολεχτικά αθώωσης των υπευθύνων για τη λεηλασία αυτού του τόπου και την καταστροφή της βιομηχανίας μέσω κυρίως των προβληματικών. Μιλάμε για 340 περίπου ή 370 βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας, την αφρόκρεμα της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής παραγωγής ευρύτερα.

 Το ποσό που χρωστάγανε, το πόσο δηλαδή είχαν φορτώσει οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες αυτές τις μεγάλες βιομηχανίες και παραγωγικές επιχειρήσεις κατά μέσο όρο ήταν περίπου 12 φορές το μετοχικό κεφάλαιο των εταιρειών και είχε μετατραπεί σε δανεικά και αγύριστα. 

Η κυβέρνηση λοιπόν παίρνει όλα τα χρέη αυτά στον προϋπολογισμό, αθωώνει τους παλιότερους ιδιοκτήτες και κρατάει επί μια 10ετία αυτές τις επιχειρήσεις είτε να υπολειτουργούν, είτε χωρίς να λειτουργούν καθόλου, δίνοντας απλά τον μισθό στους εργαζόμενους με αντάλλαγμα την ψήφο. Αυτό από μόνο του εκτίναξε το δημόσιο χρέος, γιατί αυτά με τι λεφτά θα γινόντουσαν; Μόνο με δάνεια. Το αποτέλεσμα είναι να εκτιναχθεί μέσα σε 4 χρόνια στο διπλάσιο το χρέος της χώρας.

Με την πρώτη κυβέρνηση ΝΔ μετά το ΠΑΣΟΚ έχουμε την δεύτερη μεγάλη επιτυχία του κ. Μητσοτάκη. Στα 3 χρόνια που είχε την κυβέρνηση, έχει ρεκόρ, πραγματικά παγκόσμιο ρεκόρ, 4πλασιασμού του χρέους, κυριολεκτικά μέσα σε 3 χρόνια σε απόλυτα νούμερα, δηλαδή είναι να τρελαίνεσαι. Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι και ο πρώτος που έκανε τι; 

Αντί να δανείζεται από το εσωτερικό όπως γινόταν τότε με δραχμικό χρέος από την εσωτερική αγορά, άρχισε να δανείζεται ως επί το πλείστον από τη ξένη αγορά, δηλαδή από τις ξένες αγορές σε σκληρό νόμισμα. Και όπως ήθελα να ξέρετε και θα σας πληροφορήσω, καμία ποτέ, καμία χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει από τον εσωτερικό της δανεισμό. 

Το τρανότερο παράδειγμα είναι η Ιαπωνία με 220% χρέος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, αλλά το 92% του χρέους αυτού είναι σε γιεν. Πάντα χρεοκοπείς από τον εξωτερικό δανεισμό. Από το δανεισμό δηλαδή που κάνεις από τις ξένες αγορές σε σκληρό συνάλλαγμα.

Παραμονές του ευρώ οι κυβερνήσεις Σημίτη μεθοδεύουν τη μετατροπή ολόκληρου του δημόσιου χρέους και κυρίως του εσωτερικού που μέχρι τότε ήταν περίπου το 80% του δημόσιου χρέους και ήταν δραχμικό, σε εξωτερικό χρέος εκφρασμένο σε σκληρό νόμισμα, το ευρώ. 

Και ξέρουμε ότι είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις το εσωτερικό χρέος γιατί τέλος πάντων κανένα κράτος δεν έχει χρεοκοπήσει από το εσωτερικό του χρέος, στο δικό του νόμισμα. 

Χρεοκοπείς πάντα από το εξωτερικό χρέος. Από εκεί και πέρα οι οικονομολόγοι ξέρανε ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Είναι υπόθεση συγκυρίας το πότε θα σκάσει το κανόνι.

Το δεύτερο που έγινε είναι ότι η οικονομία βίωνε μια απίστευτη κατάσταση μακροχρόνιας κρίσης ρευστότητας όπως λέμε. Δηλαδή άρχισε να εξαφανίζεται το χρήμα από την αγορά. 

Αν δείτε τα στοιχεία το 2001, το 2002 μέχρι το 2004 που είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε κάθε χρόνο μείωση της νομισματικής κυκλοφορίας ενώ το φυσιολογικό ήταν να αυξάνει η νομισματική κυκλοφορία ανάλογα με το ΑΕΠ. Με την αύξηση δηλαδή του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος που παράγει η χώρα, ανάλογα αυξάνει και η νομισματική κυκλοφορία. Αντί γι' αυτό είχαμε μείωση. Τρομακτική ασφυξία. 

Γιατί; Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εκδίδει το νόμισμα δεν θεωρούσε ότι έπρεπε να μας δώσει περισσότερο νόμισμα. 

Πως καλύφθηκε αυτό το έλλειμμα νομισματικής κυκλοφορίας; Εμπορικά πλεονάσματα δεν είχαμε, νόμισμα δεν είχαμε. Τι έμενε; Ο δανεισμός. Κάθε χρόνο, μέσα στη 10ετία, κατά μέσο όρο, το "οικονομικόν θαύμα" όπως το ονομάσανε, η "ισχυρή Ελλάς" αναπτυσσότανε κατά 4%, όντως το ποσοστό ήταν εξαιρετικά σημαντικό ακόμα και σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο που ξεχάσανε να μας πουν δημόσια ότι για κάθε 4% άνοδο που είχαμε τότε ο δημόσιος δανεισμός αύξανε 18%. Δηλαδή δανειζόμασταν για να υπάρξει επέκταση του ΑΕΠ.

Παράλληλα είχαμε μια οικονομία της οποίας συνθλίφτηκε κυριολεκτικά η παραγωγική της βάση. Φτάσαμε, η αγροτική οικονομία, το υπογραμμίζω, στην Ελλάδα όχι στην Ολλανδία, ή στη Γερμανία ή στη Σουηδία. Στην Ελλάδα. Να έχει συμμετοχή στο ΑΕΠ 3%. Δηλαδή έχουμε λιγότερη συμμετοχή της αγροτικής μας οικονομίας στο ΑΕΠ από ότι έχει η Ολλανδία. 

Δηλαδή έλεος! Και συμμετοχή της βιομηχανίας και της παραγωγής ευρύτερα μόλις 13%. Όταν ο μέσος όρος παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 35%. Έχουμε μια οικονομία παρασιτικών υπηρεσιών. Μη παραγωγικών παρασιτικών υπηρεσιών. Που διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο μέσα στα πλαίσια του ευρώ αλλά και νωρίτερα, μόνο που το ευρώ το επιτάχυνε πάρα πολύ. Αυτό εκτίναξε σε ιστορικό ρεκόρ το εξωτερικό μας έλλειμμα.

Την ίδια ώρα το μέσο νοικοκυριό βιώνει μια λιτότητα που ουσιαστικά διαρκεί πάνω από δυο 10ετίες. Ουσιαστικά από το 1984 είναι σε συστηματική λιτότητα το εργαζόμενο νοικοκυριό. Φτάσαμε στο μοναδικό, και αυτό πάλι ιστορικό ρεκόρ, την τελευταία 10ετία να έχουμε αρνητικά πρόσημα αποταμίευσης. Μόνο το 2009 χαθήκανε 28 δισ. αποταμιεύσεις από την ελληνική οικονομία. Και όπως γνωρίζετε, ότι καθεστώς και να έχει μια χώρα, όποιος και να κυβερνάει, αν δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις στις τράπεζες και αν δεν υπάρχει αυξημένη ροπή προς αποταμίευση δηλαδή διαθέσιμο εισόδημα που μένει όταν πληρώνω τα βασικά μου και μπορώ να το βάλω να γίνει αποταμίευση, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί μια αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη. Φτάσαμε στο σημείο, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού για μια ολόκληρη 10ετία να βρίσκεται κάτω, να υπολείπεται δηλαδή των βασικών καταναλωτικών δαπανών που πρέπει να κάνει η μέση ελληνική οικογένεια στην Ελλάδα. 

Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, πουθενά αλλού, ακόμα και στις κατεστραμμένες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Δηλαδή με λίγα λόγια για πάνω από μια 10ετία το μέσο νοικοκυριό δεν έχει εισόδημα πραγματικό που να του ικανοποιεί τις βασικές του καταναλωτικές ανάγκες. Οπότε αναγκάζεται και πάει στο δανεισμό. Το αποτέλεσμα: το 2010, το 77% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος το χρωστάμε στις τράπεζες.

Φτάσαμε λοιπόν παραμονές του 2009 όπου είχαμε την διεθνή βόμβα, το κραχ του 2008. Πως συνέβη αυτό; Στην παγκόσμια αγορά είχαν συσσωρευτεί τεράστια δανείσιμα κεφάλαια. Τι εννοούμε δανείσιμο κεφάλαιο; Δανείσιμο κεφάλαιο εννοούμε εκείνο το κεφάλαιο που δεν μπορεί να επενδυθεί στη παραγωγή. Είναι αυτό που δημιουργείται με χρηματοπιστωτικά παιχνίδια έναντι μελλοντικών αποδόσεων. Το δανείσιμο κεφάλαιο για να φέρει κέρδος πρέπει να γίνει τοκοφόρο κεφάλαιο. Δηλαδή να βρει κάποιον οφειλέτη να το δανειστεί και να του πληρώνει τόκους. 

Ξέρετε πόσα είναι αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια υπολογισμένα με βάση τον Απρίλη του 2010; 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια, δανείσιμα κεφάλαια. Περίπου 1600 θεσμικοί επενδυτές έχουν αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια στη παγκόσμια αγορά. Η μέση απόδοση αυτών των κεφαλαίων μέχρι πριν τη κρίση ήταν 6.22%. Η παγκόσμια οικονομία έχει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 57 τρισεκατομμύρια. Που σημαίνει ότι τα 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια προσδοκούν ετήσιο κέρδος 62 τρισεκατομμύρια δολάρια από μια οικονομία που παράγει στο σύνολο της 57 τρις. 

Εκεί μπλόκαρε η οικονομία και έσκασε η βόμβα το φθινόπωρο του 2008 και φυσικά άρχισαν να καταρρέουν οι τράπεζες γιατί οι τράπεζες βασικά είναι οι θεσμικοί επενδυτές που παίζουν με αυτά τα λεφτά. Λοιπόν, όταν έσκασε το κραχ, η κυβέρνηση, η τότε κυβέρνηση μας έλεγε, θα θυμάστε φαντάζομαι, ότι υπήρχε μεν η παγκόσμια κρίση, αλλά εμείς δεν φοβόμαστε, ήμασταν «οχυρωμένοι στο ευρώ», ήμασταν «θωρακισμένοι γερά» κλπ.

Το Γενάρη όμως του 2009 βγήκε να πουλήσει ομόλογα η ελληνική κυβέρνηση για να αντλήσει λεφτά όπως κάθε χρόνο για να τροφοδοτήσει τις τρομακτικές ανάγκες που έχει σαν κράτος. Και δεν αγόραζε κανένας. Και τότε υπήρξε ο γενικευμένος πανικός. Ξαφνικά ο τότε πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Οικονομικών ανακάλυψαν ξαφνικά την κρίση. Και αποδείχτηκε αυτό που γνωρίζαμε όλοι όσοι τουλάχιστον μελετούσαμε τα στοιχεία, ότι ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος. Και αποδείχτηκε όχι μόνο αυτό αλλά και ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ανάταξης ή αντιμετώπισης του προβλήματος του χρέους. 

Γιατί στην τελευταία 10ετία, στη 10ετία του ευρώ, ο συνολικός δανεισμός του ελληνικού κράτους ήταν 490 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά ξέρετε τι πληρώσαμε; 450 δισεκατομμύρια πληρώσαμε εξυπηρέτηση χρέους. Δηλαδή μέσα σε μια 10ετία πληρώσαμε 1,5 φορά το χρέος που είχαμε στις 31/12/2009, (340 δις Χ 1,5 = περίπου 500) Και μένουν άλλα 40. Από αυτά τα 40 περίπου τα 18 με 20 είναι το συσσωρευμένο έλλειμμα 10ετίας του κρατικού προϋπολογισμού. Και τα υπόλοιπα 20 δεν ξέρουμε που πήγαν. Δεν ξέρουμε. Γιατί υπολογιστικά βγαίνει το νούμερο αλλά δεν υπάρχει αιτιολόγηση. Κάποιοι τα πήραν. Ποιοί τα πήραν; Το ψάχνουμε!

Λοιπόν, τι έγινε τώρα; Όταν κινδύνευε η χώρα, και βρέθηκε πλέον, αποκαλύφθηκε, το καθεστώς χρεοκοπίας της, η ευρωζώνη κλονίστηκε διότι εάν προχώραγε η χώρα, όπως είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, η συνθήκη της Λισαβόνας της το επέτρεπε, να προχωρήσει σε μονομερή ρύθμιση των χρεών της εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσε κανείς να την σταματήσει. Και δεν θα μπορούσε να την σταματήσει για τον εξής απλούστατο λόγο. 

Όταν δανείζεις ιδιώτη ή επιχείρηση, νοικοκυριό ή επιχείρηση και δεν μπορεί να πληρώσει τι κάνεις; Τον βάζεις σε εκκαθάριση, του παίρνεις τα περιουσιακά και τελειώσαμε. Στο κράτος δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης των δανειστών κρατών από τον 19ο αιώνα. Τι γίνεται αν αποφασίσει το κράτος να μην πληρώσει; Δεν μπορείς να του κάνεις εκκαθάριση. Δεν μπορείς να του απαιτήσεις την περιουσία σαν δανειστής.

Γιατί; Γιατί έχει ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Έτσι λένε οι νομικοί. Και αυτό είναι στο διεθνές δίκαιο, στον σκληρό πυρήνα του διεθνούς δικαίου. Το ήξεραν αυτό στην ευρωζώνη, οπότε τι κάνανε; 

Καλέσανε τα πολιτικά κόμματα στην έδρα, στις Βρυξέλλες, τις ηγεσίες, της τότε κυβέρνησης και της μελλοντικής κυβέρνησης και τους είπαν "εδώ είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, προέχει το ευρώ". 

Και επειδή πίσω από την Ελλάδα έρχονταν και άλλοι, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, είπαν «πρέπει να φτιάξουμε έναν μηχανισμό άμεσα που να μην επιτρέπει στα κράτη και στους λαούς φυσικά να επιβάλλουν είτε διαγραφή, είτε ρυθμίσεις ή οτιδήποτε μονομερώς για να χάσουν τα λεφτά τους οι τράπεζες». 

Και έτσι στήσανε την ιστορία στην Ελλάδα γιατί ξέρανε ότι έχουμε τόσο εθελόδουλο πολιτικό σύστημα που μπορούν να επιβάλλουν ότι γουστάρουν εδώ. 

Και έτσι έγινε η μεταβολή, η πολιτική μεταβολή. Φυσικά επειδή κανένας δεν κάνει τίποτα με το αζημίωτο στήθηκε αυτή η λεηλασία των spreads, επιτοκίων και όλα αυτά τα πράγματα που είδαμε εκείνους τους μήνες και που απέφεραν στους κερδοσκόπους περίπου 17 δισεκατομμύρια κέρδη και από εκεί και πέρα άρχισε το γαϊτανάκι του να πάμε στο μηχανισμό στήριξης. Βεβαίως ο μηχανισμός στήριξης του ευρώ δεν έχει καμία σχέση με το μηχανισμό στήριξης της χώρας.

Εκεί λοιπόν κάνανε το εξής. Αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν να βάλουν σε εφαρμογή το μνημόνιο αλλά την δανειακή σύμβαση. Με την δανειακή σύμβαση λοιπόν εξαναγκάσανε τη κυβέρνηση, "εξαναγκάσανε" τρόπος του λέγειν. Επειδή τυχαίνει λόγω επαγγέλματος να γνωρίζω και στελέχη του ΔΝΤ, γελάγανε τις μέρες εκείνες. 

Μου λέγανε ότι δεν είχαν προφτάσει να στείλουν τη δανειακή σύμβαση και είχε γυρίσει πίσω υπογραμμένη 

Ή τα ίδια στελέχη πιστεύανε ότι θα υπήρχε διαπραγμάτευση γι' αυτό ήταν ακραία η διατύπωση της δανειακής σύμβασης με σκοπό να κοπούνε κάποιες, οι πιο ακραίες εκδοχές, μέσα από μια διαπραγμάτευση. Δεν υπήρξε τίποτα, υπογράφτηκε αβλεπί. Και γράφτηκε στον διεθνή τύπο άλλωστε πολύ έντονα, κάποιοι οικονομικοί αναλυτές είπαν "τι σόι κυβέρνηση έχετε στην Ελλάδα".

Η δανειακή σύμβαση λοιπόν προβλέπει, το πρώτο πράγμα που προβλέπει είναι ότι η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Στις 6 Μαΐου του 2010 ψηφίζεται ο νόμος του μνημονίου από την Ελληνική Βουλή και δυο μέρες μετά, στις 8 Μαΐου, με τροπολογία σεψηφισμένο νομοσχέδιο της Βουλής, δίνεται το δικαίωμα μόνο με την υπογραφή του υπουργού να ισχύει η δανειακή σύμβαση. Βεβαίως όσο γνωρίζω εγώ που ασχολούμαι περίπου μια 10ετία με τα ζητήματα αυτά σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχει παρόμοιο συμβάν ή τέτοια δανειακή σύμβαση όχι μόνο στα ελληνικά χρονικά αλλά και στα διεθνή χρονικά από τις αρχές του 19ου αιώνα, δεν υπάρχει κράτος ακόμα και αποικία που να έχει υπογράψει τέτοιο πράγμα.

Ο Τσολάκογλου στις δίκες του 46, στις δίκες δοσιλόγων του 46, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ότι "εγώ όταν μου ζητήθηκε από τους χιτλερικούς, από τους ναζί, να υπογράψω τη κατάλυση του ενιαίου και αδιαίρετου της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, παραιτήθηκα". Αυτό είναι γεγονός. 

Δεν τον κάνει φυσικά λιγότερο δοσίλογο Αλλά τουλάχιστον ακόμα και αυτός είχε τσίπα. Και 'δω μιλάμε, σε ομαλές συνθήκες, υπό καθεστώς υποτίθεται κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχουμε κυβέρνηση εκλεγμένη από την χώρα που παρέδωσε το σύνολο της χώρας στους ξένους δανειστές. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό στη πράξη;

Πρώτον. Παραιτήθηκε η χώρα από όλα τα φυσικά δικαιώματα που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του. Ακόμα και αυτά που έχει ένα φυσικό πρόσωπο.

Δεύτερον. Με βάση τη δανειακή σύμβαση στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται να πάει σε τρίτες πηγές να αναζητήσει τα χρήματα και να ξεχρεώσει τους δανειστές. Δηλαδή αν είχαμε μια κυβέρνηση που διεκδικούσε το κατοχικό δάνειο από τους Γερμανούς, που είναι άμεσα απαιτητό, και συμφωνούσε η γερμανική κυβέρνηση να μας δώσει το κατοχικό δάνειο, τα 160 περίπου δισεκατομμύρια που υπολογίζουμε ότι είναι η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου, δεν θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ξεχρεώσουμε τους κυρίους αυτούς.

Τρίτον. Οι δανειστές έχουν όμως το δικαίωμα, μερικά ή ολικά, να εκχωρήσουν τις δικές τους χρεωστικές απαιτήσεις σε τρίτους απέναντι στην Ελλάδα. Και σας λέω ένα σενάριο το οποίο αναφέρουν πάρα πολλοί ειδικοί. Ακραίο σενάριο, όντως, αλλά δεν είναι απίθανο, γιατί το έχουν υπογράψει αυτό το πράγμα. Και λέει ότι… το έχει πει ο κύριος Κασιμάτης, το έχω ακούσει και από τον κύριο Χρυσόγονο συγκεκριμένα, συνταγματολόγοι και οι δυο. 

Λοιπόν είπαν το εξής. Μπορούν να δώσουν τις χρεωστικές απαιτήσεις, πχ να δώσει η Ολλανδία τις χρεωστικές της απαιτήσεις απέναντι στην Ελλάδα στην Τουρκία, να έρθει η Τουρκία, να δεσμεύσει την Ακρόπολη και να τοποθετήσει την τούρκικη σημαία στην Ακρόπολη. Διότι παραίτηση από την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι παραιτείσαι από την δημόσια περιουσία του κράτους από το σύνολο της εθνικής επικράτειας, από το εθνικό έδαφος. 

Παραιτείσαι από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών σου. Και παραιτείσαι ακόμη και από τη δυνατότητα να μην υπάρξει δέσμευση ή υποθήκευση ακόμα και στον οπλισμό της χώρας. Αυτό το πράγμα είναι πρωτοφανές. Γι' αυτό βγήκαν πάρα πολλοί αναλυτές στον κόσμο και νομικοί και λέγανε, συγκεκριμένα εγώ θυμάμαι έναν Αμερικανό χρηματιστή, ο οποίος είχε γράψει τότε στους New York Times ένα άρθρο λέγοντας "υπογράφει την εθνική της αυτοκτονία η χώρα".

Τέταρτον και το χειρότερο. Με βάση τα διεθνή ήθη και έθιμα, στις διεθνής αγορές η δανειακή σύμβαση αυτή εμπίπτει στο περίφημο "ίσοι όροι ανάμεσα στους δανειστές". Δηλαδή ότι ισχύει για έναν δανειστή υποχρεωτικά ισχύει για όλους είτε έχουν υπογράψει την δανειακή σύμβαση είτε όχι. Αν την εκτελέσεις δηλαδή μέχρι το τέλος αυτή τη δανειακή σύμβαση, τότε οποιοσδήποτε δανειστής του ελληνικού κράτους μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως νομικό προηγούμενο και να απαιτήσει τις ίδιες ρήτρες, τις ίδιες υποχρεώσεις του κράτους απέναντι του, έστω και αν δεν συμπεριλαμβανόταν στην δανειακή σύμβαση. Αυτό λέγεται Pari Passu είναι ένας νομικός όρος που σημαίνει «ότι ισχύει για τον ένα, ισχύει για όλους».

Αυτό το πράγμα λοιπόν δεν έπρεπε να το μάθουμε εμείς, ούτε και η Βουλή βέβαια, γι' αυτό και δεν πήγε ποτέ στη Βουλή, πήγε μόνο στη προπαρασκευαστική της Βουλής και έμεινε εκεί. Βεβαίως στη Βουλή μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο, είναι αναρτημένο πλέον. 

Δεν έχει κυρωθεί αλλά, με βάση το τι έχουν αποφασίσει, ισχύει γιατί εκτελείται.

Με βάση αυτά λοιπόν εφαρμόσανε τη πολιτική του μνημονίου η πολιτική του οποίου είχε σχεδιαστεί εξ' αρχής όχι τόσο για να δημιουργήσει τα πλεονάσματα εκείνα για να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πληρώνονται. Κάθε χρόνο η εξυπηρέτηση του χρέους μας κοστίζει 35 με 40% του ΑΕΠ. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται να πληρωθεί. Είναι αδύνατο. Το ξέρανε. Και εφόσον λοιπόν το ξέρανε τι έπρεπε να γίνει; 

Αν μας λέγανε το Γενάρη του 2010 "Θα βάλω χέρι στη δημόσια περιουσία", θα ξεσηκωνότανε όλος ο κόσμος. 

Οπότε τι κάνανε; Έφεραν ολόκληρο τον κόσμο στην απόγνωση, στην απελπισία, μεροδούλι μεροφάι, να σκέφτεται την ανεργία, το αν θα μπορεί να επιβιώσει αυτός, το παιδί του, η οικογένεια του αύριο και να του θέσουν το εξής δίλλημα, αυτό που είπε ο κύριος Όλι Ρεν πριν 3 βδομάδες μετά την 11η του Μάρτη που αποφασίστηκε η εκποίηση των 50 δις της δημόσιας περιουσίας. Τι είπε; "Ή πουλάτε ή χάνετε τους υπόλοιπους μισθούς της 10ετίας". 

Αυτό ήταν το δίλλημα των τοκογλύφων. 

Ή πουλάτε ή χάνετε ότι έχει μείνει από συντάξεις και μισθούς. Να εξαναγκάσουν το λαό να πει "Ας τα κομμάτια, πούλα κάτι, προκειμένου να μην χάσω και ότι μου έχει απομείνει". Και την ίδια ώρα ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας προσπαθεί να πείσει το λαό ότι είμαστε πάμπλουτη χώρα ρε παιδιά. Έχουμε πετρέλαια... Σαουδική Αραβία έχουμε πυρηνικά, έχουμε ιστορίες, πλουτώνιο, χρυσάφια... Τι είναι τώρα να δώσουμε 350 δισεκατομμύρια που είναι το χρέος;

 Ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι έτσι.

Λοιπόν, από κει και πέρα η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. 

Σε 8 μήνες εφαρμογής του μνημονίου είχαμε υποχώρηση μιας 10ετίας στην ελληνική οικονομία και τα εισοδήματα κατέληξαν στο 1974 σε πραγματικούς όρους. 

Τα επόμενα χρόνια που έρχονται θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και πολύ χειρότερα από αυτό που έχουμε πληρώσει. Είμαστε στη προκαταρκτική διαδικασία.

Κατά τη γνώμη μου αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι ένα πραγματικά, αυθεντικά, ρωμαλέο παλλαϊκό μέτωπο που θα απαιτήσει τον επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών συνθηκών στη χώρα. Δηλαδή την ανατροπή του πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία νέων προϋποθέσεων μιας νέας εξουσίας που θα επιβάλλει:

Την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και το σύνολο του οικοδομήματος που στήθηκε πάνω σ' αυτή ώστε να μπορεί να γλυτώσει την αγχόνη και το δόκανο ο ελληνικός λαός και να οικοδομήσει μια νέου τύπου πορεία για το τόπο. Μια νέου τύπου εξουσία που αντανακλά και πρέπει να αντανακλά τα πραγματικά συμφέροντα του μόνου αυθεντικού εκφραστή αυτού του τόπου που είναι αυτός που τον ποτίζει με τον ιδρώτα του.

Με αυτό το πράγμα θέλω να κλείσω, Κοιτάξτε. Οι εποχές που αναθέταμε σε κάποιους άλλους την διοίκηση και την κυβέρνηση της χώρας τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Είναι πολύ σοβαρό το μέλλον της χώρας το μέλλον των παιδιών μας και των οικογενειών μας για να το αναθέσουμε σε τρίτους σωτήρες.

Ή εμείς ή κανένας.

ΠΗΓΗ: http://kolakas.blogspot.gr/ μέσω ΚΟΥΓΚΙ2015

Περισσότερα »

ΕΚΤΑΚΤΟ-Σκότωσαν στο Μιλάνο τον μακελάρη του Βερολίνου

Ανταλλαγή πυροβολισμών στο Μιλάνο 

Ένας άνδρας, ο οποίος θεωρείται ότι είναι ο Τυνήσιος ύποπτος για την επίθεση με φορτηγό σε χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου, έπεσε νεκρός κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών σε προάστιο του Μιλάνου, στη βόρεια Ιταλία, δήλωσε πηγή ασφαλείας στο Reuters.

Αναμένεται σχετική επίσημη ενημέρωση από τον Ιταλό υπουργό Εσωτερικών.
Σε προηγούμενο τηλεγράφημά του το πρακτορείο, επικαλούμενο την αστυνομία της Δανίας, μετέδωσε ότι ένας άνδρας που μοιάζει με τον Τυνήσιο ύποπτο εθεάθη στην πόλη Άαλμποργκ, στη βόρεια Δανία, κι ότι η αστυνομία έχει καλέσει τους κατοίκους να παραμείνουν στα σπίτια τους καθώς διεξάγεται επιχείρηση.

Πηγή: http://www.parapolitika.gr/article/ektakto-skotosan-sto-milano-ton-makelari-tou-verolinou

Περισσότερα »

Συνταξιούχος από τη Ρόδο κατέθεσε αγωγή για τις περικοπές στη σύνταξή του

Τη δική της απάντηση στον έλληνα συνταξιούχο από τη Ρόδο που προσέφυγε στα Δικαστήρια για τις περικοπές στη σύνταξή του δίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. 

Όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ της η Δημοκρατική, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπέβαλε προτάσεις ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου ενόψει της συζήτησης την 15η Δεκεμβρίου 2016, της προσφυγής ενός συνταξιούχου, κατοίκου Κρεμαστής, κατά του Ελληνικού Δημοσίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με την οποία προσβάλλονται ως αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου οι περικοπές των συντάξεων (κυρίων και επικουρικών) και του εφάπαξ (που έγιναν στο πλαίσιο της μνημονιακής νομοθεσίας).

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητεί να απορριφθεί η αγωγή ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας των Ελληνικών Δικαστηρίων άλλως να απορριφθεί λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης άλλως να απορριφθεί εν μέρει λόγω παραγραφής μέρους των επίδικων αξιώσεων και ως προς τις αξιώσεις που δεν έχουν υποπέσει σε παραγραφή να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της, ως αόριστη, νόμω και ουσία αβάσιμη.

Όπως έγραψε η «δημοκρατική», ο Ροδίτης συνταξιούχος εκθέτει μεταξύ άλλων στην αγωγή του ότι από το έτος 2001 ελάμβανε μια αξιοπρεπή σύνταξη ύψους 1.800 ευρώ τον μήνα αφού είχε συμπληρώσει 31 έτη υπηρεσίας στο Λιμενικό Σώμα.
Είχε ρυθμίσει τον οικονομικό του προϋπολογισμό για να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις για την διαβίωση του ίδιου, της 55χρονης άνεργης συζύγου του και του 33χρονου ανάπηρου σε ποσοστό 65% υιού του.

Τονίζει ότι για να αντεπεξέλθει στα έξοδα νοσηλείας και περίθαλψης του παιδιού του αναγκάστηκε να συνάψει δάνεια ύψους 340.000 ευρώ περίπου, έχοντας προγραμματίσει την αποπληρωμή τους από τη σύνταξή του.

Μετά τη μείωση της σύνταξής του, αναγκάζεται να καταπιέζεται οικονομικά αλλά και ψυχικά, αδυνατώντας να αντεπεξέλθει στα έξοδα διαβίωσης του ίδιου και των μελών της οικογένειάς του.

Επισημαίνει ότι η σύνταξη, που ελάμβανε, ήταν ανταποδοτική διότι οι κρατήσεις από το μισθό του ήταν μεγάλες. Τον Ιούλιο του 2001 ελάμβανε ακαθάριστο μισθό ύψους 611.000 δρχ και οι κρατήσεις για τη σύνταξη του ανέρχοντο στις 252.000 δρχ.. Το 2009 και 2010 οι κρατήσεις ανέρχοντο στο ποσό των 7.000 ευρώ ετησίως.

Με την ίδια αγωγή επισημαίνει ότι όλοι οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και πολλοί οικονομολόγοι διεθνούς κύρους, έχουν δηλώσει ότι το πρώτο μνημόνιο, που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, έχει αποτύχει, πως προχωρά η εφαρμογή του δεύτερου, βάσει νέας δανειακής σύμβασης που υπάγεται στο Βρετανικό Δίκαιο, κι ότι αν θα βγεί η χώρα από αυτό το τούνελ, αυτό δεν προβλέπεται να γίνει πριν το 2042 και ο ίδιος θα έχει πλέον… πεθάνει!

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντικρούει την αγωγή υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων, ότι απουσιάζει οποιαδήποτε σχέση δημοσίου δικαίου μεταξύ αυτής ως φορέα δημόσιας εξουσίας και του ενάγοντος, η οποία θα μπορούσε να εδραιώσει οποιαδήποτε χρηματική αξίωση εις βάρος της.

Όπως εκθέτει η πράξη καθορισμού σύνταξης του Ελληνικού Δημοσίου, η οποία αναφέρεται ως η επίμαχη ατομική διοικητική πράξη στο αγωγικό δικόγραφο, όσο και οι μεταγενέστερες αναπροσαρμογές των συνταξιοδοτικών παροχών, που πραγματοποιήθηκαν κατ’ εξουσιοδότηση, εντάσσονται ιεραρχικά σε ένα δικαιοπαραγωγικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο παραμένει στην νομοθετική κυριαρχία των επί μέρους εθνικών εννόμων τάξεων, και δεν έχει εκχωρηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Υποστηρίζει ακόμη ότι εάν ήθελε υποτεθεί ότι ο ενάγων στρέφεται κατά του καταρτισθέντος στην αγγλική γλώσσα κειμένου με τον τίτλο «Memorandum of Understanding» («Μνημόσιο Συνεννόησης»), το οποίο υπεγράφη στις 3.05.2010 για λογαριασμό της Ελληνικής Δημοκρατίας από τον Υπουργό Οικονομικών και τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 

ως εκπρόσωπο των κρατών μελών της Ευρωζώνης, από τον καθ’ ύλην αρμόδιο για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Επίτροπο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αρκείται να σημειώσει ότι το εν λόγω Μνημόσιο Συνεννόησης δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά κυβερνητικό πρόγραμμα του Ελληνικού Δημοσίου, στο οποίο περιλαμβάνονται μια σειρά από μέτρα, 

που εφόσον ελάμβανε η ελληνική κυβέρνηση θα εξασφάλιζε τη χρηματοδοτική συνδρομή των κρατών μελών της Ευρωζώνης. Και ως τέτοιο ουδέποτε εγκαθίδρυσε αρμοδιότητες σε όργανα διεθνών οργανισμών, δεν θέσπισε άλλους κανόνες δικαίου και δεν ανέπτυξε άμεση εφαρμογή στην ελληνική έννομη τάξη. 

Τουναντίον, προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι εξαγγελλόμενες με αυτό πολιτικές, κατέστη απαραίτητη η έκδοση σχετικών νόμων και κανονιστικών πράξεων από τα αρμόδια, κατά το Σύνταγμα, όργανα του Ελληνικού Κράτους.
Την υπόθεση χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Γιάννης Παντελίδης.

 http://www.koutipandoras.gr

Περισσότερα »

Ληστεία στον Υφαντή: Άρπαξαν 50.000 ευρώ! Ασπίδα τα αφεντικά

Σε συγκεκριμένη συμμορία ομογενών από την πρώην ΕΣΣΔ, προσανατολίζει τις έρευνές της η Ασφάλεια Αττικής, όσον αφορά στην αιματηρή ληστεία που σημειώθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης (14.12.2016) στις εγκαταστάσεις της βιομηχανίας Αλλαντικών “ΥΦΑΝΤΗΣ”, όπου τραυματίστηκαν ο γιος του ιδρυτή της εταιρείας και ο αδελφός του, Χαράλαμπος Υφαντής.

 Ίσως πρόκειται για την ίδια σπείρα που το περασμένο Σάββατο έπειτα από ληστεία σε κατάστημα ηλεκτρονικών στην Πεύκη δεν δίστασε να “γαζώσει” αστυνομικούς της ΔΙΑΣ προκειμένου να ξεφύγουν με κατεύθυνση το Μενίδι.

 Όσον αφορά στην αιματηρή ληστεία στην βιομηχανία αλλαντικών στην Κηφισιά, σύμφωνα με την Αστυνομία τέσσερις οπλοφόροι, εκ των οποίων ο ένας κρατούσε καλάσνικοφ, εισέβαλαν στις 15:00 το μεσημέρι στις εγκαταστάσεις, έχοντας καλυμμένα τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους με κουκούλες.

 Όπως όλα δείχνουν, οι αδίστακτοι κακοποιοί μάλλον είχαν πληροφορηθεί πως στο λογιστήριο της εταιρείας ήδη υπήρχαν τα χρήματα για την πληρωμή μισθού και δώρου στους δεκάδες εργαζομένους.
 
Για το λόγο αυτό οι οπλοφόροι πήγαν κατευθείαν στο λογιστήριο, όπου εκείνη την ώρα βρίσκονταν, εκτός από τους λογιστές, ο ιδρυτής της εταιρείας Αλέξης Υφαντής, ο διευθύνων Σύμβουλος και γιος του ιδρυτή Κωνσταντίνος και ο συνιδρυτής της επιχείρησης και αδελφός του Αλέξη, Χαράλαμπος Υφαντής.

Οι κουκουλοφόροι, με προτεταμένα τα όπλα τους, απείλησαν τους υπαλλήλους και ζήτησαν με άγριο τρόπο τα χρήματα. Εκείνη την ώρα τα τρία μέλη της οικογένειας Υφαντή προσπάθησαν να προστατέψουν τους εργαζομένους τους και στάθηκαν απέναντι από τους οπλοφόρους, αποδεικνύοντας με την κίνηση αυτή πως θεωρούν τους υπαλλήλους τους μέρος της οικογένειάς τους.

Οι αδίστακτοι κακοποιοί αρχικά πυροβόλησαν τον πρόεδρο της εταιρείας και μάλιστα με ανθρωποκτόνο πρόθεση, ευτυχώς χωρίς να τον πετύχουν.  

Στην συνέχεια ο δεύτερος οπλοφόρος, αυτός που ήταν κοντά στα άλλα δυο μέλη της οικογενείας, τον αδελφό και το γιο δηλαδή του προέδρου, πυροβόλησε εναντίον τους με αποτέλεσμα ο Χαράλαμπος Υφαντής να τραυματιστεί από δυο σφαίρες στα πόδια και ο Κωνσταντίνος Υφαντής να δεχθεί μια σφαίρα στο μηρό. Και οι δυο μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο όπου και νοσηλεύονται εκτός κινδύνου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Νομικού Συμβούλου της εταιρείας, ποινικολόγου Αλέξη Κούγια, οι κακοποιοί άρπαξαν περίπου 50.000 ευρώ και έσπευσαν να εξαφανιστούν με ένα μαύρο “BMW” που είχαν σταθμεύσει έξω από την εταιρεία.

 Οι αστυνομικοί της Άμεσης Δράσης που ειδοποιήθηκαν για την αιματηρή ληστεία και άμεσα ξεκίνησαν αναζητήσεις εντόπισαν λίγα λεπτά μετά καμένο το μαύρο όχημα των ληστών, στην οδό Λαΐου στην Κηφισιά.

Από μαρτυρίες κατοίκων, οι αστυνομικοί διαπίστωσαν πως οι κακοποιοί είχαν επιβιβαστεί σε αυτοκίνητο μάρκας “AUDI”, και είχαν διαφύγει με κατεύθυνση την Αττική Οδό. Μοτοσυκλετιστές της ΔΙΑΣ, αλλά και πληρώματα περιπολικών της Άμεσης Δράσης εντόπισαν σε παράδρομο της Αττικής Οδού το ύποπτο όχημα και αμέσως ξεκίνησαν την καταδίωξη.

Ξαφνικά το αυτοκίνητο σταμάτησε και από την θέση του συνοδηγού κατέβηκε ο ένας από τους δράστες και άρχισε να ρίχνει απανωτές ριπές με το καλάσνικοφ εναντίων των αστυνομικών, οι οποίοι έσπευσαν να καλυφθούν σώζοντας έτσι τις ζωές τους.

Λίγη ώρα μετά, πάνω από την Αττική Οδό, στο ύψος του Ασπροπύργου, το όχημα διαφυγής των αδίστακτων ληστών βρέθηκε και αυτό καμένο.

Σπείρα ομογενών

Η πρακτική αλλά και ο αδίστακτος χαρακτήρας των ληστών οδηγεί τους ερευνητές της Ασφάλειας, να επικεντρώσουν τις έρευνές τους σε συγκεκριμένη συμμορία ομογενών, πιθανώς από το Καζακστάν.

Πρόκειται όπως όλα δείχνουν για τους ίδιους αδίστακτους κακοποιούς που το περασμένο Σάββατο “γάζωσαν” με ανθρωποκτόνο πρόθεση και χρησιμοποιώντας υποπολυβόλο “Ούζι”, μοτοσυκλετιστές της ΔΙΑΣ που τους καταδίωκαν στην γέφυρα της Μεταμόρφωσης, έπειτα από ληστεία που είχαν διαπράξει στην περιοχή της Πεύκης.

Γεγονός είναι πως και τα δυο περιστατικά ξύπνησαν μνήμες στους Αστυνομικούς από το 2011, όταν τέσσερις ομογενείς είχαν εκτελέσει με καλάσνικοφ στην περιοχή του Ρέντη, δυο αστυνομικούς της ΔΙΑΣ που τους καταδίωκαν.

http://www.newsit.gr

Περισσότερα »

Ρέντσι: Εγώ έχασα, παραιτούμαι

Δήλωσε ότι έχει έναν κόμπο στο λαιμό - Κατήγγειλε τους πολιτικούς που χάνουν και προσποιούνται ότι δεν έγινε τίποτα.

Την ευθύνη για την ήττα στο δημοψήφισμα για την ιταλική συνταγματική αναθεώρηση ανέλαβε ο Ματέο Ρέντσι στην ομιλία του από το Παλάτσο Κίτζι μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων, τα οποία δείχνουν νίκη του «Όχι» με ποσοστό περίπου 60%.

Όλη την ευθύνη για τη βαριά ήττα του ιταλικού δημοψηφίσματος ανέλαβε, στο διάγγελμά του ο Ματτέο Ρέντσι, ανακοινώνοντας την παραίτησή του. 
«Αύριο το απόγευμα θα συγκαλέσω συνεδρίαση του τελευταίου υπουργικού συμβουλίου και θα ανέβω στο προεδρικό μέγαρο να παραιτηθώ», πρόσθεσε ο Ρέντσι.

Έδωσε την διαβεβαίωση ότι η κυβέρνησή του θα δουλέψει, πριν παραιτηθεί, για την τελική έγκριση του προϋπολογισμού του 2017 και για τα τελευταία μέτρα υπέρ των σεισμοπαθών».

«Έχασα και το λέω με δυνατή φωνή: έκανα ότι μπορούσα, αλλά με την ήττα δεν μπορείς να σφυρίζεις αδιάφορα», τόνισε ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός. Ευχαρίστησε την σύζυγό του Ανιέζε και τα παιδιά του, με έντονη συγκίνηση. 

«Για να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα, δεν μπορούμε να μείνουμε γραπωμένοι στις καρέκλες μας», δήλωσε ο Ρέντσι, και εξήγησε ότι «οι ηγέτες του μετώπου του όχι θα πρέπει να αναλάβουν, τώρα, την πρωτοβουλία για την έγκριση νέου εκλογικού νόμου».

«Μπορεί να χάσει, κανείς, ένα δημοψήφισμα, αλλά η χώρα μας είναι η ωραιότερη του κόσμου», είπε, παράλληλα, ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος.

Λέγκα του Βορρά και Forza Italia ζητούσαν την παραίτησή του
Την παραίτηση του Ματέο Ρέντσι και μάλιστα τα «επόμενα λεπτά» ζήτησε ο ηγέτης της Λέγκας του Βορρά.

«Είναι μια μεγάλη λαϊκή νίκη. Ο Ρέντσι πρέπει να παραιτηθεί», δήλωσε ο γραμματέας της Λέγκα Ματτέο Σαλβίνι, σχολιάζοντας τα exit poll σχετικά με το ιταλικό δημοψήφισμα. 

«Δεν είμαστε προληπτικοί και ευχαριστούμε τους πολίτες για την μεγάλη προσέλευση στις κάλπες», πρόσθεσε ο Σαλβίνι, σύμφωνα με τον οποίο «αν το αποτέλεσμα επιβεβαιωθεί πρόκειται για ήττα των ισχυρών εξουσιών, των χρηματιστών, τραπεζιτών και του προέδρου της Ιταλικής Ένωσης Βιομηχάνων».

Η Λέγκα ζητά άμεση προκήρυξη εκλογών, χωρίς τον σχηματισμό νέων κυβερνήσεων.

Και η Forza Italia 

Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της παράταξης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι Forza Italia στη ιταλική Βουλή, δήλωσε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σημαίνει ότι ο Ματέο Ρέντσι οφείλει να παραιτηθεί.

«Ο Ρέντσι πρέπει να φύγει και μαζί με αυτόν τα ισχυρά λόμπι τα οποία επίσης ηττήθηκαν», δήλωσε ο Ρενάτο Μπρουνέτα, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της παράταξης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι Forza Italia.

Τι δείχνουν οι αριθμοί

Το exit poll «με μειωμένη πιθανότητα στατιστικού λάθους» και μεγαλύτερη επεξεργασία των στοιχείων της εταιρίας Ipr Marketing επιβεβαιώνει ότι το 56% με 60% των ερωτηθέντων απάντησε ότι ψήφισε «όχι» στην συνταγματική μεταρρύθμιση και το 40% με 44% ότι επέλεξε το «ναι».

Η πρώτη προβολή της δημοσκοπικής εταιρίας Emg Acqua, επί δείγματος πραγματικών ψήφων, δίνει ποσοστό 59,2% στο «όχι» και 40,8% στο «όχι», όπως μετέδωσε το ιταλικό ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι La 7.

Περισσότερα »

Απεβίωσε ο Κωστής Στεφανόπουλος: Ο πιο αγαπητός Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος εξέπνευσε στις 23:18, στο Νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», όπου νοσηλευόταν, από επιπλοκές πνευμονίας.

Είχε εισαχθεί στο Νοσοκομείο την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου, «με εμπύρετο και σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια». Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έπασχε από «αμφοτερόπλευρη πνευμονία εξ εισροφήσεως». Η υγεία του ήταν ήδη επιβαρυμένη και παρά την εντατική θεραπευτική αγωγή, ο οργανισμός του δεν ανταποκρίθηκε και παρουσίασε ανεπάρκεια πολλαπλών οργανικών συστημάτων.

 Όπως είχε δηλώσει ο ιατρός Αντώνιος Δημητρακόπουλος, τομεάρχης Παθολογικού Τομέα του «Ερρίκος Ντυνάν», και διευθυντής του Γ' Παθολογικού Τμήματος, ο κ. Στεφανόπουλος, εισήχθη στο Νοσοκομείο, «με εμπύρετο και σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια, ενώ παρά την εντατική θεραπευτική αγωγή, η κλινική του εικόνα ήταν συνεχώς επιδεινούμενη με ανεπάρκεια πολλαπλών οργανικών συστημάτων”


Ο Κωστής Στεφανόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1926 και ήταν γιος του Δημήτριου Στεφανόπουλου, δικηγόρου και πολιτικού και της Βρισηίδας Φιλοπούλου, κόρης του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Φιλόπουλου. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την παλαιά πατρινή οικογένεια Πράτσικα και ήταν ανηψιός των Ανδρέα, Χρήστου και Κούλας Πράτσικα καθώς και του Διονυσίου Τσερώνη, δημάρχου Πατρέων. 

Στα νεανικά του χρόνια ήταν αθλητής της κολύμβησης και της υδατοσφαίρισης, αρχικά στον ανεξάρτητο σύλλογο Κολυμβητικός Όμιλος Γλυφάδας και από το 1949 στον Αχιλλέα Πατρών.

Φοίτησε στο Γυμνάσιο Πατρών, στη συνέχεια σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1954 μέχρι το 1975 άσκησε ενεργό δικηγορία ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών.

Πολιτικός βίος

Πολιτεύτηκε για πρώτη φορά στις εκλογές του 1958 με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αχαΐας στις εκλογές του 1964. Μετά την πτώση της δικτατορίας εντάχθηκε στο νεοσύστατο τότε κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. 

Εξελέγη μαζί της βουλευτής Αχαΐας στις εκλογές του 1974 και συμμετείχε στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως Υφυπουργός Εμπορίου. Σε επακόλουθους κυβερνητικούς μετασχηματισμούς ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών από το Νοέμβριο του 1974 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1976 και Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (Σεπτέμβριος 1976 - Νοέμβριος 1977).

Στις εκλογές του 1977 επανεξελέγη βουλευτής Αχαΐας και ανέλαβε Υπουργός Προεδρίας της κυβέρνησης από το 1977 έως το 1981, αρχικά υπό τον Καραμανλή και στη συνέχεια υπό τον Γεώργιο Ράλλη.

Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση του 1981 ο Στεφανόπουλος επανεξελέγη βουλευτής Αχαΐας αλλά το κόμμα του έχασε τις εκλογές από το ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ. Η ήττα οδήγησε στην παραίτηση του Ράλλη από την αρχηγία του κόμματος. Στη Βουλή που σχηματίστηκε από τις εκλογές διετέλεσε Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής ομάδας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.Ήταν υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία της ΝΔ αλλά ηττήθηκε από τον Ευάγγελο Αβέρωφ.

Η ίδρυση της ΔΗΑΝΑ

Ο Αβέρωφ παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 1984, ως συνέπεια της ήττας της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 1984, και στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν ο Στεφανόπουλος διεκδίκησε για άλλη μια φορά χωρίς επιτυχία την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ηττημένος αυτή τη φορά από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. 

Ύστερα από τις βουλευτικές εκλογές του 1985 και την επανεκλογή του ως βουλευτής Αχαΐας αποχώρησε από το κόμμα μαζί με 9 άλλους βουλευτές και στις 6 Σεπτεμβρίου 1985 ίδρυσε τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗΑΝΑ). 

Σχολιάζοντας την αποχώρηση ο Αβέρωφ είπε την παροιμιώδη φράση: «Το πρόβατο που φεύγει απ’ το μαντρί το τρώει ο λύκος». Ο Στεφανόπουλος εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του Ιουνίου 1989[4], ενώ παρέμεινε πρόεδρος του κόμματος αυτού μέχρι τον Ιούνιο του 1994, όταν η ΔΗΑΝΑ ανέστειλε τη δράση της, καθώς δεν κατόρθωσε να εκπροσωπηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Τον Μάρτιο του 1995 εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας

Ενόψει των προεδρικών εκλογών του 1995, ο Στεφανόπουλος προτάθηκε ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το κόμμα της Πολιτικής Άνοιξης. Με τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ εξελέγη στις 8 Μαρτίου 1995, κατά την τρίτη ψηφοφορία, με 181 ψήφους, ως ο πέμπτος Πρόεδρος Δημοκρατίας μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ο Στεφανόπουλος διαδέχθηκε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στις 10 Μαρτίου 1995. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας για δύο συνεχόμενες θητείες από το 1995 έως το 2005, οπότε και τον διαδέχθηκε ο Κάρολος Παπούλιας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του κατάφερε να προσδώσει νέα αίγλη στο θεσμό του Προέδρου και να συγκεντρώσει πολύ μεγάλη δημοτικότητα από τον ελληνικό λαό. 

Διατήρησε το σεβασμό πολλών πολιτών και μετά το τέλος της Προεδρίας του. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική ήταν η πατριωτική στάση του και οι επικριτικές δηλώσεις στις οποίες προέβη έναντι του τότε προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Ελλάδα το 1999.

Έτυχε διαφόρων τιμητικών διακρίσεων και των ανωτάτων παρασήμων ξένων κρατών και ήταν επίτιμος δημότης πολλών Δήμων και Κοινοτήτων της Ελλάδας.

Η επανεμφάνισή του, ωστόσο, στο πολιτικό προσκήνιο το Δεκέμβριο του 2011, ύστερα από πολλά έτη αποχής, με δηλώσεις στήριξης του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, όταν υπεραμύνθηκε της ανάγκης εξάντλησης της τετραετίας και τη μη διενέργειας εκλογών,προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.

(με πληροφορίες wikipedia)

Περισσότερα »

Ο Ομπάμα στην Ακρόπολη. Ένα παιδικό όνειρο έγινε πραγματικότητα

Ένα παιδικό του όνειρο εκπλήρωσε ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, επισκεπτόμενος το πρωί της Τετάρτης τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης.

Τόσο το μνημείο, όσο και ο περιβάλλων χώρος και οι δρόμοι στο κέντρο είχαν από νωρίς αποκλειστεί, ώστε να μπορέσει ο πλανητάρχης να προσεγγίσει και να περιηγηθεί στον χώρο.

Ήδη πάντως, από την Τρίτη, στην αντιφώνησή του στο επίσημο προς τιμήν του δείπνο στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Μπαράκ Ομπάμα εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τη χώρα μας, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στην ελληνική φιλοξενία.
Επικαλέστηκε μάλιστα λόγια του Περικλέους, λέγοντας... "και προς την ευγένεια ακόμα των αισθημάτων μας απέναντι των άλλων, βρισκόμαστε σε αντίθεση με πολλούς, διότι τους φίλους μας επιδιώκουμε να αποκτήσουμε όχι ευεργετούμενοι από αυτούς, αλλά ευεργετούντες αυτούς".

Ακόμη, προανήγγειλε την αναφορά του στην ομιλία του στο Ίδρυμα Νιάρχος, με την οποία κλείνει η διήμερη επίσκεψή του στην Ελλάδα, υπερτονίζοντας την αγάπη της Ελλάδας και των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

"Οι Έλληνες είναι δικαίως υπερήφανοι ως ιδρυτές των Αγώνων καθώς και για τον Λεωνίδα τον Ρόδιο που για 2000 χρόνια κράτησε το ρεκόρ με 12 ατομικά Ολυμπιακά Μετάλλια, τα περισσότερα από κάθε αθλητή και εμείς οι Αμερικανοί είμαστε υπερήφανοι για τον Μάικλ Φελπς που πέτυχε ένα καινούργιο ρεκόρ αυτό το καλοκαίρι", είπε χαρακτηριστικά.

Περισσότερα »

'Ζήτω η Ελλάς': Ομιλία Ομπάμα στο Νιάρχος με φουστανέλα, φιλοξενία και φιλότιμο

Έδωσε το πρώτο δείγμα από την πρώτη ημέρα της επίσκεψής του στην Αθήνα, με τα "καλησπέρα" και "στην υγειά σας". Κυρίως όμως, ο Μπαράκ Ομπάμα έδειξε τις γνώσεις του στην ελληνική γλώσσα, στην ομιλία του, λίγο πριν αποχωρήσει από την Ελλάδα, στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος έχει χωρίς καμία αμφιβολία το χάρισμα της επικοινωνίας και επέλεξε το πιο ενδεδειγμένο χρονικά σημείο, για να δείξει την εκτίμησή του για τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική κουλτούρα. Η ομιλία του στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ακολούθησε την επίσκεψή του στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και στο Μουσείο της Ακρόπολης, εκπληρώνοντας ένα παιδικό του όνειρο, όπως ο ίδιος είχε πει στο παρελθόν.


"Όπως γνωρίζετε, αυτό είναι το τελευταίο μου ταξίδι ως προέδρου των ΗΠΑ και ήμουν αποφασισμένος να έρθω στην Ελλάδα, εν μέρει γιατί είχα ακούσει για τη θρυλική φιλοξενία του ελληνικού λαού". "Τη Φιλοξενία", είπε σε άπταιστα ελληνικά, ενώ λίγο αργότερα, χρησιμοποίησε τη λέξη "φουστανέλα", για να περιγράψει την ευγνωμοσύνη εκ μέρους των ΗΠΑ στους Έλληνες, τον μικρό αυτό μεγάλο κόσμο που προσέφερε τόσα στην ανθρωπότητα ανά τους αιώνες. "Κάποιους τους βρίσκουμε στην πατρίδα μου, το Σικάγο, με φουστανέλα. Γιορτάζουμε μαζί κάθε χρόνο στο Λευκό Οίκο την 25η Μαρτίου, με... σπανακόπιτα και ούζο", είπε!

"Δημοκρατία", "κράτος" είναι δύο έννοιες, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, πρόσθεσε.
Μάλιστα, αναφερόμενος στις κοινές αξίες και ιδανικά των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ελλάδας, ο Μπαράκ Ομπάμα αναφέρθηκε στους Έλληνες, που βάδισαν μαζί με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, κάνοντας ειδική αναφορά στον Γιάννη Αντετοκούμπο, για τον οποίο είπε ότι οι Αμερικανοί ζητωκραυγάζουν κι ότι τα πάει καλύτερα κάθε χρόνο.

Ζήτω η Ελλάς

"Υπάρχει περισσότερο φιλότιμο, όπως λένε οι Έλληνες, αγάπη, σεβασμός και καλοσύνη. Φιλότιμο... Το βλέπω κάθε μέρα και αυτό μου δίνει ελπίδα. Στο τέλος, τα πάντα έχουν να κάνουν με εμάς. Οι πολίτες του κόσμου θα είναι εκείνοι που θα στρέψουν την ιστορία προς τη δικαιοσύνη", είπε αναφερόμενος στον τρόπο που αντιμετώπισε η Ελλάδα την προσφυγική κρίση, ενώ αποθεώθηκε κλείνοντας την ομιλία του με την έκφραση "Ζήτω η Ελλάς".


Μάλιστα, προανήγγειλε την αναφορά του στη σημερινή του ομιλία στο Ίδρυμα Νιάρχος, αναφερόμενος ειδικά στην αγάπη της Ελλάδας και των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

"Οι Έλληνες είναι δικαίως υπερήφανοι ως ιδρυτές των Αγώνων καθώς και για τον Λεωνίδα τον Ρόδιο που για 2000 χρόνια κράτησε το ρεκόρ με 12 ατομικά Ολυμπιακά Μετάλλια, τα περισσότερα από κάθε αθλητή και εμείς οι Αμερικανοί είμαστε υπερήφανοι για τον Μάικλ Φελπς που πέτυχε ένα καινούργιο ρεκόρ αυτό το καλοκαίρι", είπε χαρακτηριστικά.

Περισσότερα »