Δικαστήριο της Μελβούρνης αποφάσισε να αφαιρέσει το δικαίωμα ενός πατέρα να παίρνει αποφάσεις για το μέλλον των τριών παιδιών του, επειδή τα πίεζε υπέρ το δέον να μελετήσουν για το σχολείο.
Τον βιετναμικής καταγωγής πατέρα οδήγησε στο δικαστήριο η πρώην σύζυγός του, προβάλλοντας ως κύριο επιχείρημα ότι με την υπερβολική πίεση που ασκούσε στην 13χρονη και την 11χρονη κόρη του, δημιουργούσε στα παιδιά υπερβολικό άγχος και έκανε τη ζωή τους... «εφιάλτη».
Σύμφωνα με τα όσα κατετέθησαν στο δικαστήριο, ο πατέρας, που προερχόταν από φτωχή οικογένεια, ζητούσε από τις δύο κόρες του να γράφουν αναφορές για το τι έκαναν καθημερινά και στη συνέχεια να του τις διαβάζουν από το τηλέφωνο κάθε βράδυ, για να διαπιστώνει το επίπεδο της εκφραστικής τους ικανότητας. Σαν να μην έφτανε αυτό, τους ζητούσε να κάνουν δουλειές στο σπίτι. Μάλιστα, είχε αναλάβει ο ίδιος να διαβάζει τα παιδιά του και ήλπιζε ότι αργά ή γρήγορα θα κέρδιζαν υποτροφία για ελίτ σχολείο της Μελβούρνης.
Ο πατέρας, υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, είπε στο δικαστήριο ότι το μόνο που ήθελε ήταν το καλό των παιδιών του. «Ήθελα τα παιδιά μου να έχουν τις καλύτερες ευκαιρίες και να επιτύχουν στη ζωή τους» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Εντούτοις, το δικαστήριο χαρακτήρισε τη φορτική συμπεριφορά του πατέρα ως λανθασμένη και εκτιμώντας τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών του, του απαγόρευσε να αποφασίζει εφεξής για το μέλλον τους.
Τον βιετναμικής καταγωγής πατέρα οδήγησε στο δικαστήριο η πρώην σύζυγός του, προβάλλοντας ως κύριο επιχείρημα ότι με την υπερβολική πίεση που ασκούσε στην 13χρονη και την 11χρονη κόρη του, δημιουργούσε στα παιδιά υπερβολικό άγχος και έκανε τη ζωή τους... «εφιάλτη».
Σύμφωνα με τα όσα κατετέθησαν στο δικαστήριο, ο πατέρας, που προερχόταν από φτωχή οικογένεια, ζητούσε από τις δύο κόρες του να γράφουν αναφορές για το τι έκαναν καθημερινά και στη συνέχεια να του τις διαβάζουν από το τηλέφωνο κάθε βράδυ, για να διαπιστώνει το επίπεδο της εκφραστικής τους ικανότητας. Σαν να μην έφτανε αυτό, τους ζητούσε να κάνουν δουλειές στο σπίτι. Μάλιστα, είχε αναλάβει ο ίδιος να διαβάζει τα παιδιά του και ήλπιζε ότι αργά ή γρήγορα θα κέρδιζαν υποτροφία για ελίτ σχολείο της Μελβούρνης.
Ο πατέρας, υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, είπε στο δικαστήριο ότι το μόνο που ήθελε ήταν το καλό των παιδιών του. «Ήθελα τα παιδιά μου να έχουν τις καλύτερες ευκαιρίες και να επιτύχουν στη ζωή τους» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Εντούτοις, το δικαστήριο χαρακτήρισε τη φορτική συμπεριφορά του πατέρα ως λανθασμένη και εκτιμώντας τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών του, του απαγόρευσε να αποφασίζει εφεξής για το μέλλον τους.
