Αν και δεν υφίστανται στοιχεία για το πρόσωπο του αγίου Βαλεντίνου και ακόμα αν και η Καθολική Εκκλησία δεν συμπεριλαμβάνει την γιορτή στο επίσημο ημερολόγιό της, η συμβολικότατα της 14ης Φεβρουαρίου για ερωτευμένους διεθνώς, είναι αναμφισβήτητη.
Τόση, που έχει υποσκελίσει την παραδοσιακή ορθόδοξη μέρα των ερωτευμένων, που γιορτάζεται στις 13 Φεβρουαρίου. Η ημέρα των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλα. Των ορθόδοξων «Βαλεντίνων», που μαρτύρησαν για την πίστη τους.
Ο Ακύλας ήταν ένας Εβραίος που είχε γεννηθεί στον Πόντο. Σε νεαρή
ηλικία πρέπει να εγκαταστάθηκε στην Ρώμη, όπου και πιθανώς γνώρισε την
Πρίσκιλα, την «μικρή Πρίσκα», Ρωμαία, που ίσως ανήκε στην ανώτερη τάξη,
με την οποία και παντρεύτηκε. Ως απάντηση στις αναταραχές που είχαν
προκληθεί από τους Ορθόδοξους Εβραίους και τους Χριστιανούς Εβραίους της
Ρώμης, σχετικά με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο τέταρτος
Αυτοκράτορας Κλαύδιος διέταξε την εκκένωση της αιώνιας πόλης από όλους
τους Εβραίους κατοίκους.
Ο Ακύλας και η Πρίσκιλα έφθασαν στην Κόρινθο, γύρω στο έτος 50 μ.
Χ., όπου και συναντήθηκαν με τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος είχε μόλις
ολοκληρώσει την διδασκαλία του στην Αθήνα. Ο Παύλος που εξασκούσε το
επάγγελμα του κατασκευαστή σκηνών, αρνούμενος να χρηματοδοτεί το
αποστολικό του έργο από τις εκκλησίες της εποχής, θα γνωρίσει το νεαρό
ζευγάρι που ασκούσε το ίδιο επάγγελμα και θα αναπτύξει μαζί τους στενή
φιλική σχέση. Ο Ακύλας και η Πρίσκιλα θα μυηθούν στον Χριστιανισμό και
θα βαπτισθούν από τον ίδιο τον Παύλο.
Η αφοσίωσή τους στο πρόσωπό του ήταν τόση που θα τον ακολουθήσουν
στο ταξίδι του στην Μικρά Ασία, όπου και θα παραμείνουν για το
μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ζωής τους, επιδεικνύοντας πλούσιο και
σημαντικό αποστολικό έργο. Από την Συρία, θα καταλήξουν στην Έφεσο, όπου
θα αναλάβουν πρωτεύοντα ρόλο στην μικρή χριστιανική κοινότητα της
εποχής.
Στην Καινή Διαθήκη οι αναφορές στο όνομά τους έχουν αποτελέσει
θέμα έρευνας για τους θεολόγους, καθώς όσες φορές αναφέρεται πρώτο το
όνομα του Ακύλα, άλλες τόσες αναφέρεται και της Πρίσκιλα, γεγονός που
οδήγησε αρκετούς θεολόγους να ισχυριστούν πως παρ’ όλο που η θέση της
γυναίκας ήταν τότε υποδεέστερη, το αποστολικό τους έργο εθεωρείτο
ισάξιο.
Η επιτυχία τους στη διάδοση του Χριστιανισμού τους ανέδειξε σε
εξέχοντα μέλη της πρώτο – χριστιανικής εκκλησίας, αλλά τους έκανε και
μισητούς στα μάτια φανατικών παγανιστών, καθώς εκείνη την εποχή η
Έφεσος, που αποτελούσε κέντρο της παγανιστής λατρείας με τον Ναό της
Άρτεμης, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου να αποτελεί το
ορόσημο της πόλης, συγκέντρωνε μεγάλο πλήθος παγανιστών.
Από χέρια
παγανιστών θα βρουν τον μαρτυρικό θάνατο ο Ακύλας και η Πρίσκιλα,
σύμφωνα με τις γραφές και η μνήμη τους θα μνημονεύεται στο Ορθόδοξο
εορτολόγιο, όχι μόνο για το αποστολικό τους έργο, αλλά και για την
συζυγική τους σχέση και την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον, καθώς ο
συγγραφέας των πράξεων των Αποστόλων, Λουκάς, περιγράφει τον Ακύλα και
την Πρίσκιλα, ως το ιδανικό χριστιανικό ζευγάρι.
