Μια φορά κι ένα καιρό, πριν πολλά πολλά χρόνια, ο Δίας αποφάσισε να
δώσει ζωή στην γη γιατί ένιωθε μοναξιά. Έτσι, έπλασε τα ζώα και τον
άνθρωπο.
Μόλις τα έφτιαξε, άρχισε να μοιράζει χαρίσματα και χρόνια ζωής
στο καθένα.
Για παράδειγμα, στο κοράκι έδωσε δυνατά μαύρα φτερά και αιχμηρό
ράμφος και 300 χρόνια ζωής.
Στον ελέφαντα έδωσε επιβλητικό μέγεθος και
ανθεκτικό δέρμα και 150 χρόνια ζωής.
Στις πεταλούδες έδωσε πολύχρωμη
εμφάνιση και 3 μέρες ζωής.
Στα πουλιά έδωσε όμορφα φτερά και μελωδική
φωνή και 10 χρόνια ζωής κτλ.
Έφθασε και στον άνθρωπο, που του έδωσε λογική και μόνο 40 χρόνια ζωής.
Ο άνθρωπος δεν κατάλαβε όμως τί σήμαινε λογική και ένιωσε πολύ
πικραμένος με τα χρόνια που του έδωσε ο Δίας.
Πώς γίνεται το κοράκι να
ζει περισσότερο από εκείνο? Αλλά δεν είπε τίποτα, μα έφυγε
στεναχωρημένος.
Ο άνθρωπος είχε παρατηρήσει τις φωλιές των πουλιών και τα μιμήθηκε.
Αλλά στην δική του φωλιά έβαλε και στέγη και πόρτα, ώστε όταν βρέχει να
μην μπάζει νερά ή κρύο. Έτσι το χειμώνα είχε ζέστη και το καλοκαίρι
δροσιά.
Μετά, παρατήρησε ότι τα μυρμήγκια αποθήκευαν τροφή κι έτσι έκανε
κι αυτός.
Ύστερα, παρατήρησε ότι χρειαζόταν ρούχα για να νιώθει πιο
προστατευμένος, όπως είχαν τα λιοντάρια. Αρχικά, χρησιμοποίησε φύλλα
δέντρων αλλά δεν του ήταν πρακτικά γιατί τρίβονταν και χαλούσαν γρήγορα.
Έτσι, σκότωσε ζώα και φόρεσε το δέρμα τους.
Πέρασε ο καιρός κι ήρθε βαρυχειμωνιά.
Ο άνθρωπος είχε φροντίσει να
είναι έτοιμος για μια τέτοια περίσταση. Ώσπου μια νύχτα του χτυπάει την
πόρτα ένα άλογο. Τον παρακάλεσε να τον βάλει στο σπίτι του για να
επιβιώσει από το κρύο, κι αυτό θα του δούλευε για αντάλλαγμα. Ο άνθρωπος
συμφώνησε, αλλά ζήτησε και πήρε επιπλέον 10 χρόνια από την ζωή του.
Το ίδιο συνέβη και με το βόδι και το σκύλο.
Τα δέχτηκε στο σπίτι του,
με αντάλλαγμα την εργατικότητά τους και 10 χρόνια από το καθένα.
Έτσι,
μέσα σε μια νύχτα ο άνθρωπος κέρδισε βοηθούς και 30 επιπλέον χρόνια
ζωής!
Μόνο που όταν τελείωσε τα δικά του 40 χρόνια και άρχισε να ζει τα
10 του αλόγου, άρχισε να είναι υπερήφανος και δυνατός σαν αυτό.
Στα 10
χρόνια του βοδιού έγινε βαρύς, εγωιστής και συντηρητικός σαν αυτό. Και
στα τελευταία 10 χρόνια του σκύλου, είχε γίνει γκρινιάρης και οξύθυμος
σαν εκείνο.
Για το λόγο αυτό οι άνθρωποι έχουν τέτοια συμπεριφορά: επειδή ζουν τα χρόνια του αλόγου, του βοδιού και του σκύλου.
