Εκατομμύρια άνθρωποι σε διάφορες πόλεις του κόσμου που δίνουν τη μάχη ή νίκησαν τον καρκίνο θα διαδηλώσουν την Κυριακή, 5 Ιουνίου, για να τιμήσουν τη ζωή και να αποδείξουν ότι ο καρκίνος δεν σημαίνει καταδίκη, αλλά και για να τιμήσουν τις οικογένειες, τους φίλους, τους ερευνητές και τους επαγγελματίες υγείας που στηρίζουν τους ασθενείς.
Κάθε χρόνο η πρώτη Κυριακή του Ιουνίου
γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο ως η Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων του
Καρκίνου. Η ημέρα αυτή ξεκίνησε ως ετήσια εθνική εορτή στις ΗΠΑ και τον
Καναδά. Στη συνέχεια διαδόθηκε σ' όλο τον κόσμο, με τη συμμετοχή και
άλλων χωρών, ως μια γιορτή της Ζωής.
Και στην Αθήνα διοργανώνονται
εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων του Καρκίνου. Την Κυριακή 5
Ιουνίου, άνθρωποι που έχουν βγει νικητές μετά τη μάχη τους με τον
καρκίνο θα καταθέσουν την προσωπική τους ιστορία σε εκδήλωση που θα
διοργανωθεί μέσω της Κοινωφελούς Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης "ΜΕΙΝΕ
ΔΥΝΑΤΟΣ" .
Οι συμμετέχοντες σ' αυτές τις
συμβολικές εκδηλώσεις θέλουν να δείξουν στο ευρύ κοινό ότι η ζωή
συνεχίζεται μετά τη διάγνωση του καρκίνου και μπορεί ακόμα να είναι
παραγωγική και δημιουργική. Η εκδήλωση έχει ενταχτεί στο παγκόσμιο
πρόγραμμα εκδηλώσεων της διεθνούς μη κερδοσκοπικής οργάνωσης National
Cancer Survivors Day (www.ncsd.org). Στόχος της εκδήλωσης, η
ευαισθητοποίηση του κοινού σε σχέση με τον καρκίνο, αλλά και η
απομυθοποίησή του ως θανατηφόρου νόσου.
Ο καρκίνος δεν είναι μια μόνο
νόσος ούτε έχει μία μόνο αιτία. Υπάρχουν πάνω από 200 διαφορετικές
μορφές καρκίνου, η καθεμιά από τις οποίες απαιτεί θεραπεία σχεδιασμένη
ειδικά για τους ασθενείς με αυτόν τον τύπο καρκίνου.
Ο καρκίνος αποτελεί τη δεύτερη
αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Η
επιβίωση των ασθενών με καρκίνο έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία
χρόνια. Πολλοί καρκίνοι θεραπεύονται, ειδικά εάν η θεραπεία αρχίσει
νωρίς, επισημαίνουν οι ειδικοί.
Είναι γεγονός ότι η αύξηση της
νοσηρότητας από διάφορες μορφές καρκίνου, η έγκαιρη διάγνωση, η θεραπεία
με νέες βελτιωμένες μεθόδους και φάρμακα, η αύξηση του προσδοκίμου
ορίου ηλικίας και η δημογραφική γήρανση συντελούν στην αύξηση αυτής της
πολυπληθούς πληθυσμιακής ομάδας που ονομάζεται επιζώντες από τον
καρκίνο.
Η υγεία των ατόμων αυτών μπορεί
να έχει περισσότερο ή λιγότερο αποκατασταθεί, μπορεί να θεωρούνται
αποθεραπευμένοι ή ακόμα και σε ύφεση, μπορεί να μην έχουν θεραπευτεί
τελείως και να αντιμετωπίζουν τον καρκίνο τους ως μια χρόνια ασθένεια,
αλλά δεν παύει να είναι μια "ευαίσθητη" από άποψη υγείας ομάδα
πληθυσμού, που απαιτεί τακτικούς περιοδικούς επανελέγχους.
Η μακρόχρονη ιατρική
παρακολούθηση της υγείας του ασθενή με καρκίνο μετά το τέλος της
θεραπείας και κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας είναι απαραίτητη, όχι
μόνο για την έγκαιρη διάγνωση τυχόν επανεμφάνισης της νόσου, αλλά και τη
διάγνωση εμφάνισης παρενεργειών της ογκολογικής θεραπείας, αφού συχνά
διαπιστώνεται ότι οι ασθενείς παρουσιάζουν ύστερα από πάροδο ετών,
δεύτερους ή τρίτους κακοήθεις όγκους, γενετικές ανωμαλίες κ.ά.
Παρενέργειες όπως μυοκαρδιοπάθειες, χρόνιες πνευμονοπάθειες, μειωμένη
νεφρική λειτουργία, ανεπάρκειες της νοητικής και ενδοκρινούς
λειτουργίας, ακράτεια, σεξουαλικά προβλήματα, κωλοστομίες, νεφροστομίες
και τραχειοτομίες, είναι καταστάσεις που επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής
και αυξάνουν τη νοσηρότητα.
Εκτός των ανωτέρω, οι επιζώντες
καρκίνου καλούνται να αντιμετωπίσουν και τις αρνητικές ψυχολογικές και
κοινωνικές επιπτώσεις της νόσου που εκδηλώνονται με το φόβο της
επανεμφάνισης της νόσου, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, το άγχος και την
κατάθλιψη, αλλά και τις διακρίσεις στο χώρο εργασίας και των
ασφαλιστικών εταιρειών.
Σε διάφορα Ιατρικά Συνέδρια στην
Ελλάδα και το εξωτερικό έχουν συζητηθεί εκτεταμένα οι προκλήσεις που
αντιμετωπίζουν οι επιζώντες καρκίνου (παρενέργειες των θεραπειών,
ψυχοκοινωνική στήριξη από την οικογένεια, τους επαγγελματίες υγείας, το
κοινωνικό περιβάλλον, τις οργανώσεις ασθενών, οι προκλήσεις για τους
φορείς υγειονομικής περίθαλψης, τα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα
που αντιμετωπίζουν οι επιζώντες, η ψυχο-κοινωνική τους αποκατάσταση, οι
σχέσεις τους με το θεράποντα ιατρό κατά την αποθεραπεία / ύφεση της
νόσου, ο επανα-αυτοπροσδιορισμός μετά τη διάγνωση και τη θεραπεία κ.λπ.)
και έχουν εκπονηθεί μελέτες που καταλήγουν στους παρακάτω βασικούς
στόχους:
Είναι αναγκαίο να υπάρχει
ευαισθητοποίηση του κοινού για τα ιατρικά, τα λειτουργικά και τα
ψυχο-κοινωνικά αποτελέσματα του καρκίνου και της θεραπείας του.
Είναι αναγκαίο να προσδιοριστεί η
παροχή ποιοτικής περίθαλψης των επιζώντων καρκίνου και να καθοριστούν
οι στρατηγικές για το σκοπό αυτό.
Είναι αναγκαίο να βελτιωθεί η
ποιότητα ζωής των επιζώντων καρκίνου με πολιτικές που εξασφαλίζουν την
πρόσβαση σε ψυχο-κοινωνικές υπηρεσίες, πρακτικές ίσων ευκαιριών στην
απασχόληση και την κοινωνική ασφάλιση.
http://www.enimerwsi.com
