Με ερώτηση που κατέθεσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία φέρει τον …διακριτικό τίτλο «Κερδοσκοπία του Έλληνα πρωθυπουργού σε βάρος της χώρας του», ο κ. Mölzer αναφέρεται στην απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης το χειμώνα του 2009 για την πώληση των Credit Default Swaps του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, δηλαδή τα γνωστά ασφάλιστρα για την περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Ο Αυστριακός Ευρωβουλευτής ζητά να ενημερωθεί από την Επιτροπή της ΕΕ αν είναι γνώστης των κατηγοριών που έχουν αναφερθεί στο ελληνικό κοινοβούλιο όπως επισημαίνει, ενώ επιπλέον ζητά να μάθει τί έχει πράξει μέχρι σήμερα η Επιτροπή αναφορικά με αυτές τις κατηγορίες και αν δεν έχει κάνει κάτι, τι ακριβώς προβλέπεται να πράξει.
Η ερώτηση όπως κατατέθηκε από τον Αυστριακό Εευρωβουλευτή, έχει ως εξής:
Κοινοβουλευτικές ερωτήσεις
27 Ιουνίου 2011 E-006139/2011
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 117 του Κανονισμού
Andreas Mölzer (NI)
Θέμα: Κερδοσκοπία του Έλληνα πρωθυπουργού σε βάρος της χώρας του
Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατηγορήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο ότι απέκτησε μια περιουσία εκμεταλλευόμενος εμπιστευτικές πληροφορίες για την ελληνική δυσχερή θέση.
Κατά το έτος 2009, η συντηρητική κυβέρνηση αγόρασε τις συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης (Credit Default Swaps) στην αξία του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, οι οποίες πωλήθηκαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στον Παπανδρέου με κέρδος σχεδόν 30 εκατομμυρίων ευρώ, επομένως σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία το πρόβλημα στη χρηματοπιστωτική αγορά δεν ήταν γνωστό, ενώ στα παρασκήνια ήδη γίνονταν διαπραγματεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για πακέτο ενίσχυσης.
Η πώληση των συμβάσεων ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης, μέσω της οποίας η ελληνική χρεοκοπία μπορεί να μετατραπεί σε κερδοφόρα επιχείρηση, πραγματοποιήθηκε στην καλύτερη στιγμή για τον αγοραστή και στη χειρότερη για τον πωλητή.
Λόγω των πακέτων στήριξης, αυτές οι συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης θα αποκτούσαν στο μεταξύ αξία 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. Επομένως, ο Παπανδρέου επωφελείται όσο η Ελλάδα δεν εξυγιαίνεται.
1. Γνωρίζει η Επιτροπή της ΕΕ τις εν λόγω κατηγορίες;
2. Πώς αντέδρασε ή θα αντιδράσει η Επιτροπή απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες;
3. Εάν δεν έχει αντιδράσει, ποιες αντιδράσεις προβλέπονται;
4. Πώς θα αποτραπούν μιμητές σε άλλες χώρες, οι οποίοι από τη θέση ισχύος τους επηρεάζουν σημαντικά τη διαχείριση των χρεών;
