«Δάσκαλε πεινάω!»: Υποσιτισμένα παιδιά σε σχολεία της Αθήνας!

Η πείνα που μαστίζει πλέον όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες της Αθήνας, τα παιδιά τους που πάνε σχολείο νηστικά ως μαζικό πλέον φαινόμενο στις γειτονιές της πρωτεύουσας, αναδεικνύονται περίτρανα στις δηλώσεις των αρμοδίων του δήμου, όσο κι αν προσπαθούν να αμβλύνουν το πρόβλημα. Ταυτόχρονα, πίσω από τις δικαιολογίες τους, διαφαίνεται η αδυναμία τους να δώσουν έστω μια προσωρινή ανακούφιση λόγω της πολιτικής του ευρωμονόδρομου, πολιτικής που αποδέχονται και υπηρετούν και που καταρρακώνει κάθε λογής κοινωνικές υποδομές και προστασία.
 
Χαρακτηριστικά είναι όσα δήλωσε, στο ραδιοσταθμό «9,84», η πρόεδρος του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών (έχει την ευθύνη για τους παιδικούς σταθμούς του Δήμου) Μαρία Ηλιοπούλου: «έρχονται αιτήματα από σχολεία για λίγες μερίδες φαγητό την ημέρα. Αρχισαν να έρχονται σε μας προσπαθούμε να οργανωθούμε ως προς αυτό, να δούμε αν μπορούμε εμείς που διαθέτουμε μαγειρεία (σ.σ. για τους σταθμούς) και άρα δυνατότητα σίτισης ενός μέρους των παιδιών να βοηθήσουμε σε αυτό.

Πήραμε κάποια μηνύματα, μας ήρθαν για 20 μερίδες στο ένα σχολείο, 30 σε ένα άλλο. Από εκεί και πέρα, κοιτάμε να τα μαζέψουμε όλα μαζί, για να δούμε αν πραγματικά μπορούμε να τα καλύψουμε. Ηδη, καλύπτουμε το βραδινό συσσίτιο των αστέγων και δίνουμε και σε κάποιες άλλες οργανώσεις. Νομίζω ότι μπορούμε να καλύψουμε ακόμη έναν αριθμό, όχι όμως τεράστιο».

Και ακόμα: «με μία διακριτική διερεύνηση που έγινε από εμάς, να δούμε περίπου πόσα παιδιά στους σταθμούς μας – μέσα στα 5.500 παιδιά που φιλοξενούμε - αντιμετωπίζουν δυσκολίες ακόμη και σε επίπεδο σίτισης στο σπίτι τους. Είναι γύρω στα 200 παιδιά και εκεί, προς το παρόν το λύνουμε εκ των ενόντων κι εκεί πρέπει να κάνουμε κάτι».

Τα πραγματικά νούμερα είναι πολύ μεγαλύτερα, καθώς, όπως επεσήμαναν οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, υπάρχει και το φιλότιμο που εμποδίζει πολλές λαϊκές οικογένειες να εκφράσουν δημόσια το πρόβλημά τους.

«Νεοάστεγοι»

 

Στο ίδιο πλαίσιο, ο πρόεδρος του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Γιώργος Αποστολόπουλος δίνει άλλη μία τέτοια εικόνα, μιλώντας στον «9,84»: «Εχουμε καταρχήν μία ιδιαίτερη, αλλά αξιοσημείωτη αύξηση του αριθμού των ανθρώπων οι οποίοι έρχονται στο ίδρυμα για να ωφεληθούν από τις δομές του.

Υπάρχει μία αύξηση γύρω στο 15% των ανθρώπων που προσέρχονται στα συσσίτια, δηλαδή όχι κατ’ ανάγκην άστεγων ανθρώπων, αλλά πεινασμένων ανθρώπων, με ένα ποιοτικό προφίλ αρκετά διαφορετικό από αυτό που ξέραμε μέχρι σήμερα για τους ανθρώπους αυτούς. Δηλαδή δεν είναι αλλοδαποί, ούτε κάποιοι Ελληνες οι οποίοι εδώ και χρόνια προσέρχονται στις δομές του ιδρύματος.

Είναι αυτό που λέμε «νεοάστεγοι» ή άνθρωποι που τώρα έχουν βρεθεί σε αυτή την προβληματική κατάσταση. Υπάρχουν οικογένειες οι οποίες έρχονται, οικογένειες και με μικρά παιδάκια. Συνήθως έρχεται ένας «εκπρόσωπος» να το πω έτσι, ή η μητέρα ή ο πατέρας από τις οικογένειες αυτές, που παίρνει φαγητό ή τρόφιμα και για τους υπόλοιπους (…) παρέχουμε γύρω στις 450 μερίδες το μεσημέρι, άλλες περίπου 750 το απόγευμα, αλλά ενδιάμεσα υπάρχει και ένα συσσίτιο της Εκκλησίας (…) όπου κι εκεί προσέρχονται περίπου άλλα 1.000 άτομα».

Βέβαια, και οι ίδιοι οι υπεύθυνοι του Κέντρου αναγνωρίζουν ότι αποτελούν μόνο «ένα είδος «ασπιρίνης»» και ότι «δίνουμε απλά μία ελπίδα σε αυτούς τους ανθρώπους, απλά τους συντηρούμε». Και πώς αλλιώς να είναι, αφού σαν δήθεν λύση στο πρόβλημα επικρατεί μέχρι στιγμής η αναζήτηση χορηγιών σε είδη διατροφής από ιδιώτες…