Ένα χρόνο μετά την κρίση του Σεπτεμβρίου
του 2011, νέα κρίση βρίσκεται προ των πυλών με την Άγκυρα να απειλεί οτι
δεν θα επιτρέψει να υλοποιηθεί η ενεργειακή συμφωνία μεταξύ των τριών
χωρών. Το 30% του τουρκικού στόλου "βλέπει" πλέον προς την Α.Μεσόγειο με
τις βάσεις της Αλεξανδρέττας και της Μερσίνας να αναβαθμίζονται για να
δεχθούν την αυξημένη κίνηση, ειδικά σε ότι αφορά τις αποθήκες καυσίμων
και όπλων.
Όλα αυτά ενώ επίκειται τριμερής συνάντηση
Ελλάδας – Κύπρου –
Ισραήλ, για να οριστικοποιηθούν οι σχεδιασμοί για τη συνεργασία των
τριών χωρών στη μεταφορά φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα της λεκάνης
της νοτιοανατολικής Μεσογείου προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Κάτι που
επιβεβαιώθηκε πριν λίγες ώρες από τον Κύπριο υπουργό Εμπορίου Νεοκλή
Συλικιώτη σε σχετικές δηλώσεις του.
Να σημειώσουμε ότι εκκρεμεί η υπογραφή της ενεργειακής συμφωνίας Κύπρου-Ισραήλ, καθ΄ψς το όλο εγχείρημα μόνο εύκολο δεν είναι: Χωρίς την Κύπρο και κατά δεύτερον την Ελλάδα, το Ισραήλ είναι απομονωμένο σε ότι αφορά την μεταφορά του φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά, τουλάχιστον για όσο καιρό συνεχιστεί η διαμάχη του με την Τουρκία. Αλλά και να βελτιωθούν οι σχέσεις, πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι μια μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας, η οποία ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να διακοπεί;
Οι τρεις πλευρές θα πρέπει να οριστικοποιήσουν τις αποφάσεις τους, προκειμένου, ακολούθως, να αναζητηθεί συγχρηματοδότηση από το ευρωπαϊκό ταμείο για την υλοποίηση του έργου με τις τεχνικές δυσκολίες να είναι πολλές και σημαντικές. Οι βασικές λύσεις είναι τρεις: Η πιο ρεαλιστική είναι η κατασκευή σταθμού υγροποίησης του φυσικού αερίου στην Κύπρου, όπου θα φθάνει και το αέριο των ισραηλινών κοιτασμάτων και εν συνεχελια των κυπριακών κοιτασμάτων και μετά την υγροποίηση θα μεταφέρεται στην Ευρώπη με πλοία.
Η δεύτερη εναλλακτική αφορά την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα συνδέει την Ελλάδα με την Κύπρο, αλλά είναι εξαιρετικά πολυδάπανη. Η τρίτη λύση είναι το φυσικό αέριο να μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια στην Κύπρο και από εκεί, με υποθαλάσσιο καλώδιο, να μεταφέρεται στην Ελλάδα και να προωθείται στην Ευρώπη, αλλά έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ευάλωτη, όπως κατέδειξε η καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγικού εργοαστασίου πέρσι στο Μαρί.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση οι εξελίξεις αυτές μονο αδιάφορη δεν αφήνουν την Άγκυρα, η οποία ένα χρόνο μετά την κρίση του Σεπτεμβρίου, εξακολουθεί να "γαυγίζει" χωρίς διάθεση να δαγκώσει, όμως, ίσως γιατί η κατάσταση στην Συρία έχει εκτραχυνθεί σε τέτοιο βαθμό που έχει ρίξει εκεί την στρατηγική προσοχή της.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Σεπτέμβριος θα είναι ήσυχος: Πληροφορίες από το ΓΕΝ αναφέρουν ότι το τουρκικό Ναυτικό έχει επαναπροσανατολίσει την ανάπτυξη των δυνάμεων τoy με το 30% του στόλου να "κοιτά" πλέον προς την Α.Μεσόγειο αναπτυσσόμενο είτε στην Αλεξανδρέττα, είτε στην Μερσίνα...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Να σημειώσουμε ότι εκκρεμεί η υπογραφή της ενεργειακής συμφωνίας Κύπρου-Ισραήλ, καθ΄ψς το όλο εγχείρημα μόνο εύκολο δεν είναι: Χωρίς την Κύπρο και κατά δεύτερον την Ελλάδα, το Ισραήλ είναι απομονωμένο σε ότι αφορά την μεταφορά του φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά, τουλάχιστον για όσο καιρό συνεχιστεί η διαμάχη του με την Τουρκία. Αλλά και να βελτιωθούν οι σχέσεις, πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι μια μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας, η οποία ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να διακοπεί;
Οι τρεις πλευρές θα πρέπει να οριστικοποιήσουν τις αποφάσεις τους, προκειμένου, ακολούθως, να αναζητηθεί συγχρηματοδότηση από το ευρωπαϊκό ταμείο για την υλοποίηση του έργου με τις τεχνικές δυσκολίες να είναι πολλές και σημαντικές. Οι βασικές λύσεις είναι τρεις: Η πιο ρεαλιστική είναι η κατασκευή σταθμού υγροποίησης του φυσικού αερίου στην Κύπρου, όπου θα φθάνει και το αέριο των ισραηλινών κοιτασμάτων και εν συνεχελια των κυπριακών κοιτασμάτων και μετά την υγροποίηση θα μεταφέρεται στην Ευρώπη με πλοία.
Η δεύτερη εναλλακτική αφορά την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα συνδέει την Ελλάδα με την Κύπρο, αλλά είναι εξαιρετικά πολυδάπανη. Η τρίτη λύση είναι το φυσικό αέριο να μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια στην Κύπρο και από εκεί, με υποθαλάσσιο καλώδιο, να μεταφέρεται στην Ελλάδα και να προωθείται στην Ευρώπη, αλλά έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ευάλωτη, όπως κατέδειξε η καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγικού εργοαστασίου πέρσι στο Μαρί.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση οι εξελίξεις αυτές μονο αδιάφορη δεν αφήνουν την Άγκυρα, η οποία ένα χρόνο μετά την κρίση του Σεπτεμβρίου, εξακολουθεί να "γαυγίζει" χωρίς διάθεση να δαγκώσει, όμως, ίσως γιατί η κατάσταση στην Συρία έχει εκτραχυνθεί σε τέτοιο βαθμό που έχει ρίξει εκεί την στρατηγική προσοχή της.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Σεπτέμβριος θα είναι ήσυχος: Πληροφορίες από το ΓΕΝ αναφέρουν ότι το τουρκικό Ναυτικό έχει επαναπροσανατολίσει την ανάπτυξη των δυνάμεων τoy με το 30% του στόλου να "κοιτά" πλέον προς την Α.Μεσόγειο αναπτυσσόμενο είτε στην Αλεξανδρέττα, είτε στην Μερσίνα...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
