Ο Μητροπολίτης προφανώς είχε άμεση εικόνα και είχε δει πως οι παπαδιές έχουν εξωκοίλει.
Δείτε ένα χαρακτηριστικό αποσπάσματα της εισήγησης του Μητροπολίτη Νικόλαου:
«Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της Ιερατικής ζωής είναι ή εκλογή τής μέλλουσας πρεσβυτέρας. Ή καλή έκβαση του προβλήματος αυτού προοιωνίζεται την λαμπρή επιτυχία στην ιερατική του σταδιοδρομία. Ή κακή του έκβαση κάνει τη ζωή του Ιερέως τραγική με απρόβλεπτες εξελίξεις, οι όποιες μερικές φορές οδηγούν σε τραγικά αδιέξοδα.
Ή ανάγκη επιβάλλει εις τον υποψήφιο Ιερέα μετά την αποφοίτησή του από την Εκκλησιαστική Σχολή ή ακόμα και την Θεολογική Σχολή και μετά την εκπλήρωση των προς την πατρίδα στρατιωτικών υποχρεώσεων να αναζητήσει το κατάλληλο πρόσωπο δια να δημιουργήσει οικογένεια και εν συνεχεία να εισέλθει εις τις τάξεις του Ιερού Κλήρου.
Ατυχώς δεν εξετάζεται το ζήτημα αυτό μετά περισκέψεως και τής δεούσης σοβαρότητος ούτε από τον υποψήφιο, ο όποιος επείγεται να τακτοποιηθεί, ούτε από το οικογενειακό του περιβάλλον.
Οι περισσότεροι γάμοι υποψηφίων Ιερέων είναι βιαστικοί και επιπόλαιοι. Υπό την πίεση τής χειροτονίας και τής τακτοποιήσεως πείθεται ή τυχούσα, ή όποια ουδέποτε διανοήθηκε να γίνει πρεσβυτέρα, γίνεται ο Γάμος, ακολουθεί ή χειροτονία και μετά αρχίζει ή ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα.
Μερικές νέες προσαρμόζονται και γίνονται επιτυχημένες πρεσβυτέρες. Μερικές άλλες κατ’ ανάγκην μένουν, χαράζουν την ζωή τους κατά τις επιθυμίες τους χωρίς ίχνος πνευματικότητος, ίεροπρέπειας και σεβασμού, μαι αποτέλεσμα ή και ο Ιερεύς να χάνει τον προσανατολισμό του και να κάνει σοβαρές υποχωρήσεις ή να σηκώνει δια βίου ένα βαρύ Σταυρό.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις μην αναζητήσει κανείς την τήρηση των Ιερών Κανόνων, οι όποιοι απαιτούν όπως ή υποψήφια πρεσβυτέρα είναι παρθένος, δεν έχει προηγουμένως μνηστευθεί άλλον, δεν είναι χωρισμένη, δεν είναι χήρα.
Θα άντείπει κάποιος, ότι οι υποχωρήσεις δικαιολογούνται, διότι οι νέες σήμερα δεν δέχονται να λάβουν σύζυγο μέλλοντα Ιερέα. Είναι γεγονός, ότι πολλά παιδιά της Εκκλησίας, έτοιμα δια να εισέλθουν εις τον ιερόν αμπελώνα, υγιή, έξυπνα, ικανά και καταρτισμένα, αναζητούν και δεν ευρίσκουν την κατάλληλη σύζυγο.
Τούτο είναι σοβαρότατο πρόβλημα τής Εκκλησίας και θα πρέπει οι Ιερατικές οικογένειες, οι σοβαροί και ευσεβείς οικογενειάρχες, τα μέλη των θρησκευτικών συλλόγων, οι φίλοι των Ιερών Μονών και όσοι γενικώς έναπέμειναν θρησκεύοντες εν πίστει να μεριμνούν δια την επίλυση του μείζονος τούτου ζητήματος. Εάν από τι ζύμη αυτή των εκκλησιαστικών οικογενειών δεν προέλθουν οι μέλλουσες πρεσβυτέρες, γιατί να κακολογούμε και να κατακρίνουμε την αναγκαστική λύση;
Γνωρίζουμε, ότι ή επιτυχία ενός Ιερέως οφείλεται κατά μέγα μέρος στην πρεσβυτέρα του. Δυστυχώς ή σημερινή πρεσβυτέρα έχει τόσο έκκοσμικευθεί, πού δεν διακρίνεται ως προς το φρόνημα και τον τρόπο ζωής από τις άλλες μοντέρνες γυναίκες.
Οί παλαιές πρεσβυτέρες απέπνεαν το άρωμα της ευσεβείας και της χρηστότητος. Οι σημερινές πρεσβυτέρες στην πλειονότητά τους μπορεί να είναι καλές μητέρες, αλλά δεν δρουν και, δεν ενεργούν ως πρεσβυτέρες. Μένουν αμέτοχες εις το έργο των συζύγων τους και έχουν πολλές απαιτήσεις ωσάν να είναι αδικημένες.
Και όμως, θα ημπορούσαν να δώσουν υψηλό περιεχόμενο στη ζωή τους εντασσόμενες στις δραστηριότητες τής ενοριακής ζωής και καθιστάμενες κέντρο πάσης πνευματικής, φιλανθρωπικής και κοινωνικής δραστηριότητος».
