εκτυλίχθηκε πριν από λίγες ημέρες στο χωριό του Αγίου Θωμά, στην Πρέβεζα.
Συγκλονισμένοι, οι κάτοικοι προσπαθούν να βοηθήσουν μια μικρή σκυλίτσα, η οποία περιμένει να επιστρέψει από το ψάρεμα το δικό της αφεντικό. Μάταια όμως οι ώρες και οι μέρες κυλούν, αφού ο 70χρονος κυρ-Λάκης δεν έρχεται... Το ψάρεμά του την περασμένη εβδομάδα ήταν και το τελευταίο.
Η συγκλονιστική ιστορία, που προκαλεί ρίγη συγκίνησης, άρχισε πριν από λίγες ημέρες. Την περασμένη Τρίτη ο κύριος Λάκης αποχαιρέτησε την οικογένειά του και τη μεγάλη του αδυναμία, την Αβγόλα, με τα κουτάβια της για να πάει για ψάρεμα... Αναστατωμένη, η Αβγόλα του γάβγιζε, τριγύριζε γύρω του και του έγλειφε τα χέρια. Προσπαθούσε να του πει με τον δικό της τρόπο να μη φύγει. Είχε καταλάβει ότι κάτι κακό θα συνέβαινε. Το δυνατό της ένστικτο της έλεγε ότι δεν θα έβλεπε ξανά τον άνθρωπό της. Ομως εκείνος δεν την άκουσε. Εφυγε και δεν επέστρεψε ποτέ...
Ο άτυχος ψαράς στην προσπάθειά του να ρίξει τα δίχτυα του, γλίστρησε από τη βάρκα και έπεσε στη θάλασσα. Στην προσπάθειά του να ανέβει ξανά, τον πρόδωσε η καρδιά του. Λίγες ώρες αργότερα και σε απόσταση εκατό μέτρων από την ακτή τον εντόπισαν οι δικοί του, οι οποίοι τον αναζητούσαν, μιας και η ώρα είχε περάσει και εκείνος δεν είχε επιστρέψει στο σπίτι.
Σύμφωνα με όσα ανέφεραν σε τοπικό ενημερωτικό σάιτ οι συγγενείς του άτυχου άντρα, την Αβγόλα ο κυρ-Λάκης τη φρόντιζε από μικρή. Οπου και να πήγαινε ο 70χρονος ψαράς, η Αβγόλα τον ακολουθούσε. Τον ακολουθούσε στο λιμάνι και τον περίμενε να επιστρέψει από το ψάρεμα. Τον ακολουθούσε στο καφενείο του χωριού και τον περίμενε έξω από αυτό. Το μοιραίο μεσημέρι η Αβγόλα περίμενε με ανυπομονησία το αφεντικό της στην προβλήτα του λιμανιού, στο χωριό. Μάταια όμως, καθώς εκείνος δεν φάνηκε. Μετά τον εντοπισμό του ο 70χρονος μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων προκειμένου να διενεργηθεί νεκροψία – νεκροτομή.
Ολες αυτές τις μέρες, έως ότου η σορός του άτυχου ψαρά φτάσει στο χωριό για την κηδεία του, η πιστή του σύντροφος δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν, παρά μόνο τριγυρνούσε και έκλαιγε. Εκλαιγε μαζί με τους συγγενείς του. Εμπαινε στο σπίτι, κοίταζε το κρεβάτι του και έπειτα έφευγε. Πήγαινε στην προβλήτα και τον περίμενε. Την ημέρα της κηδείας η Αβγόλα μπήκε με σκυμμένο το κεφάλι στην εκκλησία και μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων πήγε και κάθισε κάτω από το φέρετρο. Ηθελε να του πει «αντίο». Να είναι δίπλα του. Κάποιοι προσπάθησαν ουκ ολίγες φορές να τη βγάλουν έξω, αλλά δεν τα κατάφεραν. Εκείνη έμπαινε ξανά και ξανά στην εκκλησία και καθόταν δίπλα στο αφεντικό της...
Ακόμα και όταν προσπάθησαν να δέσουν τη σκυλίτσα έξω στο προαύλιο, (με μια ζώνη μάλιστα του εκλιπόντος, έτσι ώστε να τον μυρίζει), η Αβγόλα κατάφερε να λυθεί. Ακολούθησε το αυτοκίνητο που μετέφερε τη σορό έως το νεκροταφείο. Εκεί, από ένα σημείο όπου έβλεπε τα πάντα, καθόταν και παρακολουθούσε την ταφή του αφεντικού της. Την ώρα όμως που το φέρετρο έμπαινε στον τάφο, η Αβγόλα πήδηξε μέσα και βρέθηκε ξανά κοντά στο λατρεμένο της αφεντικό. Φιλούσε το φέρετρο δείχνοντας πόσο της έλειπε το αφεντικό της. Τελικά την απομάκρυναν κάποιοι από τους συγγενείς. Ωστόσο μέχρι σήμερα εξακολουθεί να πηγαίνει στην προβλήτα και να περιμένει...
