Ο τουρισμός σε χώρες που τελούν υπό καθεστώς πολιτικής εκτροπής δεν είναι μια ειρηνική περιήγηση με σκοπό την αναψυχή. Περισσότερο μοιάζει με πολεμική επιχείρηση που εκτυλίσσεται και πραγματώνεται σε όλα τα επίπεδα μιας οποιασδήποτε στρατιωτικής επέμβασης. Απαιτεί επιτάξεις και μετακινήσεις πληθυσμών, ιδεολογική προπαγάνδα, κινητοποίηση βαριάς βιομηχανίας, προσήλωση σε από καθ΄ έδρας επιβεβλημένους στόχους που υπηρετούνται από υπνωτισμένους μισθοφόρους. Καταληκτικά, ο κοινωνικοπολιτικά ασυνείδητος τουρισμός, όπως και ο πόλεμος, υπόσχεται και αφιονίζει τα πλήθη με το όραμα ενός ψυχολογικού θριάμβου που εμπνέεται από αυθαίρετα και ως εκ τούτου επικίνδυνα ιδεώδη – διασκέδαση, ξεκούραση, αναζωογόνηση αντί πατρίδας, θρησκείας και οποιουδήποτε άλλου πολεμοκάπηλου άλλοθι.
Επί της ουσίας, ο ανεύθυνος τουρισμός σε προορισμούς όπου επικρατεί οποιασδήποτε μορφής δικτατορία, υπηρετεί συμφέροντα που δεν έχουν
κανέναν άλλον αποδέκτη πέρα από την ηγεσία που στρατολογεί τις μάζες για τους ιδιοτελείς σκοπούς της. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ ένοπλης εισβολής και τουριστικής επέλασης δεν είναι η απουσία βίας και όπλων. Εξοπλισμοί και απανθρωπιά, θύτες και θύματα, υφίστανται με διαφορετικές μορφές και στις δυο περιπτώσεις. Καλάσνικοφ κρατάει ένας στρατιώτης, πιστωτική κάρτα ένας τουρίστας – από την στιγμή που η οικονομική συναλλαγή ενδυναμώνει το καθεστώς τυραννίας που φιλοξενεί τον επισκέπτη, ο τουρίστας παύει να είναι ένας αθώος περιηγητής και μεταμορφώνεται σε χορηγό της φρίκης. Με το συνάλλαγμα του χρηματοδοτεί την αλυσίδα της εκμετάλλευσης και της αδικίας που του παρέχουν το προνόμιο του ξένοιαστου παραθεριστή.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το χρήμα του επισκέπτη υποστηρίζει γενναιόδωρα τα άθλια μεροκάματα και την ανασφάλιστη εργασία εκείνων που εργάζονται στην τουριστική βιομηχανία, εκμεταλλεύεται τους καρπούς της δουλείας των μεταναστών που μοχθούν στα βρομερά παρασκήνια, υποστηρίζει την κρατική και παρακρατική ένοπλη καταστολή των πολιτών που αγωνίζονται υπέρ της ελευθερίας τους, παραβλέπει αφ' υψηλού τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αγνοεί επιδεικτικά τα αστυνομικά τμήματα που λειτουργούν ως αίθουσες παράνομης κράτησης και βασανισμού αθώων, αδιαφορεί προκλητικά για τις κρατικά επιδοτούμενες Ναζιστικές συμμορίες και εν τέλει συναινεί σιωπηλά σε όλα τα συμπαρομαρτούντα συμπτώματα του επικίνδυνου καθεστώτος που υφίστανται όσοι κατοικούν εδώ.
Ο πρωθυπουργός Κος Α. Σαμαράς, σε πρόσφατη ανακοίνωση του, κάλεσε όλους τους Έλληνες να δείξουν το καλύτερο τους πρόσωπο προς τους επισκέπτες προκειμένου να απολαύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις διακοπές τους στην χώρα μας. Με άλλοθι την ανάγκη της κατεστραμμένης Ελληνικής οικονομίας, η πιό διεφθαρμένη και ασύδοτη ακροδεξιά συμμορία που έχει γνωρίσει ποτέ ως κυβέρνηση αυτή η χώρα, προτείνει συμφωνία με το κακό που εκπροσωπεί – για μια χούφτα δολάρια ζητάει, ως συνήθως, δουλοπρέπεια, υποκρισία και συνενοχή στο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει.
Οποιοσδήποτε από εμάς έχει την παραμικρή συνείδηση δεν μπορεί να συσστρατευθεί με αυτό το επονείδιστο κέλευσμα, ούτε να συνεργαστεί με την κατασκευή της εικονικής κανονικότητας που αποκρύπτει το ανείπωτο αίσχος που επικρατεί στην Ελλάδα. Εννοείται πως δεν μπορούμε και να τιμωρήσουμε εκείνους που θα επισκεφτούν την χώρα μας για τα λάθη και την εγκληματική πρακτική των μαφιόζων που μας έχουν οδηγήσει στον καθημερινό όλεθρο που βιώνουμε. Ο μοναδικός λόγος που διατηρούν το τεκμήριο της αθωότητας οι τουρίστες στην Ελλάδα είναι ότι η ενημέρωση τους είναι ελλιπής και οι περισσότεροι από αυτούς αγνοούν την εφιαλτική πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες.
Έτσι, αντί της πειθήνιας υποταγής στην νουθεσία του κου Σαμαρά, αντιπροτείνω το εξής: κάθε φορά που συναντάμε έναν από τους 17 εκατομύρια ξένους που αναμένονται αυτό το καλοκαίρι, φιλικά και όμορφα, να τους εξηγούμε αναλυτικά και με στοιχεία τι ακριβώς συμβαίνει στην χώρα μας. Όταν φύγουν για τις πατρίδες τους θα μεταφέρουν εκεί την αλήθεια για την Ελλάδα – πως είναι μια εμπόλεμη ζώνη και όσοι την επισκέπτονται υποστηρίζοντας με το συνάλλαγμα τους το ντόπιο τυρανικό καθεστώς μόνο ως εχθροί του λαού μπορεί να θεωρούνται. Έτσι, θα επιτύχουμε δύο στόχους – αφ' ενός θα επιμορφωθεί η υφήλιος για την φριχτή αλήθεια που κρύβει ο ήλιος και η θάλασσα και ταυτόχρονα θα καταφέρουμε ένα καίριο πλήγμα στην οικονομική υποστήριξη του άθλιου καθεστώτος. Φυσικά, μια τέτοια στάση προϋποθέτει την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνια εκείνου που αρνείται να ξεπουλήσει την ελευθερία του σε αντάλλαγμα μιας υπερτιμημένης ντοματοσαλάτας. Υπάρχουν άραγε Έλληνες ικανοί να θυσιάσουν την υλική τους ευμάρεια προκειμένου να διεκδικήσουν την δημοκρατία που τόσο αυτάρεσκα κομπορημμονούν πως εφηύραν?
iefimerida.gr
