Από την έναρξη της ευρω-κρίσης, Γερμανοί και Έλληνες επισημαίνουν ο ένας στον άλλον τις ευθύνες τους, γράφει η «Die Zeit». Πολλοί πολιτικοί και ΜΜΕ στην Ελλάδα θυμούνται την ενοχή της Γερμανίας για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατηγορούν τους Γερμανούς ότι ποτέ δεν αποπλήρωσαν ένα αναγκαστικό δάνειο από την δεκαετία του 1940, για τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσαν και για το αιματοκύλισμα στην Ελλάδα.
«Στο Βερολίνο πολλοί θεωρούν αυτές τις κατηγορίες ως προφάσεις», σημειώνει ο συντάκτης, ο οποίος υπογραμμίζει ότι στις 5 Μαρτίου ο πρόεδρος της Γερμανίας Γιόαχιμ Γκάουκ επισκέπτεται την Ελλάδα.
«Παίρνει τους Έλληνες στα σοβαρά και θέλει με το ταξίδι του να μιλήσει και για το παρελθόν. Με αυτόν τον τρόπο από την γερμανική πλευρά θα τεθεί προς εξέταση όλη η ιστορία του χρέους και των ευθυνών. Ναι, η Γερμανία δανείστηκε χρήματα και είναι συνυπεύθυνη για τα ελληνικά χρέη. Αλλά έχει υπάρξει φειδωλή σε χειρονομίες για να αναγνωρίσει τουλάχιστον την γερμανική ενοχή», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο συντάκτης, ο οποίος υπενθυμίζει εν συνεχεία ότι ο πρόεδρος της Γερμανίας έχει ήδη επισκεφτεί στην Γαλλία, στην Τσεχία και στην Ιταλία τους τόπους όπου τα SS και η Γκεστάπο σκόρπισαν το θάνατο.
Ο συγγραφέας του άρθρου Μίχαελ Τούμαν σημειώνει ότι ο Γκάουκ μαζί με τον πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια θα επισκεφθούν τους Λυγγιάδες, ένα χωριό που ελάχιστοι γνωρίζουν. «Ο Γκάουκ δεν πάει ως διαπραγματευτής για το χρέος, ούτε ως επιτηρητής των μεταρρυθμίσεων, αλλά ως Γερμανός».
Το δημοσίευμα διευκρινίζει ότι οι το χωριό Λυγγιάδες της Ηπείρου, κοντά στα Ιωάννινα, υπήρξε ο τόπος θηριωδίας των Γερμανών κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Την νύχτα της 1ης Οκτωβρίου του 1943 έλληνες αντάρτες σκότωσαν έναν αξιωματικό της επίλεκτης 1ης ορεινής μεραρχίας Εντελβάις και ο στρατηγός Χούμπερτ Λαντς έδωσε διαταγή για «ανελέητα αντίποινα» σε μία ακτίνα 20 χιλιομέτρων. Μία επιζήσασα από την θηριωδία στο χωριό Λυγγιάδες, η Ελένη Χολέβα διηγείται τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι στρατιώτες της Βέρμαχτ. Το χωριό κάηκε και δολοφονήθηκαν 82 άνθρωποι, οι μισοί εξ’ αυτών παιδιά.
«Οι Λυγγιάδες δεν ήταν η εξαίρεση, αλλά ο βίαιος κανόνας της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα», υπογραμμίζει ο συντάκτης, σημειώνοντας ότι «αυτά τα στρατεύματα δεν μάχονταν εναντίον των ανταρτών, αλλά ήταν μία εγκληματική συμμορία».
Το δημοσίευμα συνεχίζει αναφέροντας ότι «στην Ελλάδα δεν υπήρξε μία Oradour (τοποθεσία στη Γαλλία όπου συνέβησαν φρικαλεότητες, σ.σ.) αλλά πολλές εκατοντάδες». Ωστόσο γύρω από αυτό στην Γερμανία γίνονται ελάχιστες αναφορές. Αντιθέτως, ο μύθος της Βέρμαχτ ως μία «ευπρεπής» στρατιωτική μονάδα ίσχυε για πολλούς, ακόμα και στην δεκαετία του ‘90, όταν το Ινστιτούτο Κοινωνικής Ιστορίας του Αμβούργου τεκμηρίωσε κάποια εγκλήματα.
«Κανένας υπεύθυνος για την σφαγή στους Λυγγιάδες δεν εξέτισε ποινή. Ο στρατηγός Χούμπερτ Λαντσ και ο διοικητής για την Ελλάδα Βίλμχελμ Σπάιντελ καταδικάστηκαν στην Νυρεμβέργη, ωστόσο μετά από σύντομο χρονικό διάστημα αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο Λαντς μετά έκανε καριέρα ως ειδικός για ζητήματα ασφάλειας στο κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών FDP» γράφει. Ο συντάκτης επισημαίνει μάλιστα ότι στη Βαυαρία ήταν επικεφαλής σε σύλλογο που ασχολείτο με την παράδοση και ηγείτο, τιμής ένεκεν, του κύκλου συντρόφων της 1ης ορεινής μεραρχίας.
Ο σύλλογος «εργαζόταν» πάνω σε κάτι συγκεκριμένο, στο να καταστέλλονται εν τη γενέσει τους όλες οι μετέπειτα δικαστικές διαδικασίες (εναντίον των μελών του συλλόγου). Ο επικεφαλής της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης της Βαυαρίας CSU, Φραντς Γιόζεφ Στράους μιλούσε για «συντρόφους» και ο μετέπειτα πρωθυπουργός Εντμουντ Στόιμπερ ήταν μέλος του συλλόγου.
«Στο Βερολίνο στέκονται σήμερα μνημεία για τα θύματα των Ναζί, το ένα δίπλα στο άλλο. Πως γίνεται να αποσιωπώνται τα εγκλήματα εναντίον των Ελλήνων; Στα γερμανικά σχολικά βιβλία δεν υπάρχει σχεδόν ούτε λέξη γύρω από αυτό. Τα ΜΜΕ θυμόντουσαν το ολοκαύτωμα, τα εγκλήματα στη Ρωσία και την Πολωνία, η Ελλάδα δεν αποτελούσαν ποτέ θέμα. Ακόμα και στο πλαίσιο των ταξιδιών στην Ελλάδα, οι ομοσπονδιακοί καγκελάριοι αποφεύγουν τους τόπους θυσίας» γράφει ο Τούμαν.
Ο συντάκτης συνεχίζει υπενθυμίζοντας ότι ο πρόεδρος Γιοχάνες Ράου υπήρξε το 2000 «μία αξιέπαινη εξαίρεση», όταν επισκέφθηκε τα Καλάβρυτα, όπου το 1943 η Βέρμαχτ είχε δολοφονήσει 730 πολίτες και ότι ο επίσης γερμανός πρόεδρος Ρίχαρτ φον Βαϊστσέρκερ επισκέφθηκε ένα μνημείο εκτέλεσης στην Αθήνα. «Ωστόσο σε γενικές γραμμές τα εγκλήματα στην Ελλάδα δεν συγκαταλέγονται στον γερμανικό κανόνα των αναμνήσεων και αυτό πονάει τους Έλληνες» σημειώνει.
Ο συντάκτης επισημαίνει ακόμα ότι ο γερμανός πρόεδρος πηγαίνει στην Ελλάδα στην κατάλληλη στιγμή, καθώς εδώ και πολύ καιρό γίνεται συζήτηση για το χρέος και τις ευθύνες. Τα ΜΜΕ της Αθήνας ζητάνε να παρουσιαστεί στους Γερμανούς ο λογαριασμός για τις βίαιες καταστροφές πόλεων, οδικών δικτύων και της βιομηχανίας και επιπλέον για το αναγκαστικό δάνειο ύψους 500 εκατομμυρίων κατοχικών μάρκων, τα οποία ποτέ δεν αποπληρώθηκαν. Το δημοσίευμα σημειώνει ότι η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά ανέθεσε την σύνταξη μίας έκθεσης ογδόντα σελίδων για τις πιθανές επανορθώσεις, ωστόσο δεν τις έχει απαιτήσει.
O συντάκτης αναφέρει ότι συγκεκριμένες αξιώσεις έχουν εγερθεί κατά καιρούς από ενώσεις θυμάτων σε ελληνικά δικαστήρια αλλά «η οργή για την αδικία των Γερμανών δεν μετριάζεται με τη διάθεση για αγωγές», σημειώνει, και υπενθυμίζει ότι πριν από χρόνια ως συνέπεια δικαστικών αγώνων παραλίγο να κατασχεθεί το Ινστιτούτου Γκαίτε στην Αθήνα. Το Φεβρουάριο του 2012 το δικαστήριο της Χάγης απέρριψε αγωγή από την Ιταλία και την Ελλάδα επικαλούμενο την ασυλία των κρατών. Το Βερολίνο φοβήθηκε ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένα κύμα απαιτήσεων από όλο τον κόσμο για την καταβολή αποζημιώσεων.
«Δεν είναι αρμοδιότητα του Γιόαχιμ Γκάουκ να επιχειρηματολογήσει νομικά για την παραγραφή και την ασυλία. Όταν ταξιδέψει στην Ήπειρο στο πλευρό του πρώην αντιστασιακού αγωνιστή Κάρολου Παπούλια θα φέρει μαζί τις κατάλληλες λέξεις» αναφέρει το δημοσίευμα. «Ωστόσο τι θα του δώσει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μαζί του για τον δρόμο;» διερωτάται ο συντάκτης, υπενθυμίζοντας ότι η προγραμματική συμφωνία της κυβέρνησης συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών κάνει λόγο για ελληνο-γερμανική συνεργασία νέων .
«Αυτό θα ήταν καλό, αλλά από μόνο του είναι μάλλον πολύ λίγο», υποστηρίζει ο Tούμαν, «διότι το ταξίδι θα επαναφέρει το ζήτημα του πως το Βερολίνο αντιμετωπίζει τις ελληνικές απαιτήσεις».
Το δημοσίευμα καταλήγει με τον συντάκτη να θυμίζει ότι όταν ο Γιοχάνες Ράου επισκέφθηκε την Ελλάδα το 2000 ευχήθηκε μία «συμβολική εισφορά» ως γερμανική χειρονομία, προσθέτοντας ωστόσο ότι «εάν το πράξει αυτό η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, δεν το γνωρίζω». «Δεν το έκανε», καταλήγει με νόημα ο Tούμαν.
Πηγή: tovima.gr
