Παλαιστίνιοι :o διωγμός και η σφαγη ενός ολόκληρου λαού από την πατρίδα του.

Η Νάκμπα της Παλαιστίνης

Είναι η απομάκρυνση ενός ολόκληρου λαού από την πατρίδα του, ο διωγμός των κατοίκων 531 πόλεων και χωριών από τα σπίτια τους το 1948, ενώ αποτελούσαν το 85% των κατοίκων της χώρας που πλέον ονομάζεται Ισραήλ, Και αυτά τα σπίτια, αυτές οι περιουσίες αποτελούν το 92% του Ισραήλ.

Η Νάκμπα της Παλαιστίνης (Η Αποφράς ημέρα)

Παλαιστίνη: το προτελευταίο κάλεσμα

(Φάκελος αφιερωμένος στην επέτειο της Νάκμπα της Παλαιστίνης)

Το κάλεσμα αυτό δεν είναι πρόσκληση ούτε και παράκληση, είναι η φωνή που ειδοποιεί, πριν χάσουμε το τελευταίο ταξίδι του μέλλοντος και δεν αφήσουμε στα παιδιά μας παρά τη ντροπή της χαμένης γης... της χαμένης ταυτότητας.

Η Παλαιστίνη δεν χάθηκε στο όνομα κάποιου αρχαίου μύθους της Τορά ούτε για να καθαρίσει ένας λογαριασμός στον οποίο δεν είχαμε μερίδιο.

Η Παλαιστίνη χάθηκε επειδή δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε την εποχή μας ούτε ήμασταν στο ύψος των περιστάσεων.

Αυτός ο φάκελος μιλάει για το παρελθόν ώστε να φωτίζεται το μέλλον και να πάρει από την επέτειο της αποφράς ημέρας το σκληρό μάθημα: το τίμημα της απάθειας είναι πάντοτε μεγάλο και η ταπείνωση - όπως την ήξεραν οι διανοούμενοι - είναι η εγκατάλειψη του αγώνα.

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ... ΤΟ ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

Η Νάκμπα της Παλαιστίνης (Η Αποφράς ημέρα)

Πότε θα τελειώσει;

Από τον Δρ. Σουλεϊμάν Αμπου Σέτα

Έφυγε ο εικοστός αιώνας και μαζί του πήρε πολλές συμφορές Μία όμως δεν την πήρε και είναι αυτή που κρέμεται στο λαιμό μας... Το Ισραήλ.

Τι είναι η Νάκμπα;

Είναι η απομάκρυνση ενός ολόκληρου λαού από την πατρίδα του, ο διωγμός των κατοίκων 531 πόλεων και χωριών από τα σπίτια τους το 1948, ενώ αποτελούσαν το 85% των κατοίκων της χώρας που πλέον ονομάζεται Ισραήλ, Και αυτά τα σπίτια, αυτές οι περιουσίες αποτελούν το 92% του Ισραήλ, Με λίγα λόγια, το 70% των Παλαιστινίων έγιναν πρόσφυγές και ο αριθμός τους ανέρχεται σήμερα στους 5.200.000 ανθρώπους, των οποίων λιγότερο από 4 εκατομμύρια έχουν καταγραφεί στα αρχεία των Ηνωμένων Εθνών που προσφέρουν όλο και λιγότερες βοήθειες κάθε χρόνο για την επιβίωση τους.


Η γη τους στο Ισραήλ έχει έκταση 18.700 τ.χλμ., έχει κατασχεθεί από το Ισραήλ και ενοικιάζεται αποκλειστικά σε Εβραίους. 

Επίσης, το Ισραήλ άρχισε να πουλάει γη στον κάθε ενδιαφερόμενο, αρκεί να είναι Εβραίος, ακόμα και αν δεν κατέχει ισραηλινή υπηκοότητα, ακόμα και αν ζει στην Αυστραλία ενώ απαγορεύει την απλή εκμίσθωση σε Παλαιστίνιους και ας έχουν ισραηλινή υπηκοότητα.

Πως έγινε η Νάκμπα Το 1917, η Μεγάλη Βρετανία αθέτησε τον λόγο της να χαρίσει την ανεξαρτησία στους Άραβες αφού διώξει τους Οθωμανούς και έδωσε, μέσω του Υπουργού Εξωτερικών της την (Υπόσχεση του Μπαλφούρ) στις 2 Νοεμβρίου 1917 στην οποία δηλώνει πως «βλέπει με επιείκεια» την ίδρυση Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη.

Ήταν η υπόσχεση του μη κατέχοντα στον μη δικαιούχο και χωρίς καν ο δικαιούχος να έχει γνώση των διαπραγματεύσεων. Και επί τα 28 έτη της Βρετανικής αποίκισης, έθεσε η Βρετανία τους νόμους και πήρε όλα τα μέτρα εκείνα που θα διευκολύνουν την ίδρυση του εν λόγου κράτους ώσπου έγινε πραγματικότητα το 1948. 

Ο αριθμός των Εβραίων κατά την Βρετανική κατάκτηση ήταν 56.000 είτε 9% του πληθυσμού, και το μεγαλύτερο μέρος αυτών ήταν υπήκοοι ξένων χωρών. 

Το 1948, όταν τερματίστηκε αποίκιση αυτός ο αριθμός είχε γίνει 605.000 Εβραίοι, ύστερα από την εμφανή και κρυφή μετανάστευση που επέτρεψε η Βρετανία παρά την έντονη διαμαρτυρία των κατοίκων, την αντίσταση που έφεραν και τις επαναστάσεις τους. Σημαντικότερη ήταν η επανάσταση του 1936. Επομένως, ο αριθμός των Εβραίων αποτελούσε πλέον το 30% του συνολικού πληθυσμού της Παλαιστίνης που ανερχόταν σε 2.000.000 περίπου την χρονιά της συμφοράς.

Τι γίνεται με τα κτήματα; Ο Σιωνισμός εξεστράτευσε όλες Τις δυνάμεις του καθώς και τους κυβερνητικούς παράγοντες του αποικισμού ώστε να παραχωρήσουν στους Εβραίους το προνόμιο της εκμετάλλευσης των κτημάτων που ανήκουν στο κράτος. Η Βρετανία κατέστησε μια Υπηρεσία για την διευθέτηση των θεμάτων που αφορούν τις κτηματικές περιουσίες και είχε σαν σκοπό την εξακρίβωση της ιδιοκτησίας για να μπορέσουν να τα αποκτήσουν πιο εύκολα.

Κατόπιν αυτού, έσπευσαν οι Εβραίοι να αγοράσουν γη σε απίθανες τιμές.

Προτίμησαν στην αρχή τους Άραβες γαιοκτήμονες που ζούσαν στο εξωτερικό και έπειτα στράφηκαν προς τους μεγάλους Παλαιστίνιους γαιοκτήμονες που ζούσαν στις πόλεις. Συγχρόνως, η Βρετανία έσφιγγε τα λουριά γύρο από το λαιμό των αγροτών που δούλευαν τη γη τους και δεν την πουλούσαν, επιβάλλοντας απάνθρωπους φόρους, αναγκάζοντας έτσι τον φτωχό αγρότη να ζητήσει δανεικά από τους Εβραίους τοκογλύφους βάζοντας ενέχυρο τη γη τους. 

Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη γη τους αφού αδυνατούσαν να πληρώσουν το χρέος τους. 

Παρόλες αυτές τις ενέργειες, δεν κατάφεραν οι Εβραίοι να αποκτήσουν παρά μόνο το 6% των Παλαιστινιακών εδαφών, δηλαδή 1.681 τ.χλμ., 175 των οποίων από προνομιακή μακράς διάρκειας εκμίσθωση από το Βρετανικό Αποικιακό Κράτος στους Εβραίους και 57 τ.χλμ. ως μέρισμα σε εκτάσεις που δεν έχουν μοιραστεί και 1.449 τ.χλμ. που αποκτήθηκαν άμεσα από Εβραίους. Και αφού δεν έχει γίνει η καταχώρηση της κάθε αγοραπωλησίας νόμιμα, ποιος πούλησε αυτά τα κτήματα; 

Οι στατιστικές του Εβραϊκού πρακτορείου λένε πως αγόρασαν 24,6% από τους με γάλους Παλαιστίνιους γαιοκτήμονες που ζουν στο εξωτερικό, 13,4% από τις εκκλησίες και τις ξένες εταιρείες ενώ το μερίδιο από τους κατάκοπους αγρότες δεν υπερβαίνει το 9,4% των πωληθέντων κτημάτων δηλαδή 0,5% της έκτασης της Παλαιστίνης. 

Άδικος διαμελισμός Μετά από μια συνεργασία 28 χρόνων ανάμεσα στους Βρετανούς και τους ακονιστές, δεν κατάφεραν οι σιωνιστές να αποκτήσουν παρά μόνο το 6% των Παλαιστινιακών εδαφών. 

Όμως κατάφεραν να αυξήσουν τον Εβραϊκό πληθυσμό ώστε να αποτελέσουν το 30% του συνολικού πληθυσμού. Και τότε, μετέφεραν οι σιωνιστές το βάρος των προσπαθειών τους στης Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου κέρδισαν την υποστήριξη του πρόεδρου Τρούμαν ενάντια στον Υπουργό Εξωτερικών. 

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (1)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (2)

Και τότε, άρχισε η Αμερική να ασκεί έντονες πιέσεις στις μικρές χώρες, απειλώντας με περικοπές στις βοήθειες που τους παρέχει αν δεν ψηφίσουν υπέρ του διαμελισμού της Παλαιστίνης, μοιράζοντας την ανάμεσα στους Παλαιστίνιους, τους νόμιμους δικαιούχους, και κάποιους ξένους που ούτε καν γνωρίζουν το όνομα της πόλης στην οποία βρίσκονται. Και ήταν το μεγάλο πλήγμα για τους Άραβες όταν πέρασε η απόφαση διαμελισμού με ελάχιστη πλειοψηφία, 

Συνιστώντας την ίδρυση ισραηλινού κράτους στο 54% της Παλαιστινιακής επικράτειας και αραβικού κράτους στο υπόλοιπο της, με Μία ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση των Ιεροσολύμων, 

Αυτή η ιστορική κωμωδία όρισε να επιβάλλει μια μειονότητα μεταναστών την κυριαρχία της σε περισσότερο από το μισό Παλαιστινιακό κράτος, δηλαδή πάνω από εννέα φορές περισσότερο από τα εδάφη που κατείχε, και να ιδρύσει ένα Εβραϊκό κράτος του οποίου ο μισός πληθυσμός αποτελείται από Άραβες που βρέθηκαν από την μια μέρα στην άλλη υπήκοοι μίας ξένης χώρας. 

Όσο για το αραβικό κράτος στο υπόλοιπο της Παλαιστινιακής επικράτειας, το σύνολο των κατοίκων του είναι Άραβες με εξαίρεσημίας χούφτα Εβραίων. 

Από τον χάρτη 1, φαίνεται ο εντυπωσιακός αριθμός των Παλαιστινιακών χωριών που έπεσαν υπό τη ξένη αιγίδα ενώ Εβραϊκές αποικίες βρίσκονταν σχεδόν αποκλειστικά στο Εβραϊκό κράτος αν και αυτές οι αποικίες, παρά το πλήθος τους, δεν ήταν παρά οχυρά που τα κατοικούσαν 100 ή 200 ένοπλοι αντάρτες. 

Ξεκίνησε η εφαρμογή του σχεδίου στις αρχές του Απρίλη 1948 , με τις αποικιακές δυνάμεις ακόμα στην Παλαιστίνη. 

Άρχισα ν να ενώνουν μεταξύ τους τα Εβραϊκά εδάφη και να καταλαμβάνουν τα τριγύρω αραβικά εδάφη, διώχνοντας τους Κατοίκους. Ακολούθησαν Οι Εβραίοι την πολιτική της γενοκτονίας. 

Περικύκλωναν τα χωριά από τρεις μεριές αφήνοντας μια μεριά ελεύθερη. Έπειτα, μάζευαν όλους τους κατοίκους και επέλεγαν μερικούς νέους άντρες, και τους εκτελούσαν είτε δι'απαγχονισμού είτε δια πυροβολισμού. 

Σε περίπτωση που τους έβρισκαν κρυμμένους σε τζαμί, εκκλησία ή σπήλιο, τους έκαιγαν. Τους υπόλοιπους, τους άφηναν να «ξεφύγουν» ώστε να μαρτυρήσουν τις κτηνωδίες που είδαν στα άλλα χωριά.

Έπιαναν μερικούς και τους χρησιμοποιούσαν για να θάψουν τους νεκρούς. ή για να μεταφέρουν τις πέτρες από τα σπίτια που είχαν γκρεμίσει. Κανείς δεν ξεχνάει το μακελειό του Ντιρ Υασσιν, ένα από 17 που διεπράχθησαν κατά την διάρκεια της Βρετανικής Αποικίας και άλλων 17 που διεπράχθησαν μετά. 

Οι Βρετανικές Αρχές δεν έκαναν το παραμικρό για να προστατέψουν τους κατοίκους, όπως ορίζεται στην Συνθήκη του Προτεκτοράτου. Έφτασε το τέλος του προτεκτοράτου και το Ισραήλ κατέλαβε το 13% της Παλαιστινιακής επικράτειας, έδιωξε 400.000 πρόσφυγες από 199 χωριά, και κήρυξε την ίδρυση του κράτους στην θέση των χωριών αυτών χωρίς να ορίζει τα σύνορα του εν λόγου κράτους. 

Το κατακτητικό επιχείρημα είχε μόλις ξεκινήσει! 

Το νέο κράτος κατέλαβε το μεγαλύτερο τμήμα του παραθαλάσσιου έδαφος και τη δυτικής λωρίδα του Ιορδάνη, γύρο από τη λίμνη της Ταμπαρία και τη λωρίδα που την ενώνει με το λιβάδι του Ιμπν Αμερ, σχηματίζοντας ένα Ν. Σημαντικές Παλαιστινιακές πόλεις όπως Γιάφα, Χάιφα, Ταμπαρία, Σάφαντ και Μπίσαν, έπεσαν και κόντεψε να πέσει και η Ακκα.

Είχε αρχίσει η κατάσταση να ξεδιπλώνεται ξεκάθαρα και έφθασαν τα νέα των μακελειών συμπεριλαμβανομένου και του μακελειού του Ντιρ Υασσίν, στον αραβικό λαό σε όλες τις πρωτεύουσες και ξεσηκώθηκε και αποδοκίμασε την σιωπή και τη αδιαφορία των αραβικών κυβερνήσεων.

Ο Εικονικός Πόλεμος Μπροστά στις έντονες διαμαρτυρίες και το θυμό των Αράβων, έστειλαν τα διάφορα αραβικά κράτη μικρές τακτικές ένοπλες δυνάμεις για να προστατέψουν τους Παλαιστίνιους από την συμφορά αυτή, μεμονωμένες και χωρίς κανένα συντονισμό μεταξύ τους. 

Σημειωτέο πως ακόμα και να ήθελαν να στείλουν βοήθεια στους Παλαιστίνιους δεν θα του είχε αφήσει η Βρετανία. 

Οι δυνάμεις που έστειλαν ήταν όμως πολύ λιγότερες από τις δυνάμεις των σιωνιστών που ονομάζονται πλέον Ισραηλινές δυνάμεις. 

 Έφτασαν αυτές οι δυνάμεις χωρίς καταστρωμένο σχέδιο, χωρίς να γνωρίζουν τη χώρα ή τον εχθρό. Και ο αριθμός Όλων, ακόμα και υπό μίας μοναδικής ηγεσίας, δεν υπερέβαινε το 1/3 των ισραηλινών δυνάμεων και το 1/2 προς το τέλος του πολέμου. Επομένως, υπήρξε αδύνατο να σταματήσουν την Ισραηλινή επέκταση η οποία δεν άργησε να καταλάβει Ελ Λάντ, Ελ Ράμλα, και ένα πέρασμα ως τα Ιεροσόλυμα, κατακτώντας μεγάλες εκτάσεις του Ζαλίλ.

Ήταν αυτή η πρώτη ένδειξη της ήττας των Αράβων. 

Η κατάκτηση του Ελ Λάντ και της Ελ Ράμλα από τα πιο τραγικά κεφάλαια στην ιστορία της Παλαιστίνης, αφού ξύπνησαν οι κάτοικοι των δύο πόλεων με την είδηση της απόσυρσης των δυνάμεων της Ιορδανίας υπό την ηγεσία του Άγγλου Ζαλούμπ Μπάσα και της επίθεσης των ισραηλινών δυνάμεων από βόρεια και ανατολικά. 

Όποιος κατέφευγε στις εκκλησίες και τα τζαμιά σκοτώθηκε, διώχτηκαν οι κάτοικοι με τη βία και μία ομάδα ανθρώπων αποτελούμενη από 60.000 άτομα κατευθύνθηκε στην Ραμάλλα, μέσα στο καυτό καλοκαίρι και του Ραμαζανιού. 

Ο δρόμος ήταν ατέλειωτος, σιγά σιγά εγκατέλειψαν τα λιγοστά αγαθά που είχαν πάρει, έπειτα έπεσαν οι γέροντες, οι άρρωστοι και τα παιδιά. Και ο ισραηλινός στρατός από πίσω, να τους σπρώξει να συνεχίζουν, χωρίς να σταματάμε. 

Ούτε για νερό τους άφηναν. Όποιος έβρισκε νερό να πιει, τον πυροβολούσαν. 

Όταν τελικά κηρύχτηκε η δεύτερη ανακωχή, ο αριθμός των προσφύγων είχε φτάσει τους 630.000 οι οποίοι προέρχονταν από 378 χωριά, και το Ισραήλ είχε κατακτήσει τρεις φορές περισσότερα εδάφη. 

Αυτά τα εδάφη ήταν και τα πιο εύφορα της χώρας και τα πιο πυκνό κατοικημένα. Σε αυτό το σημείο ο πόλεμος της Παλαιστίνης είχε ολοκληρωθεί/Όμως, δεν ικανοποιήθηκε εκεί το κατακτητικό πνεύμα των Ισραηλινών. 

Οι δυνάμεις τους ξεκίνησαν να κατακτήσουν το νότο και νίκησαν το αιγυπτιακό στρατό που ήταν η μεγαλύτερη αραβική δύναμη με τους υπόλοιπους Άραβες να κοιτάζουν και να περιμένουν τη σειρά τους, χωρίς καμιά προσπάθεια αντιπερισπασμού ή επίθεσης.

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (2)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (3)

Στα μισά του Οκτώβρη, το Ισραήλ κατέλαβε μεγάλες εκτάσεις του νότου, μέχρι το Μπίρ Ελ Σάμπα και τα Νότια Ιεροσόλυμα, μέχρι τη νότια ακτή.
Ο αριθμός των προσφύγων τότε έφτασε τους 664.000, οι οποίοι προέρχονταν από 418 χωριά.

Μετέφερε το Ισραήλ το στρατό του βόρεια και κατέλαβε ολόκληρο το Ζαλιλ καθώς και 12 λιβανέζικα χωριά στις αρχές του Νοεμβρίου 1948. Μ'αυτόν τον τρόπο το Ισραήλ είχε τον απόλυτο έλεγχο της Βόρειας Παλαιστίνης και ξεπέρασε τα σύνορα του Λιβάνου στην άκρη του Ζαλίλ.

Ουδέποτε, κατά την διάρκεια του Παλαιστινιακού πολέμου, βοήθησε αραβικός στρατός έναν άλλο αραβικό στρατό παρά άφηναν το Ισραήλ να περάσει από μέτωπο σε μέτωπο ενώ οι υπόλοιποι περίμεναν την μοίρα τους σιωπηλά. 

Το Ζαλίλ γνώρισε το μεγαλύτερο αριθμό μακελειών και αυτό επειδή πρόκειται για ορεινή περιοχή. Χρειάστηκε πολλή πειθώ για να εγκαταλείψουν οι κάτοικοι το Ζαλίλ που βρίσκεται στην αραβική επικράτεια σύμφωνα με τη απόφαση διαμελισμού της χώρας. Διέπραξε το Ισραήλ 24 από τα 34 μακελειά που καταγράφηκαν και δεν έμεινε ούτε ένα χωριό που να μην θρήνησε, που να μην γνώρισε την καταστροφή ή και την τρομοκρατία. 

Είναι αναμφίβολο πως όλα όσα διέπραξε το Ισραήλ κατατάσσονται μέσα σε ένα σχέδιο και μια πολιτική που σκοπός της είναι η τρομοκρατία των κατοίκων και η ώθηση τους μακριά από τα χωριά τους για να μπορέσουν να κατάσχουν τα κτήματα και τις περιουσίες τους. 

Αυτή ήταν η μαρτυρία χιλιάδων επιζώντων.

Η Λύση όμως δεν άκουσε, δεν πείστηκε. 

Τα Τελευταία χρόνια, έχουν εμφανιστεί διάφορες αναφορές ισραηλινών ιστορικών οι οποίοι είχαν πρόσβαση στα ισραηλινά αρχεία όπου αποδεικνύεται η αλήθεια των μακελειών, γεγονός που βέβαια αποδίδουν οι ισραηλινοί στις ανάγκες του πολέμου. 

Αυτή η θεωρία χάνει σιγά σιγά την αξιοπιστία της, δεδομένου ότι τα μακελειά επαναλαμβανόταν σταθερά και υπό όλες τις συνθήκες και υπήρχαν σαφέστατες εντολές προς όλους τους στρατιωτικούς ηγέτες να αφανίσουν τους κατοίκους.

Τελευταία έχουν ανοίξει επίσης οι φάκελοι των παρακολουθητών της ανακωχής που επιβεβαιώνουν το θέμα αυτό.

Πράγματι αναφέρεται ότι «ήταν τόσα τα μακελειά που δεν έχουμε ούτε το χρόνο ούτε και τη δυνατότητα να ερευνήσουμε όλες αυτές τις κτηνωδίες»Οι αραβικές χώρες όμως έχασαν την δύναμη να μάχονται και δεν μπόρεσαν να γεφυρώσουν τις μεταξύ τους διαφορές και να ακολουθήσουν μία μοναδική ηγεσία. Γι'αυτό και βιάστηκαν να υπογράψουν την ανακωχή με το Ισραήλ, πρώτη η Αίγυπτος, μετά η Ιορδανία, ο Λίβανος και τελικά η Συρία. Και αφού υπογράφηκαν οι συμφωνίες, κατέκτησε το Ισραήλ χωρίς ούτε έναν πυροβολισμό, όλο το νότιο τμήμα μέχρι την Ουμ Ρασρας (τωρινή Ιλατ Αλαν), και ύψωσε τη σημαία της στον Κόλπο της Άκαμπα. 

Καθώς οι διαπραγματεύσεις για ανακωχή συνεχίζονταν, παραιτήθηκε ο Βασιλιάς Αμπντουλλάχ από 436 τ.χλμ. στο εύφορο και πυκνό κατοικημένο μικρό τρίγωνο και η Αίγυπτος αποσύρθηκε από την περιοχή Φαλούζα χωρίς όμως να παραδώσουν τα όπλα. Ο Γκαμάλ Αμπντουλ Νάσερ ήταν ένας από τους αξιωματικούς του Αιγυπτιακού στρατού. 

Μ'αυτό ξεπέρασε το Ισραήλ τα όρια που έθεσε το σχέδιο διαμελισμού της Παλαιστίνης προς όλες τις κατεύθυνσης, καταλαμβάνοντας το 87% των Παλαιστινιακών εδαφών, 24% περισσότερο από τα προβλεπόμενα στο σχέδιο διαμελισμού. 

Κατάκτησε το Κεντρικό Ζαλίλ που ήταν αραβικό, ένα τρίγωνο που της εξασφάλισε την πρόσβαση στα Ιεροσόλυμα μέσω
Ελ Λάντ και Ελ Ράμλα, παρόλο που τα Ιεροσόλυμα ήταν διεθνές έδαφος και δεν υπήρχαν Άραβες στα περίχωρα, βάσει της απόφασης διαμελισμού. Νότια, εξαπλώθηκε το Ισραήλ προς την Νεκρά θάλασσα, κατέκτησε την αραβική πόλη Μπίρ Ελ Σάμπα και το εν τρίτο του μικρού τομέα της Γάζα.

 Το Ισραήλ έχει λοιπόν κατακτήσει 6.300 τ.χλ. εκτός σχεδίου διαμελισμού, κατακτώντας δώδεκα φορές περισσότερα εδάφη απ'αυτά που κατείχε το 1948. 

Αυτό και αν ήταν κέρδος!

Σε ανθρώπινο επίπεδο, η Νάκμπα άφησε περίπου 900.000 πρόσφυγες που προέρχονταν από 531 χωριά ή πόλεις. Αυτοί οι πρόσφυγες κατέφευγαν νότια στο τμήμα που έμεινε της Γάζα, ανατολικά στο μέρος που έγινε γνωστό ως Δυτική Όχθη και βόρεια, προς την Συρία και το Λίβανο. 

Και έμεινε η Νάκμπα, το μαύρο στίγμα των Αράβων, για την οποία έχουν πληρώσει ηγέτες και κυβερνήτες με την ζωή τους, έπεσαν θρόνοι και ανατράπηκαν .... και πληρώνουν μέχρι σήμερα 5.000.000 πρόσφυγες, στην Παλαιστίνη, στην γύρο της περιοχή, και στην διασπορά.

Το μοίρασμα των λαφύρων Είναι ιστορικά πρωτάκουστο να εισβάλλει η ξένη μειονότητα σε μια χώρα όπου οι ντόπιοι είναι υπεράριθμοι, με την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη ξένων χωρών, να διώξει τους κατοίκους και αφανίσει τα ίχνη τους όπως έγινε στην Παλαιστίνη. 

Το Ισραήλ μοίρασε τα ωραία σπίτια των δυτικών Ιεροσολύμων, της Χάιφα και άλλων πόλεων στους εξέχοντες κυβερνητικούς παράγοντες και απορρόφησε εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίων από αραβικά κράτη στα υπόλοιπα σπίτια. Όσο για τα χωριά, έχει προβεί στην κατεδάφιση τριών τετάρτων των σπιτιών. 

 Ένα από τα πιο συγκινητικά θεάματα είναι να δει κανείς τους πρόσφυγες, αφού γέρασαν, να πάνε τα παιδιά και τα εγγόνια τους και να επισκέπτονται τα μέρη όπου υπήρχαν κάποτε τα χωριά τους, να τους γνωρίζουν την

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (3)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (4)

πατρίδα τους, όπως την έχουν χαραγμένη στην μνήμη και στην καρδιά, και να ξαναχτίζουν την εικόνα από ένα δέντρο, έναν τοίχο, σπαρμένα εδώ και εκεί στο τοπίο και να ανακαλύψουν πως είναι ακόμα ζωντανή στην καρδιά τους και των παιδιών τους. Γυρεύουν τους τάφους των προγόνων τους και τους βρίσκουν σπαρμένους εδώ και εκεί, με ρατσιστικές επιγραφές. Βλέπουν με αγανάκτηση και αποδοκιμασία το Τζαμί τους να έχει μετατραπεί σε μουσείο, εστιατόριο ή χωματερή.

Η Γεωγραφική Αφάνιση Πέτυχε ο σιωνισμός να καταλάβει το έδαφος, έδιωξε τους κατοίκους και τους καταδίκασε στην προσφυγιά σε όλα τα μέρη του κόσμου, σε ένα επιχείρημα που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως γεωγραφική αφάνιση. 

Όμως δεν κατάφερε να αφανίσει τον Παλαιστινιακό λαό. 


Είναι ζωντανός και κατά το πλείστον, ενωμένο και δεν κατρακύλησε όπως έκαναν άλλα έθνη πριν από αυτόν που υπέστησαν πολύ μικρότερες καταστροφές. 

Τι έγινε στην γη; 

Το Ισραήλ ύφανε ένα δίκτυο νόμων και νομοθεσιών να την προστατέψει από την παγκόσμια αποδοκιμασία. Καταρχήν, έθεσε όλα τα αραβικά κτήματα υπό την «εποπτεία για τις περιουσίες των απόντων», και στη συνέχεια προχώρησε στην κατάσχεση των κτημάτων αυτών ως κρατική περιουσία.

Θεωρήθηκε ο πρόσφυγας στις αραβικές χώρες, ο οποίος εξαναγκάστηκε σε φυγή με τη βία και τη κτηνωδία, τουρίστας. 

Και θεωρήθηκε και ο Παλαιστίνιος που παρέμεινε στη χώρα του, απών αν για κάποιο λόγο πήγαινε να επισκεφθεί σε γειτονική χώρα κάποιο συγγενή, ακόμα και αν αυτή η χώρα απείχε μόνο ένα χιλιόμετρο από τον τόπο του. 

Αν και πάλι ήθελε να πάρει κάποια μέρη όπου οι κάτοικοι παρέμεναν, απλά ανακοίνωνε πως η περιοχή ήταν σε περιορισμό για λόγους ασφαλείας, διέταζε την εκκένωση της και θεωρούσε τους κατοίκους απόντες. Αυτό ακριβώς έγινε και στα χωριά Ίκρατ και Μπιρ'αμ. 

Οι κάτοικοι των δύο χωριών έλαβαν την εντολή να εκκενώσουν την περιοχή για δύο μόνο βδομάδες και επέστρεψαν μετά από 52 χρόνια. 

Οι περισσότεροι μπορεί να μην γνωρίσουν ότι υπάρχουν Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στο ίδιο το Ισραήλ διότι θεωρήθηκαν απόντες από τα μέρη τους παρόλο που έχουν ισραηλινή υπηκοότητα 250.000 δηλαδή το εν τέταρτο των Παλαιστινίων που μένουν στα εγχώρια. 

Το δεύτερο βήμα του Ισραήλ ήταν να σχηματίσει μια «επιτροπή ανάπτυξης» με το δικαίωμα να εκμεταλλευτεί τα Παλαιστινιακά εδάφη, να τα νοικιάσει και να τα εκμεταλλευτεί προς αποκλειστικό όφελος των Εβραίων.

 Η Εποπτεία για τα κτήματα των απόντων μετέφερε τα εν λόγω κτήματα στην επιτροπή αυτή η οποία με την σειρά της τα παρέδωσε σε ένα τρίτο στάδιο στην «Ισραηλινή Διαχείριση των Κτημάτων» η οποία ανέλαβε τα κτήματα των προσφύγων αφού τα πρόσθεσε στα κτήματα που ανήκουν στο Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο, (το 1999, προέκυψε μία διαφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και το Ταμείο. Ως συνέπεια, τα κτήματα του ταμείου αποσπάστηκαν και έγιναν ανεξάρτητα).

Το Ισραήλ εκμίσθωσε τα Παλαιστινιακά κτήματα στα Κιμπούτς και τα Μοσαφ (χωριά-συνεταιρισμοί) με συμβόλαια διάρκειας 49 ετών, ανανεώσιμα, υπό τον όρο να μην νοικιάσουν με την σειρά τους αυτά τα χωριά σε κανέναν Άραβα και να μην επιτρέψουν σε Άραβα να εκμεταλλευτεί ή να εργαστεί σε αυτά τα κτήματα.

Οι περισσότεροι ισραηλινοί στρατιώτες μεγάλωσαν στα Κιμπούτς, σε μία κοινότητα όπου κανείς δεν είχε προσωπική περιουσία και όλοι συνεργάζονταν στην ανατροφή των παιδιών και στην δουλειά. Ήταν ένα εργοστάσιο απ'όπου έβγαιναν τα παιδιά του Ισραήλ αφοσιωμένα, με σιωνιστικές αρχές και ρατσιστικές προς τους Άραβες αντιλήψεις. Με τον καιρό, η σημασία των αρχών αυτών χάθηκε και πολλοί εγκατέλειψαν τα κιμπούτς και μεταφέρθηκαν στις πόλεις. 

Το αποτέλεσμα ήταν να καταχρεώνονται τα κιμπούτς και να προσφύγουν σε άλλες επικερδής δραστηριότητες όπως την ελαφριά βιομηχανία ή τον τουρισμό. Σήμερα στα κιμπούτς ζει το 2% μόλις των κατοίκων του Ισραήλ.

 Αυτή η επίλεκτη ομάδα, με το τεράστιο κύρος στο στρατό και το Κνέσετ κατέχει 18. 000 τ.χλμ. που ανήκουν στους πρόσφυγες των καταυλισμών. Τα κιμπούτς καταναλώνουν το 70% του νερού στο Ισραήλ, 30% του οποίου κλέβουν από τους Άραβες, για να παράγουν μόλις το 3% της συνολικής εθνικής παραγωγής. 

Η κραυγαλέα αντίθεση μεταξύ 5.000.000 προσφύγων και 200.000 ατόμων που ζουν στα κιμπούτς και χαίρονται ένα Ψηλό επίπεδο ζωής χάρη στην περιουσία αυτών των 5.000.000 προσφύγων, είναι αδύνατο να οδηγήσει στην ειρήνη, ακόμα και αν επιβληθεί με τη βία. Υπάρχει και μια ακόμα πιο οδυνηρή αντίφαση. 

Σήμερα, στο τμήμα της Γάζα υπάρχουν 1.250.000 πρόσφυγες, με πυκνότητα κατοίκησης 4000 ανθρώπων ανά τ . χλμ., που βλέπουν μέσα από το αγκαθωτό συρματόπλεγμα τους Ισραηλινούς να χαίρονται τα κλεμμένα κτήματα τους, με μία πυκνότητα πληθυσμού που δεν υπερβαίνει τα 6 άτομα το τ.χλμ. 

Το ερώτημα που επιβάλλεται είναι το εξής: που βρίσκονται οι Εβραίοι του Ισραήλ; Ζουν ακόμα στις περιοχές που ήταν και πριν το 1948. Δεν μπόρεσε ο σιωνισμός να τους μετατρέψει σε αγρότες. Οι περισσότεροι έμειναν σε αστικά κέντρα και ασχολούνται με οικονομικές, εμπορικές και βιομηχανικές δραστηριότητες. 

Από τις ισραηλινές στατιστικές φαίνεται πως το 78% των Εβραίων κατοικούν το 15% του Ισραήλ ενώ οι υπόλοιποι 22% μοιράζονται ως εξής: 19% στα Παλαιστινιακά εδάφη, και σε Παλαιστινιακές πόλεις όπως τα Ιεροσόλυμα, Γιάφα, Χάιφα, Ναζαρέτ, Ελ Αάντ, Ελ Ράμλα, Μπίρ Ελ Σάμπα, Ελ Μάζνταλ Ασκαλαν και η χούφτα που μένει ζουν στα κιμπούτς και τα χωριά-συνεταιρισμούς. Αυτή η αποτυχία των σιωνιστών οδήγησε στις διάφορες προτάσεις νόμων από τον Σαρόν και τον Ραφαήλ 

Ήταν ώστε να επιτραπεί η «πώληση» μερικών εκτάσεων σε οικοδόμους για την ανέγερση κτιρίων προς πώληση σε Εβραίους απ'όλο τον κόσμο αντί αποζημίωσης στους κατοίκους των κιμπούτς στο ποσοστό των 24% της τιμής πώλησης κτημάτων που δεν τους ανήκουν καν. 

Από την πώληση των Παλαιστινιακών κτημάτων αυξήθηκε ο προϋπολογισμός του κράτους κατά ένα δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως από το 1997. Και ο νοικοκύρης είναι ακόμα στην διασπορά! Η επιστροφή είναι δυνατή.

Έχουν λοιπόν οι πρόσφυγες το δικαίωμα της επιστροφής; Μπορούν να επιστρέψουν; Η απάντηση είναι: 

το δικαίωμα της επιστροφής είναι ιερό, νόμιμο και εφικτό. Ιερό επειδή ζει στην ψυχή κάθε Παλαιστινίου είτε είναι γέρος είτε παιδί, ακόμα με την πάροδο μισού αιώνα. Το δικαίωμα της επιστροφής είναι η φλόγα που φωτίζει την νύχτα στην οποία ζουν.

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (4)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (5)

Είναι εφικτό αφού τα περισσότερα Παλαιστινιακά εδάφη είναι ακόμα έρημα ή κατοικούνται κυρίως από Παλαιστίνιους. 

Αυτά φανερώνουν οι δημογραφικές έρευνες οι οποίες βασίζονται στις ισραηλινές στατιστικές. Βάσει αυτών των δεδομένων, αν υποθέσουμε πως επιστρέφουν στο Ζαλίλ όλοι οι πρόσφυγες που βρίσκονται στο Λίβανο, δεν θα είχε κανένα αντίκτυπο στην παρουσία των Εβραίων στη κεντρική περιοχή. 

Η διαφορά για τους Εβραίους θα ήταν της τάξης του 1%. Και αν επιστρέφουν και οι πρόσφυγες της Γάζα στα σπίτια τους στο νότο, αυτή η διαφορά Θα ήταν της τάξης του 5% στην κεντρική περιοχή. 

Είναι πράγματι πολύ οδυνηρό να γνωρίζουμε πως ο αριθμός των προσφύγων του Λιβάνου και της Γάζα είναι ακριβώς ο αριθμός των Ρώσων προσφύγων που απορρόφησε το Ισραήλ με μεγάλη ευκολία στην δεκαετία του 90.Είναι πράγματι θλιβερό να μην κατανοούν η περισσότεροι υπεύθυνοι ότι είναι εφικτή η επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους στο Ισραήλ, βάσει των αποτελεσμάτων σοβαρών δημογραφικών μελετών. Και να δέχονται ευκολόπιστα τα παραμύθια του Ισραήλ περί υπερπληθυσμού και εξαφανισμένα όρια ιδιοκτησίας. 

Πρόκειται εδώ για ψέματα και σκοπιμότητες που εύκολα απορρίπτονται από μία σοβαρή μελέτη. Σήμερα έχουμε εκατοντάδες βρετανικούς χάρτες που ορίζουν ξεκάθαρα τα σύνορα των αραβικών εδαφών και τις εκτάσεις σε όλα τα χωριά και τις πόλεις.

 Έχουμε επίσης τα αρχεία των Ηνωμένων Εθνών. Περίπου μισό εκατομμύριο αρχείων που αποδεικνύουν την κυριότητα του κάθε ατόμου, την έκταση της προκείμενης κυριότητας και την τοποθεσία της. 

Και με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των δορυφόρων είναι δυνατό να γυρίσει το κάθε μέτρο στον ιδιοκτήτη του. Και δεν χρειάζεται να αποδείξουμε πως υπάρχει αρκετός χώρος για την επιστροφή των προσφύγων ούτε και να ορίσουμε τον τόπο όπου ήταν τα σπίτια ή τα κτήματα τους. 

Το ανθρώπινο δικαίωμα να επιστρέψει στο σπίτι του και το απαραβίαστο της ιδιωτικής περιουσίας είναι ένα βασικό δικαίωμα σύμφωνα με της Διεθνής Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που δεν χάνεται με την πάροδο του χρόνου.

ούτε ως αποτέλεσμα της καταπάτησης του από τους κατακτητές ή από όποια ξένη ηγεμονία Δεν δύναται να επιβάλλουμε στον νοικοκύρη να αποδείξει τα δικαιώματα του στον ξένο κατακτητή ή τον Εβραίο μετανάστη που έρχεται από παντού να κατοικήσει στο σπίτι αυτό. 

Πολύς κόσμος στην δύση δέχονται την πρόφαση να παραμείνει το Ισραήλ χωρίς Άραβες και να αποτελούν οι Εβραίοι την απόλυτη πλειοψηφια των κατοίκων. 

Αυτή η ρατσιστική αντίληψη δεν συγκρίνεται με τίποτα εκτός ίσως με εκείνη που υποστηρίζει πως στη Ν. Αφρική επιβάλλεται να επικρατήσει το Απαρτχάιντ. Μια τέτοια πρόφαση είναι παράνομη και ανήθικη καθώς και μη πρακτική αφού το ποσοστό των Εβραίων στα Παλαιστινιακά εδάφη ανάμεσα στον Ιορδάνη ποταμό μέχρι την Μεσόγειο είναι 55% ενώ το 45% είναι Άραβες. 

Και είναι μόνο θέμα χρόνου ώσπου αυτό το ποσοστό να μεταβληθεί, διότι η αύξηση του πληθυσμού των Παλαιστινίων υπερβαίνει ετησίως τα 3,5% κατά αρκετές μονάδες ενώ η φυσική αύξηση του Εβραϊκού πληθυσμού δεν υπερβαίνει το 1,5% ετησίως στην οποία προστίθεται το ποσοστό των μεταναστών, όπως έγινε στην δεκαετία του 90, όποτε διπλασιάζεται αυτό το ποσοστό. 

Η μετανάστευση αυτή όμως δεν είναι σταθερή ούτε και αστέρευτη. Είναι Λοιπόν παράνομη, ανήθικη και αντί-λειτουργική αυτή η αποκρουστική ρατσιστική στάση .

Το μέλλον είναι δύσκολο και υπόσχεται πολλά Ας δούμε την κατάσταση όπως απεικονίζεται στη αρχή του 21ου αιώνα. Ισραήλ εγκατέλειψε το Σινά που κατέκτησε δυο φορές με αντάλλαγμα να αναλάβει η Αίγυπτος, το μεγαλύτερο αραβικό κράτος, την υποχρέωση να μην επέμβει πλέον στρατιωτικά στον Παλαιστινιακό αγώνα για την επανάκτηση της Παλαιστίνης, διατηρώντας όμως το δικαίωμα να τοποθετηθεί πολιτικά με τους Άραβες. 

Η Ιορδανία σύναψε ειρήνη με το Ισραήλ, θεσμοποιώντας πλέον τις συμφωνίες που είχαν μαζί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αφήνοντας την Δυτική Όχθη στα χέρια του Ισραήλ. Επίσης, διαπραγματεύεται το Ισραήλ με την Συρία και το Λίβανο μαζί, μετά την δυνατή πολιτική στάση της Συρία και την δυνατή στρατιωτική αντιμετώπιση στον Λίβανο. 

Η κάθε χώρα όμως συζητάει τα συμφέροντα της. Και βρίσκουμε την Παλαιστίνη και τους Παλαιστίνιους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της σκανδαλώδης Συμφωνίας του Όσλο. Εδώ μιλάμε για διχασμό αντί συμφωνία. 

Πράγματι, η συμφωνία του Όσλο αφαίρεσε από τους Παλαιστίνιους την νομιμότητα που τους παρέχει το παγκόσμιο δίκαιο και τους άφησε έρημους, να υποστούν την αδικία του δυνατού στον αδύναμο. Δεν πιστεύουμε πως αυτή η συμφωνία θα γίνει ποτέ αποδεκτή, ούτε από την ομοφωνία του Παλαιστινιακό λαού ούτε από τους πρόσφυγες που βρίσκονται ακόμα εκτός Παλαιστίνης και μακριά από την ισραηλινή εξουσία, και ανέρχονται στο 71% των προσφύγων. 

Όσον αφορά τα εδάφη των Παλαιστινίων που έμειναν στα κατεχόμενα το 1967, στην Δυτική Όχθη (21% της Παλαιστίνης) και το τμήμα της Γάζα (1 % της Παλαιστίνης), δεν έπαψε το Ισραήλ να τα ροκανίζει κομμάτι κομμάτι μέχρι που καταβρόχθισε περισσότερο από την μισή Δυτική Όχθη και το μισό τμήμα της Γάζα. 

Όσον αφορά εκείνους που έμειναν στα κατεχόμενα του 1948 και έχουν ισραηλινή υπηκοότητα, το Ισραήλ έχει κατάσχει πάνω από τις μισές τους περιουσίες. Έχει όμως ξυπνήσει μέσα τους το πατριωτικό αίσθημα. Μέχρι το 1966, το Ισραήλ τους θεώρησε αιχμάλωτους πολέμου. 

Τώρα όμως, έχουν ανακτήσει τις ελπίδες τους και έχουν οργανωθεί σε κόμματα και οργανωθεί σε κόμματα και ομάδες που επιβεβαιώνουν την ταυτότητα τους και την ιστορική και γεωγραφική τους κληρονομιά. 

Οι πρόσφυγες λοιπόν βρίσκονται σήμερα σε χειρότερη μοίρα από τότε που έγινε η Νάκμπα αφού ούτε ο εικονικός πόλεμος, ούτε η ψεύτικη ειρήνη δεν τους επανέφεραν τα δικαιώματα τους. 

Και τους ζητάνε τώρα, υπό το όνομα της ειρήνης, να εγκαταλείψουν αυτά τα δικαιώματα! Υπόμεναν 52 χρόνια στην διασπορά, αγωνίστηκαν, αντιστάθηκαν, πέρασαν από τα πυρά πέντε πολέμων για να δηλώνουν μετά απ'όλα αυτά πως δεν έχουν ούτε πατρίδα ούτε δικαίωμα ούτε ιστορία! 

Να δεχτούν πως όλα αυτά αποτελούν μια φαντασίωση όπως θέλουν αυτοί που μιλάνε δήθεν για την ειρήνη και πως όποιος φωνάζει «η Ιερουσαλήμ είναι αραβική» είναι είτε τρελός είτε τρομοκράτης και πρέπει να τον κυνηγάει κάθε οργάνωση και κυβέρνηση που αγαπάει την ειρήνη!

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (5)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (6)

Και έτσι βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο σημείο που ήμασταν μισός αιώνα πριν. Ένας λαός που αγωνίζεται κάτω από το βάρος του κατακτητή που λέγονταν Βρετανία και σιωνισμός και να τον κυνηγάει κάθε οργάνωση και κυβέρνηση που αγαπάει την ειρήνη! έγινε Ισραήλ. 

Το δυνατό κράτος που δεν εγκατέλειψε ποτέ την υπεροχή του. Ορίστε ο Παρακ που δηλώνει καθημερινά πως πρέπει να «χωριστούμε σωματικά από τους Παλαιστίνιους» πράγμα που σημαίνει «φυλετική εξόντωση» ή να πάρουμε τα εδάφη τους και να τους εξορίσουμε μακριά, δίνοντας τους άλλη υπηκοότητα ή με όποιο άλλο τρόπο γεωγραφικής αφανίσεις. Αυτός είναι ο σιωνισμός, αυτός ήταν και αυτός θα παραμείνει. 

Από την άλλη μεριά, παρόλες τις σύμφορες, έχουμε έναν Παλαιστινιακό λαό ακόμα ενωμένο και όρθιο, έτοιμο να παλέψει για τα δικαιώματα του μέχρι να επιστρέψει στην πατρίδα του. 

Και δεν θα υπάρξει πραγματική ειρήνη αν δεν γυρίσουμε στην πατρίδα μας. 

Δεν τίθεται αμφιβολία σ'αυτό. 

Και το μόνο που παραμένει είναι να καταγράψει η ιστορία πόσα θύματα θα χρειαστούν ακόμα μέχρι να πραγματοποιηθεί αυτό το δικαίωμα: Η Επιστροφή.

Το Ολοκαύτωμα...

Ένας Μύθος Ύποπτη συνεργασία μεταξύ σιωνισμού και ναζισμού

Από τον Αρφα Αμπντο Αλι

Το Ολοκαύτωμα... 

Ένας Μύθος

Μια επινόηση του παγκόσμιου σιωνισμού που έγινε «ο τοίχος των δακρύων» στον οποίο ο κάθε Εβραίος οφείλει να πληρώσει τον κατάλληλο φόρο από κλάμα και πένθος. Αυτή η επινόηση έχει επίσης βαρύνει την παγκόσμια συνείδηση εδώ και μισό αιώνα. 

Δεν ήταν ο Ροζέ Ζαρουδή, ο γνωστός Γάλλος φιλόσοφος και διανοούμενος, ο πρώτος που ξεσκέπασε την απατεωνιά των σιωνιστών! Αλλά ούτε και ο Βρετανός ιστορικός «Ντέιβιντ Έρβινγκ» - ο οποίος δικάστηκε ο τελευταίος!! Η ιστορία του Ντέιβιντ ξεκίνησε στην πραγματικότητα το 1992, όταν έπεσε θύμα κακολογήσεις και διωγμού επειδή άρχισε να αμφιβάλλει για της φτιαχτές ιστορίες του ολοκαυτώματος. 

Εκείνη την χρονιά τον έδιωξαν από τον Καναδά με δικαστική απόφαση, με την πρόφαση ότι εισήλθε στην χώρα «με παράνομο τρόπο απόφαση με την οποία έπρεπε να πληρώσει 10.000 γερμανικά μάρκα επειδή «αμφέβαλε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας»! 

Ο Έρβινγκ δικάστηκε στο Λονδίνο, με βάσει του νόμου που πέτυχαν το Ισραήλ και οι σιωνιστικές δυνάμεις να εκδώσουν στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Βάσει του νόμου αυτού, ο κάθε άνθρωπος που αμφιβάλλει την αλήθεια του «μύθου» δικάζεται και τιμωρείται!!0 Αυστριακός συγγραφέας «ΖΙΡΟ ΧΟΝΣΙΚ» δικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκισης για τα άρθρα του στο περιοδικό «ΗULΤ» όπου αρνήθηκε πως υπήρχαν «θάλαμοι αερίων» στα στρατόπεδα των ναζί! 

Ο Ζαρουντί αντιμετώπισε πολλές αγωγές που υπέβαλλαν Εβραϊκές οργανώσεις μετά την έκδοση του βιβλίου του «Οι μύθοι που εδραίωσαν την Ισραηλινή πολιτική» τον Δεκέμβριο του 1995 όπου διαψεύδει τον μύθο των «φούρνων αερίου» επισημαίνοντας ότι «είναι αδύνατη η πραγματοποίηση της ιδέας αυτής από τεχνική άποψη, ότι κανείς «ς σήμερα δεν έχει εξηγήσει πως δουλεύουν αυτοί οι φούρνοι ούτε υπάρχει απόδειξη για την ύπαρξη τους, και όποιος έχει μια τέτοια απόδειξη, ας έρθει να το πει»!

Πολλοί Ερευνητές και ιστορικοί στην Ευρώπη και την Αμερική δολοφονήθηκαν ή υπέστησαν ηθική επίθεση, διωγμούς και φυλάκιση μόνο και μόνο επειδή εξέφρασαν την γνώμη τους στην ολέθρια αφάνιση των Εβραίων από τους Ναζί ή επειδή διατήρησαν «εκπληκτική σιωπή»! 

Παρόλο που το θέμα αυτό ανήκει στην «ιστορία» και υποτίθεται πως είναι ανοιχτό για κάθε είδος έρευνα και εικασία και δεν ανήκει στον τομέα των «θρησκευτικών πιστεύω» που πρέπει να περιβάλλεται με σεβασμό! θα μιλήσω πιο εκτεταμένα για την υπόθεση «Χένρι Ροκ», Γάλλου ιστορικού και ερευνητή στο τέλος αυτού του άρθρου. 

Ο Διεθνής Σιωνισμός καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για την διατήρηση της «αιώνιας μνήμης» των Εβραίων, και τη χρησιμοποιεί σαν μοχλό που κινεί το εθνικό αίσθημα και εδραιώνει τις θρησκευτικές παραδόσεις που ήταν πάντοτε βασισμένες στην θλίψη και τα δεινά που καταγράφονται στην Εβραϊκή ιστορία. 

Για τα θύματα των Ναζί αφιερώνεται μια «μέρα πένθους» στις 27 Απριλίου κάθε χρόνο όποτε σε ολόκληρο το Ισραήλ χτυπάει ο συναγερμός για δύο ολόκληρα λεπτά στην διάρκεια του πρωινού και σταματάει τελείως η ζωή, συγκεντρώνονται αφανίστηκε εκείνη την εποχή, όπου παρουσιάζονται μελέτες για τη ζωή και την ιστορία αυτής της ομάδας.

Διαδεδομένα Ψέματα Κάποιοι από μας ίσως θυμούνται ή έχουν διαβάσει για το ραδιοφωνικό σταθμό «30Κ» της Μελβούρνης, Αυστραλία, το οποίο αποτελείται από διάφορους οργανισμούς με πολλές πολιτικές κατευθύνσεις ενωμένη μόνο με την αντίληψη πως πρέπει να βοηθήσουν τις πιο φτωχές τάξεις και να πολεμήσουν τον φανατισμό και τον ρατσισμό. 

Στην δεκαετία του 70, μερικές εκπομπές έθιξαν το θέμα της συνεργασίας σιωνιστών ναζί, πράγμα που παρακίνησε το Εβραϊκό συμβούλιο στην Μελβούρνη να καταθέσει μήνυση κατά του εν λόγου σταθμού.

 Το πιο βαρύ πράγμα με το οποίο ασχολήθηκε ο σταθμός ήταν: η υπόθεση «Ρόδολφ Κίστνερ», πρόεδρος του Εβραϊκού συμβουλίου στην Ουγγαρία, στα πρόθυρα του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου πήρε το διδακτορικό του στην Νομική και ήταν φανατικός σιωνιστής. 

Ο άνθρωπος που ξεσκέπασε τον ρόλο που έπαιξε στην υπόθεση αυτή είναι ο Λ. Ρόδολφ Φάρμπα στο Βρετανικό Συμβούλιο Ιατρικών Ερευνών, ένας από τους λιγοστούς επιζώντες του Άουσβιτς και αναφέρει στις αναμνήσεις του, που εκδόθηκαν το 1961 στην εφημερίδα «London Daily Herald»: «Είμαι Εβραίος και όμως κατηγορώ μερικούς από τους Εβραίους ηγέτες για τις πιο αισχρές πράξεις του πολέμου. 

Αυτή η κατηγορία προδοτών ήξερε τι συνέβαινε στα αδέλφια τους αλλά προτίμησαν να εξαγοράσουν τη ζωή τους με τη σιωπή! 

Ανάμεσα τους και ο Δ. Κίστνερ, πρόεδρος του συμβουλίου. Επίσης, την «στενή σχέση μεταξύ τον Δ. Κίστνερ και τον Αδολφ Ιχμαν επιβεβαιώνουν οι εξομολογήσεις του ιδίου του Ιχμαν, μετά την γνωστή απαγωγή του και την εκδίκαση του, που είπε«Εμπιστευόταν απόλυτα ο ένας τον άλλον. Κατά τις ομιλίες μας, κάπνιζε μανιωδώς τα αρωματικά του τσιγάρα, τα οποία έπαιρνε από την ασημένια θήκη και άναβε με το χρυσό αναπτήρα. 

Η συμπεριφορά του ήταν επιφυλακτική και έμοιαζε τέλειος αξιωματικός της Γκεστάπο! Το πρώτο του μέλημα ήταν: να επιτραπεί σε μία εκλεκτή ομάδα Εβραίων της Ουγγαρίας να μεταναστεύσει στο Ισραήλ»!

Είναι αξιοσημείωτο πως ο κύριος στόχος των σιωνιστών ήταν αυτή «η επιλογή των εκλεκτών» για την ίδρυση του Εβραϊκού κράτους και όχι να σώσει τους Εβραίους πρόσφυγες! 

Την σιωνιστική φιλοσοφία όρισε ο Μπεν Γκουριόν: «η επιλογή μερικών Εβραίων οι οποίοι θα έχουν το καθήκον να συντονίζουν την επιχείρηση μετανάστευσης των Εβραίων στην Παλαιστίνη από τους νέους που γνωρίζουν τι σημαίνει εθνική Εβραϊκή πατρίδα και που έχουν την δύναμη και την ικανότητα να δημιουργήσουν εκείνες τις απαραίτητες οικονομικές καταστάσεις που θα επιτρέψουν την συνέχεια της μετανάστευσης»!

Και συνεχίζουμε να παρακολουθούμε πώς καταφέρνουν οι ηγέτες των σιωνιστών να χειρίζονται με επιδεξιότητα το πολιτικό παιχνίδι , ειδικά όταν είναι τόσο βρώμικο!
ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (6)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (7)

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι το σιωνιστικό κίνημα έχει ως σκοπό του την προστασία όλων των Εβραίων από τον «αντισημιτισμό». 

Τα παγκόσμια γεγονότα αντικρούουν αυτόν τον ισχυρισμό και επιβεβαιώνουν την στενή συνεργασία ανάμεσα στους ηγέτες των σιωνιστών και τους εχθρούς των Σημίτων, από την πρώτη κιόλας στιγμή της ίδρυσης τους. 

Οι ηγέτες είχαν καταλάβει πως δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν την Παλαιστίνη όσο οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο αρνούνται να φύγουν από τις πατρίδες τους, όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν προς μία άλλη πατρίδα με την οποία δεν τους δένει τίποτα, και έβλεπαν τον αντισημιτισμό σαν «ένα ωφέλιμο φαινόμενο για την διατήρηση της Εβραϊκής οντότητας».

Για τους λόγους αυτούς, δεν δίστασαν να βάλουν το χέρι στο χέρι των αντισημιτών για να οργανώσουν και να εκτελέσουν τις επιχειρήσεις αφανίσεις των Εβραίων, ώστε να τους αναγκάζουν να προσφύγουν στα μέσα μεταφοράς που είχε ετοιμάσει το Εβραϊκό πρακτορείο και να μεταναστεύσουν στην χώρα που ονόμασαν «γη της επαγγελίας».

Και είναι πλέον γνωστό πόσα χρήματα έχουν ξοδευτεί για να δυναμώσει το αντισημιτικό κύμα, ώστε όλο και περισσότεροι Εβραίοι να γίνουν πρόσφυγες και να πάνε στην Παλαιστίνη. 

Η συμμαχία των σιωνιστών με τους αντισημίτες δυνάμωσε στο σημείο που οι σχέσεις με τις φασιστικές κυβερνήσεις των Γερμανίας και της Ιταλίας έγιναν πολύ στενές. 

Πράγματι, το 1923, έγινε μία συνάντηση μεταξύ του Χαϊμ Ουάιζμαν πρόεδρο της διεθνούς σιωνιστικής οργάνωσης και του Ντούτσε Μουσολίνι, ο οποίος τον διαβεβαίωσε για την πρόθεση του να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους σιωνιστές να πάρουν την Παλαιστίνη και να τη μεταμορφώσουν σε Εβραϊκό κράτος. 

Δήλωσε επίσης την διάθεση της κυβέρνησης του να βοηθήσει τους σιωνιστές να καταστήσουν τον στόλο τους και να εκπαιδεύσουν τους αεροπόρους! Και συνεχίστηκαν αυτές οι συναντήσεις με τον Μουσολίνι. Σε μία συνάντηση με τον Γκόλντμαν στις 13 Νοεμβρίου του 1934, ο Μουσολίνι επιβεβαίωσε την στάση του απέναντι στο σιωνιστικό σχέδιο και έδωσε την συγκατάθεση του για την ίδρυση του «Διεθνούς Εβραϊκού Συνεδρίου» που πρότεινε ο Γκόλντμαν. 

Όταν έφτασε ο Χίτλερ ο μεγαλύτερος αντισημίτης στην ύψιστη εξουσία της Γερμανίας, αντί αυτό να προκαλέσει τους φόβους των σιωνιστών, όπως θα ήταν αναμενόμενο, εκείνοι είδαν στο γεγονός αυτό να έχουν οι Ναζί την εξουσία σε μία από τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης - την χρυσή ευκαιρία για να εξουσιάσουν τους Εβραίους στην Ευρώπη και να τους ωθήσουν στην μετανάστευση στην Παλαιστίνη.

 Έχει αποδειχτεί πως οι αρχηγοί του σιωνισμού είχαν πολύ στενές σχέσεις με τον Χίτλερ, ακόμα και πριν φτάσει στην εξουσία, και ότι οι Νάζι λάμβαναν τεράστιες οικονομικές βοήθειες από τις τράπεζες και τα μονοπώλια των σιωνιστών που τους βοήθησαν ουσιαστικά να φτάσουν στην εξουσία. 

Για παράδειγμα, έχει αποδειχτεί πως οι Ναζί έλαβαν το 1929 το ποσό των 10 εκατομμυρίων δολαρίων από την σιωνιστική τράπεζα «Μέντελσον Εντ Κομπανι» στο Άμστερνταμ, και 15 εκατομμύρια το 1931. Όταν ανέλαβε ο Χίτλερ την εξουσία,το 1933, το πρώτο που έκαναν οι σιωνιστές ήταν να στείλουν 136 εκατομμύρια δολάρια.

Αναμφισβήτητα, αυτές οι οικονομικές ενισχύσεις είχαν το σκοπό να βοηθήσουν τους Ναζί οι σιωνιστικές διεθνείς οργανώσεις να χτίσουν την στρατιωτική τους δύναμη καθώς και την οικονομική, για την κατάκτηση της Ευρώπης και την αφανίσει εκατομμυρίων ανθρώπων, ανάμεσα τους και οι Εβραίοι . Αυτό εξομολόγησε ο «Ναχουμ Γκόλντμαν» στο βιβλίο του 

«Αυτοβιογραφία».

Η Προπαγάνδα πριν Την πραγματοποίηση Είναι αξιοσημείωτο πως πριν ξεκινήσει η πραγματοποίηση του σχεδίου Σιωνιστών-Ναζί κατά των Εβραίων, έκαναν οι σιωνιστές, σε συντονισμό με την Γκεστάπο, προπαγανδιστικές εκστρατείες πολύ εκτεταμένες όπου καταγγέλλανε τις ναζιστικές αρχές για παρακολούθηση και σύλληψη Εβραίων. 

Και κατόπιν εντολής του Γερενίκ, υψηλό αξιωματικό των Γκεστάπο, εστάλη μία αντιπροσωπεία στο Λονδίνο με σκοπό να κλιμακωθεί η προπαγανδιστική εκστρατεία γύρω από την «καταδίωξη και την σύλληψη» των Εβραίων στην Γερμανία.

Οι σιωνιστικές οργανώσεις τυγχάνουν κάθε υποστήριξης και βοήθειας από τις ναζιστικές αρχές Ενώ έκαιγαν τα συγγράμματα του Σπινόζα και του Αϊνστάιν στην Γερμανία, οι ναζιστικές αρχές επέτρεπαν την επανέκδοση του βιβλίου του Χέρτζελ «Το Εβραϊκό Κράτος» και την ίδια ώρα που χιλιάδες φτωχοί Εβραίοι έπαιρναν το δρόμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των θαλάμων αερίου, στον εκατομμυριούχο σιωνιστή Μέντελσον απέμεναν τον τίτλο του «Αριανού πολίτη» μετά τιμής, ως ένδειξη εκτίμησης των ναζιστών ηγετών. 

Και ως συνέπεια της μεγάλης μετανάστευσης των Εβραίων την δεκαετία του 30 προς την Αμερική και την Αυστραλία, κατάφεραν οι σιωνιστές ηγέτες να από σπάσουν από τον πρωθυπουργό των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής μια απόφαση που απαγορεύει την είσοδο των Εβραίων μεταναστών σε σχεδόν όλες τις πολιτείες όπως πέτυχαν επίσης μια παρόμοια απόφαση από την Βρετανική κυβέρνηση ώστε να εμποδίσουν του Εβραίους να καταφύγουν στην Αυστραλία και άλλες Βρετανικές αποικίες, με εξαίρεση την Παλαιστίνη βέβαια. 

Και κλιμακώνονται οι προπαγανδιστικές εκστρατείες όπου υποστηρίζουν ότι ο Χίτλερ σκότωσε έξι εκατομμύρια Εβραίους είτε το εν τρίτο των Εβραίων του κόσμου! Τίθεται όμως το ερώτημα: Γιατί τήρησε αυτή τη σιωπή η Αμερικάνικη διοίκηση μπροστά σε μια τέτοια ομαδική εξόντωση των Εβραίων; 

 Και ο διχασμός των Εβραίων της Αμερικής που δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν ένα ενωμένο μέτωπο για την αντιμετώπιση της εξόντωσης εκατομμυρίων Εβραίων όπως ισχυρίζονται παρά μόνο σχημάτισαν κάποιες επιτροπές με σκοπό την διάσωση των Εβραίων και την ανέγερση κεφαλαίων για το σκοπό αυτό. 

Τέτοια επιτροπή ήταν η «επιτροπή εκτάκτων περιστατικών» η οποία εξέδωσε άρθρα στις εφημερίδες όπου κατήγγειλε τις επιχειρήσεις εξόντωσης και οργάνωνε πορείες διαμαρτυρίας. 

Αυτές οι επιτροπές όμως αντιμετώπισαν πολλές επιθέσεις των σιωνιστικών οργανώσεων τις οποίας οι απόψεις συνοψίζονται ως εξής: πρέπει να αφήσουμε τον Χίτλερ να σκοτώσει και να αφανίσει μερικούς Εβραίους ώστε ο κόσμος όλος να καταλάβει πως μοναδική ευκαιρία για να σώσουμε τους Εβραίους είναι η ανέγερση ενός Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη! 

Συν τις δηλώσεις τις σιωνιστικής οργάνωσης ότι η διάσωση των Εβραίων δεν είναι δικό της καθήκον, ότι το κύριο μέλημα της είναι η Παλαιστίνη και όποτε επιχείρησε να σώσει κάποιους νεαρούς, ήθελε στην πραγματικότητα να διασώσει έναν πυρήνα για το σιωνιστικό κράτος στην Παλαιστίνη. 

Επομένως, δεν το έκανε για να σώσει ανθρώπινες ζωές αλλά για να πραγματοποιήσει τα σχέδια του τρομερού σιωνιστικό όνειρο! Και αυτό επιβεβαιώνει ο «Γιούρι Αβενρι», πρώην βουλευτής της Κνέσετ και Ισραηλινός Πολιτικός εισηγητής όταν λέει: 

Το ενδιαφέρον του σιωνιστικού κινήματος στο ολοκαύτωμα δεν ήταν καθόλου στραμμένο προς τους Εβραίους αλλά στην ίδρυση ενός Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη! Και έδειξαν οι έρευνες του Εβραίου συγγραφέα

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (7)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (8)

«Μοργκενστρίν» οι οποίες εκδόθηκαν σε μερικές Ισραηλινές εφημερίδες στις αρχές της δεκαετίας του 70 ότι σκοπός των ηγετών του σιωνισμού δεν ήταν ποτέ να σώσουν τους Εβραίους από τα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου, αφού ξεσκέπασε ο Μοργκενσστρίν ότι ο «Ζερνιμπούρ», ο πρόεδρος της επιτροπής για την διάσωση και μέλος της διοίκησης του Εβραϊκού πρακτορείου έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι τα χρήματα του εθνικού Εβραϊκού ταμείου πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την πραγματοποίηση του σιωνιστικού σχεδίου στην Παλαιστίνη, και δεν είναι καθόλου ανάγκη να ξοδευτούν για την διάσωση των Εβραίων από τους Ναζί...!

Κατά την συνέντευξη τύπου που οργάνωσε η Ισραηλινή εφημερίδα «Μααρίφ» τ ο 1966, δήλωσε το μέλος της Κνεσέτ «Χ. Λαντάου» ότι η ηγεσία του πρακτορείου και η Εβραϊκή κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών γνώριζαν για την επιχείρηση αφάνι-σης το 1942 και όχι μόνο δεν μίλησαν αλλά κάλυψαν το θέμα και υπέβαλλαν την σιωπή σε όσους ήξεραν!


Τεκμηριωμένη εξομολόγηση Ο Αντόλφ Ιχμαν κατά την εκδίκαση του εξομολογείται επίσης την συμφωνία μεταξύ των σιωνιστών και της Γκεστάπο, όπου ανέλαβαν οι Ναζί να εξασφαλίσουν την ασφάλεια μερικών εκατοντάδων πλούσιων Εβραίων και σιωνιστών ηγετών αντί της εγγύησης των σιωνιστών να διατηρήσουν την ηρεμία και την τάξη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Πρόσθεσε επίσης πως χωρίς την συνεργασία των σιωνιστών και των μελών Εβραϊκών συμβουλίων με ναζιστικές αρχές, η Γερμανία θα χρειαζόταν μια υπηρεσία πληροφόρησης εκατό φορές μεγαλύτερη από τη Γκεστάπο αλλά και έτσι να ήταν, είναι αμφίβολο αν θα ήταν σε θέση να διεκπεραιώσει χωρίς βοήθεια τις συλλογικές επιχειρήσεις αφάνισης κατά των Εβραίων, όπως έγινε στην Ευρώ-πη!Στο βιβλίο του «Η Προδοσία» λέει ο Εβραίος συγγραφέα Μπεν Χίκτ ότι εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίων συγκεντρώνονταν καθημερινά στα Γκέτο απ' όπου τους έστελναν στο στρατόπεδο του «Άουσβιτς» και άλλα στρατόπεδα του θανάτου για να εκτελεστούν, χωρίς να γνωρίζουν τη μοίρα που τους περίμενε. 

Είναι αξιοσημείωτο πως όταν οι σιωνιστές δεν πετύχαιναν να βάλουν στην Παλαιστίνη κάποιους επίλεκτους μετανάστες, δεν δίσταζαν να τους καταδικάσουν σε θάνατο για να ξεκινήσουν μετά προπαγανδιστικές εκστρατείες τεραστίων διαστάσεων εκμεταλλευόμενοι το αίμα των θυμάτων τους! 

Αυτό συνέβη στο πλοίο «πάτρια» το 1942: 

Έφτασε το πλοίο στο λιμάνι της Χάιφα, με εκατοντάδες Εβραίους μετανάστες αλλά οι Βρετανικές αρχές δεν τους έδωσαν την άδεια να αποβιβαστούν στην Χάιφα και τους πρότεινε να κατευθυνθούν στην Μαδαγασκάρη. Και όταν απέτυχαν οι σιωνιστές να πείσουν τους Άγγλους, ανατίναξαν το πλοίο με όλους τους επιβάτες και άρχισαν μία προπαγάνδα εξωφρενική, ισχυριζόμενοι πως οι επιβάτες έκαναν μια «συλλογική αυτοκτονία» επειδή προτίμησαν να πεθάνουν παρά να αποχωρίζονται την πατρίδα τους»... το ίδιο έκαναν και με τους επιβάτες του πλοίου «Σατρουμι»! 

Ο Δ. Ρόδολφ Κιστνερ ήταν από τους γνωστότερους επιστήμονες της Γκεστάπο, μόνιμος απεσταλμένος στο Διεθνές Εβραϊκό Συνέδριο και Πρόεδρος του Ουγγρικού γραφείου. Ήταν ο άνθρωπος που ανέλαβε να φτιάξει την λίστα των Εβραίων της Ουγγαρίας, καταγράφοντας την κοινωνική και οικονομική τους κατάσταση. 

Επιπλέον, βοηθούσε πλούσιους Εβραίους να δραπετεύσουν από την χώρα αντί χρηματικής αμοιβής ενώ έστελνε τους ανήμπορους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μετά την λήξη του πολέμου, ο Κίστνερ μετανάστεψε στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη άλλαξε το όνομα του σε «Σοοκ Καρμέλ» και μόνο τυχαία τον αναγνώρισε ένας από τους ανθρώπους που από θαύμα γλίτωσαν τον θάνατο. 

Αφού αποκαλύφθηκε, ένας από τους άντρες του Μοσάντ, ο Ραϊφ Ικσταϊν, τον εκτέλεσε το 1957, κατόπιν εντολής της αρχηγίας του Μοσάντ. 

Και βέβαια, δεν σκότωσαν οι άνθρωποι του Μοσάντ τον Κίστνερ για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει εναντίον των Εβραίων, ή επειδή συνεργάστηκε άμεσα με την Γκεστάπο παρά από φόβο μην αποκαλύψει την ταυτότητα πολλών Ισραηλινών ηγετών οι οποίοι ήταν μπλεγμένοι στην αφανίσει των Εβραίων και την υπηρεσία των Ναζί. 

Δεν ήταν ο Κίστνερ ο μοναδικός σιωνιστής ηγέτης που συνεργάστηκε με την Γκεστάπο. Ήταν και ο Μάντελς, ο απεσταλμένος του Εβραϊκού Πρακτορείου στην Τσεχοσλοβακία, πράκτορας του αρχηγού της Γκεστάπο στην Πράγα, τον «Φος». 

Σύμφωνα με τις εξομολογήσεις του «Κάρλ Νταμ», ένας από τους υψηλά υφιστάμενους ηγέτες των Σ.Σ., οι Ναζί είχαν οργανώσει με τους σιωνιστές την «Εβραϊκή αστυνομία» που είχε αναλάβει να διατηρήσει την τάξη και την ηρεμία στο στρατόπεδο «Τιρι-ζιν» στην Τσεχοσλοβακία. 

Προσθέτει ο Κάρλ Νταμ: Χάρη στους σιωνιστές πράκτορες κατάφεραν να στείλουν περισσότερους από 400.000 Εβραίους από την Τσεχοσλοβακία στα γκέτο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά την χρονική περίοδο 1941-1945.

Ο Γερμανός συγγραφέας «Ζουλιους Μαντίρ» λέει με σιγουριά πως υπάρχει μια λίστα με τα ονόματα των σιωνιστών ηγετών οι οποίοι συνεργάστηκαν στενά με τους Ναζί 16 σελίδες και από αυτούς πολλοί, όπως ο Χαΐμ Ουάιζμαν, ο Μούσα Σαριτ, ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, ο Ισάακ Σάμιρ και άλλοι, έγιναν μεγάλοι υφιστάμενοι στο Ισραήλ. Λέει επίσης ότι ο Κόρτ Μπιχαρ και ο Αδόλφ Ιχμαν, αρχηγός του W.Β 4 στην Γκεστάπο υπεύθυνο για την εξόντωση των Εβραίων, ήταν από τους πιο στενούς φίλους των σιωνιστών! 

Παρά την δημόσια έχθρα που δείχνει, και ανέκαθεν έδειχνε το σιωνιστικό κίνημα απέναντι στους ναζί, έχθρα που έφτασε στον πολιτικό και οικονομικό εκβιασμό κατά των διαφορών γερμανικών κυβερνήσεων μετά Τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τα έγγραφα που δημοσίευσε η εφημερίδα «ΣΙΤΙΖΕΝ» αποκαλύπτουν τις μυστικές προτάσεις των σιωνιστών στην ναζιστική Γερμανία και δείχνουν πως η σιωνιστική τρομοκρατική οργάνωση «ΑΡΓΚΟΝ», της οποίας ήταν ηγέτης ο Ισαάκ Σαμίρ, πρώην αρχηγός της Ισραηλινής κυβέρνησης, είχε μυστικές επαφές με το ναζιστικό καθεστώς, μέσω του Ναυτιλιακού Ακόλουθου της Γερμανικής Πρεσβείας στην Τουρκία.

 Με λίγα λόγια, η πρόταση έλεγε πως ο σκοπός της τρομοκρατίας συμπίπτει με το σκοπό του Ράιχ όσον αφορά την ανάγκη να φύγουν οι Εβραίοι από την Ευρώπη ως πρώτο βήμα για την δημιουργία ενός νέου καθεστώς, και ότι αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο αν προσφύγουν οι Εβραίοι της Ευρώπης στην Παλαιστίνη.

Επομένως, θα μπορούσαν οι Ναζί και οι σιωνιστές μαζί να συνεργαστούν, με την εγγύηση πως θα συνεχιστεί η συνεργασία και μετά την ανέγερση του Εβραϊκού κράτους υπό την μορφή μιας συνθήκης μεταξύ της Γερμανίας και των σιωνιστών, που θα εξασφάλιζε τα συμφέροντα της Γερμανίας στην Μέση Ανατολή. 

Δήλωσε επίσης η τρομοκρατική οργάνωση την προθυμία της να συμμετάσχει στις πολεμικές επιχειρήσεις στο πλάι της Γερμανίας, αρκεί να δεχτεί την πρόταση αυτή.

Η Απόσυρση του Διδακτορικού

Και εδώ φτάνουμε στο θέμα του Γάλλου ιστορικού «ΧΕΝΡΙ ΡΟΚ» ο οποίος υπέβαλε την διδακτορική διατριβή του στο πανεπιστήμιο της Νάντ το 1977, όπου προσπάθησε να προσκρούσει την ύπαρξη των θαλάμων αερίου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί. 

Ο Χένρι Ροκ είχε δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό μελετών και άρθρων σε κάποιες γαλλικές εφημερίδες, τεκμηριώνοντας αυτή την γνώμη, αλλά αντιμετώπισε τα πυρά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπου τον αποκάλεσαν ναζί, αντισημίτη και ακροδεξιός! 

Στην συνέχεια, εξέδωσε ο τότε Υπουργός Παιδείας, Αλάν Ντιφακι, απόφαση να ακυρωθεί η υποστήριξη της διατριβής, να αφαιρεθεί ο τίτλος του Διδάκτωρ από τον ιστορικό Ροκ και έθεσε σε διαθεσιμότητα τον καθηγητή «Μπριβιέρ».

Η απόφαση του υπουργού βασίστηκε σε λάθη στην διαδικασία υποβολής και υποστήριξης και όχι στο περιεχόμενο της διατριβής! 

Δεν σταματάει όμως εκεί το πράγμα. Εξέδωσε το γαλλικό δικαστήριο μια καταδικαστική απόφαση εις βάρος του ιστορικού και του καθηγητή πανεπιστημίου η οποία εκτελέστηκε. Επιβλήθηκε επίσης πρόστιμο της τάξης των 100.000 φράγκων στους εκδότες των εφημερίδων που εξέδωσαν τα εν λόγω άρθρα. 

Αυτές οι αποφάσεις βασίστηκαν στον αμφίβολο νόμο περί «απαγόρευσης σε οποιονδήποτε να αμφιβάλλει για την αλήθεια των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας»! Μετά την λήξη του πολέμου, ο Ρασινιέ επέστρεψε στην Γαλλία και στην έδρα του ως καθηγητής σύγχρονης ιστορίας. Έγραψε μερικά βιβλία όπου παρουσιάζει τα γεγονότα όπως τα έχει δει ο ίδιος.

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (8)

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (9)

Η ουσία των βιβλίων αυτών ήταν πως η ζωή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί ήταν όντως άσχημη και εξαιρετικά δύσκολη όμως αυτό δεν σημαίνει πως υπήρχαν θάλαμοι αερίων ούτε επιχειρήσεις συλλογικής εξόντωσης. 

 Ετοίμασε επίσης ένα βιβλίο με τίτλο «Τα ψέματα του Οδυσσέα». 

Ο περίφημος Οδυσσέας της Ελληνικής μυθολογίας, περιπλανήθηκε χρόνια ολόκληρα για να επιστρέψει στην πατρίδα του, και όταν επέστρεψε, διηγήθηκε πολλές φανταστικές ιστορίες βασισμένες μεν στην αλήθεια της ατέλειωτης περιπέτειας του την σπαρμένοι με κινδύνους, γεμάτες δε με μύθους. 

Αυτό ακριβώς, κατά τον Ρασινιέ, έγινε μετά την λήξη του πολέμου. Και εξαιτίας των αντιλήψεων και των σύγγραμμα των του που ήταν αντίθετες με την επικρατούσα επίσημη εκδοχή, ξεγράφτηκε ο Ρασινιέ από το Σοσιαλιστικό κόμμα καθώς και από την ένωση αιχμαλώτων πολέμου. 

Και επειδή ο Ρασινιέ θεωρείται ο πνευματικός πατέρας του καθένα που αμφιβάλλει για την συλλογική εξόντωση Εβραίων κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, εξήγησε ο κ. Ροκ την θέση του ιστορικού σε σχέση με τους θαλάμους αερίων, λέγοντας: 

Ο Ρασινιέ υποστηρίζει πως δεν υπάρχουν οριστικές αποδείξεις για την ύπαρξη των θαλάμων αερίων για την εξόντωση Εβραίων ή μη Εβραίων.

Και πιστεύει πως ίσως να υπήρχαν θάλαμοι αερίων όμως οι αποδείξεις που παρουσιάζουν οι υποστηρικτές της άποψης αυτής δεν θεωρούνται επιστημονικές ώστε να είναι αναμφισβήτητες. 

Επομένως, δεν έχει αποδειχτεί ιστορικά η χρήση των θαλάμων αερίων στα στρατόπεδα των Ναζί. Και όταν ερωτήθηκε ο κ. Ροκ: σε σχέση με την διδακτορική διατριβή που παρουσιάσατε στο πανεπιστήμιο του Παρισιού και μετά της Νάντ, ποια άποψη υποστηρίζετε όσον αφορά τους θαλάμους αερίων και τους φούρνους; Απάντησε: 

Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των θαλάμων αερίου και τους φούρνους, πράγμα που μπερδεύει τους περισσότερους. 

Είναι γεγονός πως υπήρχαν οι φούρνοι σε όλα τα στρατόπεδα των Ναζί όμως οι φούρνοι αυτοί υπήρχαν σε όλες τις προτεσταντικές χώρες, και χρησιμοποιούνταν πράγματι στα γερμανικά στρατόπεδα για να κάψουν τους νεκρούς, είτε ήταν κρατούμενοι, είτε Γερμανοί αξιωματικοί. 

Επίσης, αυτοί οι φούρνοι υπήρχαν για λόγους υγιεινής στα στρατόπεδα που συγκέντρωναν έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων. 

Πράγματι, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι επιδημίες και η καταπολέμηση τους. 

Οι επιδημίες δεν έλειψαν από τα στρατόπεδα, όπως ο τύφος, η τυφοειδή, και η ελονοσία. Μόνο με την αποτέφρωση αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις. Συνεχίζει ο κ. Ροκ λέγοντας: κανείς δεν αμφιβάλει πως υπήρχαν οι θάλαμοι αερίων στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Αυτό που είναι αμφίβολο όμως είναι η χρήση τους. Διότι ο γνωστός λόγος για την ύπαρξη αυτών των θαλάμων ήταν η απολύμανση των ρούχων και των προσωπικών αντικειμένων. 

Είναι γνωστό πως οι Γερμανοί στρατιώτες που επέστρεφαν από το Ανατολικό Μέτωπο πέρναγαν όλα τους τα προσωπικά αντικείμενα από τους θαλάμους αερίων για να τα απολυμαίνουν ώστε να αποφευχθούν τυχόν μεταδοτικές αρρώστιες. 

Οι υπέρμαχοι της θεωρίας των θαλάμων αερίων ως μέσα εξόντωσης, λένε πως εκατομμύρια Εβραίοι σκοτώθηκαν με τον τρόπο αυτό. 

Όμως είναι γνωστό τοις πάσι ότι χρειάζονται δύο ολόκληρες ώρες για να αποτεφρωθεί ένα μόνο πτώμα. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να εκτελούνται εκατομμύρια στους θαλάμους αερίου και να αποτεφρώνονται στη συνέχεια τα πτώματα στους φούρνους; 

Ο απαραίτητος χρόνος για την εγχείρημα αυτό θα ήταν πολύ περισσότερος από τη διάρκεια ολόκληρου του πολέμου!? 

Εν τέλει, και παρά τις κτηνωδίες και τα μακελειά που διέπραξαν οι σιωνιστές εις βάρος των Εβραίων, και την στενή σχέση του σιωνιστικού κινήματος με την ναζιστική Γερμανία και τον ιταλικό φασισμό, επιμένουν οι ηγέτες και οι διανοούμενοι των σιωνιστών να ισχυρίζονται με θράσος ότι το σιωνιστικό ρατσιστικό κίνημα ήρθε να προστατέψει τους Εβραίους από τους κινδύνους του αντισημιτισμού!

ALARAB & ALALAM:Αφού διαβάσει όλες τις λεπτομέρειες για την ιστορία της Νάκμπα και το ψέμα του ολοκαυτώματος, η επιθυμία μας είναι να συνειδητοποιήσει ο Άραβας πολίτης καθώς και ο Ευρωπαίος την αλήθεια της συνομωσίας ευχόμενοι να ξυπνήσουν τα αισθήματα του και να κατανοήσει το πραγματικό σιωνιστικό πνεύμα που είναι βασισμένο στο ψέμα, την δολιότητα, την προδοσία, την δολοφονία, και την αιματοχυσία. Οι σιωνιστές είναι ένας λαός που απέχει έτη φωτός από την ανθρωπιά, είναι οι Ναζί της σημερινής εποχής. 

Επίσης ευχόμαστε πως ο κάθε αναγνώστης θα δώσει αυτό το φάκελο στους φίλους του, καθένας στην γλώσσα που καταλαβαίνει, ώστε να διαβάσει να κατανοήσει και να σχηματίσει την αληθινή εικόνα. Γι'αυτό το σκοπό εκδώσαμε αυτό το φάκελο σε τρεις γλώσσες, ελπίζοντας πως καταφέραμε να παραδώσουμε το μήνυμα.

Εμείς, ως Άραβες δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την υπέροχη αλληλεγγύη της Ελλάδας, λαό και κυβέρνηση, όπως και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την αλληλεγγύη του Ελληνικού λαού στον δίκαιο σκοπό μας και ελπίζουμε πως αυτός ο φάκελος μετέφερε καλύτερα το μέγεθος του θέματος και τους επιβεβαίωσε το ορθό της συμπαράστασης τους.

Αυτός ο Φάκελος επιμελήθηκε ομάδα της εφημερίδας Αλ Αραμπ & Αλ Αλαμ

Ο Εκδότης: Χασάν Ραμαδάν Διοικητικός

Διευθυντής: Μπάντρ Αλ Ντίν Μπουντουρ Σύμβουλος

Έκδοσης: Νοαπιαπ Ακλ

DTP EDITOR: Μάζιν Υουνις

Μετάφραση: Όλγα Στεφανίδου

ΑL ARAB & AL ALAM ΕΝΘΕΤΟ - 01/06/2002 (9) 

http://nakba-of-palestine.blogspot.gr/2006/05/blog-post_04.html