Οι κάμερες διαχείρισης της κυκλοφορίας έχουν καταγράψει την Porsche να κινείται με 250 χλμ/ώρα, όχι σε ένα αλλά πολλά σημεία του αυτοκινητόδρομου.
Ωστόσο, για άγνωστο λόγο, ουδείς από τους αυτούς που διαχειρίζονται τις κάμερες θεώρησε καλό να ειδοποιήσει την Τροχαία, αν και είθισται να γίνεται αυτό αν διαπιστωθεί πως κάποιος οδηγός σε τέτοιους αυτοκινητόδρομους κινείται με τρόπο που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των υπολοίπων οδηγών.
Την ίδια στιγμή επιβεβαιώνεται από διασταυρούμενες πληροφορίες πως τα λάστιχα της Porsche ήταν χιονολάστιχα, κάτι που σημαίνει πως δεν ενδείκνυνται για τόσο υψηλές ταχύτητες, μια και ο συγκεκριμένος τύπος ελαστικών έχει χαμηλότερο δείκτη ταχύτητας από τα κανονικά.
Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές το οδόστρωμα στο σημείο της τραγωδίας αλλά και πριν από αυτό δεν ήταν βρεγμένο, κάτι που αν όντως ιχύει, αποκλείει την υδρολίσθηση σαν πιθανή αιτία απώλειας ελέγχου του αυτοκινήτου.
Οι ίδιες πηγές θέλοντας να επισημάνουν το μέγεθος της ατυχίας του Υπάτιου Πατμάνογλου και της οικογένειάς του, επισημαίνουν πως θέσεις στάθμευσης υπάρχουν και μετά το κτίριο που ήταν οι τουαλέτες και αν είχε επιλέξει να σταθμεύσει εκεί, η Porsche απλά θα είχε πέσει πάνω στο κτίριο.
Μάλιστα οι θέσεις μετά το κτίριο προορίζονται για ΙΧ αυτοκίνητα, ενώ εκεί που στάθμευσε το Honda του, είναι θέσεις φορτηγών.
Συγκλονίζει ο Υπάτιος Πατμάνογλου
Με τον πλέον συγκλονιστικό τρόπο περιγράφει ο Υπάτιος Πατμάνογλου τη
στιγμή που είδε το αυτοκίνητό του να έχει πάρει φωτιά και την οικογένειά
του να έχει σκοτωθεί. Μιλώντας σήμερα στο protothema.gr περιέγραψε τα πιο φριχτά λεπτά της ζωής του και εξήγησε τι έγινε όταν εκείνος
ήταν στην τουαλέτα και η Αποστολία με τον 3χρονο Παύλο τον περίμεναν στο
αυτοκίνητο.«Περνάω πολύ δύσκολα. Σταμάτησα στο πάρκινγκ για να πάω να κάνω την ανάγκη μου και μόλις μπήκα στην τουαλέτα, ξαφνικά πήρε φωτιά όλο το κτίριο. Δεν είχε φως και έβλεπα μόνο φλόγες και καπνούς» λέει χαρακτηριστικά για τη στιγμή της σύγκρουσης.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε; «Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να σωθώ, να πέσω κάτω, να βάλω την μπλούζα μου στο πρόσωπό μου μπροστά για να μην εισπνέω καπνό και να βγω έξω όσο πιο γρήγορα γίνεται για να σωθώ, νομίζοντας ότι έξω είναι μια χαρά τα πράγματα».
Και συνεχίζει τη συγκλονιστική περιγραφή: «Πίστευα ότι μόνο στο κτίριο έγινε αυτό και όχι στους ανθρώπους έξω. Και μόλις βγήκα έξω βλέπω το αυτοκίνητό μου κομμένο στα δυο και προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε και δεν μπορώ. Δεν φαινόταν ότι άλλο αυτοκίνητο είχε τρακάρει το δικό μου. Βλέπω την οικογένειά μου να καίγεται. Δεν το πίστευα. Έλεγα θα τρελαθώ, δεν ήξερα πώς έγινε η ανατίναξη. Όπως κάνω το γύρο βλέπω την Πόρσε και ενα νεκρό οδηγό.
Δεν είχα καταλάβει ότι αυτός είχε πέσει πάνω στο δικό μου αυτοκίνητο. Έβλεπα νεκρούς παντού. Παίρνω τηλέφωνο τον αδερφό μου και του είπα να έρθει να με πάρει. Ήρθε το ΕΚΑΒ και μου είπαν οι άνθρωποι "ψυχραιμία". Πού να τη βρω την ψυχραιμία, ούτε στο χειρότερο εχθρό αυτό να βλέπεις τη γυναίκα σου και το παιδί σου καμένο. Έγιναν όλα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Το παιδί μου δεν κοιμόταν, η Αποστολία ήταν μέσα στο αμάξι με το παιδί, δεν κατέβηκαν γιατί το παιδί ήταν ανήσυχο».
Ο τραγικός πατέρας, ο οποίος είχε υπηρετήσει στα ΟΥΚ και εργαζόταν στην ΕΥΔΑΠ, δείχνει μεγαλείο ψυχής καθώς δείχνει στο μυαλό του να έχει και την οικογένεια των θυμάτων της Πόρσε:
«Σίγουρα η γυναίκα μου θα τα είδε όλα, θα είδε το αμάξι της να έρχεται πάνω της αλλά για να μην προλάβει να κάνει τίποτα θα έφυγαν ακαριαία. Τους φίλησα και τους αποχαιρέτησα. Είδα τα πάντα. Δεν έζησε κανείς. Μόνο τα κλειδιά μου και το κινητό μου έχω, τίποτα άλλο. Μόνο το κινητό μου πετάχτηκε από μέσα. Θέλω να δώσω συλλυπητήρια και στις άλλες οικογένειες. Τα παιδιά αυτά δεν ήθελαν ούτε να σκοτωθούν, ούτε να σκοτώσουν την οικογένειά μου. Συλλυπητήρια και σε αυτή τη μάνα που κάηκε το παιδί της».
