Με ένα κείμενο που συγκινεί, ένας ιερέας δίνει κουράγιο και παράλληλα
εκφράζει την αγάπη για τον γιο του που δεν κατάφερε να περάσει σε καμία
σχολή, από την διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων.
Όπως σημειώνει το flashnews.gr, νιώθει
περήφανος όχι μόνο για τις επιτυχίες του γιου του αλλά και στις
φαινομενικές ήττες του, καθώς όπως αναφέρει ο ίδιος«αγαπώ αυτό που είναι
και όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είναι».
Ο πατήρ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Ηράκλειο και σήμερα ζει στη νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος.
Ολόκληρη η ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook έχει ως εξής:
«Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017.
Συγχαρητήρια στον τρίτο γιό μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε Πουθενά!!!
Μπράβο που «απέτυχε». Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα
γιατί ήθελε πολύ την σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα
κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ίδιο περήφανος γι αυτόν, και
στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του.
Οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και
αποτυχίες. Όταν μικρέ μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω την ζωή σου, και πλέον
θα έχεις ώριμα μάτια θα δεις ότι τα λάθη, οι ήττες και οι αποτυχίες, σε
προχώρησαν μπροστά και σε ώθησαν για κάτι άλλο που ήξερε ο Θεός μα εσύ
τότε ούτε καν φανταζόσουν.
Ο Steve Jobs είχε πει σε αποφοίτους, «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε
αποτυχία – αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει
κατεύθυνση…». Εγώ θα πρόσθετα ο Θεός που ανοίγει άλλους παράδοξους
δρόμους. Και η αγαπημένη πονεμένη και «αποτυχημένη» Σαρλότ Ράμπλινγκ,
μας φωνάζει μέσα από την δοξασμένη και πληγωμένη της ζωή, «ότι είμαστε
εδώ το οφείλουμε σ΄αυτές τις στιγμές που μας δυσκόλεψαν. Αυτές οι
στιγμές είναι η προίκα της ζωή μας…»
Γι αυτό θέλω να σου πω ότι δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες
σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και
όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. Και γιατί αγαπώ εσένα, με
όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που πίστεψε με δεν κρίθηκε σήμερα,
απλά σήμερα ξεκίνησε. Και να σου πω και κάτι; Ποτέ δεν θα σε
χρησιμοποιούσα για να νιώσω εγώ «επιτυχημένος». Δεκανίκι του δικό μου
κενού δεν θα γινόσουν ποτέ. Σε αγαπώ γι αυτό που είσαι!!!
Να θυμάσαι μικρέ, ότι στα λάθη μας μαθαίνουμε, και ότι για να φτάσεις
στον παράδεισο θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση.
Καλό ταξίδι ζωής…».
