Radio Roumeli News 98 FM Lamia *Tel 6975675005

Έξι εκατομμυρίων ετών τα «ανθρώπινα» ίχνη στην Κρήτη;


Αν επαληθευτεί, η έρευνα αναμένεται να ανατρέψει την κυρίαρχη πεποίθηση για την εξέλιξη του ανθρώπου

Αρχαιότερο κατά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια απ’ ό,τι πιστευόταν μέχρι πρότινος φαίνεται να είναι το πιο παλιό, καταγεγραμμένο ανθρωπόμορφο αποτύπωμα.

Σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Scientific Reports, τα 50 απολιθωμένα ίχνη που βρέθηκαν στην Κρήτη το 2002 και οι Ακαδημαϊκοί εκτιμούσαν πως ήταν ηλικίας 5,7 εκατομμυρίων χρόνων, φαίνεται πως είναι 6,05 ετών, δηλαδή κατά 300.000 χρόνια αρχαιότερα.

Οι πατημασιές αυτές, που θεωρείται πως είναι ανθρωπογενείς, ίσως θέσουν εν αμφιβόλω την επικρατούσα άποψη για την ανθρώπινη εξέλιξη και ανατρέψουν την πεποίθηση των επιστημόνων πως ο σύγχρονος άνθρωπος κατάγεται από την Αφρική.

Όπως λένε οι ερευνητές, είναι πιθανό το δίποδο πλάσμα που άφησε πίσω του αυτά τα ίχνη να ήταν μέλος του Graecopithecus freybergi (γραικοπίθηκος του Φράιμπεργκ), πρόγονος του πρώιμου ανθρώπου που είχε ανακαλυφθεί το 1944 και του δόθηκε το παρωνύμιο «Ελ Γκρέκο».

«Τα ίχνη είναι σχεδόν 2,5 εκατομμύρια χρόνια αρχαιότερα από εκείνα που αποδίδονται στον Αυστραλοπίθηκο του Αφάρ (Lucy) στην Τανζανία» σημειώνει ο Ούβε Κίρσερ, ένας από τους συγγραφείς της έρευνας και ειδικός παλαιογεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Τίμπινγκεν, σε ανακοίνωσή του.

Οι ερευνητές, με τη χρήση εξελιγμένων τεχνικών χρονολόγησης, κατέληξαν πως τα ίχνη ήταν ηλικίας 6,05 εκατομμυρίων χρόνων, ελέγχοντας τα τρηματοφόρα -θαλάσσια μικροαπολιθωμάτα- που εντοπίστηκαν στα ιζηματογενή πετρώματα.



Αν τα συμπεράσματά τους αποδειχτούν έγκυρα, η ανακάλυψη θα περιπλέξει την κυρίαρχη αντίληψη πως οι άνθρωποι προέρχονται από την Αφρική.

Σημειώνεται πως τα ίχνη αυτά ανακάλυψε, το 2002, στο χωριό Τράχηλος, κατά τη διάρκεια διακοπών του στην Κρήτη, ο παλαιοντολόγος Gerard Gierliński. Κάποιοι επιστήμονες εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους για τα ίχνη αυτά, ισχυριζόμενοι πως το είδος του Γραικοπίθηκου Φράιμπεργκ δεν υπήρξε καν.

Όπως εικάζει ο Ίσραελ Χέρσκοβιτς, βιολογικός ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ που δεν συμμετείχε στην έρευνα, οι πατημασιές δημιουργήθηκαν από έναν όψιμο Ευρωπαϊκό πίθηκο.

«Ό,τι έχουμε από την Ευρώπη είναι μια ομάδα προανθρώπινων πιθήκων. Είναι ενδιαφέροντες και μαρτυρούν πολύ ευνοϊκότερες κλιματολογικές συνθήκες κατά τη διάρκεια της όψιμης Μειόκαινου Περιόδου, αλλά δεν νομίζω πως συνδέονταν άμεσα ή έμμεσα με την ανθρώπινη εξέλιξη» αναφέρει ο ίδιος.

«Κάποια από τα αποτυπώματα μοιάζουν σαν από δίποδο ζώο, αλλά πολλά άλλα είναι πολύ αμφίσημα και ποικίλλουν σε μέγεθος. Ορισμένα δε, δεν μοιάζουν καν με πατημασιές. Οπότε, το ζήτημα εδώ είναι να εκφράσεις έναν βασικό ισχυρισμό στη βάση πληροφοριών που είναι σχετικά ανοιχτές σε ερμηνείες» λέει από την πλευρά του ο Ζουλιέν Λουίς, παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο του Γκρίφιθ.

Ωστόσο, η νέα αυτή μελέτη αναγνωρίζει τις αποκλίσεις απόψεων. Όπως γράφουν οι ερευνητές στην ανακοίνωσή τους: «Η ερμηνεία μας υπήρξε αμφιλεγόμενη και παράλληλα έχουν γίνει αρκετές αντι-ερμηνείες».

 

ΓΙΑΤΙ Η ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑ ΕΜΕΙΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΕΔΙΩΞΕ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

 


Μια κριτική για τον σύγχρονο μάγο (TV, SM) των αισθήσεων και παραισθήσεων όπου οι πολίτες βλέπουν φάρμες με ζώα, τα οποία βέβαια πραγματικά ζώα κρύβονται από ντροπή αφήνοντας τα κανονικά όρθια ζώα να κακαρίζουν χωρίς να κοκκινίζουν.

Αν το μαγικό κουτί παλιότερα και ο μεγάλος αδελφός σήμερα -όπερ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- άφηνε λίγο έστω μυαλό στους εν οίκω εικονολάτρες και εν δήμω εικονομάχους (τα μέσα αυτά οι πιστοί τα λατρεύουν, τα βλέπουν και τα κριτικάρουν ταυτόχρονα), θα αναρωτιόντουσαν τελικά πως γίνεται οι θεατές να μισούν το θέαμα αλλά ταυτόχρονα να το λατρεύουν. Να κάνουν δηλαδή κριτική για την ποιότητα του θεάματος, ενώ να γίνονται ταυτόχρονα οι ίδιοι πρωταγωνιστές του και κομπάρσοι του (στην ποδιά και την οθόνη της Πενταγιώτισσας σφάζονται όχι σαράντα, αλλά όλα σχεδόν τα παληκάρια του πλανήτη).

Η περίοδος της πανδημίας χτύπησε κόκκινο όχι μόνο στις εντατικές, αλλά και στα μυαλά του ανθρώπου. Οι μεγάλοι λιμοί και οι θανατηφόρες λοιμώξεις στην ιστορία ήταν οι αιτίες για βαθύτερη δημιουργική (επιστημονική) σκέψη, αλλά και το ανάποδό της: Μια σκέψη φοβίας και ταυτόχρονα λατρείας στο μεταφυσικό, όπου οι εκκλησίες και τα μοναστήρια έδιναν άφεση αμαρτιών στους ταπεινωμένους και κολασμένους θνητούς – έναντι αμοιβής βεβαίως, γιατί ακόμα και ο θάνατος με την τυχαιότητά του απαιτεί τίμημα για να περάσει κανείς στην αιωνιότητα και την αθανασία.

Ο άνθρωπος αιώνες τώρα ζει για να υποτάσσεται και να υποτάσσει ˙ γιατί μπορεί ο ποιητικός λόγος να μιλά για την αγάπη του ανθρώπου για την ελευθερία, αλλά στην πράξη την σιχαίνεται περισσότερο και από τον θάνατο. Η ελευθερία τρομάζει με τη μοναξιά και την υποχρέωση να επιλέγω, να αποφασίζω και να παίρνω τον δρόμο μόνος στο σκοτάδι του μέλλοντος, όπου οι λύκοι, οι μέδουσες και οι ερινύες καραδοκούν.

Είναι δε βέβαιο πως οι εξουσίες ως πιο ευφυείς σχεδόν πάντα από τους υπηκόους, ήξεραν πως οι απαγορεύσεις θα ήταν πολύ εύκολα ανεκτές, ιδιαίτερα σήμερα που οι έγκλειστοι περνάνε μια χαρά παρέα με τη μεγάλη αδελφή που από τον καναπέ και τζάμπα διασκεδάζει, όπως στα κανονικά σκυλάδικα, γλιτώνοντας μάλιστα τις μπόμπες των πειραγμένων αλκοολούχων.

Ο μέγας Μακιαβέλι είπε πως οι υπήκοοι είναι καλύτερο να σε αγαπάνε, αλλά αν δεν γίνεται, κάνε τους να σε φοβούνται. Ο θάνατος, σε αντίθεση με την ελευθερία, ξυπνάει τα αισθήματα για φίλους που είχαμε ξεχάσει και για εχθρούς που δε μας απειλούν πλέον. Οι νεκροί δε μας δημιουργούν υποχρεώσεις (ΑΚ), μας αφήνουν ελεύθερους και, αν μας υποχρεώνουν σε κάτι, είναι η μνήμη και η συγκίνηση ∙ η μνήμη όμως είναι κοντή και η συγκίνηση μεγάλη και προπάντων, μοναδική και ηδονική όπως όλες οι αισθήσεις που ξυπνούν, είτε από τα ρίγη του φόβου, είτε από τα πάθη των ερώτων.

Η πανδημία με τον τρόπο της ανάγκασε αθώους και αμαρτωλούς να συνυπάρξουν κάτω από την αγία σκέπη του ναού της εντοιχισμένης ευτυχίας, με την αγάπη ως συγκολλητική ουσία, γνωρίζοντας όμως καλά πως η αγάπη για την εκλεπτυσμένη γλώσσα είναι όπως τα μεταξωτά εσώρουχα που δεν σημαίνουν πάντα καθαριότητα και επιδεξιότητα.

Ο φόβος για τον θάνατο δεν είναι θάνατος καθεαυτού αλλά η ιδέα του και μόνο, εξού και η έννοια της αθανασίας ∙ συμβαδίζει πάντα με το τυχαίο (ή ατυχές) συναπάντημα του με μαρτυρίες των άλλων και όχι ημών των ίδιων που ευτυχώς ή δυστυχώς δεν ζούμε πλέον για να το περιγράψουμε ως γεγονός.

Σε αυτή την φάση ταιριάζει η  ιδυοφυής φράση του Camus πως ο θάνατος είναι μοναχικός ενώ η υποδούλωση συλλογική. Το γνωστό σύνθημα «όλοι μαζί μπορούμε» μαζι με το «και εγώ μαζί (me too) περιγράφει με ακρίβεια αυτή την κινηματική ιδέα που αθωώνει το κοπάδι από τις ενοχές και εξυψώνει το άτομο στον σταυρό, όχι για να σταυρωθεί, αλλά για να θαυμαστεί και αθωωθεί, γιατί όλοι θέλουμε να είμαστε με την πλευρά των νικητών και των αθώων για να κρίνουμε τις αμαρτίες των άλλων.

Τα ιερά, τα όσια και τα αθώα έχουν την ιδιότητα της αφηρημένης ομοιότητας που μας οδηγεί στις μνήμες του παραδείσου πριν το προπατορικό αμάρτημα, σε μια δηλαδή απενοχοποιημένη δυστυχία που οι υποκρισίες των μυαλών τις περιγράφουν σαν ευτυχίες.

Πρέπει να’ ναι κανείς με το μέρος της αθωότητας πάντα για να μπορεί να κατηγορεί ανενδοίαστα όλους τους υπόλοιπους καλώντας τους να αποδεχτούν τις ανέσεις της δουλείας, φτάνει να την παρούσιαζουν σαν πραγματική ελευθερία για να επεκτείνουν τις κρίσεις σε όλους τους άλλους και να ελαφρώσουν το βάρος των ενοχών στους δικούς τους ώμους: «Ήμουν και εγώ εκεί πάνω στην έδρα, για να καταραστώ την κοινωνία από τις οθόνες των υπολογιστών και της μεγάλης αδελφής, να ηθικολογώ από τα φωτεινά, λουλούδατα σαλόνια για τις αμαρτίες που τις ονόμασαν και αρετές στις εκκλησίες και τους δήμους».

Ηγέτης της στιγμιαίας ηθικής και μιας δικαιοσύνης που πόρρω απέχει από την αληθή στιγμή, αφού με την τήβεννο του δικαστή θα θριαμβεύω λοιδορώντας, με την βιασμένη μου ψυχή, με όλους να μπορούν μαζί και ο καθένας χώρια να θριαμβεύει πάνω στα στραπατσαρισμένα θύματα… Αφού με την ηθική το σώμα χάνει την αξιοπρέπεια του, με την θρησκεία την ιερότητά του, με την πολιτική την πολυπλοκότητα του και με την οικονομία τα αποθέματά του.

Αν η κοινωνία μου μοιάζει, ζω κατ’ εικόνα και ομοίωση της γονατιστός μεν, αλλά ενωμένος με τους άλλους γονατιστός είναι βέβαιο πως δε θα βλέπω πάνω, αλλά κάτω, ταπεινωμένος μα ζωντανός.

Όλα αυτά πολλές φορές σημαίνουν το αντίθετο, γι’ αυτό σε αυτή την περίοδο του  εγκλεισμού η υποχρεωτική αγάπη ξεχείλισε το ποτάμι της καθαρής λατρείας, μετατρέποντάς το σε αγωγό λυμάτων των ανθρώπινων παθών που φουσκώνουν τα πανιά με αέρα που ρίχνει το καράβι στα βράχια.

Οι άνθρωποι στην κοινωνία επικοινωνούν και κοινωνούν με το πιο πολιτισμένο και φωτισμένο τους πρόσωπο, αυτό που στην σπηλιά κρύβεται από τις σκιές των φαντασμάτων, παραμορφώνοντάς το με τα τέρατα που κρύβει η ανθρώπινη ψυχή, χωρίς να μπορεί όμως να τα σκοτώσει ποτέ. Στον λαβύρινθο το νήμα της Αριάδνης είναι για να βρει ο εγκλωβισμένος την άκρη και να σωθεί από το Μινώταυρο χωρίς να σκοτωθεί και να σκοτώσει.

Στην σπηλιά με τις άγιες οικογένειες υπάρχουν ιεραρχήσεις: Το μεγάλο «άλφα» άρρεν, το θήλυ η φοβερά μητέρα με τις θεϊκές ιδιότητες και οι αδηφάγες μηχανές επιθυμιών που’ ναι οι λατρεμένοι απόγονοι σαν άλλοθι της εξουσίας των γεννητόρων. Από το μαντρί δεν λείπουν βέβαια τα μικρά ζωάκια, ντυμένα ανάλογα με τον παρά του ιδιοκτήτη, που θα υποτάσσονται στα παιχνίδια των παιδιών για να’ χουν και αυτά έναν ρόλο εξουσίας από μικρά, για να επιβιώσουν αργότερα στην ενήλικη ζωή ως ηγεμόνες…  Έχετε προσέξει βέβαια ότι το μέγεθος των ζώων είναι δυσανάλογο ως προς το μέγεθος της περιουσίας του ιδιοκτήτη ∙ όσο πιο μικρό, τόσο πιο μεγάλη η περιουσία.

Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος

πηγη

Νέα δίκτυα 5G: Τι προειδοποιούν οι επιστήμονες

Τι είναι δίκτυα 5G; Θα είναι επικίνδυνα για την υγεία; Τι υποστηρίζουν επιστήμονες;
Τα δίκτυα 5G αποτελούν την επόμενη γενιά δικτύων κινητής τηλεφωνίας που θα παρέχουν μεγαλύτερες ταχύτητες από τα δίκτυα 4G.

Αν και το ακριβές πρότυπο εκπομπής δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί, τα νέα δίκτυα αναμένεται να χρησιμοποιούν πολύ υψηλότερες συχνότητες εκπομπής (μέχρι 30 GHz), οι οποίες επηρεάζονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τα φυσικά εμπόδια, γεγονός που θα αυξήσει σημαντικά τον αριθμό κεραιών κινητής τηλεφωνίας.

Νέας γενιάς κινητά τηλέφωνα και εκατομμύρια νέες κεραίες έξω από τις κατοικίες θα είναι απαραίτητα για την λειτουργία του δικτύου 5G που αναμένεται να γίνει λειτουργικό κυρίως μετά το 2020.

Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες για τα δίκτυα 5G εδώ...

Ομάδα 180 επιστημόνων και γιατρών από 36 χώρες, κάνει έκκληση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προτείνοντας την αναστολή της ανάπτυξης των δικτύων 5G μέχρι έως ότου οι πιθανοί κίνδυνοι για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον να έχουν διερευνηθεί πλήρως από επιστήμονες ανεξάρτητους από τη βιομηχανία.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η προκαλούμενη τεράστια αύξηση στην έκθεση του πληθυσμού σε ασύρματες ακτινοβολίες μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, κυτταρικό στρες, αύξηση επιβλαβών ελευθέρων ριζών, γενετικές βλάβες, δομικές και λειτουργικές αλλαγές του αναπαραγωγικού συστήματος, ελλείψεις στη μάθηση και τη μνήμη, νευρολογικές διαταραχές και αρνητικές επιπτώσεις στη γενική ευημερία των ανθρώπων.

Προτείνουν επίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση να δώσει προτεραιότητα στην υλοποίηση ενσύρματων ψηφιακών τηλεπικοινωνιών αντί των ασύρματων και να οριστούν νέα όρια συνολικής έκθεσης στα εκατοντάδες είδη ασύρματης ακτινοβολίας στα οποία είμαστε εκτεθειμένοι, με έμφαση στην προστασία των εγκύων και των παιδιών.

Κατεβάστε ολόκληρη την έκκληση των επιστημόνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάνοντας κλικ εδώ.
Αν είστε επιστήμονας, μπορείτε να υπογράψετε και εσείς την έκκληση εδώ.

Τι ισχύει σήμερα;

Τα σημερινά δίκτυα κινητής τηλεφωνίας 2G, 3G και 4G εκπέμπουν σε 5 συχνότητες (800, 900, 1800, 2100 και 2600ΜΗz).

Η συνεχής αναβάθμιση των δικτύων σημαίνει την προσθήκη νέων κεραιών, χωρίς όμως να σταματά η εκπομπή των παρωχημένων τεχνολογικά κεραιών, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι συνδρομητές με συσκευές παλαιότερου τύπου.

 www.home-biology.gr

Κρανίο 210.000 ετών από την Ελλάδα, το αρχαιότερο δείγμα σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία

Ένα κρανίο που βρέθηκε στην Ελλάδα και χρονολογείται προ τουλάχιστον 210.000 ετών, αντιπροσωπεύει το αρχαιότερο δείγμα ανατομικά σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία, δηλαδή εκτός Αφρικής, όπως ανακοίνωσε μια ομάδα Ελλήνων και ξένων επιστημόνων. 

Αυτό σημαίνει ότι -αν οι επιστήμονες έχουν δίκιο- το κρανίο είναι κατά τουλάχιστον 150.000 χρόνια παλαιότερο από το αρχαιότερο απολίθωμα «έμφρονος ανθρώπου» (Homo sapiens) που είχε βρεθεί έως τώρα στην Ευρώπη.


Ένα δεύτερο κρανίο που βρέθηκε στην ίδια τοποθεσία της Πελοποννήσου και εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 170.000 ετών, διαθέτει χαρακτηριστικά Νεάντερταλ

 Τα δύο απολιθωμένα κρανία είχαν ανακαλυφθεί στο σπήλαιο Απήδημα δυτικά της Αερόπολης στη Μάνη στο τέλος της δεκαετίας του 1970, στη διάρκεια ερευνών του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Όμως έως τώρα δεν είχαν μελετηθεί σε βάθος και είχαν παραμείνει σχετικά άγνωστα, παρά τη μεγάλη σπουδαιότητα τους, όπως τώρα γίνεται αντιληπτό με μεγάλη καθυστέρηση.

Οι ερευνητές από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τη Βρετανία, με επικεφαλής την διακεκριμένη Ελληνίδα παλαιοανθρωπολόγο Κατερίνα Χαρβάτη του Κέντρου Σένκενμπεργκ για την Ανθρώπινη Εξέλιξη και το Παλαιοπεριβάλλον του γερμανικού Πανεπιστημίου Έμπερχαρντ Καρλς του Τίμπινγκεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», μελέτησαν για πρώτη φορά συγκριτικά, με σύγχρονες μεθόδους απεικόνισης και χρονολόγησης, τα δύο κρανία, γνωστά ως «Απήδημα 1» και «Απήδημα 2».

Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Χαρβάτη, «τα αποτελέσματα της έρευνάς μας δείχνουν την σημαντικότητα του Ελλαδικού χώρου για την ανθρώπινη εξέλιξη. Έχουμε τον αρχαιότερο σύγχρονο άνθρωπο εκτός Αφρικής, που μεταφέρει την άφιξη του Homo sapiens στην Ευρώπη περισσότερο από 150 χιλιάδες χρόνια νωρίτερα απ' ό,τι νομίζαμε μέχρι τώρα. Η δουλειά αυτή είναι αποτέλεσμα 25 χρόνων έρευνάς μου στην Αφρική, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. 

Ως Ελληνίδα, εύχομαι η έρευνα στην Ελλάδα να συνεχιστεί, καθώς πιστεύω ότι η χώρα μας έχει ακόμα πολλά να δώσει στο χώρο της παλαιοανθρωπολογίας».

Η ερευνητική ομάδα, η οποία έκανε, μεταξύ άλλων, εικονική ανακατασκευή των κατεστραμμένων τμημάτων των κρανίων, διεξήγαγε συγκρίσεις με άλλα ανθρώπινα απολιθώματα και χρησιμοποίησε μία υψηλής ακριβείας ραδιομετρική μέθοδο χρονολόγησης, προκειμένου να καθορίσει την ηλικία των δύο κρανίων.

Το «Απήδημα 2», που βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, εμφανίζει τα χαρακτηριστικά Νεάντερταλ, ενώ το «Απήδημα 1» δεν έχει καθόλου νεαντερτάλια γνωρίσματα, αλλά συνδυάζει σύγχρονα και πρωτόγονα χαρακτηριστικά, τα οποία -κατά τους επιστήμονες- το κατατάσσουν στην οικογένεια του Homo sapiens.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στο σπήλαιο Απήδημα έζησαν δύο ομάδες, ένας πρώιμος πληθυσμός Homo sapiens, που στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από ένα πληθυσμό Νεάντερταλ, οι οποίοι προϋπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Ελλάδας.

Με τη σειρά τους, οι Νεάντερταλ αντικαταστάθηκαν από προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου της Ανώτερης Παλαιολιθικής περιόδου, η πιο πρώιμη παρουσία των οποίων στην περιοχή χρονολογείται πριν περίπου 40.000 χρόνια.

Πολλές «έξοδοι» και η σημασία της Ελλάδας

Η ανακάλυψη για την παλαιότητα του κρανίου «Απήδημα 1» και η εκτίμηση ότι ανήκει στον Homo sapiens, ενισχύει την άποψη ότι οι πρόγονοι των σημερινών ανθρώπων εξαπλώθηκαν από την Αφρική προς την Ευρώπη και την Ασία νωρίτερα από ό,τι συνήθως πιστεύεται.

Η Νοτιοανατολική Ευρώπη γενικότερα και ειδικότερα η περιοχή της σημερινής Ελλάδας αποτέλεσε σημαντικό διάδρομο για την εξάπλωση των πρώτων αυτών «μεταναστών» από την Αφρική. Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, ενισχύει επίσης τη θεωρία ότι δεν υπήρξε μόνο μία «έξοδος» από την μαύρη ήπειρο, αλλά πολλές.

«Το Απήδημα 2 είναι περίπου 170.000 ετών. Θα λέγαμε ότι ήταν ένας Νεάντερταλ», σύμφωνα με την Κατερίνα Χαρβάτη. «Προς μεγάλη μας έκπληξη, το Απήδημα 1 είναι ακόμα παλαιότερο, ηλικίας περίπου 210.000 ετών, αλλά δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό Νεάντερταλ». Αντιθέτως, η μελέτη ανέδειξε μια μίξη σύγχρονων ανθρώπινων και αρχαϊκών χαρακτηριστικών, παραπέμποντας σε έναν πρώιμο Homo sapiens.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι τουλάχιστον δύο ομάδες ανθρώπων ζούσαν στην περιοχή της Νοτίου Ελλάδας κατά την Μέση Πλειστόκαινο εποχή: ένας πρώιμος πληθυσμός Homo sapiens και, αργότερα, μία ομάδα Νεάντερταλ», εξήγησε η κυρία Χαρβάτη. Αυτό στηρίζει την υπόθεση ότι οι πρώιμοι σύγχρονοι άνθρωποι πραγματοποίησαν πολλές φορές εξορμήσεις πέραν της Αφρικής, στην οποία και πρωτοεμφανίστηκαν.

«Το κρανίο Απήδημα 1», όπως ανέφερε, «δείχνει ότι μια πρώτη διασπορά συνέβη νωρίτερα απ' ό,τι πιστεύαμε, καθώς και ότι εξαπλώθηκε πολύ περισσότερο γεωγραφικά, έως και στο εσωτερικό της Ευρώπης. Εικάζουμε ότι, όπως και στην Εγγύς Ανατολή, ο πρώιμος σύγχρονος ανθρώπινος πληθυσμός, που αντιπροσωπεύεται από το Απήδημα 1, πιθανώς αντικαταστάθηκε από τους Νεάντερταλ, η παρουσία των οποίων στη Νότια Ελλάδα είναι σαφώς τεκμηριωμένη, λαμβάνοντας υπόψιν και το κρανίο Απήδημα 2 από την ίδια τοποθεσία», πρόσθεσε.

Ωστόσο, και οι Νεάντερταλ με τη σειρά τους αντικαταστάθηκαν από τους σύγχρονους ανθρώπους. Κατά την Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο, περίπου 40.000 χρόνια πριν, οι νεοαφιχθέντες σύγχρονοι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η παρουσία τους επιβεβαιώνεται από την ανασκαφή λεπτοδουλεμένων λίθινων εργαλείων και άλλων ευρημάτων. Από την άλλη, οι Νεάντερταλ εξαφανίστηκαν περίπου την ίδια περίοδο.

«Αυτή η ανακάλυψη υπογραμμίζει τη σημασία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στην εξέλιξη του ανθρώπου», τόνισε η κ. Χαρβάτη.

Από ελληνικής πλευράς στη μελέτη συμμετείχαν επίσης ο καθηγητής Βασίλης Γοργούλης (διευθυντής του Τμήματος Ιστολογίας - Εμβρυολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών), η καθηγήτρια Μυρσίνη Κουλούκουσα (διευθύντρια του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ), ο Φώτης Καρακωστής (Πανεπιστήμιο Τίμπινγκεν), ο Παναγιώτης Καρκάνας (Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών Αθηνών), η καθηγήτρια ακτινολογίας Λία Μουλοπούλου (Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ) και ο επίκουρος καθηγητής ακτινολογίας Βασίλης Κουτουλίδης (Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ). Μεταξύ των ξένων επιστημόνων είναι ο κορυφαίος διεθνώς παλαιοντολόγος Κρις Στρίνγκερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.

Οι επιστήμονες επεσήμαναν τις λιγοστές γνώσεις που ακόμη υπάρχουν για τα ανθρώπινα απολιθώματα στη νοτιοανατολική Ευρώπη και τη σημασία της Ελλάδας για την κατανόηση της ανθρώπινης εξέλιξης και των πρώτων μεταναστευτικών κινήσεων. Έτσι, σχεδιάζουν περαιτέρω μελέτες του ανευρεθέντος υλικού στο σπήλαιο Απήδημα, το οποίο ήδη εθεωρείτο σημαντικό στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και απέκτησε επιπρόσθετη αξία υπό το φως των νέων ανακαλύψεων.

Το σπήλαιο Απήδημα ανεσκάφη στις δεκαετίες του 1970-80 από ερευνητές του Μουσείου Ανθρωπολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποφέροντας σημαντικά ευρήματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1886 και είναι ένα από τα παλαιότερα του είδους του στην Ευρώπη. Η νέα έρευνα πραγματοποιήθηκε με χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας στην K. Χαρβάτη, καθώς και του Γερμανικού Ερευνητικού Ιδρύματος (DFG).

Σχεδόν παράλληλα, δημοσιεύθηκε μια άλλη επιστημονική μελέτη από ερευνητές του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), που εξέτασαν και αυτοί τα δύο κρανία από το σπήλαιο Απήδημα, καταλήγοντας σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα, ότι αυτά αντιπροσωπεύουν μια μεταβατική φάση ανάμεσα στον Ευρωπαίο «Όρθιο άνθρωπο» (Homo erectus) και στους Νεάντερταλ, κάτι με το οποίο όμως δεν συμφωνεί η ερευνητική ομάδα υπό την Κ. Χαρβάτη.

 www.cnn.gr

Ελληνίδα εντόπισε το αποτύπωμα της συνείδησης

Συνέντευξη: Παναγιώτης Βλαχουτσάκος, Σωτήρης Σκουλούδης
Μοντάζ: Θανάσης Παλλαντζάς, Αποστόλος Μαρούσης


Αν κάποιος ρωτούσε μία ομάδα ανθρώπων τι ακριβώς είναι η «συνείδηση», είναι δεδομένο ότι θα έπαιρνε διαφορετικές απαντήσεις καθώς πρόκειται για μία έννοια στην οποία ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του ερμηνεία ανάλογα με το ηθικό, πολιτικό και ιδεολογικό του υπόβαθρο.

Ωστόσο, σε ένα γενικότερο πλαίσιο, θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη συνείδηση ως τη νοητική δυνατότητα ενός οργανισμού να γνωρίζει και να κατανοεί τον εαυτό του, το περιβάλλον του και τα συμβαίνοντα γύρω του, καθώς και τον αντίκτυπο των πράξεών του.

Υπάρχει όμως και ένα ερώτημα στο οποίο, μέχρι και πριν από μερικές εβδομάδες, απάντηση δεν είχε βρεθεί. Και το ερώτημα αυτό είναι το που ακριβώς βρίσκεται η συνείδηση και πώς αποτυπώνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Έχουν συνείδηση οι άνθρωποι που βρίσκονται είτε σε κώμα, είτε σε κατάσταση αναισθησίας; 

Μέχρι σήμερα, δεν μπορούσαμε να πούμε εάν ένας άνθρωπος που δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον του, έχει ή όχι αυτό που αποκαλούμε «συνείδηση», καθώς δεν υπάρχουν ακόμη αξιόπιστοι βιοδείκτες ή άλλες μέθοδοι που να διακρίνουν την ύπαρξη ή την απουσία αυτής...
Την απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα έρχεται να δώσει μια νέα επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής την Ελληνίδα ερευνήτρια της διασποράς Αθηνά Δεμερτζή, η οποία κατάφερε να εντοπίσει την νευρωνική «υπογραφή» της συνείδησης στον ανθρώπινο εγκέφαλο!

Πώς όμως επετεύχθη κάτι τέτοιο; Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Αθηνά Δεμερτζή της Ομάδας Επιστήμης Κώματος του βελγικού Πανεπιστημίου της Λιέγης μελέτησαν 159 ανθρώπους, καταγράφοντας την εγκεφαλική δραστηριότητά τους με λειτουργική μαγνητική απεικόνιση (fMRI). Μερικοί από τους συμμετέχοντες που είχαν υποβληθεί σε φαρμακευτική αναισθησία ήταν υγιείς , ενώ άλλοι ήσαν ασθενείς που είχαν διαγνωσθεί ότι βρίσκονταν είτε σε άγρυπνο κώμα («φυτική» κατάσταση), στην οποία μπορούσαν να ανοίξουν τα μάτια τους αλλά όχι να κάνουν εθελούσιες κινήσεις, είτε βρίσκονταν σε κατάσταση «ελάχιστης συνειδητότητας».
Οι επιστήμονες ανέλυσαν μέσω fMRI πώς οι διακυμάνσεις της οξυγόνωσης του αίματος (μια ένδειξη της νευρωνικής δραστηριότητας) συντονίζονταν σε 42 περιοχές-κλειδιά του εγκεφάλου, που απαρτίζουν έξι εγκεφαλικά δίκτυα και θεωρούνται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη συνείδηση. Η ανάλυση αποκάλυψε τέσσερα διακριτά μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας, τα οποία είναι διαφορετικά στους υγιείς εγκεφάλους σε αναισθησία και σε εκείνους σε κατάσταση «φυτού».
Η ανακάλυψη των τεσσάρων αυτών μοτίβων αποτέλεσε πολύ σημαντική τομή καθώς μπορεί αφενός να βοηθήσει στη μη επεμβατική αποκατάσταση της συνείδησης, αφετέρου στη διευκόλυνση της λήψης ιατρικών αποφάσεων σχετικά με ασθενείς που έχουν ελάχιστη συνειδητότητα. Τα μοτίβα αυτά δηλαδή δίνουν τη δυνατότητα στους επιστήμονες να είναι σε θέση να κρίνουν αν κάποιος ασθενής, που για οποιοδήποτε λόγο έχει αδυναμία επικοινωνίας, καταλαβαίνει και κατανοεί τι συμβαίνει γύρω του, ή αν δεν έχει καθόλου συνειδητότητα.
Για την έρευνα αυτή καθώς και για τους νέους δρόμους που ανοίγονται από την ανακάλυψη της «υπογραφής» της συνείδησης στον ανθρώπινο εγκέφαλο μίλησε στο zougla.gr η ερευνήτρια και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας Αθηνά Δεμερτζή.
Η κυρία Δεμερτζή εξήγησε, μεταξύ άλλων, ότι στο επίκεντρο της έρευνας τέθηκε ο τρόπος που «επικοινωνούν» μεταξύ τους οι διάφορες περιοχές των ανθρώπινου εγκεφάλου όταν ένα άτομο σκέφτεται. «Από τον τρόπο “επικοινωνίας” των διάφορων περιοχών καταφέραμε μέσω της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας να καταλήξουμε σε αυτά τα μοτίβα που είναι ικανά να μας δείξουν αν ένα άτομο έχει συνειδητότητα» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Όσον αφορά δε στους νέους δρόμους που ανοίγονται από αυτή την ανακάλυψη, η κυρία Δεμερτζή επiσήμανε ότι από τη στιγμή που θα υπάρχει η δυνατότητα να διαπιστωθεί αν ένα άτομο έχει συνείδηση, δεν αργεί και ο καιρός που οι επιστήμονες θα είναι σε θέση να «ενεργοποιούν» την συνείδηση σε άτομα που εμφανίζουν ασυνειδητότητα.

Παράλληλα δεν δίστασε να τοποθετηθεί και επί… πιο «παράξενων» ερωτημάτων, όπως για το αν πιστεύει ότι μετά τον «εντοπισμό» της συνείδησης στον ανθρώπινο εγκέφαλο, θα έρθει και η εποχή που οι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τη συνείδησή τους σε εξελιγμένους ψηφιακούς εγκεφάλους, μένοντας με τον τρόπο αυτό… αθάνατοι. 

Όπως λέει η Ελληνίδα επιστήμονας, η έρευνα για το τι είναι η συνείδηση και πώς λειτουργεί βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο καθώς πρόκειται για έναν τομέα που, μαζί με το διάστημα, κρύβει τα μεγαλύτερα μυστήρια.

Δείτε τη συνέντευξη της Αθηνάς Δεμερτζή στο zougla.gr:


Οι ελίτ απειλούν την ανθρωπότητα μέσω γενετικής

Τις δικές του απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα για το σύμπαν, το μέλλον της ανθρωπότητας αλλά και τη ζωή δίνει μετά θάνατον ο Στίβεν Χόκινγκ με το βιβλίο που κυκλοφορεί από την Τρίτη 16 Οκτωβρίου ταυτόχρονα σε Ηνωμένες Πολιτείες, Βρετανία, Ιταλία, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.
«Ανέκαθεν οι άνθρωποι ψάχνουν τις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα. Από πού ερχόμαστε; Υπάρχει άλλη έξυπνη ζωή στο σύμπαν; Τι υπάρχει μέσα σε μια μαύρη τρύπα; Πώς θα επιβιώσουμε στη Γη;
Πώς μπορούμε να εποικίσουμε το Διάστημα; Ποιος είναι ο σχεδιασμός, το βαθύ νόημα πίσω από κάθε πράγμα; Υπάρχει κανένας εκεί πάνω;»
συνοψίζει ο Bρετανός αστροφυσικός στο βιβλίο του «Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα».

Ποιες είναι οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα λοιπόν; Ο αστροφυσικός, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή τον περασμένο Μάρτιο, απαντά και με έναν προσωπικό απολογισμό:
«Είχα μια καταπληκτική ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, ενώ συγχρόνως διέτρεχα με το μυαλό μου ολόκληρο το σύμπαν και τους νόμους της Φυσικής. Έφτασα στα πέρατα του γαλαξία, ταξίδεψα σε μια μαύρη τρύπα και γύρισα στις απαρχές του χρόνου. Στη Γη είδα αναταράξεις και ηρεμία, επιτυχία και πόνο. Ήμουν πλούσιος και φτωχός, οργανικά ικανός και ανίκανος. Δέχθηκα συγχαρητήρια και επικρίσεις, αλλά ποτέ δεν αγνοήθηκα. Χάρη στη δουλειά μου είχα το εξαιρετικό προνόμιο να συμβάλω στην κατανόηση του σύμπαντος».
«Ελπίζω μια μέρα να βρούμε τις απαντήσεις σε όλες μας τις ερωτήσεις. Πώς θα μπορέσουμε να θρέψουμε έναν παγκόσμιο πληθυσμό όλο και μεγαλύτερο; Να του προσφέρουμε πόσιμο νερό, να παράγουμε ανανεώσιμη ενέργεια, να προλαμβάνουμε και να θεραπεύουμε ασθένειες, να επιβραδύνουμε την κλιματική αλλαγή; Ελπίζω η επιστήμη και η τεχνολογία να μας δώσουν τις απαντήσεις. Είμαστε όλοι ταξιδιώτες του χρόνου, πορευόμαστε προς το μέλλον» γράφει.
«Η επιστήμη αποδεικνύεται πολλές φορές πιο παράξενη από την επιστημονική φαντασία. Και προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση» εξηγεί, για να προχωρήσει σε μια προσωπική εξομολόγηση:
«Εγώ είμαι ένας επιστήμονας με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τη Φυσική, την Κοσμολογία, το σύμπαν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Χάρη στους γονείς μου καλλιέργησα μια ακόρεστη περιέργεια, ενώ δεν έπαψα ποτέ να προσπαθώ, όπως ο πατέρας μου, να απαντώ στα πολλά ερωτήματα που θέτει η επιστήμη».
Πού τον οδήγησε αυτή η ακόρεστη περιέργεια;

«Πέρασα όλη μου τη ζωή ταξιδεύοντας στο σύμπαν χωρίς να βγω ποτέ από το μυαλό. Κάποια στιγμή πίστεψα ότι θα ζούσα το τέλος της Φυσικής όπως τη γνωρίζουμε. Σήμερα, αντίθετα, πιστεύω πως και μετά το βιολογικό μου τέλος οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν το θαύμα των επιστημονικών ανακαλύψεων. Είμαστε κοντά σε κάποιες από αυτές τις απαντήσεις. Αλλά ακόμη δεν έχουμε φτάσει».

Το βέβαιο για ένα από τα λαμπρότερα μυαλά των φυσικών επιστημών είναι πως τα τελευταία 50 χρόνια η οπτική μας για το σύμπαν άλλαξε πολύ. «Θα είμαι ευτυχής εάν θα έχω συμβάλει κι εγώ σε αυτήν την αλλαγή» γράφει ο Χόκινγκ και συνεχίζει με μια θέρμη φιλοσοφικής ενατένισης: «Μία από τις μεγάλες αποκαλύψεις της διαστημικής εποχής είναι η νέα οπτική κάτω από την οποία η ανθρωπότητα έμαθε να κοιτάζει τον εαυτό της: όταν παρατηρούμε τη Γη από το Διάστημα, βλέπουμε ένα ενιαίο σύνολο. Αντιλαμβανόμαστε την ενότητα, όχι τις διαιρέσεις. Είναι μια εικόνα που μέσα στην τεράστια απλότητά της μεταδίδει ένα πολύ δυνατό μήνυμα: ένας μοναδικός πλανήτης, μία και μόνο ανθρώπινη φυλή».

Ένα είναι και το συμπέρασμα για τον Στίβεν Χόκινγκ: «Το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στο σύμπαν» σημειώνει, υπενθυμίζοντας ότι γεννήθηκε ακριβώς τρεις αιώνες μετά τον θάνατο του Γαλιλαίου. «Μου αρέσει να σκέπτομαι ότι αυτή η σύμπτωση έπαιξε ρόλο στην κατεύθυνση που πήρα στο πεδίο των επιστημών. Αν και βέβαια, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, εκείνη την ημέρα θα πρέπει να γεννήθηκαν περίπου διακόσιες χιλιάδες παιδιά. Και ποιος ξέρει πόσα από αυτά επέδειξαν κάποιο ενδιαφέρον για την αστρονομία».

Ο Χόκινγκ θα έπρεπε, πάντως, να ζήσει πολύ λιγότερα χρόνια από τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά εξαιτίας της νόσου του Λου Γκέρινγκ από την οποία προσβλήθηκε σε νεαρή ηλικία. Τελικά, κατάφερε να ζήσει για πολλές δεκαετίες ακόμη καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. «Δεν ήμουν ποτέ ανάμεσα στους καλύτερους μαθητές - ήταν μια τάξη πολύ έξυπνων παιδιών και εγώ ήμουν πάνω κάτω στον μέσο όρο. Οι συμμαθητές μου, πάντως, με φώναζαν Αϊνστάιν. Αυτό σημαίνει ότι έβλεπαν κάτι σε μένα. Δύο συμμαθητές μου πάντως είχαν στοιχηματίσει ένα σακουλάκι καραμέλες ότι δεν θα γινόμουν κανένας» αναφέρει για τα μαθητικά του χρόνια, ενώ ανατρέχει και στην τεράστια επιτυχία που γνώρισε το βιβλίο του «Το χρονικό του χρόνου: Από τη Μεγάλη Έκρηξη ως τις μαύρες τρύπες» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κάτοπτρο): «Δεν περίμενα τέτοια επιτυχία. Χωρίς αμφιβολία συνέβαλε το ενδιαφέρον του κόσμου για την ιστορία μου, για το γεγονός ότι κατάφερα να γίνω θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας μπεστ σέλερ παρά την αναπηρία μου».

Ο Χόκινγκ δίνει κι άλλα δείγματα ταπεινότητας αλλά και αυτοσαρκασμού: «Για πολλούς συναδέλφους μου είμαι ένας φυσικός ανάμεσα στους πολλούς. Αλλά για το μεγάλο κοινό ήμουν ο πιο διάσημος φυσικός του κόσμου. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι, με εξαίρεση τον Αϊνστάιν, οι επιστήμονες δεν γίνονται δημοφιλείς όσο οι ροκ σταρ και εν μέρει επειδή αντικατοπτρίζω το στερεότυπο της ανάπηρης ιδιοφυΐας: δεν μπορώ να καμουφλαριστώ με μια περούκα και ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά. Το αναπηρικό καροτσάκι με προδίδει».

«Οι υπεράνθρωποι της πλούσιας ελίτ θα αφανίσουν την ανθρωπότητα»

Λίγες μέρες πριν από τη δημοσίευση του τελευταίου του βιβλίου, ο παγκοσμίου φήμης φυσικός βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο για έναν άλλο λόγο: μια έντονη και αμφιλεγόμενη μελλοντική πρόβλεψη που προμηνύει το τέλος της ανθρώπινης φυλής όπως την ξέρουμε.

Στο τελευταίο του μήνυμα προς την ανθρωπότητα, όπως αυτό αποτυπώνεται στο τελευταίο του βιβλίο, ο Χόκινγκ υπογραμμίζει ότι η επιστήμη της γενετικής θα δημιουργήσει υπερανθρώπους και έτσι αναπόφευκτα θα αλλάξει την τροχιά της ανθρώπινης εξέλιξης.

Αναφέρει ότι προμηνύεται ένα ζοφερό μέλλον για τη μη τροποποιημένη γενετικά ανθρωπότητα, καθώς η πλούσια ελίτ θα χρησιμοποιήσει την επιστήμη της γενετικής για να διορθώσει και να αναβαθμίσει το DNA των παιδιών της.
«Εισερχόμαστε τώρα σε μια νέα φάση αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί αυτοσχέδια εξέλιξη, στην οποία θα είμαστε σε θέση να αλλάξουμε και να βελτιώσουμε το DNA μας» γράφει ο κορυφαίος επιστήμονας.
«Έχουμε χαρτογραφήσει το DNA, πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε διαβάσει το βιβλίο της ζωής, έτσι μπορούμε να αρχίσουμε να κάνουμε διορθώσεις σε αυτό» αναφέρεται στο βιβλίο.
«Είμαι σίγουρος ότι κατά τη διάρκεια του αιώνα μας οι άνθρωποι θα ανακαλύψουν τρόπους για να τροποποιήσουν όχι μόνο την ευφυΐα, αλλά και τα ανθρώπινα ένστικτα όπως είναι η επιθετικότητα» τονίζεται επίσης.
Ο αστροφυσικός προβλέπει ότι πιθανότατα θα ψηφιστούν νόμοι κατά της γενετικής τροποποίησης ανθρώπινων όντων αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να αντισταθούν στον πειρασμό να βελτιώσουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, όπως η μνήμη, η αντίσταση στις ασθένειες και η μακροβιότητα.

Σύμφωνα με τον επιστήμονα, οι σημαντικές ανακαλύψεις που πρόκειται να σημειωθούν σύντομα στη γενετική θα βάλουν σε πειρασμό ιδίως τους ισχυρούς και πλούσιους ανθρώπους, καθώς θα μπορούν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ότι θα υπερτερούν σε διανοητικό και γονιδιακό επίπεδο, κάτι που στη συνέχεια θα έχει επιπτώσεις στους κανονικούς ανθρώπους που δεν θα μπορούν να τους ανταγωνιστούν. Έτσι, σύμφωνα με τον αείμνηστο επιστήμονα, οι υπεράνθρωποι θα υπερισχύσουν και θα αντικαταστήσουν τον άνθρωπο που ξέρουμε σήμερα. 


www.zougla.gr

22 σκληρές αλήθειες για την ύπαρξη

Η ζωή είναι ένα ταξίδι από την αθωότητα στην εμπειρία και το μονοπάτι δεν είναι και τόσο ομαλό. Υπάρχουν αμέτρητα εμπόδια και μόλις ξεπεράσετε ένα, θα εμφανιστεί κάποιο άλλο.


Είναι γνωστό πως η ζωή είναι σκληρή, αλλά μερικές φορές χάνουμε το κίνητρο μας για να παλέψουμε. Αντί να κολυμπήσουμε τα παρατάμε και τελικά πνιγόμαστε. Σταματήστε εκεί.

Αντί να χρονοτριβείτε και να σχεδιάζετε για κάτι καλύτερο, αναλάβετε τη ζωή σας. Μόλις αποδεχτείτε αυτές τις σκληρές αλήθειες, η προσέγγιση σας στη ζωή θα αλλάξει.
  1. Στο τέλος θα πεθάνετε
Όταν είδα το «Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ», ο διάλογος «Ασχολήσου με το να ζεις, ή ασχολήσου με το να πεθάνεις» ήταν η στιγμή της αποκάλυψης μου. Ο Θάνατος είναι η απόλυτη αλήθεια. Ανεξάρτητα από το πόσο προσπαθείτε να κάνετε την ζωή τέλεια, θα τελειώσει, και δεν υπάρχει τρόπος απόδρασης από αυτό.
Επί τη ευκαιρία, αν δεν έχετε δει την ταινία Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ, τώρα είναι η τέλεια στιγμή. Για μένα είναι η καλύτερη ταινία.
  1. Όλοι όσοι ξέρετε θα πεθάνουν
Δεν μπορείτε να αφήσετε τον φόβο της απώλειας να πνίξει τους ανθρώπους, αλλά ούτε μπορείτε να τους θεωρείτε και δεδομένους. Όλα τα άτομα που γνωρίζετε θα πεθάνουν, όπως κι εσείς.
  1. Ο πλούτος δεν είναι ευτυχία
Τα καλύτερα πράγματα είναι πραγματικά δωρεάν. Ο υλικός πλούτος είναι καλός για την άμεση ικανοποίηση, αλλά η αγνή ευδαιμονία έρχεται από μέσα μας. Και αν κυνηγάτε τα χρήματα και μόνο αυτά, θυμηθείτε με… ξοδεύετε τον πιο πολύτιμο χρόνο σας που τελικά θα τελειώσει (δείτε το #1)
  1. Η αναζήτηση της ευτυχίας σας κάνει να την χάσετε
Ψάχνατε την αγαπημένη σας μπλούζα πριν από ένα γεγονός μόνο για να την βρείτε αφού τελειώσει; Εφαρμόστε το αυτό στη ζωή σας. Η ευτυχία είναι μια πεταλούδα που δε θα έπρεπε να κυνηγάτε. Θα κάτσει στην παλάμη σας όταν δεν θα κοιτάτε.
  1. Ξοδέψτε χρόνο όχι χρήματα
Ο χρόνος είναι το μεγαλύτερο νόμισμα. Προσπαθήστε να περάσετε χρόνο με τους αγαπημένους σας, είναι σημαντικό πάντα να χαμογελάτε, να συμμετέχετε σε ουσιαστικές συζητήσεις και δραστηριότητες. Όχι μόνο να σκέφτεστε πως ο χρόνος είναι το μόνο που έχετε, αλλά να το γνωρίζετε. Ο χρόνος είναι το μοναδικό πράγμα που περνά.
  1. Δεν μπορείτε να τους ευχαριστήσετε όλους
Σταματήστε να το κάνετε αμέσως καθώς αποστραγγίζει όση ενέργεια έχει μείνει μέσα σας.
  1. Αποδεχτείτε τα συναισθήματα σας
Είστε μόνο ένας άνθρωπος και είναι εντάξει το να έχετε συναισθήματα. Το να αρνείστε πως δεν έχετε δε θα σας βοηθήσει να τα ξεφορτωθείτε.
  1. Μόλις φύγετε, θα φύγετε
Δεν αφήνουν όλοι πίσω τους κάτι αξιομνημόνευτο ή κάτι που αγγίζει την ζωή πολλών. Μην σας απασχολεί το να αφήσετε κληρονομιά.
  1. Να είστε υπεύθυνοι
Σταματήστε να το παίζετε θύμα και αποφασίστε το πεπρωμένο σας. Αναλάβετε τις πράξεις σας αντί να κατηγορείτε την τύχη σας.
  1. Σταματήστε να προσπαθείτε να είστε τέλειοι
Κανείς δεν είναι τέλειος, οπότε γιατί προσπαθείτε τόσο πολύ; Θα πρέπει να καταργήσετε αυτή τη ρομαντική ιδέα. Μην ξοδεύετε την ζωή σας προσπαθώντας να ζήσετε με τέτοια ιδανικά και αποδεχτείτε τον εαυτό σας ολοκληρωτικά.
  1. Μην χαραμίζετε το ταλέντο σας
Είναι το ξεχωριστό δώρο του Θεού και δεν πρέπει να χαραμίζεται με κάθε κόστος. Πάντα να κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε.
  1. Ζήστε το τώρα
«Σκεφτόμαστε τα γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν, αυτά που μπορεί να συμβούν στο μέλλον και συνεχίζουμε να ανησυχούμε επειδή φανταζόμαστε πως υπάρχει κάποιος κίνδυνος.» Αυτή η πρόταση καταγράφει τις ανθρώπινες δυσκολίες όσο καλύτερα γίνεται. Ζήστε στο παρόν σχεδιάζοντας το μέλλον ή σκεφτείτε το παρελθόν και σκοτώστε την ευτυχία σας.
  1. Κανείς δεν νοιάζεται για το πόσο δύσκολη είναι η ζωή σας
Ναι δεν είστε μόνοι επειδή η ζωή είναι δύσκολη για όλους. Σταματήστε να σκέφτεστε πως τα προβλήματα σας είναι σημαντικότερα και να κλαίτε γι αυτά. Θα εκνευρίσετε τους άλλους με αυτόν τον τρόπο και βασικά, ελάχιστοι άνθρωποι θα νοιαστούν πραγματικά για τα προβλήματα σας, αλλά δεν θα θέλουν να ακούν γι αυτά όλη την ώρα.
  1. Μοιραστείτε την γνώση σας
Η γνώση μεγαλώνει ενώ μοιράζεται. Μάθετε καινούργια πράγματα και απευθυνθείτε και σε άλλους.
  1. Επενδύστε στον εαυτό σας
Όπως και ο Dr. Seuss είπε, «κανείς δεν είναι πιο ‘εσύ’ από εσένα», να είστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας. Εστιάστε στο να περιποιείστε τον εαυτό σας μια στο τόσο.
  1. Όταν όλα πάνε χάλια, μην αντιδράσετε
Όταν κάτι δεν πάει καλά, μην αρχίσετε τις κατηγορίες. Όλα σχετίζονται με την αντίληψη. Προσπαθήστε να βρείτε την φωτεινότερη πλευρά σε κάθε κατάσταση και εστιάστε σε αυτή.
  1. Σταματήστε να ονειρεύεστε και δουλέψτε
Είναι εύκολο να δραπετεύσετε στον κόσμο των ονείρων. Τα όνειρα δεν αρκούν για να πετύχετε τους στόχους σας, η επιμονή και η πρακτική είναι το κλειδί. Μην κάθεστε και ελπίζετε πως τα πράγματα μαγικά θα διαμορφωθούν.
  1. Ο χρόνος είναι πιο πολύτιμος από τα χρήματα
24 ώρες είναι αρκετές για να κάνετε ανάλογα σχέδια εκτός και αν δεν είστε συγκεντρωμένοι. Στην εμμονή μας με τα χρήματα , ξεχνάμε να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο, τον μεγαλύτερο πόρο μας.
  1. Να είστε ευγνώμονες
Δεν μπορείτε να πετύχετε τα πάντα οπότε μάθετε να είστε ικανοποιημένοι. Εκτιμήστε τα μικρά πράγματα στη ζωή αντί να κλαίτε γι αυτά που δεν έχετε.
  1. Προσφέρετε χρόνο
«Θεραπεύστε τον κόσμο, κάντε τον ένα καλύτερο μέρος». Είναι δυνατό να τα προσφέρετε χρόνο στην κοινωνία. Μόνο τα χρήματα δεν έχουν αξία στην διαμόρφωση της κοινωνίας.
  1. Μην χάσετε τον εαυτό σας
Στο χαοτικό ταξίδι της ζωής, είναι εύκολο να παρασυρθείτε μακριά. Να θυμάστε ποιοι είστε και ποτέ μην τα παρατήσετε.
  1. Δεν θα πάρετε μαζί σας τα χρήματα όταν πεθάνετε
Ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις για το αν η ζωή σας είναι χάλια ή αν κερδίζετε όλο και περισσότερα. Αν ξεχάσατε να ζείτε έχετε χαραμίσει το ένα δώρο που σας έκανε ο Θεός. Αφιερώστε χρόνο στα πράγματα που έχουν σημασία.
Μάγεια Τ.
awakengr.com

Υπολογιστές μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο θα φτιάξουν υπερανθρώπους μέχρι το 2029!

Σε 12 χρόνια θα είμαστε υπεράνθρωποι,  πιο έξυπνοι, και  πιο δυνατοί.

Αν λάβουμε υπόψη ότι ο διευθυντής του τμήματος Μηχανικής της Google,  Ρέι Κούρτσβάιλ , που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, έχει κάνει ήδη 147 προβλέψεις κι έχει επαληθευτεί κατά 86%, τότε αρχίζουμε να μπαίνουμε στο προχωρημένο μυαλό του.

Ο επιστήμονας που λαμβάνει 150 χάπια την ημέρα για να ξεγελάσει το θάνατο, θεωρεί τον εαυτό του μελλοντολόγο και όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα "Daily Mail", προέβλεψε ότι, η τεχνολογική μοναδικότητα - όπως αποκαλεί το φαινόμενο των υπερανθρώπων-  θα μπορούσε να συμβεί το 2029.

Σε ομιλία του στο Όστιν του Τέξας, o Κουρτσβάιλ τόνισε  πως το 2029, οι υπολογιστές θα έχουν ανθρώπινο επίπεδο νοημοσύνης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι υπολογιστές να αποκτούν ανθρώπινη νοημοσύνη και να λαμβάνουν θέση μέσα... στο μυαλό μας .

"Η εμφύτευση υπολογιστών στον ανθρώπινο εγκέφαλο δεν είναι απλώς ένα μελλοντικό σενάριο", τόνισε ο Κουρτσβάιλ προσθέτοντας πως, με βάση το τι συμβαίνει σήμερα, η τάση αυτή θα επιταχυνθεί.

Επεσήμανε ακόμη πως οι μηχανές μας έχουν ήδη κάνει πιο έξυπνους, όπως ακριβώς και η χρήση κινητών τηλεφώνων.
Ωστόσο, το στέλεχος της Google δεν ανησυχεί για την απειλή που εγκυμονούν τα ευφυή ρομπότ για την ανθρωπότητα.

"Από το 2029 ο ανθρώπινος εγκέφαλος θα διασυνδέεται με μηχανήματα. Στον εγκέφαλο θα τοποθετούνται νανομηχανές με την βοήθεια των οποίων θα σκεφτόμαστε πιo έξυπνα και θα είμαστε δυνατοί",πρόσθεσε.  

Η ζήλια και η ζηλοφθονία: Τι είναι και ποιες οι αιτίες τους;

Η ζήλια είναι ένα δυνατό αλλά δυσάρεστο αίσθημα, το οποίο νιώθουν οι άνθρωποι απέναντι σε άλλους, που πλεονεκτούν ή που επιτυγχάνουν κάτι αξιόλογο ή που κατέχουν κάτι που οι ίδιοι δεν έχουν. 

Η ζήλια είναι από τα αρχαιότερα και πλέον πρωτόγονα αισθήματα που χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου. 

Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα ζήλιας που περιγράφονται σε όλους τους πολιτισμούς σε όλες τις περιόδους τις ιστορίας της ανθρωπότητας.

Η ζήλια μπορεί να υπάρχει φυσιολογικά, έως ένα βαθμό σε όλους τους ανθρώπους. 

Σε πολλές περιπτώσεις, η ζήλια μπορεί να δημιουργήσει μια κινητήριο δύναμη που οδηγεί τους ανθρώπους να εργαστούν και να αποκτήσουν κάτι ανάλογο ή ακόμη καλύτερο από το άτομο που πλεονεκτεί ή υπερέχει.

Ωστόσο κάποτε η ζήλια, γίνεται ζηλοφθονία. Η ζηλοφθονία είναι το μίσος που αισθάνεται κάποιος για τα ψυχικά και πνευματικά προτερήματα ή τα υλικά αγαθά ή τα σωματικά πλεονεκτήματα που έχει άλλος.

Είναι σημαντικό για τον κάθε άνθρωπο να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα αισθήματα που δημιουργούνται μέσα του ενώπιον διαφόρων καταστάσεων. Θα είναι έτσι σε θέση, να τα ελέγχει καλύτερα και να τα χρησιμοποιεί για αποδοτικότερη συμπεριφορά και τρόπο δράσης για επίτευξη των στόχων του.  

Η αναγνώριση και ο έλεγχος της ζήλιας είναι μεγάλης σημασίας για την προσωπική και επαγγελματική ζωή του κάθε ανθρώπου. Για να πετυχαίνει την ορθή και αποδοτική διαχείριση της ζήλιας, χρειάζεται να ξέρει τις αιτίες που την προκαλούν.

Οι προσδοκίες

Οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες είναι από τις συχνότερες αιτίες που δημιουργούν το δυσάρεστο αίσθημα της ζήλιας. Συχνά βάζουμε στόχους για τους εαυτούς, τα μέλη της οικογένειας ή τους ανθρώπους τριγύρω μας, που είναι δύσκολο να επιτευχθούν.

Η μη επίτευξη των στόχων αυτών είναι αιτία στεναχώριας και απογοήτευσης. 

Όταν συναντήσουμε άλλους που πέτυχαν αυτά που εμείς δεν καταφέραμε, τότε ξαφνικά δημιουργείται το δυσάρεστο αίσθημα της ζήλιας.

Η ανασφάλεια

Η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η σύγκριση με άλλους και οι φόβοι της ανεπάρκειας, μεγεθύνονται όταν βρισκόμαστε ενώπιον ανθρώπων επιτυχημένων ή που υπερέχουν. 

Η ζήλια που δημιουργείται από τη διαπίστωση της πραγματικότητας, μπορεί να φθείρει την ψυχική ευεξία ή να λειτουργήσει ως κινητήριος μοχλός για πρόοδο.

Το αίσθημα του δικαιώματος

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν δικαιώματα για πολλά πράγματα, έστω και εάν δεν έχουν τις δυνατότητες ή δεν έχουν δουλέψει αρκετά για να τα αποκτήσουν. 

Η διαφορά της αντίληψης με την πραγματικότητα, οδηγεί σε άνισες συγκρίσεις με γένεση άσχημων αισθημάτων ζήλιας. 


https://www.medlook.net/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC/2014-03-22-05-38-41-1462.html

Διαλέγουμε αυτόν που μας μοιάζει ?


O ψυχίατρος-ψυχαναλυτής κ. Ματθαίος Γιωσαφάτ, ειδικός σε θέματα γάμου και οικογενειακής θεραπείας εξηγεί:
Μα γιατί ερωτευόμαστε;
-Συνήθως οι λόγοι που επικαλούμαστε για να εξηγήσουμε γιατί ερωτευτήκαμε ή και παντρευτήκαμε τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας είναι προφανείς και κατανοητοί από το κοινωνικό πλαίσιο: ο χαρακτήρας, η μόρφωση, η εξωτερική εμφάνιση, η σεξουαλική επαφή, λόγοι οικονομικοί ή και κοινωνικοί.
Οι βαθύτεροι όμως λόγοι είναι καλά κρυμμένοι μέσα μας. Η επιλογή συντρόφου την οποία εμείς οι ψυχαναλυτές ονομάζουμε ανακλητική είναι η ωριμότερη, αυτή που οδηγεί στο μικρό ποσοστό του 10 με 20% που είναι οι ευτυχισμένοι γάμοι. εξηγεί ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής κ. Ματθαίος Γιωσαφάτ, ειδικός σε θέματα γάμου και οικογενειακής θεραπείας.
Τι σημαίνει αυτό; Όταν έχουμε μια καλή μαμά και περάσουμε καλά, μαθαίνουμε να συγχωρούμε και τα ελαττώματά της, όπως ένας ώριμος άνθρωπος. Αποδεχόμαστε λοιπόν και τα ελαττώματα του συντρόφου μας και φτιάχνουμε μια καλή σχέση. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει ομαλά και το οιδιπόδειο, δεν έχουμε μεγάλο άγχος αποχωρισμού, προδοσίας.
Αποδεχόμαστε, π.χ., ότι η μαμά έκανε κι άλλο παιδί. Ή ξέρω ως παιδί ότι μ" αγαπάει, αλλά ανακάλυψα ότι αγαπά και τον μπαμπά, αλλά κι εγώ αγαπάω τον μπαμπά, άρα όλοι αγαπιόμαστε! Οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο όταν μεγαλώσω με το σύντροφό μου. Οι λόγοι λοιπόν της επιλογής του ερωτικού συντρόφου βασίζονται στη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα, τη δική τους σχέσηκαι τη σχέση μας μαζί τους.
Αναζητώντας τη ρίζα του προβλήματος
-Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν είναι επαρκείς, με μαμάδες που δεν έχουν μάθει να προσφέρουν αγάπη, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του μωρού. Και το μωρό επικοινωνεί με μη λεκτική συμπεριφορά για να ζητήσει αυτά που του λείπουν, κλαίει, αρρωσταίνει, γρατσουνάει, κλοτσάει κ.λπ.
Στα ζευγάρια είναι πολύ έντονη αυτή η μεταβίβαση της πρώτης σχέσης, των πρώτων μη λεκτικών φόβων και συναισθημάτων. Γι" αυτό και τα ζευγάρια μαλώνουν, ιδιαίτερα αν ο πρώτος χρόνος δεν ήταν καλός, αν ήταν στερημένος από ζεστασιά, χάδια, αγκαλιές. Ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να χαϊδέψουν τρυφερά ο ένας τον άλλο; Η επιλογή λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις κουβαλά πάρα πολλά πράγματα που δεν έχουν λυθεί μέσα μας.
Στόχος η επιθυμητή μητέρα
Τα προβλήματα της πρώτης μας σχέσης με τη μητέρα δημιουργούν και τους προβληματικούς έρωτες. Περιμένεις τότε όχι μόνο να βρεις μια κανονική γυναίκα, έναν κανονικό άντρα, αλλά ένα σύντροφο που θα την αντικαταστήσει σε καλύτερη έκδοση, θέλεις την επιθυμητή μητέρα. Αυτό δημιουργεί τον έρωτα, τον πιο παθιασμένο. Όχι όμως τον πραγματικό έρωτα.
Γιατί σε αυτή την περίπτωση ψάχνουμε ένα ιδανικό που θα μας αγαπήσει, θα μας εκτιμήσει γι αυτό που είμαστε, όπως έπρεπε να το κάνει η μαμά. Κι όσο πιο πολύ περιμένει κανείς την επιθυμητή μητέρα, τόσο πιο πολύ την εξιδανικεύει. Είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη. Όταν ακούσετε: Μια μόνο γυναίκα με έχει καταλάβει, εσύ, οι άλλες ήταν όλες... να καταλάβετε ότι πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα απ αυτόν τον άνθρωπο! Σας βάζει στοιχεία που πιθανώς δεν έχετε!.
Διαλέγουμε αυτόν που μας μοιάζει
Έχετε σκεφτεί γιατί παραπονιόμαστε ότι τραβάμε μόνο προβληματικές περιπτώσεις στην ερωτική μας ζωή; Μήπως δεν φταίνε μόνο οι άλλοι;
-Γιατί δεν τράβηξες κανέναν άλλο; θα ρωτούσα εγώ. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με κάποιον ωριμότερο ψυχικά από εμάς. Δεν θα συντονιστούμε. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την ευφυϊα ούτε με την ικανότητά μας σε άλλους τομείς όπως το εργασιακό. Εκεί μπορεί να διαπρέπουμε. Άλλο όμως είναι η συναισθηματική ωριμότητα!
Ο πραγματικός έρωτας!
-Ο έρωτας κρατάει το πολύ ένα χρόνο. Ο ανακλητικός έρωτας, ο πρώτος για τον οποίο μιλήσαμε, που δεν είναι τόσο έντονος αρχικά, ωριμάζει σιγά σιγά. Αρχίζει ο ένας να ερωτεύεται τον άλλο με το χρόνο που του αφιερώνει και τον γνωρίζει. Αυτόν λέω εγώ πραγματικό έρωτα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο άλλος είναι κάτι εξαιρετικό για μένα, γιατί με έπεισε και τον έπεισα γι αυτό.
Τα στάδια της ψυχικής ανάπτυξης
-Για να έχεις μια καλή σχέση πρέπει να περάσεις τις ανάγκες του πρώτου έτους, τη μεγάλη εξάρτηση. Δεν πήρα πολλά από τη μάνα μου στον πρώτο χρόνο; Τότε ψάχνω μια γυναίκα – μαμά. Δεν δίνω και τόση σημασία στο σεξουαλικό. Κι αυτή η σχέση δεν πάει καλά γιατί διαλέγεις παρόμοιο τύπο συντρόφου. Στην αρχή φαίνεται ότι ο ένας θα φροντίσει τον άλλο και μετά και οι δυο περιμένουν τον άλλο να τους φροντίσει.
Στο δεύτερο έτος, το πρωκτικό στάδιο, το παιδί μαθαίνει με τη μάνα την αυτονομία, είναι η περίοδος της εναντίωσης. Αν δεν πάει καλά, αργότερα στη σχέση ο ένας θα προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο! Το τρίτο στάδιο είναι το φαλλικό, όπου το σεξ πηγαίνει στα γεννητικά όργανα. Αν πάει κάτι στραβά, διαλέγεις μια γυναίκα που σου αρέσει σεξουαλικά, αλλά αυτό εξαντλείται γρήγορα. Κι από εκεί και πέρα έχεις άλλες ανάγκες που δεν σου τις καλύπτει. Ο τέταρτος χρόνος που πάλι δεν πάει καλά είναι ο οιδιποδειακός, στάδιο που στην ανάπτυξη αντιστοιχεί γύρω στα 5 χρόνια του παιδιού. Εκεί υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θέλεις πολύ ερωτικά το σύντροφό σου. Αν καταφέρεις και πάρεις κάποιον που σου θυμίζει τη μαμά (ή τον μπαμπά), έχεις προβλήματα σεξουαλικά: στύσης, πρόωρης εκσπερμάτισης κ.λπ.
Ζήτημα ισορροπίας
-Μια καλή σχέση προϋποθέτει ότι έχουμε περάσει σχετικά ομαλά αυτά τα στάδια: θέλεις να έχεις ένα μίνιμουμ εξάρτησης, να έχεις αυτονομία, αλλά δεν σου αρέσει να πατάς τον άλλο στο λαιμό. Θέλεις να κάνεις σεξ και να σου αρέσει, δεν ικανοποιείσαι όμως μόνο με αυτό. Τότε η σχέσηεξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει. Δεν περιμένεις τόσο πολλά από τον άλλο, ενώνεις δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια!.
Και τώρα τι κάνουμε;
-Μπορεί να ακούγονται λίγο απαισιόδοξα όλα αυτά, αλλά είναι η πραγματικότητα. Το πρώτο πράγμα που λέω είναι να βρεις μια καλή μαμά, με την ψυχοθεραπεία, ατομικά ή σε ομάδες, που βοηθούν πάρα πολύ τους ανθρώπους. Λέω επίσης κι έχω παρεξηγηθεί γι αυτό να μπορούν οι γυναίκες να είναι κοντά στο παιδί τους τον πρώτο χρόνο της ζωής του.
Προτείνω συχνά και κάτι που ακόμα μοιάζει ουτοπικό: να γίνονται μαθήματα ζωής από το δημοτικό στα σχολεία, υπό μορφή ομάδας με εκπαιδευμένους δασκάλους. Το άλλο βήμα είναι ο διάλογος, που είναι δύσκολο βέβαια. Πάντα είχαν οι άνθρωποι προβλήματα και πάντα έβρισκαν τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. Πρέπει να είμαστε και λιγάκι αισιόδοξοι! ΄
Άλλο έρωτας, άλλο αγάπη
-Δυο άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο. Οι ερωτευμένοι κοιτάζονται και θαυμάζονται αυτό δεν είναι αγάπη! Είναι ένα πολύ ευχάριστο αίσθημα, που οδηγεί σχεδόν πάντα σε φασαρίες. Γιατί την επόμενη μέρα που θα τον/τη δείτε θα έχετε ήδη μια μικρή απογοήτευση. Στην πρώτη επαφή δεν ξέρουμε τίποτα για τον άλλο, όσο προχωρά η επαφή όμως αρχίζει η απο-εξιδανίκευση. Εκεί εμφανίζεται η εσωτερική παλινδρόμηση, που δηλώνει την τάση του ανθρώπου να υπαναχωρήσει φοβισμένος και να κλείσει τις πόρτες επικοινωνίας για τη νέα σχέση.

Πηγή: ihappy.gr

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γλάρος…


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γλάρος… 

Πετούσε αμέριμνος στη θάλασσα, πήγαινε κοντά στην ακτή και πολλές φορές έφτανε έξω από τα σπίτια των κατοίκων. Του άρεσε να πετά σε αστικό περιβάλλον. 

Δεν έδειχνε να φοβάται τον κόσμο, ήθελε την παρέα των ανθρώπων… 

Πόσο λάθος έκανε! Και το κατάλαβε με τον πιο δραματικό τρόπο! 

Απάνθρωποι… άνθρωποι αποφάσισαν να δείξουν την αγριότητά τους επάνω σε αυτό το ανυπεράσπιστο πουλί: 

Με όπλο μια σφεντόνα και ένα μυτερό μολύβι έκαναν το… θαύμα τους! 

Τότε μόνο ο συμπαθής γλάρος κατάλαβε πραγματικά τι σημαίνει άνθρωπος!

Το μολύβι διαπέρασε το κεφάλι του και έμεινε ανάμεσα στα μάτια να θυμίζει αυτή την πρώτη “συνάντηση” με τους ανθρώπους αυτού του κόσμου! 

Λίγο αίμα έτρεξε από την πληγή, “μακάβριο παράσημο” από τη βαναυσότητα των ανθρώπων-κυνηγών(!). 

Και μετά σιγά σιγά ο βασανιστικός θάνατος του γλάρου… 

Άλλωστε αυτό θα ήταν το “λάφυρο” της παράνοιάς τους! 

Τι κρίμα, όμως, ο γλάρος τους απογοήτευσε όλους… 

Γερός και δυνατός πετούσε στον αέρα. 

Αυτός ήταν ο νικητής, δίνοντας ένα μάθημα ζωής σ’ αυτούς που τον χτύπησαν ύπουλα και αναίτια. 

Γιατί έτσι δεν γίνεται συνήθως; Πισώπλατο είναι το χτύπημα…


Έβαλε όλες τους τις δυνάμεις να φτάσει στα βράχια μακριά, εκεί που στη φωλιά του τον περίμεναν τα μικρά του. 

Δεν έπρεπε να τα απογοητεύσει και να τα εγκαταλείψει τώρα που τον είχαν ανάγκη… 

Όταν μεγάλωναν θα τους έλεγε την ιστορία και θα τους παρακαλούσε να είναι προσεκτικά με τους ανθρώπους, να μένουν όσο πιο μακριά μπορούν, να μην πλησιάζουν. 

Ο ίδιος γλίτωσε το θάνατο, όμως μια θλίψη έμεινε για πάντα στο βλέμμα του, που δεν πρόκειται να φύγει ποτέ…

Οι καυγάδες, το φλερτ, η επικοινωνία και η επιβίωση, είναι τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία μιας κοινωνίας των γλάρων.
Κι ακόμη η χάρη, η αρμονία κι η τεχνική στο πέταγμα αυτού του χαρισματικού πουλιού έγινε θέμα κινηματογραφικής ταινίας με καταπληκτική φωτογραφία, που οι σύγχρονες τεχνικές και γνώσεις δε κατάφεραν ακόμη να αντιγράψουν.
Είναι οι σπαθάτες, κάτασπρες φτερούγες τους με φόντο το γαλάζιο ουρανό που προκαλούν το δέος και το θαυμασμό στο πέταγμά τους.
Όμως, παρόλη τη λεπτεπίλεπτη μορφή του, ο γλάρος είναι ένα σκληροτράχηλο πουλί, με επινοητικότητα και αυξημένη προσαρμοστικότητα, που τον βοήθησε να ενταχθεί στη σύγχρονη κοινωνία μας, των αποβλήτων.
Επωφελούμενοι από τα βρωμερά σκουπίδια μας, προτιμούν τις χωματερές με τις τεράστιες συγκεντρώσεις, όπου βρίσκουν πάντα πρώτης ποιότητας τροφή. 

Είναι παρατηρημένο, πως οι γλάροι των μεγαλουπόλεων ανατρέφουν περισσότερους απογόνους από τους νησιώτες, για παράδειγμα, όπου η τροφή δεν είναι το ίδιο εύκολο να βρεθεί.
Ο γλάρος ή λάρος είναι η κοινή ονομασία για τα πιο πολλά είδη της οικογένειας των Λαριδών, με αντιπροσωπευτικότερο τον αργυρόχρου, το πολυπληθέστερο είδος, που απομακρύνεται από τις ακτές αναζητώντας «στέγη» για τη φωλιά του.
Στις περιοχές που ζευγαρώνουν οι γλάροι, τα σμήνη σχηματίζονται ομοειδώς και συγκεντρώνονται χωριστά, αποτελώντας ένα καλά οργανωμένο κοινωνικό σύστημα.
Τα πολυπληθέστερα είναι και τα πλέον ασφαλή, παρέχοντας ειδικά προνόμια στις υψηλές θέσεις της ιεραρχίας. Γι’ αυτό , τα αρσενικά τσακώνονται συνεχώς διεκδικώντας την αρχηγία.
Για παράδειγμα, όταν ένα αρσενικό καταλάβει το υψηλότερο σημείο και κουρνιάσει, αμέσως ένα δεύτερο θα προσπαθήσει να το διώξει καταλαμβάνοντας αυτό τη θέση που υποδηλώνει τον αρχηγό. 

Αν το καταφέρει παίρνει τη θέση μέχρι κάποιος άλλος να το αμφισβητήσει.
Ένα από τα συναρπαστικότερα θεάματα, είναι οι αερομαχίες των γλάρων για ένα κομμάτι τροφής. 
 
Στροφές, βουτιές, εφορμήσεις και ελιγμοί γίνονται με φοβερή ταχύτητα και εκπληκτική δεξιοτεχνία.
Οι ειδικοί επιστήμονες χρονομέτρησαν το πέταγμα του γλάρου στο φυσικό του περιβάλλον, τον αέρα και βρήκαν ότι μπορεί να ξεπεράσει τα 80 χλμ ανά ώρα, ενώ μετρήσεις σε αεροδυναμική σήραγγα μετρήθηκαν στα 50 χλμ ανά ώρα.
Η «υπηρεσιακή» ταχύτητα για «πτήσεις» μεγάλων αποστάσεων είναι 30 χλμ ανά ώρα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, πως η αναλογία ενέργειας που καταναλίσκουν για την κάλυψη συγκεκριμένης απόστασης είναι καλύτερη από ότι ενός αλόγου ή ενός αυτοκινήτου.
Πέρα από την ικανότητα της εξοικονόμησης ενέργειας, οι γλάροι έχουν την ικανότητα να τεντώνουν τα μακριά φτερά τους και να ανεμοπορούν επί ώρες.
Όπως είπαμε και πριν, παρά τα τεχνικά μέσα και τα μηχανολογικά επιτεύγματα, ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να κατασκευάσει κάτι που να διαθέτει τις ίδιες αεροδυναμικές ιδιότητες με τα φτερά του γλάρου.
Κι ας μη ξεχνάμε πως το φαινόμενο τον απασχολεί από τον καιρό του Δαίδαλου.
Όταν σηκώνεται αύρα οι γλάροι μπορούν και πλανάρουν λες και είναι καρφωμένοι στον ουρανό, χρησιμοποιώντας τα ανοδικά θερμά ή άλλα ρεύματα.
Πετούν με τα πόδια διπλωμένα μέσα στα φτερά της ουράς τους κι έτσι μειώνουν την αντίσταση.
Τα φτερά τους είναι τοποθετημένα σε στρώματα προσφέροντας έτσι εξαιρετική μόνωση, ενώ τα πόδια είναι εφοδιασμένα με ειδικές βαλβίδες που τρομπάρουν ζεστό αίμα στα δάκτυλα , που συνδέονται μεταξύ τους με τη νηκτική μεμβράνη.
Η ποικιλία της τροφής των γλάρων είναι κάτι το ασύλληπτο. Ελάχιστα ζώα στον πλανήτη έχουν την ικανότητα να δέχονται την ποικιλία που τρώει ο γλάρος. 

Από βατόμουρα και μύδια μέχρι σκνίπες και κολοκυθόσπορους. Το 1948 στη Γιούτα των Η.Π.Α., κοπάδια γλάρων έφαγαν τα σμήνη των ακρίδων που καταβρόχθιζαν την γεωργική παραγωγή της περιοχής.
Από το γεγονός αυτό είναι εμπνευσμένο το άγαλμα που έφτιαξαν οι Μορμόνοι στο Salt Lake City, στην κορυφή του οποίου κάθονται δύο γλάροι.
Για να φθάσει η τροφή στο στομάχι του γλάρου, αυτή τη μηχανή που αλέθει τα πάντα, περνάει από ένα ορθάνοιχτο ράμφος κι ένα πελώριο οισοφάγο που μπορεί να χωρέσει μονομιάς τροφή ίσου όγκου με το ένα τρίτο του βάρους του. 

Κάποια είδη γλάρων είναι αδίστακτα αρπακτικά που φτάνουν στο σημείο να κάνουν επιδρομές στις φωλιές του ίδιου τους του είδους.
Ακόμη έχουν την ικανότητα να πίνουν το αλμυρό νερό της θάλασσας, μέσω ενός ειδικού αδένα στο κεφάλι, ο οποίος αφαιρεί το αλάτι και το αποβάλει από το ράμφος τους.
Ένα από τα πιο κωμικά θεάματα της παραλίας είναι να βλέπεις τους γλάρους να περπατούν μία μπροστά και μία πίσω, στο ρυθμό των κυμάτων, όσο ψάχνουν για καβούρια ή άλλα συναφή που ξεβράζει η θάλασσα, δείγμα της επινοητικότητάς τους.
Πικρή πείρα με τα σημάδια στα αυτοκίνητά τους έχουν οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που σταθμεύουν σε παραθαλάσσιους χώρους στάθμευσης από τις αχιβάδες που ρίχνουν οι γλάροι από ψηλά, προσπαθώντας να τις ανοίξουν.
Ευτυχώς στη χώρα μας είναι σπάνιο φαινόμενο, απλά γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί χώροι στάθμευσης και ειδικά σε παραθαλάσσιες περιοχές.
Την εποχή που ζευγαρώνουν, την άνοιξη, μαζεύονται σε σμήνη για μεγαλύτερη ασφάλεια.
Διαλέγουν μία απομονωμένη ακτή με κατάλληλη υποδομή και οργανώνουν την πολιτεία τους με όρια, φύλακες και περιοχές.
Οι γεροντότεροι καταλαμβάνουν τις προνομιούχες θέσεις στο κέντρο της περιοχής, ενώ γύρω τους οι τσακωμοί κι οι αντεκδικήσεις για τις υπόλοιπες θέσεις μαίνονται.
Μόλις το σμήνος φθάσει στον επιλεγμένο χώρο, κάθε αρσενικός διαλέγει το χωράφι του κι όταν βρεθεί το θηλυκό ταίρι, ζευγαρώνουν.
Στη συνέχεια φτιάχνουν τη φωλιά σκαλίζοντας στο χώμα.
Συνήθως μονογαμικός για όλη του τη ζωή ο γλαρος, προβλημάτησε τους μελετητές με την ικανότητα να αναγνωρίζει το ταίρι του ανάμεσα σε μεγάλους πληθυσμούς. Ανακάλυψαν τελικά, ότι βοηθούνται από ένα χρωματιστό κύκλο γύρω από το μάτι τους.
Όταν άλλαξαν τους χρωματισμούς σε ορισμένα πειράματα, απλά κατάφεραν να αποπροσανατολίσουν ευτυχισμένα ζευγάρια.
Αν ο αρσενικός είναι νεαρός ή νεοφερμένος, πρέπει να περιμένει για το ζευγάρωμα. Οι ελεύθερες θηλυκές κάνουν βόλτες πάνω από την περιοχή, διαλέγοντας το αρσενικό. Όταν επιλέξουν, προσγειώνονται πλάι του, κουνώντας τα φτερά της ουράς και τον κορμό πάνω κάτω.
Αλλά η διαδικασία δεν τελειώνει εδώ. Αν δεν είναι του γούστου του αρσενικού, την κάνει πέρα.
Στην περίπτωση που όλα πάνε καλά, αρχίζουν οι περιπτύξεις.
Η θηλυκιά γουργουρίζει τρυφερά και τρίβει το κεφάλι της πάνω στο κεφάλι του αρσενικού, τσιμπώντας τον ελαφρά κάτω από το ράμφος.
Στην αρχή εκείνος κάνει το δύσκολο, όμως τελικά ενδίδει με ιδιόμορφο τρόπο.
Κάνει εμετό.
Στη συνέχεια, της προσφέρι τροφή, σημάδι πως θα την φροντίζει όταν εκείνη δε θα μπορεί.
Μετά ζευγαρώνουν και σε τρεις εβδομάδες το θηλυκό γεννάει τρία αυγά.
Η εκκόλαψη διαρκεί ένα μήνα. 

Όπως όλα τα νεογέννητα, κινδυνεύουν από μύριους κινδύνους. Σκαντζόχοιρους, φίδια, αλεπούδες, νυφίτσες, κοράκια, γεράκια, αλλά και από τους ίδιους τους γλάρους.
Επιβιώνει μόλις το 1/3 της παραγωγής.
Οι νεοσσοί, τσιμπούν το ράμφος των γονιών σε συγκεκριμένο σημείο, σημάδι πως πρέπει να αφήσουν την τροφή που κρατούν φυλαγμένη.
Όταν φθάσει η ώρα, ο μικρός γλάρος αφήνει την πατρική στέγη και ανεξαρτητοποιείται. Το χρώμα του ακόμα είναι καφετί και θα χρειαστεί τρία χρόνια για να γίνει άσπρο ή γκρι, σημάδι ενήλικα.
Πέρα από τα πρώτα βήματα της ζωής του, ο γλάρος δεν έχει εχθρούς στην υπόλοιπη ζωή του, που διαρκεί κάπου είκοσι χρόνια.
Μοναδική απειλή, οι αρπακτικοί του είδους που όπως παντού, ενοχλούν τα μικρότερα είδη της οικογένειας, τα γλαρόνια.
Σποραδικά έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες να ελεγχθούν οι επιδρομές στις περιοχές που ζευγαρώνουν τα γλαρόνια, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. 
Σε αντίθεση με άλλα ζώα του πλανήτη μας, έμαθαν μόνοι τους να αποφεύγουν τις δηλητηριασμένες τροφές.
Όμως οι γλάροι έχουν δημιουργήσει, άθελά τους, προβλήματα ακόμη και στο μεγαλύτερο ευεργέτη τους, τον άνθρωπο.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που προκλήθηκαν δυστυχήματα σε αεροπλάνα γιατί γλάροι έφραξαν τις τουρμπίνες των κινητήρων τους.
Στον αντίποδα, συλλέγοντας τροφές από παντού, βοηθούν στον καθαρισμό των ακτών από τα σκουπίδια, ενώ οι κουτσουλιές τους αποτελούν πρώτης τάξεως λίπασμα.
Είναι σπάνιο φαινόμενο, τα κατάλοιπα του πολιτισμού μας να είναι τόσο ευεργετικά γι΄ αυτό το σπάνιας ομορφιάς πουλί, που μας κάνει συντροφιά στα θαλασσινά ταξίδια μας και που ο άνθρωπος ακόμη δεν κατάφερε να αντιγράψει. 

Χαλάλι του.


Δημοφιλείς αναρτήσεις μήνα

Δημοφιλείς αναρτήσεις διαχρονικά


ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ... ????


Live







Η λίστα ιστολογίων μου






Επαγγελματικός εξοπλισμός Am & Fm



 
Support : FACEBOOK PROFIL | Your Link | Your Link
Copyright Nikos Samourkas © 2013. radio roumeli news