Της δώρισε μονοκατοικία και τον έκλεισε σε γηροκομείο

Θείος ανακάλεσε τη δωρεά μονοκατοικίας προς την ανιψιά του - Η αχαριστία της γυναίκας και η σωτήρια παρέμβαση του καφετζή της πόλης 

Η αχαριστία, όπως φαίνεται και από τις αποφάσεις των δικαστηρίων, αρχίζει να περνάει στο DNA του Ελληνα, καθώς ολοένα περισσότερες υποθέσεις απασχολούν τους δικαστές του Αρείου Πάγου.

Ετσι, λόγω αχαριστίας οι αρεοπαγίτες ανακάλεσαν δωρεά μονοκατοικίας που είχε γίνει από θείο προς ανιψιά. 

Η τελευταία, όμως, αντί να τον φροντίζει, όπως είχε υποσχεθεί και δεσμευτεί, τον άφησε σε γηροκομείο, αφού προηγουμένως του πήρε τα κλειδιά του σπιτιού και το βιβλιάριο καταθέσεων τραπέζης. Υπό αυτές τις συνθήκες ο θείος, απεγνωσμένος, αδυνατισμένος και καταβεβλημένος έφυγε νύχτα από το γηροκομείο και επέστρεψε στην πόλη όπου ήταν το σπίτι του, στο οποίο δεν μπορούσε όμως να μπει, καθώς δεν είχε τα κλειδιά. 

Ετσι, τον φιλοξένησε ο ιδιοκτήτης του τοπικού καφενείου.

Η σύζυγός του πριν πεθάνει του είχε πει, επειδή δεν είχαν παιδιά, τη μονοκατοικία που είχαν στη βορειοανατολική Ελλάδα να τη γράψει στην ανιψιά της. 

Πράγματι, μετά τον θάνατο της γυναίκας του υλοποίησε την επιθυμία της. Με συμβολαιογραφική πράξη «εις εκδήλωσιν αγάπης και στοργής και διά την έναντί του επιδεικνυομένην αγάπην και αφοσίωσιν», μεταβίβασε με δωρεά το μοναδικό σπίτι που είχε (την ψιλή κυριότητα) παρακρατώντας για όσο είναι εν ζωή την επικαρπία, υπό την προϋπόθεση, την οποία δεν έθεσε όμως ως όρο στο συμβόλαιο, ότι η ανιψιά μέχρι τον θάνατο του θα τον φρόντιζε και θα τον περιέθαλπε.

Αρχικά μετά το θάνατο της συζύγου του ο δωρητής ζούσε μόνος και «ένιωθε ανασφάλεια ως προς την περαιτέρω επιβίωσή του, την οποία είχε καταστήσει εντονότερη η μοναχική διαβίωσή του». Κι αυτό γιατί η ανιψιά διέμενε στη Γερμανία. 

Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο της θείας της, όμως, η ανιψιά επέστρεψε στην πατρίδα της, με τον θείο να πιστεύει αρχικά ότι αυτό έγινε για «να του προσφέρει προστασία και φροντίδα, όπως ο ίδιος προσδοκούσε».

Ωστόσο, η ανιψιά «προφασιζόμενη τη μη ανεύρεση εργασίας στην πόλη της, αποφάσισε να μετοικήσει στην Αλεξανδρούπολη», υποσχόμενη στον θείο της ότι «σύντομα θα προβεί στη μίσθωση κατοικίας, όπου θα εγκατασταθούν μαζί».

Αντί όμως να τηρήσει αυτή την υπόσχεσή, έφερε μεν τον θείο στην ακριτική Αλεξανδρούπολη, αλλά τον έβαλε σε γηροκομείο, όπου το πρώτο διάστημα τον επισκεπτόταν. 

Ωστόσο, εκείνος «επειδή περνούσε ο καιρός και δεν είχε προβεί σε αναζήτηση κατοικίας η ανιψιά είχε αρχίσει να δυσανασχετήσει με τη συμπεριφορά της». 

Απογοητευμένος πλέον, «εμφανώς καταβεβλημένος, αδυνατισμένος και με επιβαρυμένη την υγεία του», 4 μήνες μετά την εισαγωγή του στο γηροκομείο έφυγε ξαφνικά για την κοντινή πόλη όπου βρισκόταν το σπίτι του.

Εκεί, όμως, τον περίμενε μια άλλη αρνητική περιπέτεια. Οταν έφτασε στην περιοχή που ήταν το σπίτι του πήγε στο καφενείο «και παρέμεινε μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας». 

Οταν, λοιπόν, ο σύζυγος της ιδιοκτήτριας του καφενείου τον πλησίασε για να του πει ότι πρόκειται να κλείσει, λόγω του προχωρημένου της ώρας, εκείνος του απάντησε ότι «δεν είχε τα κλειδιά της οικίας του, ούτε χρήματα, ούτε το δελτίο της αστυνομικής του ταυτότητας, ούτε το βιβλιάριο ασθενείας ή καταθέσεών του». 

Προ αυτού του αδιεξόδου, οι ιδιοκτήτες του καφενείου τον οδήγησαν σε μια ισόγεια γκαρσονιέρα που είχαν και του την παραχώρησαν για να μένει.

Η ανιψιά ενημερώθηκε για τα συμβάντα από την τοπική Εισαγγελία Πρωτοδικών και την Αστυνομική Διεύθυνση, οι οποίες την κάλεσαν να παραδώσει τα κλειδιά και τα βιβλιάρια ασθενείας και καταθέσεων. 

Πράγματι τα παρέδωσε, ωστόσο «δεν επισκέφθηκε τον δωρητή της ούτε ενδιαφέρθηκε για την υγεία ή την τύχη του».

Ο θείος είχε ήδη ξεκινήσει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας (εγκεφαλοπάθεια, αρτηριακή υπέρταση, χρόνια κολπική μαρμαρυγή, βαρεία καρδιακή ανεπάρκεια, αποφρακτική πνευμονοπάθεια κ.λπ.).
Ετσι, επικαλούμενος τον εγκλεισμό του στο γηροκομείο, την «παράνομη παρακράτηση» των κλειδιών της οικίας του, της αστυνομικής του ταυτότητας και των βιβλιαρίων ασθενείας και καταθέσεων προέβη σε ανάκλησή της δωρεάς προς την ανιψιά, επικαλούμενος το άρθρο 505 του Αστικού Κώδικα που προβλέπει ότι «ο δωρητής έχει δικαίωμα να ανακαλέσει τη δωρεά, αν ο δωρεοδόχος φάνηκε με βαρύ παράπτωμα αχάριστος απέναντι στον δωρητή, στον σύζυγο ή σε στενό συγγενή του κ.λπ.».

Το Τριμελές Εφετείο Θράκης έκανε δεκτό το αίτημά του και υποχρέωσε την ανιψιά «να επαναμεταβιβάσει το δωρηθέν ακίνητο στον θείο» λόγω «του βαρέος παραπτώματος και της αχαριστίας της έναντι του δωρητή της».
Οι αρεοπαγίτες απέρριψαν ομόφωνα ως αβάσιμη την αίτηση της ανιψιάς που ζητούσε να αναιρεθεί η εφετειακή απόφαση.

Το Α2 Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου επισημαίνει ότι οι ισχυρισμοί της ανιψιάς ότι απομακρύνθηκε από τον θείο της «λόγω της σχέσης που αυτός είχε συνάψει με αλλοδαπή υπήκοο δεν κρίνονται ικανοί να πείσουν το παρόν δικαστήριο για την αλήθειά τους», αλλά ούτε δέχθηκε ότι η ανάκλαση της δωρεάς υποκινήθηκε από άλλα συγγενικά πρόσωπα. 

www.protothema.gr

Περισσότερα »

Φρίκη στη Ρόδο: Μητέρα, παππούς και θεία ασελγούσαν από κοινού σε 7χρονο κοριτσάκι

Ενώπιον του Αρείου Πάγου με αίτηση αναιρέσεως της απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Δωδεκανήσου με την οποία κρίθηκαν ένοχοι για βιασμό από κοινού μιας επτάχρονης, προσέφυγαν η μητέρα, ο παππούς και η θεία της ανήλικης.

Ο παππούς ηλικίας 80 ετών, η μητέρα ηλικίας 42 ετών και η θεία ηλικίας 53 ετών, κρίθηκαν συγκεκριμένα ένοχοι για τις πράξεις του βιασμού από κοινού, της αποπλάνησης κατ’ εξακολούθηση και της άμεσης συνέργειας κατ’ εξακολούθηση στην πράξη της αποπλάνησης ανηλίκου σε βάρος της ανήλικης εγγονής του πρώτου και επιβλήθηκε σ’ αυτούς η συνολική ποινή κάθειρξης 25 ετών στον πρώτο, 35 ετών στη δεύτερη και 25 ετών στην τρίτη.

Το ιστορικό της υπόθεσης, σύμφωνα με την εφημερίδα «Δημοκρατική» της Ρόδου:
Ο μηνυτής πατέρας και η κατηγορούμενη μητέρα της παιδίσκης είχαν τελέσει γάμο στις 11 Νοεμβρίου 1995. Από τις 22 Σεπτεμβρίου 2000 ο μηνυτής και η μητέρα της μικρής τελούν σε διάσταση και με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, αφαιρέθηκε η προσωρινή επιμέλεια της ανήλικης από την κατηγορούμενη και ανατέθηκε προσωρινά στο μηνυτή με τον οποίο διαμένει στην κατοικία του.

Με άλλη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου ρυθμίστηκε το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας της κατηγορούμενης μητέρας με την θυγατέρα της.
Στο πλαίσιο της επικοινωνίας αυτής η μητέρα φέρεται να πήρε την ανήλικη θυγατέρα της από την οικία του μηνυτή και να την πήγε στο σπίτι της, όπου βρισκόταν και η δεύτερη κατηγορουμένη, αδελφή της. Αυτό έγινε πριν την εορτή του Πάσχα 2003, σε μη ακριβώς προσδιορισμένη ημερομηνία.

Εκεί, όπως καταγγέλθηκε, η πρώτη κατηγορουμένη και ενώ η δεύτερη κρατούσε σφιχτά τα χέρια της ανήλικης, την ακινητοποίησε, έπεσε πάνω στην ανήλικη και έβαλε το χέρι της μέσα στο αιδοίο της, προκαλώντας της πόνο και αιμορραγία. Μετά το περιστατικό αυτό η ανήλικη δεν ήθελε να πάει στη μητέρα της.

Ούτε όμως και η πρώτη κατηγορουμένη ενδιαφερόταν να πάρει την κόρη της για επικοινωνία.Το Νοέμβριο του 2003 η κατηγορουμένη μητέρα πήγε να πάρει την κόρη της για επικοινωνία, αλλά η μικρή αρνήθηκε πεισματικά να πάει μαζί της.

Όταν ο μηνυτής ρώτησε την κόρη του γιατί αρνείται να πάει με τη μητέρα της, αυτή του απάντησε ότι στην τελευταία συνάντησή τους, πριν το Πάσχα 2003, η μητέρα της έβγαλε το εσώρουχο και, ενώ η θεία της, δεύτερη κατηγορούμενη, την κρατούσε σφιχτά από τα χέρια, η μητέρα της τής άνοιξε τα πόδια και της πείραξε το γεννητικό της όργανο.

Την ερώτησε γιατί δεν του το είπε αμέσως, και η μικρή απάντησε ότι η μητέρα της την απείλησε ότι θα σκοτώσει τον πατέρα της και την ίδια με όπλο.Την ένταση αυτή στη σχέση της κόρης με τη μητέρα της, διαπίστωσε και ψυχολόγος, η οποία περιέγραψε τις ζωγραφιές της μικρής και το περιεχόμενό τους, καθώς και την επίθεση της μικρής στη γιαγιά, όταν διαπίστωσε ότι είχε δείξει τις ζωγραφιές στη μάρτυρα.

Αναφέρθηκε επίσης στην αφήγηση της γιαγιάς, σχετικά με τις αντιδράσεις της κόρης, όταν η συζήτηση αναφέρεται στη μητέρα της. Το ίδιο διαπίστωσε και η ίδια η μάρτυς, όταν προσπαθούσε να φέρει τη συζήτηση στη μητέρα της, αλλά και στο επεισόδιο με την επίθεση της εγγονής στη γιαγιά της, όταν αυτή τη ρώτησε γιατί δεν πηγαίνει στη μητέρα της. Παιδοχειρουργός, εξέτασε στο Νοσοκομείο την φερόμενη ως παθούσα, όταν αυτή παραπονείτο για περιπρωκτικό άλγος.

Την ερώτησε, ενώ ήταν μόνοι τους, γιατί πονάει ο ποπός της και η μικρή του απάντησε ότι την ώρα που κοιμόταν κατάλαβε πως ο παππούς της ασέλγησε σε βάρος της. Κατάθεσε ότι όπως του είπε η ανήλικη, αυτό το γεγονός είχε συμβεί δύο φορές. Στην εξέταση που έκανε παρατήρησε  ευχέρεια στην εξέταση της γενετήσιας περιοχής, το παιδί δεν αντιδρούσε στην εξέταση των γεννητικών οργάνων του, είχε δε ευκολία στο να κατεβάζει το εσώρουχό του.

Κατέληξε ότι δεν μπορεί να καταθέσει με βεβαιότητα ότι το παιδί έχει υποστεί ασελγείς πράξεις ή όλα είναι στη φαντασία του. Σε έγγραφο που συνέταξε η προϊσταμένη της κοινωνικής υπηρεσίας του Περιφερειακού Νοσοκομείου Ρόδου και αφορά περιστατικά, που έγιναν όταν η ανήλικη βρισκόταν στο νοσοκομείο, από το οποίο η μητέρα της την πήρε δια της βίας και παρά την αντίθετη άποψη του προσωπικού, αναφέρει για την ανήλικη ότι αυτή αισθάνεται χαρούμενη και ασφαλής κοντά στον πατέρα της που δεν δείχνει να φοβάται.

Ζωγραφίζει τον εαυτό της και τους γονείς της με μια μπανιέρα από πάνω της, όταν δε την ρώτησε γι αυτό της απάντησε πως είναι βρώμικη και θέλει να πλένεται. Συμπεραίνει από το συγκεκριμένο στοιχείο ότι αυτό πάντα κινεί την υποψία για σεξουαλική παρενόχληση από κάποιον.

Οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες και ισχυρίστηκαν ότι οι καταθέσεις της ανήλικης ήταν αποτέλεσμα επηρεασμού από τον πατέρα και τους γονείς του με τους οποίους υπάρχει μεγάλη ένταση λόγω του χωρισμού. Και ότι με αυτό τον τρόπο πέτυχαν την αφαίρεση της επιμέλειας από την μητέρα της.

Στην αίτηση αναιρέσεως, που υπέβαλαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, Μανώλη Κουτσούκου, εκθέτουν μεταξύ άλλων:

-Υφίσταται απόλυτη ακυρότητα της έκθεσης πραγματογνωμοσύνης 3 πραγματογνωμόνων – ψυχιάτρων που διορίσθηκαν από το Μ.Ο.Δ. Κω, υποστηρίζοντας ότι η εξέταση της ανήλικης δεν έγινε και από τους τρεις διορισθέντες πραγματογνώμονες αλλά από τους δύο εξ αυτών. Η διενεργηθείσα πραγματογνωμοσύνη έγινε δε, όπως ισχυρίζονται, κατά τρόπο που δεν επέτρεψε τελικά στους νομίμως διορισθέντες τεχνικούς τους συμβούλους να συμπράξουν στις επιμέρους πράξεις της πραγματογνωμοσύνης.
-Οτι το δικαστήριο δεν εξέτασε σχετικό αυτοτελή ισχυρισμό που προέβαλαν.
-Οτι δεν απαντήθηκε από το δικαστήριο αίτημα να καταθέσει στην ακροαματική διαδικασία μάρτυρας παιδοψυχίατρος και δεν αξιολογήθηκε έκθεση ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης της.

Περισσότερα »

Παρέμβαση του Αρείου Πάγου για την καταδίκη της καθαρίστριας από τον Βόλο

Την άμεση παρέμβαση της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου προκάλεσε η απάνθρωπη καταδίκη καθαρίστριας από το Πενταμελές Εφετείο της Λάρισας σε ποινή κάθειρξης 10 ετών, γεγονός που την οδήγησε στις φυλακές Θηβών. 

Η ανώτατη εισαγγελική λειτουργός ήδη ζήτησε να της διαβιβαστεί η απόφαση του Δικαστηρίου, προκειμένου να τη μελετήσει, ώστε να κινηθούν οι διαδικασίες της αναίρεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης.

Παράλληλα, η κ. Δημητρίου θα μελετήσει όλα τα στοιχεία της απόφασης για να κρίνει αν συντρέχει λόγος να ελεγχθούν πειθαρχικά οι δικαστές που εξέδωσαν την επίμαχη απόφαση.

Σύμφωνα με δικαστικές πηγές πάντως, οι συνήγοροι της κατηγορούμενης ενόψει του δικονομικού περιθωρίου για την άσκηση αναίρεσης αναμένεται να προχωρήσουν και στην υποβολή αίτησης αναστολής εκτέλεσης της ποινής για την κατηγορούμενη.

Σε μία τέτοια περίπτωση η σχετική αίτηση μπορεί να εισαχθεί άμεσα προς συζήτηση στο Πενταμελές Εφετείο της Λάρισας, μόνο με το απόσπασμα της καταδικαστικής απόφασης, ώστε να κρίνει η σύνθεση του δικαστηρίου εκείνου το αίτημα για την αποφυλάκισης της γυναίκας.

Το χρονικό της υπόθεσης

Η 53χρονη γυναίκα, παραποίησε πιστοποιητικό Δημοτικού για να φαίνεται ότι ολοκλήρωσε την ΣΤ’ τάξη ενώ στην πραγματικότητα είχε φοιτήσει μόνο μέχρι την Ε’ τάξη.

Όπως αποκαλύφθηκε στις δικαστικές αίθουσες, κατέθεσε το παραποιημένο πιστοποιητικό σε διαγωνισμό του υπουργείου Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων για πρόσληψη τακτικού προσωπικού το 1996, ώστε να προσληφθεί ως καθαρίστρια σε κρατικό παιδικό σταθμό στον Βόλο.

Η αρμόδια επιτροπή αλλά και το ΔΣ του σταθμού προχώρησαν στη συνέχεια στον διορισμό της γυναίκας.
«Είναι στη φυλακή, σε άθλια κατάσταση»: Γολγοθάς καθαρίστριας για μια τάξη του δημοτικού.


«Είχε ανάγκη αυτή τη δουλειά γιατί ο άνδρας της ήταν τοξικομανής, είχε δύο παιδιά και με αυτά τα χρήματα συντηρούσε την οικογένειά της και κυρίως τα παιδιά της» είπε στο CNN Greece o δικηγόρος της καθαρίστριας Γιώργος Σινέλης, και συνέχισε: «Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι εδώ πρόκειται για μια καθαρίστρια.

 Δεν είναι κάποιος γιατρός που κατέθεσε ένα πλαστό πτυχίο ή κάποιος  μηχανικός. Υπήρχε το τυπικό στοιχείο της Ε’ δημοτικού. Είτε Ε΄ είχε τελειώσει είτε ΣΤ’, η παροχή της υπηρεσίας ήταν η ίδια. Δεν άλλαζε σε κάτι, δεν είχε καμία διαφοροποίηση».

«Είναι σε τραγική κατάσταση. Δεν είχε οποιαδήποτε εμπλοκή με τη Δικαιοσύνη μέχρι σήμερα και ξαφνικά βρέθηκε στη φυλακή» ανέφερε ο δικηγόρος της.

Περισσότερα »

Απόφαση-σοκ από τον Άρειο Πάγο: Οι εργαζόμενοι θα αποζημιώνουν τους εργοδότες για εργατικά ατυχήματα!

Με δεύτερη απόφαση οι αρεοπαγίτες αναγνώρισαν ευθύνη σε 41χρονο οδηγό νταλίκας για τον θάνατό του (εν ώρα εργασίας) επειδή δεν φορούσε ζώνη.

Αλλάζει άρδην ο χάρτης των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, με δύο αποφάσεις-βόμβα του Αρείου Πάγου που ανατρέπουν πολλά από τα έως σήμερα νομικά κεκτημένα των ιδιωτικών υπαλλήλων. 

Πλέον η ζυγαριά της Δικαιοσύνης γέρνει επικίνδυνα κατά των εργαζομένων, καθώς η σχετική νομολογία των δικαστηρίων που μέχρι τώρα τους προστάτευε σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων, σκληραίνει επικίνδυνα με τη βούλα του Αρείου Πάγου.

Και αυτό γιατί για πρώτη φορά με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανοίγει ο δρόμος ώστε οι εργοδότες να διεκδικούν πλήρη αποζημίωση από τους εργαζομένους τους για ζημιές που μπορεί να συμβούν εν ώρα εργασίας. 

Παράλληλα, με άλλη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου αναγνωρίζεται υψηλό ποσοστό συνυπαιτιότητας σε εργαζόμενο ο οποίος έχασε τη ζωή του και πάλι εν ώρα εργασίας, για τον θάνατό του! Οι δύο αποφάσεις προκαλούν ήδη τον σφοδρό αντίλογο καταξιωμένων νομικών, οι οποίοι με δημόσιες τοποθετήσεις τους τις χαρακτηρίζουν βαθιά αντεργατικές, αντικοινωνικές και αντίθετες με το αίσθημα δικαίου.

Ειδικότερα, η πρώτη απόφαση που εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο αφορά σε ατύχημα που είχε λάβει χώρα στην Ιταλία το καλοκαίρι του 2011 όταν οδηγός μεγάλης νταλίκας που μετέφερε (σε ψυγείο) γαλακτοκομικά προϊόντα, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα αυτό να εκτραπεί της πορείας του και να προσκρούσει στο στηθαίο ασφαλείας του αυτοκινητοδρόμου. 

Το όχημα, ιδιοκτησίας ελληνικής εταιρείας, κινούνταν με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων την ώρα στο εθνικό δίκτυο Μπολόνιας - Ανγκόνας. Από τη σύγκρουση το μεγαλύτερο μέρος της νταλίκας καταστράφηκε όπως και το φορτίο που μετέφερε, ενώ την τελευταία στιγμή ο οδηγός της κατάφερε να βγει από το φλεγόμενο όχημα και να σωθεί.

Η υπόθεση έφτασε στα αστικά δικαστήρια αλλά και στον Αρειο Πάγο, ο οποίος, υιοθετώντας πλήρως τη σχετική απόφαση που είχε λάβει προηγουμένως το Εφετείο, έκρινε ότι ο οδηγός της νταλίκας δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια ως όφειλε και γι’ αυτό ευθύνεται για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του, δηλαδή την καταστροφή του οχήματος αλλά και του εμπορεύματος. 

Το ποσοστό δε συνυπαιτιότητάς του στο ατύχημα είναι 99% και ως εκ τούτου ο εργοδότης μπορεί να αξιώσει αποζημίωση από τον υπάλληλό του.

Ο Αρειος Πάγος και συγκεκριμένα το Β2 Τμήμα του που εξέδωσε την απόφαση στηρίζει την κρίση του αυτή στο εξής σκεπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός παρότι έμπειρος και ικανός ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπο ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες...».

Η μειοψηφία

Κατά πλειοψηφία οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί απέρριψαν τον ισχυρισμό του οδηγού ότι ο ίδιος δεν φέρει ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη και ότι η  ζημιά πρέπει να βαρύνει τον εργοδότη του και όχι τον ίδιο «ως εμπίπτουσα στη σφαίρα του επιχειρηματικού κινδύνου». 

Παράλληλα, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν και το βασικό επιχείρημα του οδηγού ότι τα λάστιχα που είχαν τοποθετηθεί στην νταλίκα ήταν προβληματικά εξαρχής και εξ αυτού του λόγου έχασε τον έλεγχο του οχήματός του.

Αντίθετα, ένα μέλος του δικαστηρίου που μειοψήφησε εξέφρασε την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη συνυπαιτιότητα του εργαζομένου σε εργατικό ατύχημα με το εξής σκεπτικό: «Ο εργοδότης με την αντιπαροχή του αμείβει την εργασία και όχι την ανάληψη κινδύνου. 

Ο μισθός που λαμβάνει ο εργαζόμενος δεν αντισταθμίζει τους κινδύνους ζημιών στους οποίους αυτός εκτίθεται κατά την εκτέλεση της εργασίας του, μέσα σε συνθήκες ή καταστάσεις πίεσης τις οποίες αποκλειστικά διαμορφώνει και επηρεάζει ο εργοδότης. 

Ακόμη και για τον πιο επιμελή και ευσυνείδητο εργαζόμενο ενδέχεται να καταστεί αναπόφευκτη μια στιγμιαία χαλάρωση της προσοχής με εντελώς δυσανάλογες συνέπειες».

Συνυπαίτιος για τον θάνατό του!

Η δεύτερη υπόθεση που απασχόλησε τον Αρειο Πάγο ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, καθώς εν ώρα εργασίας έχασε τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, οδηγός βυτιοφόρου. Το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα ενώ ο 41χρονος οδηγός εκτελούσε δρομολόγιο από το Ζάκρο Καρδίτσας στον Ταύρο Αττικής μεταφέροντας γάλα. 

Το όχημά του εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε γκρεμό με αποτέλεσμα ο οδηγός του, που μόλις είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, να βρει ακαριαία τραγικό θάνατο αφού το τεράστιο όχημα τον καταπλάκωσε.

Οι γονείς του 41χρονου και τα αδέλφια του προσέφυγαν στα αστικά δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη υποστηρίζοντας ότι ο θάνατος του γιου και αδελφού τους οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη. 

Και αυτό διότι, όπως υποστήριξαν στο δικαστήριο, η εργοδότρια εταιρεία τον ανάγκαζε να εκτελεί συνεχή δρομολόγια πέραν του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, επί οκτώ ώρες κάθε ημέρα και χωρίς ξεκούραση. Μάλιστα, όπως υποστήριξαν οι συγγενείς του, ο 41χρονος, φοβούμενος μη χάσει τη δουλειά του, εργαζόταν νυχθημερόν αδιαμαρτύρητα.

Από την πλευρά τoυς οι νομικοί παραστάτες της εργοδότριας εταιρείας προέβαλλαν στο δικαστήριο ως βασικό επιχείρημα ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το δυστύχημα έφερε και ο 41χρονος οδηγός, καθώς, όπως υποστήριξαν, κατά το μοιραίο δρομολόγιο δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, κάτι που ενδεχομένως και να του έσωζε τη ζωή. 

Η παράλειψη αυτή, σύμφωνα με τον ισχυρισμό που προέβαλε η εργοδότρια εταιρεία, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θανόντος κατά 40% στην πρόσκληση του δυστυχήματος και η τυχόν αποζημίωση που θα επιδικάσει το δικαστήριο στους συγγενείς του θα πρέπει να είναι σε άμεση συνάφεια με το γεγονός αυτό.

Εξετάζοντας τα στοιχεία του φακέλου της τραγικής αυτής υπόθεσης -ανάμεσά τους και εξετάσεις που δεν ανίχνευσαν στο αίμα του θανόντος οινόπνευμα ή άλλες ουσίες- οι εφέτες έκαναν εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό της οικογένειας του 41χρονου. 

Αφενός έκριναν ότι η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται μόνο κατά ποσοστό 60% για το τραγικό δυστύχημα (συνυπαιτιότητα) επειδή ανάγκαζε τον υπάλληλό της να εργάζεται κατά παράβαση του ωραρίου εργασίας και αφετέρου απεφάνθησαν ότι υπάρχει και ευθύνη σε ποσοστό 40% του άτυχου 41χρονου. 

Και αυτό επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας όπως ήταν υποχρέωσή του, με αποτέλεσμα να συμβάλει στο δυστύχημα και στον θάνατό του! Ετσι, με βάση την απόφαση του Εφετείου η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται σε αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι συγγενείς του άτυχου οδηγού κατά 60% και μέχρι εκεί οφείλουν να αποζημιώσουν την οικογένειά του.

Καμία ευθύνη, ήταν ξεκούραστος

Ωστόσο, εντελώς διαφορετική ήταν η κρίση του Αρείου Πάγου, ο οποίος ανέτρεψε άρδην την εφετειακή απόφαση, εντοπίζοντας κενά και αντιφάσεις στην αιτιολόγησή της. 

Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, το Εφετείο δεν παρέθεσε στην απόφασή του «τα πραγματικά περιστατικά που να δικαιολογούν την κόπωση του θανόντος και την εξασθένηση των δυνάμεων των αντανακλαστικών του».

Κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, ο άτυχος 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ’ υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, ωστόσο μόνο κατά 3,5 ώρες και κατά την ημέρα που έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν! Αυτό, όμως, σύμφωνα με την αρεοπαγίτικη απόφαση -«δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο προηγούμενες ημέρες του δυστυχήματος αλλά και της μη απασχόλησής του τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατό του, τέτοιο αποτέλεσμα», δηλαδή την πρόκληση του δυστυχήματος!

Με το σκεπτικό αυτό ο Αρειος Πάγος ανέπεμψε την υπόθεση για νέα κρίση στο Εφετείο και παράλληλα οι συγγενείς του άτυχου άνδρα έχασαν κάθε ελπίδα να δικαιωθούν σε αστικό επίπεδο για την απώλεια που βιώνουν. 

Περισσότερα »

Εκτός υπουργείου Οικονομικών οι καθαρίστριες εισηγείται Αρεοπαγίτης

Ο αρεοπαγίτης Χριστόφορος Κοσμίδης θα εισηγηθεί την ερχόμενη εβδομάδα στο Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου να παραμείνουν εκτός του υπουργείου Οικονομικών και των Δ.Ο.Υ. οι 393 απολυμένες καθαρίστριες.

Ειδικότερα, ο αρεοπαγίτης θα προτείνει να γίνει δεκτή η αίτηση του υπουργείου Οικονομικών και να αναιρεθεί η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που έχει δικαιώσει τις καθαρίστριες.

Όπως είναι γνωστό στις 15 Μαΐου 2014 το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ' αριθμ. 1584/2014 απόφασή του ακύρωσε τις απολύσεις 393 καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και διέταξε την προσωρινή επαναπρόσληψή τους.

Κατόπιν αυτών, το Πρωτοδικείο υποχρέωσε το Δημόσιο να αποδέχεται τις υπηρεσίες των καθαριστριών με τα ίδια καθήκοντα και όρους με τους οποίους εργάζονταν πριν τεθούν σε κατάσταση διαθεσιμότητας.

Η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ήταν προσωρινά εκτελεστή και το υπουργείο Οικονομικών ήταν υποχρεωμένο να τις τοποθετήσει ξανά στις θέσεις τους μέχρι η Δικαιοσύνη να αποφασίσει τελεσίδικα για το θέμα και υποχρέωνε το υπουργείο να αποδεχτεί τις υπηρεσίες των καθαριστριών με τα ίδια καθήκοντα και όρους με τους οποίους εργάζονταν μέχρι πριν την έξοδό τους από το υπουργείο.

Κατόπιν αυτού το υπουργείο Οικονομικών προσέφυγε στον Άρειο Πάγο ζητώντας την προσωρινή αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου κάτι που έγινε δεκτό και ανέστειλε προσωρινά την απόφαση του Πρωτοδικείου.

Την ερχόμενη εβδομάδα στο Β/2 Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου ο κ. Κοσμίδης θα επισημάνει ότι το Πρωτοδικείο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, καθώς οι καθαρίστριες έχουν περιέλθει σε κατάσταση διαθεσιμότητας και δεν έχουν απολυθεί.

Αναλυτικότερα, θα αναφέρει ότι η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή των καθαριστριών σε διαθεσιμότητα δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης παροχής εξηρτημένης εργασίας, αλλά ότι «αποτελεί αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας».

Σύμφωνα με τον αρεοπαγίτη το καθεστώς της διαθεσιμότητας είναι ευμενέστερο για τους εργαζομένους, γιατί η κατάργηση των οργανικών θέσεων με παράλληλη περιαγωγή σε διαθεσιμότητα των υπαλλήλων που τις κατείχαν δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής συμβάσεως εργασίας, αλλά αυτοδίκαιη απόλυση υπό αναβλητική αίρεση, εξαρτώμενη από τη μη ευδοκίμηση της προσπάθειας της υπηρεσίας να μετατάξει ή να μεταφέρει τους συγκεκριμένους υπαλλήλους σε οργανικές θέσεις κάποιου άλλου φορέα του δημοσίου τομέα.

Σύμφωνα πάντα με τον κ. Κοσμίδη, η κατάργηση των οργανικών θέσεων αφορούσε το σύνολο του κλάδου των καθαριστριών και «έγινε κατά νομοθετική εξουσιοδότηση, ως προσπάθεια ορθολογικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016».

Στο πλαίσιο αυτό, θα αναφέρει ο αρεοπαγίτης, από την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών εκτιμήθηκε ότι το έργο της καθαριότητας των υπηρεσιών του θα πρέπει να γίνεται στο μέλλον από ιδιωτικά συνεργεία με σύμβαση έργου και όχι από υπαλλήλους, και θα προσθέσει ότι η εκτίμηση αυτή «ανάγεται στο πεδίο κυριαρχικής δράσης της δημόσιας διοίκησης και αποβλέπει στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού».

Παράλληλα, σύμφωνα με τον κ. Κοσμίδη το Πρωτοδικείο Αθηνών υπερέβη την δικαιοδοσία του, καθώς η δικαστική αυτή διαφορά ανάγεται στην αρμοδιότητα των Διοικητικών και όχι των Πολιτικών δικαστηρίων.

Επίσης, ο δικαστικός λειτουργός θα αναφέρει ότι η Πολιτεία έχει την ευχέρεια να καταργεί τις οργανικές θέσεις και κατά μείζονα λόγο όταν το προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου δεν καλύπτεται από τη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας. 

Και πολύ περισσότερο έχει τα κράτος τη ευχέρεια αυτή υπό τις παρούσες οικονομικές συγκυρίες των εξαιρετικών δημοσιονομικών πιέσεων, που περιορίζουν τη δυνατότητα του κρατικού προϋπολογισμού για κοινωνικές παροχές και επιβάλλουν τη συρρίκνωση του κράτους ως επιχειρηματία ή εργοδότη, επιβάλλοντας και την περικοπή ενός σημαντικού μέρους των θέσεων εργασίας.

Τέλος, θα αναφέρει ο κ. Κοσμίδης ότι η κατάργηση των οργανικών θέσεων είναι σύμφωνη με τις συνταγματικές επιταγές, αλλά δεν προσκρούει και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.). καθώς δεν αποκλείει την ευχέρεια της Πολιτείας να καταργεί υφιστάμενες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα και να θέτει σε διαθεσιμότητα υπαλλήλους, εφόσον: α) η κατάργηση των θέσεων επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, β) γίνεται με κριτήρια σύμφωνα με την ορθολογική οργάνωση και γ) η επιλογή του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα γίνεται με κριτήρια αντικειμενικά και με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις δυσμενείς συνέπειες από τη διαθεσιμότητα ή την ενδεχόμενη απόλυσή του εάν υπάρχει αδυναμία μετακίνησης σε άλλη θέση.

Η απάντηση

Έωλη και νομικά αβάσιμη χαρακτηρίζει ο νομικός εκπρόσωπος των απολυμένων καθαριστριών, δικηγόρος Γιάννης Καρούζος, την εισήγηση του αρεοπαγίτη Χριστόφορου Κοσμίδη, την ερχόμενη εβδομάδα στο Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, να παραμείνουν εκτός του υπουργείου Οικονομικών και των Δ.Ο.Υ. οι 393 απολυμένες καθαρίστριες.

«Η εισήγηση είναι έωλη και νομικά αβάσιμη. Δεν μπορεί μια πρόταση δικαστή να αντιμετωπίζει το αγαθό την εργασίας ως εξαρτημένο από κυβερνητικές επιλογές. Και δεν μπορεί κάτι τέτοιο να αποτελέσει νομικό θέσφατο. Η εισήγηση δεν είναι δεσμευτική και ευελπιστούμε στην κρίση του δικαστηρίου την προσεχή εβδομάδα», δήλωσε ο κ. Καρούζος.

Ο κ. Κοσμίδης αναμένεται να προτείνει να γίνει δεκτή η αίτηση του υπουργείου Οικονομικών και να αναιρεθεί η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που έχει δικαιώσει τις καθαρίστριες και θα επισημάνει στην εισήγησή του ότι το Πρωτοδικείο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, καθώς οι καθαρίστριες έχουν περιέλθει σε κατάσταση διαθεσιμότητας και δεν έχουν απολυθεί. 

Θα αναφέρει επίσης ότι η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή των καθαριστριών σε διαθεσιμότητα δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης παροχής εξηρτημένης εργασίας, αλλά ότι «αποτελεί αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας».

imerisia.gr

Περισσότερα »

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΝΩΝΥΜΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Μια ανώνυμη επιστολή, στάλθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, από πρώην μέλος της Χρυσής Αυγής.

Σε αυτήν, περιγράφεται η εγκληματική δραστηριότητα του εθνικιστικού κόμματος και των μελών του.

Περισσότερα »

Σε εξέλιξη είναι από το απόγευμα έρευνα για τους διαχειριστές blogs που υποστήριζαν την Χρυσή Αυγή μετά τη δολοφονία Φύσσα.

H έρευνα διεξάγεται για να διαπιστωθεί ποιοι υιοθετούσαν τις θέσεις της Χρυσής Αυγής και προέβαλαν γεγονότα που αφορούσαν δολοφονίες αλλοδαπών, γράφει το blog fimotro.

Η έρευνα διεξάγεται με εντολή του αντιεισαγγελέα Χ.Βουρλιώτη στην Υπηρεσία Δίωξης 

Ηλεκτρονικού Εγκλήματος αναφέρει το blog.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Περισσότερα »