Ειδικότερα, ο αρεοπαγίτης θα προτείνει να γίνει δεκτή η αίτηση του υπουργείου Οικονομικών και να αναιρεθεί η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που έχει δικαιώσει τις καθαρίστριες.
Όπως είναι γνωστό στις 15 Μαΐου 2014 το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ' αριθμ. 1584/2014 απόφασή του ακύρωσε τις απολύσεις 393 καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και διέταξε την προσωρινή επαναπρόσληψή τους.
Κατόπιν αυτών, το Πρωτοδικείο υποχρέωσε το Δημόσιο να αποδέχεται τις υπηρεσίες των καθαριστριών με τα ίδια καθήκοντα και όρους με τους οποίους εργάζονταν πριν τεθούν σε κατάσταση διαθεσιμότητας.
Η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ήταν προσωρινά εκτελεστή και το υπουργείο Οικονομικών ήταν υποχρεωμένο να τις τοποθετήσει ξανά στις θέσεις τους μέχρι η Δικαιοσύνη να αποφασίσει τελεσίδικα για το θέμα και υποχρέωνε το υπουργείο να αποδεχτεί τις υπηρεσίες των καθαριστριών με τα ίδια καθήκοντα και όρους με τους οποίους εργάζονταν μέχρι πριν την έξοδό τους από το υπουργείο.
Κατόπιν αυτού το υπουργείο Οικονομικών προσέφυγε στον Άρειο Πάγο ζητώντας την προσωρινή αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου κάτι που έγινε δεκτό και ανέστειλε προσωρινά την απόφαση του Πρωτοδικείου.
Την ερχόμενη εβδομάδα στο Β/2 Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου ο κ. Κοσμίδης θα επισημάνει ότι το Πρωτοδικείο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, καθώς οι καθαρίστριες έχουν περιέλθει σε κατάσταση διαθεσιμότητας και δεν έχουν απολυθεί.
Αναλυτικότερα, θα αναφέρει ότι η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή των καθαριστριών σε διαθεσιμότητα δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης παροχής εξηρτημένης εργασίας, αλλά ότι «αποτελεί αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας».
Σύμφωνα με τον αρεοπαγίτη το καθεστώς της διαθεσιμότητας είναι ευμενέστερο για τους εργαζομένους, γιατί η κατάργηση των οργανικών θέσεων με παράλληλη περιαγωγή σε διαθεσιμότητα των υπαλλήλων που τις κατείχαν δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής συμβάσεως εργασίας, αλλά αυτοδίκαιη απόλυση υπό αναβλητική αίρεση, εξαρτώμενη από τη μη ευδοκίμηση της προσπάθειας της υπηρεσίας να μετατάξει ή να μεταφέρει τους συγκεκριμένους υπαλλήλους σε οργανικές θέσεις κάποιου άλλου φορέα του δημοσίου τομέα.
Σύμφωνα πάντα με τον κ. Κοσμίδη, η κατάργηση των οργανικών θέσεων αφορούσε το σύνολο του κλάδου των καθαριστριών και «έγινε κατά νομοθετική εξουσιοδότηση, ως προσπάθεια ορθολογικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016».
Στο πλαίσιο αυτό, θα αναφέρει ο αρεοπαγίτης, από την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών εκτιμήθηκε ότι το έργο της καθαριότητας των υπηρεσιών του θα πρέπει να γίνεται στο μέλλον από ιδιωτικά συνεργεία με σύμβαση έργου και όχι από υπαλλήλους, και θα προσθέσει ότι η εκτίμηση αυτή «ανάγεται στο πεδίο κυριαρχικής δράσης της δημόσιας διοίκησης και αποβλέπει στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού».
Παράλληλα, σύμφωνα με τον κ. Κοσμίδη το Πρωτοδικείο Αθηνών υπερέβη την δικαιοδοσία του, καθώς η δικαστική αυτή διαφορά ανάγεται στην αρμοδιότητα των Διοικητικών και όχι των Πολιτικών δικαστηρίων.
Επίσης, ο δικαστικός λειτουργός θα αναφέρει ότι η Πολιτεία έχει την ευχέρεια να καταργεί τις οργανικές θέσεις και κατά μείζονα λόγο όταν το προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου δεν καλύπτεται από τη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας.
Και πολύ περισσότερο έχει τα κράτος τη ευχέρεια αυτή υπό τις παρούσες οικονομικές συγκυρίες των εξαιρετικών δημοσιονομικών πιέσεων, που περιορίζουν τη δυνατότητα του κρατικού προϋπολογισμού για κοινωνικές παροχές και επιβάλλουν τη συρρίκνωση του κράτους ως επιχειρηματία ή εργοδότη, επιβάλλοντας και την περικοπή ενός σημαντικού μέρους των θέσεων εργασίας.
Τέλος, θα αναφέρει ο κ. Κοσμίδης ότι η κατάργηση των οργανικών θέσεων είναι σύμφωνη με τις συνταγματικές επιταγές, αλλά δεν προσκρούει και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.). καθώς δεν αποκλείει την ευχέρεια της Πολιτείας να καταργεί υφιστάμενες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα και να θέτει σε διαθεσιμότητα υπαλλήλους, εφόσον: α) η κατάργηση των θέσεων επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, β) γίνεται με κριτήρια σύμφωνα με την ορθολογική οργάνωση και γ) η επιλογή του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα γίνεται με κριτήρια αντικειμενικά και με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις δυσμενείς συνέπειες από τη διαθεσιμότητα ή την ενδεχόμενη απόλυσή του εάν υπάρχει αδυναμία μετακίνησης σε άλλη θέση.
Η απάντηση
Έωλη και νομικά αβάσιμη χαρακτηρίζει ο νομικός εκπρόσωπος των απολυμένων καθαριστριών, δικηγόρος Γιάννης Καρούζος, την εισήγηση του αρεοπαγίτη Χριστόφορου Κοσμίδη, την ερχόμενη εβδομάδα στο Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, να παραμείνουν εκτός του υπουργείου Οικονομικών και των Δ.Ο.Υ. οι 393 απολυμένες καθαρίστριες.
«Η εισήγηση είναι έωλη και νομικά αβάσιμη. Δεν μπορεί μια πρόταση δικαστή να αντιμετωπίζει το αγαθό την εργασίας ως εξαρτημένο από κυβερνητικές επιλογές. Και δεν μπορεί κάτι τέτοιο να αποτελέσει νομικό θέσφατο. Η εισήγηση δεν είναι δεσμευτική και ευελπιστούμε στην κρίση του δικαστηρίου την προσεχή εβδομάδα», δήλωσε ο κ. Καρούζος.
Ο κ. Κοσμίδης αναμένεται να προτείνει να γίνει δεκτή η αίτηση του υπουργείου Οικονομικών και να αναιρεθεί η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που έχει δικαιώσει τις καθαρίστριες και θα επισημάνει στην εισήγησή του ότι το Πρωτοδικείο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, καθώς οι καθαρίστριες έχουν περιέλθει σε κατάσταση διαθεσιμότητας και δεν έχουν απολυθεί.
Θα αναφέρει επίσης ότι η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή των καθαριστριών σε διαθεσιμότητα δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης παροχής εξηρτημένης εργασίας, αλλά ότι «αποτελεί αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας».
imerisia.gr
