Γιάννης Πουλόπουλος: Το τελευταίο αντίο στον σπουδαίο τραγουδιστή

Το «τελευταίο αντίο» είπαν το απόγευμα της Τετάρτης στον αγαπημένο ερμηνευτή Γιάννη Πουλόπουλο συγγενείς και φίλοι, στο κοιμητήριο της Κηφισιάς. 

Ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο άνθρωπος που έφτασε στην κορυφή της ελληνικής δισκογραφίας και συνόδευσε γενιές Ελλήνων με τα τραγούδια του, πέθανε σε ηλικία 79 ετών την Κυριακή.

Ο τραγουδιστής αντιμετώπιζε τα σοβαρά προβλήματα υγείας ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Αττικόν».

Φεύγοντας από τη ζωή, ο Γιάννης Πουλόπουλος άφησε πίσω του μια σπουδαία μουσική παρακαταθήκη και μια από τις πιο πλούσιες δισκογραφίες.

Στην κηδεία του σπουδαίου καλλιτέχνη παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων οι: Λουκίλα Καρρέρ, Μελίνα Ασλανίδου, Καίτη Γκρέυ, Πασχάλης, Αντύπας, Λίνα Νικολακοπούλου, Ελένη Ροδά, Ρένα Κουμιώτη και πολλοί ακόμη καλλιτέχνες.

Στεφάνι έστειλαν πολλοί εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού, και όχι μόνο, χώρου.

Η σύζυγός του, Μπέτυ Πουλοπούλου, μίλησε στο OPEN για τον θάνατο του μεγάλου ερμηνευτή.

«Δεν μπορώ ακόμη να τον αποχαιρετήσω. 

Απλώς σκέφτομαι τη ζωή μου χωρίς αυτόν. 

Τη ζωή μου χωρίς τον Γιάννη. Δεν μπορώ να τον αποχαιρετήσω, δυσκολεύομαι ακόμα. 

Είχε ταλαιπωρηθεί με το πρόβλημα με τα μάτια του. 

Του έφερε κατάθλιψη αυτή η κατάσταση και όταν ήρθαν κάποια άλλα προβληματάκια στην υγεία του, δεν είχε το κουράγιο να τα πολεμήσει όσο έπρεπε.

Έφυγε ήσυχα και έφυγε λεβέντικα, όπως ήθελε εκείνος. 

Τα έκανε όπως ήθελε εκείνος» είπε η ίδια, και συμπλήρωσε:

«Ήταν καλός. Είχε μια αγνότητα καλοσύνης. Δεν έκανε ποτέ κακό σε άνθρωπο. Στον μόνο άνθρωπο που έκανε κακό ήταν στον εαυτό του. Ήταν ένας καλός άνθρωπος, κάλος πατέρας, καλός σύζυγος. Ήταν αγνός για αυτό που ήταν. Ήταν τεράστιος τραγουδιστής».

ΠΗΓΗ

Περισσότερα »

Πέθανε ο Γιάννης Πουλόπουλος - Έσβησε η φωνή που ήπιε το φεγγάρι

Σε ηλικία 79 ετών και με χρόνια προβλήματα υγείας ο ερμηνευτής του πιο εμπορικού δίσκου όλων των εποχών άφησε την τελευταία του πνοή στις 9 το βράδυ της Κυριακής στη ΜΕΘ του Αττικόν - Έπασχε από πνευμονολογικό πρόβλημα

Στη ΜΕΘ του Αττικόν λίγο μετά τις εννιά το βράδυ χθες πέθανε ο Γιάννης Πουλόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές της ελληνικής μουσικής και απόλυτα ταυτισμένος με το Νέο Κύμα, εξαιτίας πνευμονολογικού προβλήματος.

Η καρδιά του σύμφωνα με πληροφορίες δεν άντεξε άλλο, επιβαρυμένη και αυτή από τα χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε αυτή η εμβληματική φωνή.

Φωνή που απογείωσε τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου στον περίφημο «Δρόμο», τον εμπορικότερο δίσκο όλων των εποχών, με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει το1.500.000 αντίτυπα, αν και δημοσιεύματα λένε ότι ο αριθμός είναι διπλάσιος.

 Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι αν ο ελληνικός κινηματογράφος είχε φωνή αυτή ήταν σίγουρα η δική του, η φωνή ενός παιδιού που γεννήθηκε στην Καρδαμύλη και έμελλε να μεγαλουργήσει.

Ήταν ένας καλλιτέχνης προικισμένος με μια φωνή που «σημάδευε» τα τραγούδια, προικισμένη με βαθιά συναισθηματικά ηχοχρώματα, που έμπαινε στο στούντιο και τα έλεγε με την μία.

Ο «Δρόμος» στον οποίο είπε τα δέκα από τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου ηχογραφήθηκε όλος μέσα σε δέκα ώρες κι αυτό εν πολλοίς οφείλεται στον Πουλόπουλο.


Έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων που τα τελευταία χρόνια είχε αποτραβηχτεί από την δημοσιότητα-δεν ήταν και ποτέ φανατικός της οπαδός-και ζούσε μια ήσυχη ζωή μαζί με την σύζυγό του Μπέτυ και την κόρη του Άντα.

Μίλαγε σπάνια και όταν το έκανε τα έλεγε έξω από τα δόντια για την κατάσταση στον χώρο του τραγουδιού: «Δισκογραφικές εταιρείες δεν υπάρχουν, μαγαζιά δουλεύουν δύο φορές την εβδομάδα. 

Πως, λοιπόν, να αναδειχθούν οι νέοι καλλιτέχνες; 

Κατέστρεψαν το τραγούδι, όπως κατέστρεψαν και την Ελλάδα! Είναι δυνατόν να περνούν οι Έλληνες όλα αυτά τα δεινά; 

Τους έχουν εξοντώσει και δεν ντρέπομαι να το πω και το θέμα δεν είναι οι μεγάλοι, είναι τα νέα παιδιά που δεν τους δίνεται το δικαίωμα να κάνουν πολλά πράγματα για να καταξιωθούν επαγγελματικά!…»



Έχοντας διαπιστώσει ότι η δισκογραφία μεταλλάσσεται και ότι η νύχτα ευτελίζεται αποφασίζει το 1999 να σταματήσει την μουσική του διαδρομή.

 Έκτοτε δεν επέστρεψε ποτέ πίσω, ασχολήθηκε με την οικογένειά του και μια ζωή μακριά από φλας και άσκοπες δημόσιες εμφανίσεις.

Ταλαιπωρήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια από ένα τροχαίο ατύχημα και το γλαύκωμα στα μάτια του, αυτά τα μελαγχολικά μάτια που αποτύπωσε η κάμερα του Γιάννη Δαλιανίδη να ερμηνεύουν τραγούδια που έμειναν για πάντα.

Όπως το «Πάμε για ύπνο Κατερίνα» στο οποίο ο Γιάννης Πουλόπουλος με την συγκλονιστική ερμηνεία του αποτυπώνει ανάγλυφα την Ελλάδα που έζησε, την Ελλάδα που ονειρεύεται: «Πάμε για ύπνο Κατερίνα, πάμε να αλλάξουμε ζωή, να βρούμε όνειρα από κείνα που τελειώνουν το πρωί…».

 

Ποιος ήταν ο Γιάννης Πουλόπουλος

Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας, στην περιοχή της Μάνης. Οι γονείς του, μεσσηνιακής καταγωγής, κατοικούσαν στην Αθήνα, στην περιοχή του Μεταξουργείου και ύστερα μετακόμισαν στο Περιστέρι και συγκεκριμένα στην περιοχή της Αγίας Τριάδας.

Σε ηλικία 5 ετών μένει ορφανός από μητέρα και μεγαλώνει με τον πατέρα του Γιώργο και τον μικρό αδερφό του Βασίλη.

Ο Γιάννης Πουλόπουλος από μικρός είχε κλίση στο τραγούδι. Παρακινημένος από τους φίλους του, που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στις φωνητικές του ικανότητες, πήγαινε στην εταιρεία Columbia το 1962 κάνοντας προσπάθειες για να πει κάποια τραγούδια που γίνονταν τότε ακροάσεις, ζητώντας να τον ακούσουν, αλλά κανείς δεν του έκλεισε κάποιο ραντεβού.

Ο Γιάννης Πουλόπουλος συνέχιζε να ζητάει ακρόαση σχεδόν καθημερινά, παρ' όλα τα μεροκάματα που έχανε αφού δούλευε τότε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο. Την ίδια χρονική περίοδο φοιτούσε στη νυχτερινή σχολή ΝΤΗΖΕΛ, με ειδικότητα ηλεκτρολόγου.

Έτσι μπαίνει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι, σε μουσική και στίχους του Μπάμπη Δαλιάνη, με τον τίτλο «Κορμί μου πονεμένο». Στην πίσω πλευρά του δίσκου 45 στροφών θα έμπαινε το τραγούδι «Στο άδειο προσκεφάλι», που όμως τελικά το πήρε επί πληρωμή ο Στέλιος Καζαντζίδης από τον συνθέτη. Τελικά το τραγούδι δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα στην Columbia.

Ένας επιπλέον λόγος ήταν ότι ο Πουλόπουλος ακόμα ήταν ανήλικος και απαγορευόταν να εκδοθεί δίσκος με το αναγραφόμενο τραγούδι όπως αναφέρει η Wikipedia.

Το δεύτερο τραγούδι ήταν ένα συρτοτσιφτετέλι του Πάνου Πετσά με τίτλο «Δως μου την καρδιά μου πίσω». Εκείνη την περίοδο η Columbia, έχοντας στο δυναμικό της μεγάλο αριθμό άγνωστων και ανερχόμενων τραγουδιστών, αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση και να κάνει νέες ακροάσεις, από τις οποίες θα κρατούσε 50 άτομα. Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου.

Τότε ο Γιάννης Πουλόπουλος διάλεξε να πει δύο δύσκολα τραγούδια: το «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο». Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή» και τελικά ήταν ο μόνος που πέρασε από αυτή την ακρόαση.
Ο χειμώνας του 1963 τον βρίσκει να τραγουδά στο κέντρο Ξημερώματα, στα Άνω Πατήσια, μαζί με την Καίτη Γκρέυ, τον Γιάννη Αγγέλου στο μπουζούκι και τον Γιάννη Μπουρνέλη ως κονφερασιέ.
Στην συνέχεια, απομακρύνεται από την Columbia, εξαιτίας του Γρήγορη Μπιθικώτση, ο οποίος έθεσε βέτο στην εταιρεία και στους αδελφούς Λαμπρόπουλους, ότι αυτόν δεν τον ήθελε εκεί. Το 1964 κατατάσσεται φαντάρος και απολύεται το 1966.

Η συνέχεια βρίσκει τον Γιάννη Πουλόπουλο να τραγουδάει σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα (Το στέκι του Γιάννη, Ταβάνια, κ.ά.) Στη Λύρα ηχογραφεί ξανά τα τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα δώδεκα του ίδιου συνθέτη, όπως τα «Βράχο βράχο τον καημό μου», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», «Καημός» κ.ά.

Το 1965 τραγουδάει τέσσερα τραγούδια του τότε πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου, ενώ το 1966 θα τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση το "Ακορντεόν", στην ταινία μικρού μήκους Αθήνα, πόλη χαμόγελο, σε σκηνοθεσία του Λάμπρου Λιαρόπουλου για το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Σχεδόν παράλληλα κάνει μεγάλη επιτυχία με το «Μη μου θυμώνεις μάτια μου» του επίσης τότε πρωτοεμφανιζόμενου Σταύρου Κουγιουμτζή.

Το 1966 τραγουδά σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Μαρία Φαραντούρη και τον πρωτοεμφανιζόμενο Δημήτρη Μητροπάνο.

Την ίδια χρονιά μπαίνει για τα καλά στη δισκογραφία. Τα 45άρια δισκάκια του κυκλοφορούν σωρηδόν και εμφανίζεται για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές ταινίες: Οι στιγματισμένοι (1966), με τον Γιώργο Φούντα και τη Μάρω Κοντού, όπου τραγουδάει μαζί με την Ελένη Κλάδη το «Πολύ αργά» και το «Σ' αγαπώ»·
Ο τετραπέρατος (1966), με τον Κώστα Χατζηχρήστο, όπου ερμηνεύει το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού «Στον Πειραιά, στον Πειραιά»· Εκείνος κι εκείνη (1966), με τη Τζένη Καρέζη και τον Φαίδωνα Γεωργίτση, όπου τραγουδάει τη σύνθεση του Γιάννη Μαρκόπουλου «Ξεγυμνώστε τα σπαθιά».

Ο Γιάννης Πουλόπουλος και το Νέο Κύμα

Είναι όμως η εποχή του Νέου Κύματος, το οποίο ο Γιάννης Πουλόπουλος ακολουθεί. Γράφει και συνθέτει δικά του τραγούδια, όπως το «Θά 'θελα νά 'χα», που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.
Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Γιάννη Σπανό (συμμετέχει στην Ανθολογία και στην Ανθολογία Β', ερμηνεύοντας αριστουργηματικά το «Παιδί μου ώρα σου καλή» σε ποίηση Γεώργιου Βιζυηνού), με τον Δήμο Μούτση («Το κορίτσι μου στ' άστρα»), με τον Κυριάκο Σφέτσα και με τον Νίκο Μαμαγκάκη («Άνθη» και «Πέτρινα λουλούδια», σε στίχους Βασίλη Βασιλικού).

Η συνεργασία του Γιάννη Πουλόπουλου με τον Μίμη Πλέσσα και η εμφάνισή του στον κινηματογράφο

Το 1966 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού.

Αφορμή η ταινία μιούζικαλ Οι θαλασσιές οι χάντρες (1966). Ακολούθησαν οι ταινίες: Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967), Μια κυρία στα μπουζούκια (1968), Ο ψεύτης (1968), Γοργόνες και μάγκες (1968), Ο μικρός δραπέτης (1968), Η Παριζιάνα (1969), Η ωραία του κουρέα (1969), Η θεία μου η χίπισσα (1970) κ.ά.

Ο δρόμος

Το 1969 είναι μια σημαδιακή χρονιά. Ο δρόμος, άλμπουμ των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια, θα γίνει αμέσως ο πρώτος ελληνικός χρυσός δίσκος, παρά την απαγόρευση μετάδοσής του από το τότε μονοπώλιο του ΕΙΡ/ΕΙΡΤ.

Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα γίνει το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, φτάνοντας τα 3.000.000 αντίτυπα, ρεκόρ που μέχρι σήμερα κανείς άλλος ελληνικός δίσκος δεν έχει πλησιάσει.

Μετά την ανεπανάληπτη επιτυχία του Δρόμου, ο Πουλόπουλος, μέσα από τα τραγούδια και τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις, γίνεται το μεγαλύτερο όνομα του ελληνικού τραγουδιού, ο «χρυσός ερμηνευτής», χαρακτηρισμό που αποδεικνύει και μια δημοσκόπηση του 1970 σε περιοδικό της εποχής, σχετική με τη δημοσιότητα και απήχηση των τραγουδιστών, στην οποία κατατάχθηκε πρώτος ανάμεσα σε πολλά άλλα μεγάλα ονόματα.

Μετά την αποχώρησή του από τη Λύρα, ηχογραφεί κάποιους δίσκους στη Μίνως- οι οποίοι γίνονται αμέσως χρυσοί- με ελαφρολαϊκά και με διασκευασμένες ξένες επιτυχίες, όπως το «Αγάπα με».
Ακολουθούν δύο δίσκοι και ένας τρίτος με μια συμμετοχή, στην Polygram μεταξύ 1990-92. Για ένα διάστημα 5 χρόνων μένει οικειο

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ...

Περισσότερα »

Θανάσης Βέγγος: Το σπίτι που έχτισε ο ίδιος το 1972 και παραμένει ακόμα όρθιο μέχρι σήμερα

Το καλυβάκι του Θανάση Βέγγου βρίσκεται στο βουνό της Πετρούπολης, σε μια γειτονιά με νεόκτιστα όμορφα κτίρια, στην Οδό Καββαδία και είναι χτισμένο με τσιμεντόλιθους.

Το σπίτι αυτό σε μεταφέρει σε μία άλλη εποχή, όταν πρωταγωνίστησε μαζί με τον αείμνηστο ηθοποιό σε μια από τις πιο σημαντικές ταινίες του, στο φιλμ «Θανάση, πάρε το όπλο σου».

 cyclades24.gr

Περισσότερα »

Θύμα του κορονοϊού κι ο Αντρέα Μποτσέλι!

Ο πασίγνωστος τραγουδιστής Αντρέα Μποτσέλι, μετέβη σήμερα σε νοσοκομείο της πόλης Πίζα, για να δωρίσει πλάσμα αίματος, στα πλαίσια πειραματικής φάσης για την θεραπεία του ιού.

Ο διάσημος τενόρος αποκάλυψε σήμερα ότι είχε προσβληθεί στις αρχές Μαρτίου από την Covid-19 με ήπια μεν συμπτώματα, αν και χαρακτήρισε την εμπειρία του “έναν εφιάλτη”, γράφει η εφημερίδα Corriere della Sera.

“Η εμπειρία μου από τον κορονοϊό; Μια τραγωδία, όλοι μας μολυνθήκαμε στην οικογένεια, με πυρετό, παρότι δεν ήταν πολύ υψηλός, βήχα και φτέρνισμα”, δήλωσε ο Μποτσέλι στους δημοσιογράφους στην Πίζα, στην Τοσκάνη.

Ο Μποτσέλι και η σύζυγός του είχαν μεταβεί στο νοσοκομείο της Πίζας για να δωρίσουν το πλάσμα τους για τις έρευνες για την Covid-19.

“Ξεπεράσαμε την ασθένεια πολύ καλά, παρόλο που δυστυχώς χρειάστηκε να ακυρώσω πολλές συναυλίες και αυτό ήταν μια κακή εμπειρία. Ήταν σαν να ζούσα έναν εφιάλτη γιατί ένιωθα ότι δεν είχα πλέον τον έλεγχο της κατάστασης. Ήλπιζα να ξυπνήσω από στιγμή σε στιγμή”, πρόσθεσε.

 Το συγκινητικό ντουέτο της Τζένιφερ Λόπεζ με τον Αντρέα Μποτσέλι

 Δάκρυα στα μάτια του κοινού του αμερικάνικου Dancing with the stars έφερε η ερμηνεία των Τζένιφερ Λόπεζ και Αντρέα Μποτσέλι στο ισπανικό τραγούδι Quizas Quizas. Την ίδια ώρα που στο πλατό χόρευε η τυφλή 17χρονη χορεύτρια Μπρίλιν Ρέικς.

Περισσότερα »

Το έθιμο των καβαλάρηδων του Αϊ - Γιώργη στην Πρέβεζα

Χωρίς πιστούς και με βροχή αναβίωσε το απόγευμα το έθιμο των «καβαλάρηδων του Αϊ - Γιώργη» στην Πρέβεζα, στον οικισμό του Αγίου Θωμά.

Με την εικόνα του Αϊ - Γιώργη στην αγκαλιά ένας μόνο καβαλάρης έφτασε στην εκκλησία της ενορίας και την παρέδωσε στον πατέρα Μιχάλη για να γίνει ο εσπερινός και αύριο η θεία λειτουργία στη μνήμη του Αγίου.

Νωρίτερα ο καβαλάρης ανέβηκε σε βουνό της περιοχής όπου βρίσκεται το ξωκλήσι του  Αϊ - Γιώργη και σύμφωνα με το έθιμο πήρε την εικόνα για να την μεταφέρει στον ιερό ναό της ενορίας του Αγίου Θωμά.

 Μόλις κατέβηκε στον οικισμό έκανε περιφορά της εικόνας στους δρόμους για ευλογία στην κάθε οικογένεια. 

Στην είσοδο της εκκλησίας τον περίμεναν ο ιερέας και ένας ψάλτης. Μόλις παρέδωσε την εικόνα εψάλλη το τροπάριο του Αγίου Γεωργίου και το Χριστός Ανέστη. 

Ο ιερέας έδωσε στον καβαλάρη ευχές και έναν σταυρό.

Η κ. Κυριακή Σουρτζή μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου του Αγίου Θωμά είπε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ πως οι δύσκολες μέρες της πανδημίας δεν στέκονται ικανές να ματαιώσουν το έθιμο. 

Υπάρχει πίστη και θέληση και έτσι αναβίωσε το έθιμο με τον καβαλάρη, τον ιερέα και έναν ψάλτη.


Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Περισσότερα »

Το τελευταίο χειροκρότημα στον Κώστα Βουτσά

Το τελευταίο αντίο θα πουν σήμερα στον Κώστα Βουτσά συγγενείς, φίλοι αλλά και απλός κόσμος που τον αγάπησε μέσα από το έργο του.

Στις 09:00 το πρωί η σορός του μεγάλου ηθοποιού μεταφέρθηκε από το παρεκκλήσι του Αγίου Ελευθερίου, όπου ετέθη στη διάρκεια της χθεσινής ημέρας σε λαϊκό προσκύνημα, στον ιερό ναό της Μητρόπολης Αθηνών. 

Στις 11:00 ξεκίνησε η νεκρώσιμος ακολουθία παρουσία της οικογένειας και ανθρώπων από το φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον του.

powered by Rubicon Project

Μέχρι την έναρξη της νεκρώσιμης ακολουθίας οι θύρες της Μητρόπολης θα είναι ανοιχτές για το κοινό. 

Στη συνέχεια θα ακολουθήσει πομπή κατά τη διάρκεια της οποίας η σορός του Κώστα Βουτσά θα μεταφερθεί στο Α' Νεκροταφείο, στον τάφο που παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων στην οικογένεια προκειμένου να τιμήσει τον Κώστα Βουτσά για όσα προσέφερε επί 70 χρόνια στον χώρο της υποκριτικής.

Περισσότερα »

Στο νοσοκομείο η Μαργαρίτα Μπρόγιερ

Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκε εσπευσμένα το βράδυ της Παρασκευής (10.01.2020), η Μαργαρίτα Μπρόγιερ

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Μαργαρίτα Μπρόγιερ υπέστη οξεία κρίση σκωληκοειδίτιδας. Από την περασμένη Κυριακή, οπότε και έφυγε από τη ζωή η αδελφή της, η Μαργαρίτα Μπρόγιερ είναι σε σοκ και -λόγω της κατάστασης της υγείας της- δεν παρευρέθηκε σήμερα, στην κηδεία της Έρρικα

Περισσότερα »

Νεότερα για την κατάσταση της υγείας του Ανδρέας Μικρούτσικου

Κρίσιμη, αλλά σταθερή, κρίνεται η κατάσταση της υγείας του Ανδρέα Μικρούτσικος, ο οποίος νοσηλεύεται από το βράδυ της Παρασκευής στο Ιπποκράτειο.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδόθηκαν στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου στον ΣΚΑΪ, στις τελευταίες εξετάσεις που έκανε κρίθηκε ότι δεν χρειάζεται μηχανική υποστήριξη, με τους γιατρούς να είναι αισιόδοξοι για την πορεία της υγείας του γνωστού μουσικού και παρουσιαστή.

Πάντως, θα συνεχίσει να νοσηλεύεται στη μονάδα εμφραγμάτων.

Ενδιαφέρον για τον Ανδρέα Μικρούτσικου έδειξε ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, ο οποίος έχει ζητήσει να έχει συνεχή ενημέρωση για την πορεία της υγείας του.

Περισσότερα »

Γιάννης Σπανός: Το συγκινητικό «αντίο» του Σταμάτη Κραουνάκη

Με ένα συγκινητικό μήνυμα στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο Σταμάτης Κραουνάκης είπε το δικό του «αντίο» στον  Γιάννη Σπανό, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή.

Ο δημοφιλής συνθέτης ανέβασε μια κοινή τους φωτογραφία με το ακόλουθο σχόλιο. «Αντίο Μεγάλε μου. Τεράστιε, ταπεινέ μου. Γιάννη, Σ΄ ευχαριστώ για Όλα».

H είδηση του θανάτου του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη, που πέθανε σε ηλικία 85 ετών, σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο. 
«Συστήθηκε» στον καλλιτεχνικό κόσμο και τη δισκογραφία με το «Μια Αγάπη για το Καλοκαίρι» και κατά τη διάρκεια της καριέρας του έγραψε πολλά τραγούδια για το λεγόμενο «Νέο Κύμα».

Περισσότερα »

Έφυγε από τη ζωή ο ''Αγαπούλας''

Έφυγε από τη ζωή την παρασκευή το βράδυ ο ηθοποιός Τάκης Σπυριδάκης σε ηλικία 61 ετών νικημένος από τον καρκίνο.

Ο Τάκης Σπυριδάκης γεννήθηκε στην Αίγινα στις 4 Φεβρουαρίου 1958 και ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Ήταν απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου.Είχε συμμετάσχει σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο. 

Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο Τακης Σπυριδάκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία», σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983). Για την ερμηνεία του εκείνη απέσπασε το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον ίδιο χρόνο.

Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984).Ακολούθησαν η «Πρωινή Περίπολος» (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), «Προστάτης Οικογένειας» (Νίκος Περάκης, 1997), «Αυτή η Νύχτα Μένει» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), «Μαύρο Γάλα» (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), «Κανείς δεν χάνει σε Όλα» (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), «Φτηνά Τσιγάρα» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (Νίκος Περάκης, 2005), «Ισοβίτες» (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και «4 Μαύρα Κοστούμια» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).Το 1989 ο Τ. Σπυριδάκης έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας, το 1990

Περισσότερα »

Παυλόπουλος για Γλυπτά Παρθενώνα: Το Βρετανικό Μουσείο συμπεριφέρεται ως κοινός κλεπταποδόχος

Ηχηρό μήνυμα για την άμεση επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης απηύθυνε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος εγκαινιάζοντας απόψε την 24η Αrt Athina στον εμβληματικό χώρο του Ζαππείου Μεγάρου.

 Ο κ. Παυλόπουλος τάχθηκε υπέρ της άμεσης επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα, στο Μουσείο της Ακρόπολης, το οποίο-όπως σημείωσε- έχει ανεγερθεί γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό, τονίζοντας ότι η εμμονή του Βρετανικού Μουσείου ν' αρνείται την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης προσβάλλει και τον Πολιτισμό της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ υπογράμμισε ότι η συμπεριφορά αυτή άρχισε να προκαλεί την παγκόσμια κατακραυγή.

 «Η ως άνω εμμονή του Βρετανικού Μουσείου ισοδυναμεί με στήριξη της πολιτισμικής τυμβωρυχίας και της κλοπής του Έλγιν. Και, σίγουρα, δεν τιμά τον Λαό της Μεγάλης Βρετανίας, με την ιστορία που του αναλογεί, το να συμπεριφέρεται η κορωνίδα του Πολιτισμού του, το Βρετανικό Μουσείο, ως κοινός κλεπταποδόχος και υπεξαιρέτης μοναδικών αγαθών της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς» υπογράμμισε ο Πρόεδρος.

Παράλληλα, σημείωσε ότι η πρωτοβουλία για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, την Αθήνα, αφορά τον Παγκόσμιο Πολιτισμό. Όπως εξήγησε «Πρόκειται για «κραυγή αγωνίας», που συνδέεται άμεσα με την υπεράσπιση αυτού του Πολιτισμού, αν αναλογισθούμε ότι ο Παρθενώνας - για να θυμηθούμε την ιστορική ομιλία του Αντρέ Μαλρώ, κατά την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης, στις 28 Μαΐου 1959 - σηματοδοτεί την αφετηρία του Παγκόσμιου Πολιτισμού».

Υπενθύμισε, επίσης, ότι ο Αγώνας για την Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι ήδη μακρύς και αδιάλειπτος, αφού ουσιαστικά άρχισε λίγο μετά την συντέλεση του ιερόσυλου εγκλήματος του Έλγιν. Εγκλήματος «διαρκούς», το οποίο διαπράχθηκε όταν ο Λόρδος Έλγιν, πρεσβευτής από το 1799 της Μεγάλης Βρετανίας στην τότε «Υψηλή Πύλη» στην Κωνσταντινούπολη, το συνέλαβε και το εκτέλεσε μεταξύ 1801 - 1804. 

«Ήταν τότε που διέπραξε την απάτη της ειδεχθούς σύλησης του Μνημείου του Παρθενώνα και την συνακόλουθη πολιτισμική τυμβωρυχία, επικαλούμενος, δήθεν, «ανασκαφικές δραστηριότητες» μέσα στον ευρύτερο Αρχαιολογικό Χώρο. Και στην συνέχεια ολοκλήρωσε το έγκλημά του, μεταφέροντας, ως κοινός κλέπτης και στυγνός κερδοσκόπος αρχαιοκάπηλος - και μάλιστα υπό όρους διακινδύνευσης που δείχνουν τον αδίστακτο και προσβλητικό για τον Πολιτισμό μας χαρακτήρα του - δια της θαλασσίας οδού τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Μεγάλη Βρετανία» πρόσθεσε ο Πρόεδρος.

Περισσότερα »

Έφυγε από τη ζωή o Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Σοκαρισμένοι είναι όλοι όσοι πληροφορήθηκαν σήμερα νωρίς το πρωί, το θάνατο του γνωστού και αγαπημένου τραγουδοποιού, καταγόμενου από τον Βόλο, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο σπίτι του στον Πτελεό Μαγνησίας . 

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του magnesianews.gr ο άτυχος τραγουδοποιός, διέμενε τις τελευταίες ημέρες και μετά τη συναυλία που πραγματοποίησε την περασμένη Παρασκευή, με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στον Βόλο, στο σπίτι που διατηρούσε στον Πτελεό. 

Στο σπίτι ήρθε για λίγες ημέρες επίσης, η κόρη του, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν αυτή που βρήκε νεκρό τον πατέρα της. Ειδοποιήθηκε και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Νοσοκομείο του Βόλου σήμερα τα ξημερώματα, μετά από καρδιακή προσβολή που πιθανότητα υπέστη στη διάρκεια της νύκτας, ενώ δεν έγιναν γνωστές ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες. Στο Νοσοκομείο του Βόλου, μεταφέρθηκε στις 6.30 το πρωί, αλλά ήταν ήδη νεκρός.

Σύμφωνα με όσα ανέφεραν στο magnesianews.gr Αλμυριώτες που βρέθηκαν μαζί του τις τελευταίες ημέρες, ο Λαυρέντης, ήταν χαρούμενος και ευδιάθετος και ιδιαίτερα ικανοποιημένος μάλιστα για την υποδοχή που του επιφύλαξαν οι συντοπίτες του, τόσο στον ίδιο, όσο και στον Νίκο Πορτοκάλογλου, την περασμένη Παρασκευή στη μεγάλη συναυλία, ενώ για αύριο ήταν προγραμματισμένη η συναυλία στο Ηρώδειο, όπου θα τραγουδούσε για τα παιδιά της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί».

Χθες το βράδυ, ήταν μέχρι τις 10.30 στο Πηγάδι Πτελεού με φίλους και τίποτα δεν προμήνυε το δυσάρεστο. Εκείνη περίπου τη στιγμή, καληνύχτισε τους υπόλοιπους της παρέας, προκειμένου να ξεκουραστεί, ώστε το πρωί να ξεκινούσε για την Αθήνα, προκειμένου να προετοιμαστεί για την επόμενη συναυλία, ενώ είχε ενημερώσει και για την επόμενη συναυλία στη ΔΕΘ.
Η τελευταία του συναυλία στον Βόλο!

Στο κατάμεστο δημοτικό θέατρο Βόλου την περασμένη Παρασκευή, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και Νίκος Πορτοκάλογλου χάρισαν υπέροχες στιγμές σε όλους και όλες, που συμμετείχαν στη μεγάλη συναυλία, που αφιέρωσαν σε όλους τους Βολιώτες. 

Μάλιστα, από σκηνής, είχε προαναγγείλει τις επόμενες λιγοστές συναυλίες που απέμεναν καθώς και το γεγονός, ότι θα ξεκουραστεί για τις επόμενες ημέρες στον αγαπημένο του Πτελεό πριν κατέβει πάλι στην Αθήνα. Πράγματι, τις επόμενες ημέρες, διέμενε στο σπίτι που διέθετε, ενώ απολάμβανε την παρέα με φίλους αλλά και τη θάλασσα της περιοχής.

Η συνέντευξή του στο «Ράδιο-Ένα 102,5»

Ο αγαπημένος τραγουδοποιός, παραχώρησε την Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019, ίσως την τελευταία του ραδιοφωνική συνέντευξη στο «Ράδιο-Ένα 102,5», τόσο με αφορμή τη συναυλία που θα γίνονταν στον Βόλο, όσο και για τις επόμενες κινήσεις του, αλλά και τον Βόλο, τον Πτελεό κ.α.
Μάλιστα το ερώτημα : Έχεις σκεφτεί και το ενδεχόμενο να πεις ότι κουράστηκες κι ότι θέλεις για παράδειγμα να έρθεις στον Πτελεό και να καθίσεις για μήνες;, απάντησε:

Έχω πει πάρα πολλές φορές «και τώρα τι… «. Τα έχουμε κάνει όλα. Ήμουν στους Τερμίτες, έκανα δίσκους που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Όταν έκανα τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο πριν από 6-7 χρόνια και ήρθαν 60.000 κόσμου κι όταν έκανα δίσκο που πούλησε 300.000 αντίτυπα και κυκλοφόρησε σε όλη την Ευρώπη είπα τώρα τι άλλο έχω να κάνω. 

Δυο εκδοχές υπήρχαν. Ή να τα παρατήσω, που δεν είναι θέμα οικονομικό που δεν τα παρατάω, ή μηδενίζω και ξεκινάω από την αρχή. Και προτίμησα το δεύτερο. Μηδένισα και ξεκίνησα από την αρχή, ταπεινά και με χαμηλούς τόνους. Σαν να ξεκινούσα πάλι από την αρχή. Ξεκίνησα με τον Κότσιρα, έπαιξα την Παραγγελιά, εμφανίστηκα σε μικρούς χώρους για να αισθανθώ και πάλι την ανάσα του κόσμου. Τα είδαμε όλα, φτάσαμε στο απόγειο, είδαμε και την γκλαμουριά την τεράστια και δεν υπήρχε τίποτα άλλο.

Έκανα συναυλίες στο εξωτερικό στην Αμερική, την Αγγλία, τη Γερμανία για να παίξω σε όλους τους Έλληνες, που παλιά δεν το έκανα. Αυτά όλα είναι καινούργια πράγματα που σε κρατούν ζωντανό. Κάναμε τώρα και με τον Νίκο την παράσταση «Τι έχει μείνει τώρα από τη φωτιά» και ψάξαμε να βρούμε λοιπόν, τι έχει μείνει απ’ όλο αυτό το πράγμα που ζήσαμε. Ανακαλύψαμε πάντως ότι η φλόγα είναι ζωντανή!

Περισσότερα »

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Τρυφερός τροβαδούρος, υπόγειος ροκάς, εκρηκτική προσωπικότητα

Αν δεν τραγουδούσε τις μπαλάντες που μαλάκωσαν την ελληνική ψυχή, θα έγραφε μυθιστορήματα με κεντρικά κεφάλαια αυτά της ίδιας της ζωής του: ένα άγριο θρίλερ με μπόλικες δόσεις ροκ, ένα ατελείωτο τρυφερό ρομάντζο γεμάτο αγκαλιές και αγάπες, ένα πολιτικό μανιφέστο για όλους όσοι υποφέρουν το άδικο. 

 Αλλά σίγουρα τίποτα από όλα αυτά δεν θα τα έπαιρνε στα σοβαρά γιατί ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας αφού ήξερε ότι το νόημα της ζωής κρύβεται στις στιγμές που δοκιμάζουν την ισχυρή έμπνευση και τις μεγάλες συγκινήσεις, από αυτές που δεν άντεξε τελικά η βασανισμένη καρδιά του που τελικά τον πρόδωσε και έφυγε ένα πρωινό Δευτέρας από τη ζωή. 

Σε συνέντευξη του στο ραδιόφωνο, το αγαπημένο του μέσο και τον Σπύρο Σεραφείμ, έλεγε ότι μισεί τις Δευτέρες οι οποίες θα ήθελε να εξαφανιστούν οριστικά από τον χάρτη. Ήταν η μέρα που θα μας στερούσε για πάντα την τρυφερή του παρέα, συνώνυμη με τις πιο ωραίες μας στιγμές, τα εξομολογητικά βράδια αλλά και συναυλίες που έχουν γράψει ιστορία.
Τρυφερός με βαθιά συνείδηση, δεν άντεχε να βλέπει να υποφέρουν οι άνθρωποι ή να βασανίζεται ο κόσμος με μια ευαίσθητη κεραία που τον έκανε να σκαρώνει ποιήματα και στιχάκια από τότε που θυμόταν τον εαυτό του. 

Μικρός στην Πλάκα διάβαζε ποίηση στα γαλλικά σε ένα από αυτά τα χατζιδακικά σπίτια, όπου έζησε για χρόνια φεύγοντας από τη γενέτειρα του τον Βόλο, με τον πατέρα του να ακούει αποκλειστικά Μπαχ και να ανεβάζει ψηλά τον πήχη. Αλλά ήταν και τα μεγάλα του αδέλφια που συνέλεγαν δισκάκια, όπου έβρισκαν, με τραγουδιστές που τίμησαν την μπαλάντα:Ανταμό, Λούτσιο Ντάλα, Αλμπάνο. 

Η ιδανική μείξη ποίησης και ροκ τον οδηγεί τελικά στον Μπομπ Ντίλαν και σε όλους τους σπουδαίους τροβαδούρους που λειτούργησαν σαν πρότυπο.

Ήταν, όμως, και το αίμα που έβραζε και η διάθεση για πειραματισμούς που τον έφεραν κοντά στα ακούσματα του εξωτερικού και στις πρώτες τότε πειραματικές ανιχνεύσεις από τους δικούς μας Βαγγέλη Παπαθανασίου και Ντέμη Ρούσο που τον έκαναν να διακτινίζεται σε ξένα σύμπαντα. 

Άρχισε τότε να φαντάζεται ότι θα μπορούσε να γίνει μουσικός, αφήνοντας τα πρώτα μακριά μαλλιά και φορώντας αποκλειστικά σχεδόν αμπέχονα. Πορείες στους δρόμους, πολιτικοποίηση, τρύπια t-shirt, στάμπες φερμένες από το εξωτερικό και πολλή αναζήτηση χαρακτήριζαν τα εφηβικά του χρόνια. 

Μαζί και μια αυστηρή αισθητική, φερμένη από το σπίτι, που δεν επέτρεπε συμβιβασμούς. Μέχρι που ο εκλεκτικισμός του άρχισε σταδιακά να διαλύεται από τα άγρια ξεσπάσματα της ροκ και το αίμα που έβραζε από νωρίς.
Ήταν τότε που γνώρισε τους εναλλακτικούς των Εξαρχείων και παρότι Κολωνακιώτης και μεγαλωμένος στην Πλάκα, άρχισε να αναζητά τις πιο undeground παρέες. 

Εξακολουθεί να λατρεύει τους Μπιτλς-το πρώτο δισκάκι που αγόρασε ήταν το «Help» και τον Τζον Λένον αλλά το «666» των Aphrodite's Child του γίνεται εμμονή: μπορεί και εκείνος, ναι, να φτιάξει κάτι μεγάλο, αντίστοιχα αποκαλυψιακό και με αντίκτυπο σε ένα ευρύ κοινό-ακόμα και το εξωτερικό.
Μαζεύει τα φιλαράκια του στην Πλάκα, τους λεγόμενους τότε, PLG Band και μετέπειτα «Τερμίτες» και εμπνέονται το μεγάλο μουσικό βήμα. Παράλληλα ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, αντλεί πληροφορίες, γράφει, διαβάζει, βλέπει πολύ θέατρο-δεν σταμάτησε ποτέ να παίζει ακόμα και στη σκηνή. 

Ζει και περιστασιακούς έρωτες και δοκιμάζει ουσίες, αλλά πότε σε βαθμό επικίνδυνο. Έχει και ένα αίσθημα αυτοσυντήρησης μαζί και ένα κράτημα απέναντι στην αυτοκαταστροφή την οποία απεχθάνεται-γι αυτό και δεν θα ανήκει ποτέ στους καταραμένους των Εξαρχείων. Το 70 το ζει γυρίζοντας τον κόσμο με διάφορους έρωτες-μια κοπέλα μάλιστα που γνώρισε ένα καλοκαίρι στη Μύκονο-τον έπεισε να φτάσουν με τρένο μέχρι τη Νορβηγία!
Στις αρχές της δεκαετίας του 80 κάνει παρέα με τον Σιδηρόπουλο, με τον οποίο κάνουν βόλτες και παρακολουθούν συναυλίες αλλά δεν θα παραμένει εγκλωβισμένος στη μαύρη πλευρά. Ακόμα και την κατάθλιψη του, με την οποία θα δίνει μάχη μια ζωή, και τις έντονες ψυχολογικές κρίσεις θα τα αντιμετωπίσει με αυτοσαρκασμό. 


Αμετανόητος και ατίθασος ροκάς που κάνει τον Μάτσα να... αγανακτεί μαζί του
Το χιούμορ θα είναι και το αποκλειστικό του όπλο στις δυσκολίες στη ζωή, όταν πρέπει να βγει από καταστάσεις που ζορίζουν: χιούμορ και πάθος που τον έκαναν να είναι γνήσιος σε ο,τι και αν επιχειρούσε. Και κυρίως ποτέ βαρετός σε κανένα του δίσκο, καμία συναυλία, ούτε καν όταν στις πρωινές, καθημερινές συζητήσεις με φίλους, όπως έκανε καθημερινά τα τελευταία χρόνια, σε καφέ του Κολωνακίου. Ίσως μόνο με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα η λέξη αμεσότητα στην επικοινωνία να αποκτούσε το βαθύτερο και ουσιαστικό της νόημα.
Ως αμετανόητος ροκάς είχε μάθει να μην κάνει σκόντα και να προτιμάει να δουλεύει παρά να ξεπουλιέται. Ξεκίνησε έφηβος ακόμα ως διανομέας στην EMI γνωρίζοντας από κοντά και από νωρίς τα προσωπικά του είδωλα. Ο Μάτσας αγανακτεί μαζί του καθώς δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και καθυστερεί μονίμως τα πρωινά, αλλά ο ατίθασος ροκάς, βρίσκει έναν τρόπο να ακούει δουλεύοντας για τη μουσική βιομηχανία, να μαθαίνει πως παίζεται το παιχνίδι από μέσα.
Δεν εγκαταλείπει ποτέ την ιδέα να μείνει στον χώρο της μουσικής πάση θυσία. Έχει ήδη κάνει κάτι σποραδικές εμφανίσεις σε μπουάτ, όπως στην περίφημο «Λήδρα» στην Πλάκα και τη θρυλική «Αγράμπελη» της Θεσσαλονίκης ενώ έχει τραγουδήσει ακόμα και Αντάρτικα μαζί με τον Τζαβέλλα! Και κάπου εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του 80 κάνουν με την μπάντα του την μεγάλη απόπειρα να ηχογραφήσουν δίσκο στη Γαλλία. Δεν τα καταφέρνουν, γυρίσουν πίσω και με τεράστιες δυσκολίες βγάζουν το «Armageddon». Πηγαίνει άπατο αλλά παραμένει θρυλικό, ένα καλτ σημείο αναφοράς για τους μουσικόφιλους.
Πώς το μουσικό πάθος οδήγησε στους τερμίτες
Το όνειρο για διεθνή καριέρα διαλύεται αλλά όχι το μουσικό πάθος που οδηγεί στους «Τερμίτες» ως την ελληνότροπη απάντηση στα «Σκαθάρια» και την αντίστοιχη μετονομασία των πρώην PlG Band. Η πειραματική διάθεση παραμένει, το ίδιο και οι τρελοί, οι πειραγμένοι στίχοι, η εμμονή με τις καλές ηχογραφήσεις, η σχιζοφρένεια των καθαρόαιμων μουσικών που σύντομα χαρίζει στο συγκρότημα μεγάλη φήμη-ειδικά στον κλειστό χώρο, και τους ανθρώπους που ξέρουν. Αρέσουν και στα Εξάρχεια που δεν παύουν να έχουν ως αναφοράς τα τρελά, ντανταιστικά στιχάκια τους που γράφει ο Μαχαιρίτσας μαζί με τα υπόλοιπα μέλη.
Τότε το συγκρότημα αποτελούνταν από τον Παύλο Κικριλή , τον Δημήτρη Βασαλάκη και τον Αντώνη Μιτζέλο-τεράστια μορφή στη σόλο κιθαρά και το μπάσο-τον Τόλη Σκαματζούρα. Τους ακούει ο άνθρωπος που έχει ικανότητα να ανακαλύπτει τα ονόματα του μέλλοντος ο Γιώργος Νταλάρας και η συνάντηση οδηγεί σε κοινή συνεργασία και στην «Αμαρτωλή Μαρία». Ο Μαχαιρίτσας πείθει τον Νταλάρα να πούνε μαζί τη «Σκόνη» αντί για το πιο πειραματικό «Ο ουρανός βρέχει αρκούδες»-και αυτό ήταν. Γίνεται το απόλυτο σαξέ και κάνει τους «Τερμίτες» σχεδόν διάσημους. Ωστόσο η ξαφνική φήμη δεν τους κάνει να αλλάξουν λογική: λένε όχι σε εμφανίσεις σε νυχτερινά κλαμπ, αρνούνται δηλαδή παραπάνω χρήματα και εξακολουθούν να κάνουν δουλειές του ποδαριού. Στην πορεία αποχωρούν ο Δημήτρης Βασαλάκης και μπασίστας γίνεται ο Παύλος Κικριλής ενώ κάνουν και τον όμορφο δίσκο «Τσιμεντένια Τρένα».

Η συναυλία στον Λυκαβηττό που θα γράψει ιστορία

Το 1986 δίνουν μια συναυλία στον Λυκαβηττό που θα γράψει ιστορία και θα οδηγήσει και σε σχετική ηχογράφηση όπου συμμετέχουν κυριολεκτικά όλοι οι μεγάλοι τραγουδοποιοί της εποχής που δηλώνουν, έτσι, απερίφραστα τον θαυμασμό τους στους ατίθασους «Τερμίτες» όπως ο Γιώργος Νταλάρας, ο Αντώνης Βαρδής, οι Κατσιμιχαίοι, η Σοφία Βόσσου και ο Σάκης Μπουλάς. 

Γίνεται χαμός: μπουκάρουν φίλοι από τα Εξάρχεια ενόσω ο Νικόλας ο Άσιμος πουλάει τις κασέτες του στις κερκίδες. Βγαινει και η αείμνηστη Φλέρυ Νταντωνάκη, προτού αποσυρθεί οριστικά από την αρρώστεια και λέει με την υποβλητική της φωνή, φορώντας λευκές κάλτσες με σαγιονάρες, σαν μια θεική γκέισα, τα «Τσιμεντένια τραίνα»-που ήταν και από τα αγαπημένα του Λαυρέντη. Χρόνια αργότερα, στις πρόσφατες εμφανίσεις του το ίδιο τραγούδι θα το ερμηνεύσει και πάλι μοναδικά η Δήμητρα Παπίου.

Οι αυστηρές επιλογές, ωστόσο, και το ανυπάκουο πνεύμα δεν βοηθάνε το συγκρότημα να βγάλει χρήματα και διαλύεται με την υπόσχεση, ότι θα ξαναβγούν χρόνια μετά στη σκηνή, κάτι που όντως συμβαίνει με τη συναυλία που δίνουν στο κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το 1998.

Το 1989 ξεκινά τη σόλο καριέρα

Λίγο μετά τη διάλυση πάντως το 1989 ο Μαχαιρίτσας κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τον τίτλο «Ο Μαγαπάς και η Σαγαπώ» αλλά παραείναι σουρεαλιστικός για να χαρίσει μεγάλα σουξέ. Οι πρώην «Τερμίτες» βιώνουν και δύσκολες μέρες με τον Μαχαιρίτσα να αναζητάει συνεργασίες αλλά να απορρίπτεται ως πολύ διάσημος για να εμφανιστεί δεύτερος σε σχήμα-όπως στο πλευρό του Βασίλη Παπακωνσταντίνου ή του Αντώνη Βαρδή. Είχαν ήδη υπάρξει με τον τελευταίο «Συγκάτοικοι στην Τρέλα» αλλά η ιδέα να εμφανίζεται ο Μαχαιρίτσας σε νυχτομάγαζο, ένας καθαρόαιμος τροβαδούρος και μελωδικός ροκάς, δεν ακούγεται δέουσα.

Τις δύσκολες εκείνες μέρες ζει χάρη στις οικονομίες της μελλοντικής συζύγου του που βγάζει χρήματα από αγιογραφίες. Τελικά ο θεός καθώς φαίνεται βάζει τότε το χέρι του αφού ακολουθεί η πολύ χρυσή για εκείνον δεκαετία του 90.

Ήταν τότε που ακολουθούν οι τρελές επιτυχίες που τον κάνουην διάσημο στο ευρύ κοινό μαζί και τα χρήματα: η ανέλπιστη ιδέα που έχει ο φίλος του Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος το 1991 να βάλει σε στίχους τη δύσκολη εμπειρία του Μαχαιρίτσα από το στρατό οδηγεί στο Διδυμότειχο Blues που ακούγεται, κυριολεκτικά, παντού και γίνεται το απόλυτο σουξέ της εποχής. Ακολουθεί το 1993 το «Ρίξε κόκκινο στην νύχτα» με χιτάκια όπως τον «Μικρό Τιτανικό» ή το «Ημίφως». Τότε είναι που αποφασίζει να παντρευτεί την αγαπημένη του, που του στάθηκε τις δύσκολες μέρες, σε κλειστό κύκλο και χωρίς κανείς να το αντιληφθεί.

Το «Παυσίλυπον» που τον καθιέρωσε για πάντα

Δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορεί το «Παράθυρα που κούρασε η θέα» αλλά ο μελαγχολικός του τόνος, αποτέλεσμα του πένθους που περνούσε τότε λόγω απώλειας του αδελφού του, σοκάρει κάπως το αρκετά πιο ανάλαφρο ελληνικό κοινό που ζει τη δεκαετία της ευτυχίας. Το «Παυσίλυπον» όμως τον καθιερώνει για πάντα και κάνει όλες του τις επιτυχίες να τραγουδούνται από τους πάντες. Ακόμα και σήμερα πάντως τραγούδια όπως «Σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε», Φλασάκι» σε στίχους Σάκη Μπουλά, «Τερατάκια τσέπης», «Ο Μικρός Τιτανικός», «Πεθαίνω για σένα», «Ρίξε κόκκινο στη νυχτα» στιχάκια όπως «Ζηλεύω το μικρό σου το γατί» και το άκρως προφητικό «Μα τι ζητάω Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω» έχουν γραφτεί στο ασυνείδητο όλων, ανθρώπων κάθε ηλικίας και από διαφορετικές γενιές αφού η αγάπη που μετέφερε με τα τραγούδια του ήταν πραγματικά συμπαντική.

Έξω από τους στίχους ήταν ένας άκρως ευγενής άνθρωπος, εμπνευστικός μια προσωπικότητα που δεν μέτραγε τίποτα μπροστά στο συντριπτικό πάθος της δημιουργίας και της έμπνευσής του-όχι σαν τους σημερινούς δημοσιοσχετίστες της εποχής. Είχε και μια λατρεία, εκτός από τη μουσική: 

την κόρη του τη Μαρία που έμελλε να είναι εκείνη που θα μετέφερε τα δυσάρεστα νέα. Έφυγε πρόωρα αλλά οι μουσικές του θα μείνουν για πάντα αλησμόνητες και αγαπημένες για να μας θυμίζουν τον πιο αγαπησιάρη και τρυφερό τροβαδούρο που θα μπορούσε να είναι φίλος μας. Και προφανώς ήταν αφού μοιράστηκε μοναδικά την αγάπη, το κλάμα και τον πόνο μας.

Περισσότερα »

Κρητικός παπάς συνεχάρη τον γιο του επειδή δεν… πέρασε πουθενά στις Πανελλαδικές!

Με ένα κείμενο που συγκινεί, ένας ιερέας δίνει κουράγιο και παράλληλα εκφράζει την αγάπη για τον γιο του που δεν κατάφερε να περάσει σε καμία σχολή, από την διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων.

Όπως σημειώνει το flashnews.gr, νιώθει περήφανος όχι μόνο για τις επιτυχίες του γιου του αλλά και στις φαινομενικές ήττες του, καθώς όπως αναφέρει ο ίδιος«αγαπώ αυτό που είναι και όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είναι».

Ο πατήρ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Ηράκλειο και σήμερα ζει στη νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος.

Ολόκληρη η ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook έχει ως εξής:

«Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017. Συγχαρητήρια στον τρίτο γιό μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε Πουθενά!!! Μπράβο που «απέτυχε». Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα γιατί ήθελε πολύ την σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ίδιο περήφανος γι αυτόν, και στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του.

Οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και αποτυχίες. Όταν μικρέ μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω την ζωή σου, και πλέον θα έχεις ώριμα μάτια θα δεις ότι τα λάθη, οι ήττες και οι αποτυχίες, σε προχώρησαν μπροστά και σε ώθησαν για κάτι άλλο που ήξερε ο Θεός μα εσύ τότε ούτε καν φανταζόσουν.

Ο Steve Jobs είχε πει σε αποφοίτους, «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία – αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση…». Εγώ θα πρόσθετα ο Θεός που ανοίγει άλλους παράδοξους δρόμους. Και η αγαπημένη πονεμένη και «αποτυχημένη» Σαρλότ Ράμπλινγκ, μας φωνάζει μέσα από την δοξασμένη και πληγωμένη της ζωή, «ότι είμαστε εδώ το οφείλουμε σ΄αυτές τις στιγμές που μας δυσκόλεψαν. Αυτές οι στιγμές είναι η προίκα της ζωή μας…»

Γι αυτό θέλω να σου πω ότι δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. Και γιατί αγαπώ εσένα, με όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που πίστεψε με δεν κρίθηκε σήμερα, απλά σήμερα ξεκίνησε. Και να σου πω και κάτι; Ποτέ δεν θα σε χρησιμοποιούσα για να νιώσω εγώ «επιτυχημένος». Δεκανίκι του δικό μου κενού δεν θα γινόσουν ποτέ. Σε αγαπώ γι αυτό που είσαι!!!

Να θυμάσαι μικρέ, ότι στα λάθη μας μαθαίνουμε, και ότι για να φτάσεις στον παράδεισο θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση. Καλό ταξίδι ζωής…».

Περισσότερα »

Ο Γιάννης Πάριος στο Βεάκειο Θέατρο

O Γιάννης Πάριος παρουσιάζει τη δουλειά του με τίτλο «Το ταξίδι του έρωτα…».

Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με τις λέξεις έρωτας, αγάπη, επιτυχία, ταλέντο. Το «φαινόμενο Πάριος», με τη συγκινητική απήχηση στον κόσμο, έχει εμφανιστεί στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου και δείχνοντας μεγάλο σεβασμό και αφοσίωση σε αυτό που κάνει, έχει καταφέρει να είναι χαραγμένος στη συνείδηση όλων, τόσο ο ίδιος ως καλλιτέχνης, όσο και τα τραγούδια του. 

Έχει τραγουδήσει τον έρωτα, γράφει στίχους και μουσική και τα τραγούδια του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Γιάννης Πάριος, ο τροβαδούρος του έρωτα, με 45 χρόνια ουσιαστικής πορείας, με το πάθος και την αυθεντικότητά του και που όλοι μια φορά στη ζωή τους πρέπει να βιώσουν την εμπειρία του να παραβρεθούν σε συναυλία και να ακούσουν ζωντανά τον τραγουδιστή του έρωτα. 

Να δονηθούν από την εύθραυστη δυναμικότητα των συναισθημάτων που αναβλύζουν από κάθε τραγούδι του, μέσω της ιδιαίτερης φωνής του και φυσικά το σίγουρο είναι πως εκείνο το βράδυ, θα φύγουμε όλοι μετά το τέλος της συναυλίας και θα αισθανθούμε ερωτευμένοι. 

Άλλοι με το ταίρι τους, άλλοι με τη στιγμή, άλλοι με το «σήμερα», άλλοι με τη ζωή «που περνά και χάνεται». 

Ο έρωτας έτσι κι αλλιώς είναι παντού, απλά ο Γιάννης Πάριος μας δείχνει για ακόμη μια φορά τον τρόπο να τον αφουγκραστούμε και να αφεθούμε να μας τρυπήσουν τα βέλη του.


Μαζί του δεκαμελής ορχήστρα.

Βεάκειο θέατρο

9 Ιουλίου 2019    Τρίτη    21:00
13 Ιουλίου 2019    Σάββατο    21:00

Εισιτήρια
20€ (ταμείο)
18€ (προπώληση)

 www.zougla.gr

Περισσότερα »

Πέθανε ο Κώστας Ευριπιώτης… Καλό ταξίδι παλιέ….

Ο Ευριπιώτης γεννήθηκε στην Ηλιούπολη της Αθήνας το 1963. Είναι ο μικρότερος από τα τέσσερα αδέλφια του και ο πατέρας του ήταν εργάτης. Στην ηλικία των 17 ετών “έχασε” τον μεγαλύτερο αδελφό του, γεγονός που τον ώθησε στο να γίνει πιο εκφραστικός στη δουλειά του.

 Έκανε τα πρώτα του θεατρικά βήματα μαζί με τον ηθοποιό Νάσο Κεδράκα, ο οποίος είχε ένα θεατρικό εργαστήρι στη γειτονιά του, και τον παρότρυνε να γραφτεί στη δραματική σχολή Θεοδοσιάδη.Έγινε επαγγελματίας ηθοποιός το 1981.

Ο Ευριπιώτης νυμφεύτηκε και έχει χωρίσει με την Βάλια Κωστοπούλου. Έχει δύο παιδιά, τον Ίωνα και τον Αδαμάντιο. Τον Μάιο του 2018 δήλωσε ότι έκανε μία σοβαρή εγχείρηση στο κεφάλι, καθώς είχε μια φλεγμονή, τα συμπτώματα της οποίας τον απομάκρυναν από τις πρόβες της παράστασης Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης.

Τον Μάρτιο του 2019 μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου διαγνώστηκε με λοίμωξη του αναπνευστικού. Από τον Απρίλιο του 2019 ανακοινώθηκε ότι νοσηλεύεται στο Σπηλιοπούλειο Νοσοκομείο λόγω καρκίνου.

Περισσότερα »

Πέθανε ο σπουδαίος Αντώνης Ρεπάνης

Είχε γεννηθεί στις 14 Αυγούστου 1933  στο Περιστέρι της Αθήνας.

Στην δεκαετία του '60 καθιερώθηκε σαν δεξιοτέχνης κιθαρίστας και ερμηνευτής τραγουδώντας σε πρώτη εκτέλεση συνθέσεις των Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Βασίλη Βασιλειάδη κ.ά. που έμειναν διαχρονικές: Γιατί γλυκιά μου κλαις, Ανεβαίνω σκαλοπάτια, Όλος ο κόσμος με μισεί, Σήκω κοπέλα μου, Στο σταυροδρόμι κ.ά.

 

Διαθέτοντας εξαιρετικό φωνητικό χάρισμα συμμετείχε δυναμικά στις θρυλικές επανεγγραφές σε δίσκους 45 στροφών παλαιότερων κλασικών κομματιών που έγιναν για λογαριασμό της Columbia υπό την εποπτεία των Τσιτσάνη και Χιώτη και που η πληρότητα τους σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνά ακόμη και τις πρωτότυπες. 


Στα μισά του '60 και μέχρι τα μισά του '70 πέρασε παράλληλα και στο χώρο της σύνθεσης -εκπέμποντας ένα ισχυρό προσωπικό και ιδιαίτερο σήμα- δημιουργώντας αθάνατες επιτυχίες που όλοι αγαπήσαμε με τις φωνές των Διονυσίου, Γαβαλά (Χτες το βράδυ στην ταβέρνα, Παλιατζής, Αγάπη μου επικίνδυνη, Τ' αγκάθια της καρδιάς του, Που να γυρνάς-που να γυρνάς, Έτσι είναι πάντα μ' ένα αντίο) αλλά και με τον ίδιο μπροστά στο μικρόφωνο (Η διπρόσωπη, Δυο γυναίκες-δυο αγάπες, Είναι η σκέψη μου τρελή, Ανοίχτε πόρτες τ' ουρανού). Συνέχισε σε ανάλογους ρυθμούς και στα χρόνια του '80 προσφέροντας στους Σακελλαρίου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαργαρίτη κ.ά. δυνατά σουξέ (Μα τι λέω, Είσαι το κάτι άλλο, Πωλούνται όνειρα, Θυσιάστηκα) ενώ ανάλογη περίπου μοίρα είχαν και οι συνεργασίες του με τους Μυτιληναίο, Μαράντη, Καλλογιάννη, Βελή, Κοντολάζο, Νομικό κ.ά. (Ποια είσαι εσύ, Παράνομος δεσμός, Σ' αγαπάει βρε κουτό). 


Μαχητής του πάλκου και δεξιοτέχνης κιθαρίστας, έχοντας περάσει απ' όλα τα μαγαζιά-πανεπιστήμια (Τριάνα, Φαληρικόν, Τζίμης ο Χοντρός, Περιβόλας) στο πλευρό όλων των μεγάλων, ενώ για 20 χρόνια είχε μετατρέψει την «Αστροφεγγιά» στα Κάτω Πατήσια σε δικό του στέκι όπου παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα στους πιστούς που συρρέουν για να τον απολαύσουν.

 

Όσον αφορά το περίτεχνο παίξιμό του στην κιθάρα, ο Ρεπάνης ου είχε πει: «Κοίταξε όταν έχεις παίξει κιθάρες σε μεγάλους... τι να πω τώρα.

Όταν είσαι με τον Καζαντζίδη στην Τριάνα του Χειλά ή με τον Τσιτσάνηκαι τον Παπαϊωάννου στο Φαληρικό και από πάνω σου περνάει όλο το πρόγραμμα πρέπει τα χέρια σου να ζωγραφίζουν. Έχω παίξει κιθάρα και στο στούντιο σε πάρα πολλές ηχογραφήσεις» 


 http://www.ogdoo.gr

Περισσότερα »

Έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Τάκης Μόσχος

Σε ηλικία 68 ετών έφυγε σήμερα στις 3.30 το μεσημέρι από τη ζωή ο ηθοποιός Τάκης Μόσχος, που τους τελευταίους τρεις μήνες, έδινε μάχη για τη ζωή του έχοντας υποστεί διπλό εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλευόταν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Ο Τάκης Μόσχος έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τον ρόλο του «Αργύρη» στη «Γλυκιά Συμμορία» του Νίκου Νικολαΐδη, που θεωρείται από τις πιο εμβληματικές ταινίες της δεκαετίας του 1980.
Ποιος ήταν ο Τάκης Μόσχος

Ο Τάκης Μόσχος, γεννημένος στη Χαλκίδα από πατέρα αστυνομικό, πέρασε από τους πρώτους στη Νομική Θεσσαλονίκης, όπου και σπούδασε. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία και τις Καλές Τέχνες στη Γερμανία. Σε συνέντευξή του χαρακτήρισε εκρηκτικά τα φοιτητικά του χρόνια.

Η επιστροφή του στην Ελλάδα έγινε, όπως είπε, μετά από ερωτική απογοήτευση. Λόγω του παρουσιαστικού του, εργάστηκε ως μοντέλο για λίγο.

Κι ενώ ασχολήθηκε με διαφημιστικά, ο Τάκης Μόσχος περνούσε από ένα γραφείο για να αφήσει φωτογραφίες του. Τον πήραν τηλέφωνο και ήθελαν να του δώσουν έναν ρόλο σε ταινία του Κατακουζηνού, τον «Άγγελο» (1982), που είναι και η πρώτη ταινία στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με την ομοφυλοφιλία.

Ο Τάκης Μόσχος υποδύθηκε τον ρόλο μίας τραβεστί.

Η ταινία διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1982 και απέσπασε τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου και πρώτου ανδρικού ρόλου για τον Μιχάλη Μανιάτη.

Στη συνέχεια, ο Τάκης Μόσχος έπαιξε στη «Γλυκιά Συμμορία», μια εμβληματική ταινία, που αντικατόπτριζε κάποιες από τις εμπειρίες του στην Γερμανία.

 www.protothema.gr

Περισσότερα »