Το “ρολόι του χρέους” (debt clock) αποτελεί μία επινόηση του αμερικανού Seymour Durs,
ο οποίος, το 1989 δημιούργησε μία μεγάλη ηλεκτρονική κατασκευή
συνεχούς μεταβαλλόμενης απεικόνισης του δημοσίου χρέους των ΗΠΑ, κοντά
στην Times Square της Νέας Υόρκης.
Από τότε, έχουν κατασκευασθεί πολλά παρόμοια “ρολόγια”, τόσο για το χρέος των ΗΠΑ, όσο και για το χρέος άλλων χωρών.
Το “ρολόι χρέους” που φιλοξενεί το eurocapital.gr (στο δεξί μέρος της κεντρικής σελίδας), αποτελεί την πρώτη κατασκευή διαρκούς παρακολούθησης του χρέους σε ελληνικό site.
Το “ρολόι του χρέους” δε συνιστά έναν επιστημονικό τρόπο στιγμιαίου και διαρκούς υπολογισμού. Η παρατηρούμενη μεταβολή βασίζεται στην πρόβλεψη που έχει γίνει για την εξέλιξή του σε κάποια χρονική στιγμή στο μέλλον. (Ανάλογα με τα στοιχεία που είναι κάθε φορά διαθέσιμα, αναπροσαρμόζονται και οι προβλέψεις και συνεπώς και η ταχύτητα μεταβολής του).
Το “ρολόι χρέους” που φιλοξενεί το eurocapital.gr (στο δεξί μέρος της κεντρικής σελίδας), αποτελεί την πρώτη κατασκευή διαρκούς παρακολούθησης του χρέους σε ελληνικό site.
Το “ρολόι του χρέους” δε συνιστά έναν επιστημονικό τρόπο στιγμιαίου και διαρκούς υπολογισμού. Η παρατηρούμενη μεταβολή βασίζεται στην πρόβλεψη που έχει γίνει για την εξέλιξή του σε κάποια χρονική στιγμή στο μέλλον. (Ανάλογα με τα στοιχεία που είναι κάθε φορά διαθέσιμα, αναπροσαρμόζονται και οι προβλέψεις και συνεπώς και η ταχύτητα μεταβολής του).
Όμως,
έχει μία πολύ σημαντική χρησιμότητα: Βοηθά στη συνειδητοποίηση του
μεγέθους του χρέους και κυρίως, της δυναμικής της εξέλιξής του. Μέσα από
την παρατήρησή του, πέρα από τον αρχικό εντυπωσιασμό, γινόμαστε
περισσότερο ευαίσθητοι απέναντι στο σοβαρό πρόβλημα που βιώνει σήμερα η
χώρα και αντιλαμβανόμαστε καλύτερα το μέγεθος των προσπαθειών που θα
πρέπει να γίνουν.
Το χρέος που απεικονίζεται στο “ρολόι” είναι χρήματα που θα τα πληρώσουμε εμείς. Μέσα από αυξημένη φορολογία, μέσα από λιγότερες κρατικές δαπάνες και επενδύσεις. Και συνεπώς μας ενδιαφέρει άμεσα.
Το χρέος που απεικονίζεται στο “ρολόι” είναι χρήματα που θα τα πληρώσουμε εμείς. Μέσα από αυξημένη φορολογία, μέσα από λιγότερες κρατικές δαπάνες και επενδύσεις. Και συνεπώς μας ενδιαφέρει άμεσα.
Αυτό,
μας κάνει περισσότερο ευαίσθητους απέναντι στο ζήτημα της σπατάλης του
δημόσιου τομέα. Και μας οδηγεί -ή θα πρέπει να μας οδηγεί- στη διάθεση
της αντίδρασης και της διαμαρτυρίας. Και στην απαίτηση από την
εκάστοτε Κυβέρνηση να σέβεται περισσότερο τα χρήματά μας και να τα
διαχειρίζεται με μεγαλύτερη σύνεση.
http://www.eurocapital.gr/index.php/permalink/23139.html