Μὲ τί λόγια νὰ περιγράψω τὴν ψυχὴ
αὐτοῦ του μάρτυρα ἱερέα ποὺ ἔχασε τὸ παιδάκι τοῦ ἐτῶν 7 μόνο. Μὲ τί
λόγια νὰ περιγράψω τὴν τραγικότητα τῆς στιγμῆς ποὺ τὸ παιδί του, ἐτῶν 7
μόνο, ἔπεφτε βαριὰ τραυματισμένο τὴν ὥρα τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου.
Μὲ τί λόγια νὰ περιγράψω ὅτι τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ὁ ἴδιος ὁ ἱερέας ἀνέγγελε τὴν πανηγυρικὴ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας τὸ ἴδιο του τὸ σπλάγχνο ἔπεφτε ἀνεπανόρθωτα τραυματισμένο καὶ λίγες μέρες μετὰ νεκρό. Μὲ τί λόγια νὰ περιγράψω τὸ μεγαλεῖο της ψυχῆς του ποὺ μόνο ἕνας Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μὲ Ἃ κεφαλαῖο μποροῦσε νὰ κάνει ,νὰ συγχωρέσει τὸν φονιὰ , ἔστω καὶ ἀκούσια, τοῦ μικροῦ του παιδιοῦ. Νὰ ἀρνηθεῖ τὴν δίωξή του.
Μὲ τί λόγια νὰ περιγράψω ὅτι τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ὁ ἴδιος ὁ ἱερέας ἀνέγγελε τὴν πανηγυρικὴ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας τὸ ἴδιο του τὸ σπλάγχνο ἔπεφτε ἀνεπανόρθωτα τραυματισμένο καὶ λίγες μέρες μετὰ νεκρό. Μὲ τί λόγια νὰ περιγράψω τὸ μεγαλεῖο της ψυχῆς του ποὺ μόνο ἕνας Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μὲ Ἃ κεφαλαῖο μποροῦσε νὰ κάνει ,νὰ συγχωρέσει τὸν φονιὰ , ἔστω καὶ ἀκούσια, τοῦ μικροῦ του παιδιοῦ. Νὰ ἀρνηθεῖ τὴν δίωξή του.
Μὲ τί λόγια νὰ περιγράψω τί Πάσχα ἔκαναν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ ἀνούσια καὶ λιγότερο σημαντικὰ , πόσα... πῆγε τὸ ἀρνάκι φέτος, τὸν ὀβελία, τὶς κροτίδες, τὰ ἄσχετα μὲ τὸ Πάσχα «Χρόνια Πολλὰ» ἀλλὰ καὶ τί Πάσχα ἔκανε ὁ μακρόθυμος αὐτὸς ἱερέας ποὺ τὴν στιγμὴ ποὺ τοῦ παρουσιάστηκε ἀπέδειξε ἂν εἶναι τοῦ Χριστοῦ ἢ τοῦ ἀντιθέτου.
Ὅλα αὐτὰ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο , ὁ Χριστός μας, συμπυκνωμένα σὲ μία πράξη, σὲ ἕναν ἄνθρωπο. Νὰ ἡ εὐκαιρία, ἡ ὁμολογία. Εἶσαι μαζί μου τέκνον ἀπόδειξε τό. Εἶσαι μὲ τὸν ἀντίθετον, δὲν εἶσαι μαζί μου. Δὲν μπορεῖς νὰ δουλεύεις σὲ δύο ἀφέντες. Ἄραγε ἕνας ἄνθρωπος καλός, ὅπως ἡ κοινωνία μας τὸν χαρακτηρίζει, θὰ μποροῦσε νὰ συγχωρέσει ἀλλὰ καὶ νὰ.... ζητήσει νὰ μὴν διωχθεῖ ὁ φονιὰς τοῦ παιδιοῦ του; Κατηγορηματικά σας λέω ὄχι ἐκτὸς πολὺ λίγων ἐξαιρέσεων.
Ἡ πράξη αὐτὴ εἶναι γνώρισμα ἀνθρώπου ποὺ ἔχει βιώσει καὶ βιώνει τὸν Χριστὸ μέσα του. Ἔχει ἀγαπήσει πρῶτα τὸν Θεό του, ὅπως ἄλλωστε εἶναι καὶ ἡ πρώτη ἐντολὴ ποὺ λέει νὰ ἀγαπήσουμε Κύριο τὸ Θεό μας ἐξ΄ ὅλης της ὑποστάσεώς μας. Μετὰ ἕπεται τὸ νὰ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν. Γιατί ἂν ἀγαπήσεις πρῶτα τὸ Θεό σου, σημαίνει νὰ τηρήσεις ὅλες τὶς ἐντολές του, ὄχι φοβικᾶ, δουλικά, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχεις πρὸς Αὐτόν.
Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ σὲ ὠθεῖ στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, ἀλλὰ καὶ ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν του σὲ ὠθεῖ καὶ πάλι σὲ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό. Ἔτσι ἀναπόδραστα τηρώντας ὄχι μὲ βία ἀλλὰ ἐν εἰρήνη τὶς ἐντολὲς τοῦ , συγχωρεῖς τὸν φίλο ἀλλὰ καὶ τὸν ἐχθρό σου, ὑπομένεις τὸ κακὸ ποὺ ὁ ἄλλος σου προξένησε, προσέχευσε γὶ΄αὐτὸν , δὲν τὸν φθονεῖς δὲν τὸν μισεῖς, δὲν λογίζεσαι τὸ κακὸ , πάντα ὑπομένεις καὶ ἀγαπᾶς ὅλους καὶ ὅλα ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων.
Νὰ πὼς ὁ τραγικὸς ἀλλὰ καὶ συνάμα ἅγιος αὐτὸς ἱερέας κατάφερε νὰ μὴν ἐπιτρέψει στὴν ψυχή του νὰ στραφεῖ οὔτε δευτερόλεπτο ἐναντίον τοῦ ἀκουσίως φονιὰ τοῦ παιδιοῦ του. Ἔδρασε ὡς ἄλλος ἅγιος Διονύσιος , ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο συγχώρεσε τὸν φονιὰ τοῦ ἀδελφοῦ του ἀλλὰ τὸν ἔκρυψε καὶ ψευδομαρτύρησε γιὰ νὰ μὴν συλληφθεῖ καὶ ἐκτελεστεῖ.
Τί μπορεῖ νὰ χωρίζει τὸν ἅγιο Διονύσιο ἀπὸ τὸν ἱερέα . Τίποτα, ἔδρασαν μὲ τὸν ἴδιον τρόπο. Μία ἡ διαφορὰ ὁ ἕνας εἶναι κεκοιμημένος καὶ ὁ ἄλλος ἐν ζωή. Ἅγιος ὁ ἕνας ἅγιος ὁ ἄλλος. Μήπως ὁ ἱερέας δὲν εἶναι μάρτυρας, μήπως δὲν εἶναι ὁμολογητής, δὲν ὁμολόγησε Χριστὸν μὲ τὴν πράξη τῆς συγχώρεσης πρὸ τὸ δύστυχο φονιὰ τοῦ παιδιοῦ του;
Πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ μή, θὰ προβαίναμε σὲ τέτοια πράξη συγχώρεσης. Εἴμαστε Χριστιανοὶ τοῦ καναπὲ , τῆς πολυτέλειας καὶ τοῦ «δόξα τῷ Θεῶ» ἀλλὰ μόνο ὅταν ὅλα μας πᾶνε καλά. Ἀσφαλῶς θὰ ὠρυόμασταν γιὰ παραδειγματική του τιμωρία , θὰ βρίζαμε , θὰ καταριόμασταν καὶ γιὰ συγχώρεση οὔτε λόγος.
Εἴμαστε τὶς περισσότερες φορὲς μόνο γιὰ τὸ θεαθῆναι, γιὰ τὰ φιλανθρωπικὰ παζαράκια , νὰ δοῦμε κόσμο , νὰ μᾶς δεῖ κόσμος, χαμόγελα , συνθήματα ἀνούσια. Κρίνουμε τί ἔκανε ὁ τάδε ἱερέας τί εἶπε, τί αὐτοκίνητο ὁδηγεῖ. Τί φόρεσε ἡ πρεσβυτέρα , μὰ γιατί ἡ ἐκκλησία νὰ ἔχει λεφτά. Κόβουμε ἐκπομπὲς Χριστιανικὲς ἀπὸ τὴν τηλεόραση (βλέπε ΕΤ Ἀρχονταρίκι) γιὰ νὰ βάλουμε πράσινες ἐκπομπὲς καὶ κουροφέξαλα καὶ τὸ ποιὸ βασικὸ τὸ πετᾶμε στὰ σκουπίδια.
Ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη στὸ Θεό, ποὺ εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν του. Ποῦ εἶναι ἡ συγχώρεση, ἡ ἀκατακρισία. Ὁ ἥλιος, ἔλεγε ὁ γέροντας Παίσιος τὴν λάσπη τὴν κάνει πέτρα, τὴν σκληραίνει, τὸ κερὶ τὸ λιώνει, τὸ μαλακώνει. Ὁ ἱερέας ἀπέδειξε , ὄχι σὲ ἐμᾶς τοὺς δύστυχους ἀλλὰ στὸν Θεὸ ὅτι ἡ ψυχὴ τοῦ εἶναι σὰν κερί. Δὲν σκληρύνθηκε. Συγχώρησε.
Ἔχουμε γράψει μὲ τὴ ζωή μας τὸ ἀντὶ-Εὐαγγέλιο. Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ἐμεῖς ἐξυμνοῦμε τοὺς ὑπερήφανους, συγχωρᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, ἐμεῖς μίσος στοὺς ἐχθρούς σας, μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ἐμεῖς λέμε ἂς δώσει ἡ ἐκκλησία ποὺ ἔχει. Φυσικὰ γιὰ τοὺς πλείστους ποὺ τὸ ἔχουν συνήθειο νὰ κατηγοροῦν ἀδίκως τοὺς ἱερεῖς ἡ πράξη τοῦ ἱερέα εἶναι βλακώδης, γὶ΄ αὐτοὺς εἶναι κορόιδο.
Ἐὰν ἡ ζωὴ τελείωνε ἐδῶ ἴσως ἀνθρωπίνως νὰ ἔχουν δίκιο.
Ὅμως ἂν πραγματικὰ πιστεύουμε τὸ Χριστὸ καὶ τὸν ἐμπιστευόμαστε τότε
εἴμαστε σίγουροι ὅτι ἐδῶ εἶναι ὁ προθάλαμος τῆς αἰωνιότητας. Μὲ μία
τέτοια προοπτικὴ πρέπει νὰ σκεπτόμαστε καὶ νὰ δροῦμε στὴν πρόσκαιρή μας
ζωή.Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἀναπαύσει τὴν ἁγία ψυχούλα τοῦ παιδιοῦ καὶ ἂς ἁπαλύνει τὸν πόνο τοῦ προσωρινοῦ ἀποχωρισμοῦ τῶν γονέων του ἀπὸ τὸ σπλάγχνο τους.
