Χαρακτήρισε τον σκοπό του Wikileaks ως «την απόδοση της δικαιοσύνης», βασισμένη σε ορισμένες αρχές, ενώ έκρινε άδικο και νομικά ανυπόστατο τον οικονομικό του αποκλεισμό. Τονίζει δε ότι αυτό που τον έσωσε από τα χέρια των πρακτόρων είναι η δημοσιότητα την οποία έλαβε αλλά και η συνεπακόλουθη δημοτικότητά του…
Διαβάστε ένα απόσπασμα της συνέντευξης του.
«Το πρόβλημα είναι η τεράστια έκθεση όλων των πολιτών από τις Υπηρεσίες Πληροφοριών, οι οποίες μπορούν να παρακολουθούν όλες τις τηλεφωνικές συνομιλίες αλλά και τις διαδικτυακές κινήσεις. Οι εταιρείες πουλούν τέτοιους εξοπλισμούς παρακολουθήσεων αξίας 10 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο! Η λογική είναι η εξής: δεν επιλέγουν ποιον παρακολουθούν, τους παρακολουθούν όλους, καταγράφονται τα πάντα κι αν στο μέλλον η Υπηρεσία ενδιαφερθεί για κάποιον, μαθαίνει τα πάντα για αυτόν. Δεν χρειάζεται καν να απασχολείται προσωπικό για κάτι τέτοιο: υπάρχουν αλγόριθμοι που επιλέγουν και καταγράφουν. Πλησιάζουμε στο καθεστώς της «Ολοκληρωτικής Παρακολούθησης»!
Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;
«Δυστυχώς πολύ λίγα. Μόνοι μας εκθέτουμε λεπτομέρειες της ζωής μας, από ένα εμαιλ που στέλνουμε, μέχρι τις διαδικτυακές μας συνομιλίες, την κατάσταση μας στο facebook. Υπάρχουν βέβαια τεχνολογίες κρυπτογραφίας μέσω των οποίων μπορούμε να διατηρήσουμε την ανωνυμία μας στις δραστηριότητες μας, άλλα πόσοι πολίτες έχουν τη δυνατότητα, αλλά και τη διάθεση, να τις χρησιμοποιήσουν;
Οπότε είμαστε καταδικασμένοι; Όχι. Υπάρχει αυτή η τεράστια εξέλιξη στην τεχνολογία παρακολούθησης η οποία μπορεί να αξιοποιηθεί κι από πολίτες ή ομάδες πολιτών. Το Wikileaks προστατεύει τέτοιες ομάδες από την κρατική παρακολούθηση σε όλο τον κόσμο.
Με την τεχνολογία όμως υπάρχει τεράστιο περιθώριο για ελευθερία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η επικοινωνία συμβαίνει τόσο γρήγορα, που ακόμη κι αν παρακολουθείται δεν μπορεί να διακοπεί! Από τη στιγμή που διαδοθεί μια ιδέα ή μια προτροπή για συγκεκριμένη δράση, μπορεί να είναι πολύ αργά για να σταματήσει αυτή η δράση! Οι επαναστάσεις στις αραβικές χώρες είναι ένα παράδειγμα: στην πλατεία, στις διαδηλώσεις, ο κόσμος γίνεται το δικό του Μέσο!
Και φυσικά πλέον, κάθε ΜΚΟ, ομάδα πολιτών ή αυτόνομοι πολίτες μπορούν να διαδώσουν τις ιδέες τους σε όλο τον κόσμο –αυτό πριν από 20 χρόνια δεν μπορούσαμε καν να το φανταστούμε! Πλέον, οι πολίτες έχουν από μόνοι τους κάποιο βαθμό εξουσίας. Οι άνθρωποι είναι απαθής επειδή είναι αδύναμοι- όχι αδύναμοι επειδή είναι απαθής. Με τους νέους τρόπους επικοινωνιών όμως αρχίζουν από μόνοι τους να σχηματίζουν πολιτική σκέψη αλλά και δράση και χάνουν την πολιτική τους απάθεια όχι απλά επειδή μορφώνονται περισσότερο, αλλά επειδή υπάρχει αυτή η δυνατότητα, αλλά και το παράδειγμα του Wikileaks»!
Το Wikileaks
«Το Wikileaks λειτουργεί ολοκληρωτικά βάσει πηγών –το υλικό έρχεται σε εμάς το οποίο και δημοσιεύουμε. Και υποσχόμαστε να δημοσιεύουμε τα πάντα που έρχονται σε εμάς, αρκεί να συμφωνεί με τα εκδοτικά μας κριτήρια: ότι το υλικό είναι διπλωματικής, πολιτικής, ηθικής ή ιστορικής σημασίας, δεν έχει δημοσιευτεί προηγουμένως και ότι υπάρχει μια «δύναμη» που απαγορεύει τη δημοσίευση του ή το λογοκρίνει!
Αν εκπληρώνει αυτά τα κριτήρια, θα το δημοσιεύσουμε, από όποια χώρα κι αν προέρχεται. Αν έχουμε πάρα πολύ υλικό, τότε επιλέγουμε αυτό που θα έχει το μεγαλύτερο αντίκτυπο σχετικά με τη δικαιοσύνη. Το Wikileaks άλλωστε είναι ένας οργανισμός για την απόδοση της δικαιοσύνης.
Ο οικονομικός αποκλεισμός που έχει υποστεί το Wikileaks είναι ουσιαστικά παράνομος και δεν δικαιολογείται από καμία δικαστική απόφαση κι όμως τηρείται ακόμα! Το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχουν καλοί λόγοι για να αποκρυφτούν ορισμένες πληροφορίες, δεν σημαίνει ότι όλος ο κόσμος θα πρέπει να φιμωθεί».
Πώς νιώσατε όταν γίνατε εσείς το κύριο θέμα, περισσότερο από τις αποκαλύψεις του Wikileaks;
«Πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο πραγματικά. Στην αρχή, για την προστασία μας, εμφανιζόμουν ως απλό συμβουλευτικό μέλος, έτσι ώστε να μην μπορεί να αποκαλυφθεί η εσωτερική δομή του Wikileaks. Αλλά όσο μεγάλωνε η δημοτικότητα και η επιρροή του Wikileaks, τόσο μεγάλωσε και το ενδιαφέρον για τον οργανισμό. Το ότι είμαι εγώ ο ιδρυτής προέκυψε ως αποτέλεσμα διαφόρων πληροφοριών που έδινε διάφορος κόσμος στους δημοσιογράφους. Δυστυχώς οι φίλοι μου, χωρίς κακό σκοπό, μου απέδιδαν αυτή την ιδιότητα, κάτι το οποίο όμως εγώ δεν ήθελα! Θα προτιμούσα να απαντούσαν: «δεν ξέρω ποιος είναι ο ιδρυτής».
Κι έτσι το 2009 που άρχισαν οι επιθέσεις εναντίον μας, εμείς απαντήσαμε με το «όπλο» μας: διάδοση περισσότερων πληροφοριών. Κι αυτό γιατί αν κάποιος επιτίθεται στην προσωπικότητα σου, εσύ απαντάς αποκαλύπτοντας τις καλές πλευρές της προσωπικότητας σου. Αν κάποιος επιτίθεται στα οικονομικά σου, τότε αποκαλύπτεις τα οικονομικά σου.
Το 2010 κρυβόμουν και γυρνούσα τον κόσμο ξέροντας ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ ήξερα ότι έχω 260.000 διπλωματικές διαρροές της χώρας τους στην τσέπη μου! Ο οργανισμός μας ήταν στην κατάσταση «δημοσίευσε ή πέθανε», καθώς οι μεγάλες μας αποκαλύψεις δεν είχαν δημοσιευτεί ακόμα. Αυτή ήταν και η πρόκληση για εμάς: να δημοσιεύσουμε τις πληροφορίες και στη συνέχεια να επιβιώσουμε! Και για να επιβιώσει ο οργανισμός έπρεπε υπάρξει ένα «εξιλαστήριο θύμα». Εγώ ήμουν αυτός. Ήμουν ο πιο αναγνωρίσιμος. Και ο σκοπός ήταν να παραμένω στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, ώστε αν «εξαφανιζόμουν» ξαφνικά, ο κόσμος να με έψαχνε και να αναρωτιόταν τι απέγινα! Δουλέψαμε πολύ στο προφίλ μου ώστε να αποκτήσω την προστασία που θα μου έδινε η δημοσιότητα.
Οι τεχνικοί μας δεν είχαν όμως αυτή την προστασία και βρίσκονταν σε πολύ επικίνδυνη θέση κι έτσι χρησιμοποιήσαμε κρυφές επικοινωνιακές μεθόδους ώστε να διασφαλίσουμε ότι δεν θα γίνονταν γνωστοί στις υπηρεσίες πληροφοριών, κάτι που αν συνέβαινε στη συνέχεια θα «εξαφανίζονταν» σιωπηλά… Όμως, υπήρχαν εντολές για τη δολοφονία μου, την απαγωγή μου, την έκδοση μου στις ΗΠΑ… Τίποτα από αυτά όμως δεν συνέβη»!
pentapostagma.gr
