Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
– Πότε τελειώνει η αγάπη άραγε;
Τον ρώτησε ένα βράδυ…
– Η αγάπη λένε, αν είναι αγάπη δεν τελειώνει ποτέ… όμως αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ψέμα μικρή μου!
Όλα τελειώνουν κάποτε σε ετούτη την ζωή, δυστυχώς ακόμη κι αγάπη κάποιες φορές.
Τελειώνει η αγάπη όταν κουραστεί να δίνει μόνο χωρίς να παίρνει πίσω τίποτα.
Και πρόσεχε καλά, μην φας αμάσητο ποτέ σου εκείνο το παραμυθάκι περί ανιδιοτέλειας, να θυμάσαι πάντοτε ότι η αγάπη έχει απαιτήσεις, κόστος, και ζητάει ανταλλάγματα!
Χλομιάζει η αγάπη μάτια μου όταν νιώθει ότι την εκμεταλλεύονται κι όταν παίζουν παιχνίδια πρόστυχα πίσω από την πλάτη της.
Κουράζεται, όταν την προδώσουν και την πουλήσουν φτηνά, όταν ο ένας κάνει όνειρα και άλλος τα σκοτώνει, γιατί η αγάπη χωρίς όνειρα δεν είναι ικανή να πάει μακριά.
Τελειώνει οριστικά, όταν έχει δίπλα της εκείνον που κάποτε αγαπούσε
και παρόλα αυτά νιώθει να πνίγεται από την μοναξιά.
Όταν τα λόγια που άκουσε και τόσο πολύ τα πίστεψε, τα δει να μένουν λόγια και να μην γίνονται πράξεις.
Ξεψυχάει, όταν παγώνει το κρεβάτι που την κοιμίζει, όταν αδειάζει η υπομονή της και όταν δεν βρίσκει τρόπο για να εκφραστεί και για να ακουστεί.
Όταν δεν την πιστεύουν, όταν ο ένας από τους δύο δειλιάζει και εγκαταλείπει στην μέση την μάχη, όταν το “εμείς” γίνεται “εγώ”.
Η αγάπη χάνεται αγάπη μου, όταν μιλάς και τα λόγια σου πάνε χαμένα, όταν κάνεις πράγματα και δεν τα βλέπουν, όταν προσπαθείς και αυτή σου η προσπάθεια δεν αναγνωρίζεται και δεν εκτιμάται.
Χάνεται η αγάπη σου λέω, όταν αμφισβητείται κι όταν παλεύει μόνη της.
Όταν την θεωρούν δεδομένη η αγάπη ξεθωριάζει και ξεφτίζει κι αυτό να το θυμάσαι!
Όταν ο ουρανός που την σκεπάζει γίνεται γκρίζος από φωτεινός και όταν η θάλασσα που την αγκαλιάζει σηκώνει κύματα που δεν λένε να κοπάσουν.
Όταν ο άνεμος που την έσπρωχνε γίνεται θύελλα που την φρενάρει.
Όταν δεν έχει πια κάτι να ελπίζει κι όταν το αύριο της γίνεται μαύρο και σκοτεινό.
Η αγάπη τελειώνει οριστικά, όταν μπαίνουν τρίτοι ανάμεσα στους δυο.
Και ξέρεις μωρό μου, οι τρίτοι μπαίνουν όταν τα στεγανά έχουν ξεχαρβαλώσει, όταν οι πόρτες και τα παράθυρα που κάποτε ήταν ερμητικά κλειστά ανοίγουν διάπλατα , όταν οι τρίτοι βρουν δρόμους ορθάνοιχτους και πεδίο ελεύθερο για να δράσουν.
Εξαφανίζεται εντελώς, όταν σβήσει η σπίθα που γίνεται φωτιά, όταν οι άνθρωποι χάσουν το πάθος τους, όταν αρχίσει η αδιαφορία να παίρνει την θέση του σε νοιάζομαι και του σε θέλω.
Έχει χαθεί η αγάπη από την στιγμή που δεν υπάρχει λίγη ένταση, λίγη όμορφη ζήλια, λίγα από εκείνα τα καβγαδάκια που είναι το αλατοπίπερο της, που την νοστιμίζουν και την φουντώνουν, που σπάνε την ρουτίνα.
Και θα σου πω και κάτι τελευταίο κορίτσι μου!
Δεν είναι εύκολη η αγάπη.
Είναι όμορφη αλλά καθόλου εύκολη, έρχεται δύσκολα και φεύγει πολύ εύκολα αν δεν της φερθείς όπως της αξίζει, αν δεν την σεβαστείς, αν δεν είσαι έτοιμος κι ικανός να την υπερασπιστείς χωρίς να μετρήσεις το κόστος της.
Γιατί τελικά, η αγάπη έχει κόστος μάτια μου και είναι πολύ ακριβή!
Τον ρώτησε ένα βράδυ…
– Η αγάπη λένε, αν είναι αγάπη δεν τελειώνει ποτέ… όμως αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ψέμα μικρή μου!
Όλα τελειώνουν κάποτε σε ετούτη την ζωή, δυστυχώς ακόμη κι αγάπη κάποιες φορές.
Τελειώνει η αγάπη όταν κουραστεί να δίνει μόνο χωρίς να παίρνει πίσω τίποτα.
Και πρόσεχε καλά, μην φας αμάσητο ποτέ σου εκείνο το παραμυθάκι περί ανιδιοτέλειας, να θυμάσαι πάντοτε ότι η αγάπη έχει απαιτήσεις, κόστος, και ζητάει ανταλλάγματα!
Χλομιάζει η αγάπη μάτια μου όταν νιώθει ότι την εκμεταλλεύονται κι όταν παίζουν παιχνίδια πρόστυχα πίσω από την πλάτη της.
Κουράζεται, όταν την προδώσουν και την πουλήσουν φτηνά, όταν ο ένας κάνει όνειρα και άλλος τα σκοτώνει, γιατί η αγάπη χωρίς όνειρα δεν είναι ικανή να πάει μακριά.
Τελειώνει οριστικά, όταν έχει δίπλα της εκείνον που κάποτε αγαπούσε
και παρόλα αυτά νιώθει να πνίγεται από την μοναξιά.
Όταν τα λόγια που άκουσε και τόσο πολύ τα πίστεψε, τα δει να μένουν λόγια και να μην γίνονται πράξεις.
Ξεψυχάει, όταν παγώνει το κρεβάτι που την κοιμίζει, όταν αδειάζει η υπομονή της και όταν δεν βρίσκει τρόπο για να εκφραστεί και για να ακουστεί.
Όταν δεν την πιστεύουν, όταν ο ένας από τους δύο δειλιάζει και εγκαταλείπει στην μέση την μάχη, όταν το “εμείς” γίνεται “εγώ”.
Η αγάπη χάνεται αγάπη μου, όταν μιλάς και τα λόγια σου πάνε χαμένα, όταν κάνεις πράγματα και δεν τα βλέπουν, όταν προσπαθείς και αυτή σου η προσπάθεια δεν αναγνωρίζεται και δεν εκτιμάται.
Χάνεται η αγάπη σου λέω, όταν αμφισβητείται κι όταν παλεύει μόνη της.
Όταν την θεωρούν δεδομένη η αγάπη ξεθωριάζει και ξεφτίζει κι αυτό να το θυμάσαι!
Όταν ο ουρανός που την σκεπάζει γίνεται γκρίζος από φωτεινός και όταν η θάλασσα που την αγκαλιάζει σηκώνει κύματα που δεν λένε να κοπάσουν.
Όταν ο άνεμος που την έσπρωχνε γίνεται θύελλα που την φρενάρει.
Όταν δεν έχει πια κάτι να ελπίζει κι όταν το αύριο της γίνεται μαύρο και σκοτεινό.
Η αγάπη τελειώνει οριστικά, όταν μπαίνουν τρίτοι ανάμεσα στους δυο.
Και ξέρεις μωρό μου, οι τρίτοι μπαίνουν όταν τα στεγανά έχουν ξεχαρβαλώσει, όταν οι πόρτες και τα παράθυρα που κάποτε ήταν ερμητικά κλειστά ανοίγουν διάπλατα , όταν οι τρίτοι βρουν δρόμους ορθάνοιχτους και πεδίο ελεύθερο για να δράσουν.
Εξαφανίζεται εντελώς, όταν σβήσει η σπίθα που γίνεται φωτιά, όταν οι άνθρωποι χάσουν το πάθος τους, όταν αρχίσει η αδιαφορία να παίρνει την θέση του σε νοιάζομαι και του σε θέλω.
Έχει χαθεί η αγάπη από την στιγμή που δεν υπάρχει λίγη ένταση, λίγη όμορφη ζήλια, λίγα από εκείνα τα καβγαδάκια που είναι το αλατοπίπερο της, που την νοστιμίζουν και την φουντώνουν, που σπάνε την ρουτίνα.
Και θα σου πω και κάτι τελευταίο κορίτσι μου!
Δεν είναι εύκολη η αγάπη.
Είναι όμορφη αλλά καθόλου εύκολη, έρχεται δύσκολα και φεύγει πολύ εύκολα αν δεν της φερθείς όπως της αξίζει, αν δεν την σεβαστείς, αν δεν είσαι έτοιμος κι ικανός να την υπερασπιστείς χωρίς να μετρήσεις το κόστος της.
Γιατί τελικά, η αγάπη έχει κόστος μάτια μου και είναι πολύ ακριβή!
