«Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;» (Κυριακή ΙΒ' Λουκά)
Πολλά μηνύματα με αναγωγές στην σύγχρονη πραγματικότητα απέστειλε από τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών ερμηνεύοντας την σημερινή Ευαγγελική περικοπή της θεραπείας των 10 λεπρών.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών ετέλεσε την Αρχιερατική ΘείαΛειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό και Καθεδρικό Ναό της Λαμίας, η οποία μετεδόθη μέσω τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Στο κήρυγμά του ο κ. Συμεών αναφέρθηκε μεταξύ των άλλων στην κοινωνική απομόνωση και την σωματική αποστασιοποίηση, δύο διαχρονικά προβλήματα, τα οποία μόνο ο Χριστός μπορεί και υπερβαίνει και θεραπεύει.
Ο Σεβασμιώτατος στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός της επιστροφής προς κατάθεση ευγνωμοσύνης ενός θεραπευμένου λεπρού, ο οποίος ήταν Σαμαρείτης, ο μοναδικός από τους 10 ιαθέντες, ο οποίος επέστρεψε για να ευχαριστήσει και να δοξάσει τον Θεό και χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Η πραγματική υγεία βρίσκεται σε αυτούς τους ανθρώπους
που και αν ακόμα είναι στην κλίνη της ασθένειας, που κι αν ακόμα
πορεύονται στη ζωή τους με σπουδαία και μεγάλα προβλήματα,
που κι αν ακόμα έχουν αδυναμίες, αναπηρίες, άλλες πληγές, οι
οποίες βασανίζουν την ύπαρξή τους, δοξάζουν τον Θεό,
ευχαριστούν τον Θεό, ζουν με αυτή την αγάπη για τον Θεό και με
τον πόθο της επικοινωνίας, της σχέσης με τους άλλους
ανθρώπους.
Πραγματικά υγιείς είναι οι άνθρωποι οι οποίοι, έστω και αν είναι στιγματισμένοι από εμάς τους δήθεν υγιείς, από εμας την δήθεν υγιή κοινωνία, έστω κι αν εμείς δυστυχώς με το χαμηλότατο επίπεδό μας, θέλουμε να τους κλείσουμε μέσα στο σπίτι ,θέλουμε να τους κλείσουμε τα μάτια, θέλουμε να θάψουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί, εντούτοις, αυτοί οι άνθρωποι ζουν και αγαπούν και πορεύονται, δημιουργούν και προοδεύουν, αγαπούν και συγχωρούν, χαμογελούν και δίνουν ελπίδα, γιατί ζουν την πραγματική κοινωνία και την πραγματική επικοινωνία.
Και αυτή είναι η αληθινή υγεία, για να μπορείς να σπας τις
αγκυλώσεις, να αγαπάς κάθε άνθρωπο όπως είναι, να δέχεσαι τον
άλλον, να τον αποδέχεσαι και να βλέπεις τον κάθε άλλο και τον
κάθε διαφορετικό, τον εν δυνάμει Σαμαρείτη, τον εν δύναμει
αλλοεθνή και αλλογενή και αλλόφυλο, ο οποίος όμως κατανοεί, τι
σημαίνει Χριστός, ο οποίος ποθεί και λαχταρά να πέσει στα πόδια του Χριστού, να δοξάσει τον Θεό και να ευχαριστήσει τον Ευεργέτη
και Λυτρωτή του κόσμου και να ζήσει με κοινωνία και αγάπη μέσα
στις σχέσεις των ανθρώπων».
Ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών ανέφερε:
«Αυτό το μήνυμα αδερφοί μου, μας στέλνει τόσο έντονα,
τόσο επίκαιρα η αγάπη του Χριστού. Πορευόμαστε μέσα σε μία
πανδημία, σε μία δοκιμασία, που από τη μία η κοινωνική
ανευθυνότητα, από την άλλη ο κοινωνικός στιγματισμός, δύο άκρα
τόσο διαφορετικά, μπορούν να μας οδηγήσουν σε δρόμους
επικίνδυνους.
Η αγάπη του Θεού έρχεται και μας δίνει τις δυνατότητες με την επιστήμη, την ιατρεία, την έρευνα, τα οποία είναι δώρα του Θεού, να αντιμετωπίσουμε την ασθένεια, να την αντιμετωπίσουμε με την κοινωνική μας ευθύνη, με την προσωπική μας ευθύνη, με την προσωπική μας στάση, η οποία δεν είναι μία κοινωνική αποστασιοποίηση και πολύ σωστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τον διόρθωσε τον ορό και μιλάει πλέον για σωματική αποστασιοποίηση.
Καλούμεθα τούτη την περίοδο, να είμαστε μονάχα σωματικά απομακρυσμένοι, ο ένας από τον άλλον, μονάχα σε σωματική απόσταση και όχι σε καρδιακή απόσταση, όχι σε ψυχική απόσταση, όχι σε κοινωνική απόσταση. Καλούμεθα να διαβούμε τούτη την δοκιμασία με την αίσθηση, ότι τα μέτρα τα οποία τηρούμε, είναι μέτρα υγειονομικά και όχι μέτρα πνευματικά ή καρδιακά».
Τέλος ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Μπορούμε να τα καταφέρουμε, μονάχα όταν μπούμε στη θέση
του άλλου, μονάχα όταν έχουμε τη δύναμη να θεωρήσουμε τον
εαυτό μας ασθενή και φορέα της αρρώστιας, για να
προστατέψουμε τον άλλον, μονάχα όταν αγαπήσουμε πραγματικά
τον άλλον, όταν πάψουμε να κρύβουμε συμπτώματα, όταν
παύουμε να κρύβουμε ενδείξεις της ασθένειας και ζούμε με ευθύνη
και κοινωνικότητα, τότε πραγματικά θα αποκτήσουμε αληθινή
υγεία, όχι μόνο σωματική, αλλά πνευματική και κοινωνική.
Η κληρονομιά που μπορεί να μας αφήσει αυτή η δοκιμασία είναι μία ευκαιρία, να αποκτήσουμε συνείδηση εντονότερη κοινωνική, ότι δεν ζούμε για τον εαυτό μας, δεν υπάρχουμε για τον εαυτό μας, δεν πορεύεται ο κόσμος γύρω από εμάς, αλλά καλούμεθα εμείς, να κινηθούμε αγαπητικά μέσα στον κόσμο, με ευθύνη και αγάπη και να καταθέτουμε τη δοξολογία μας και την ευχαριστία μας στον Θεό μας, που μας χαρίζει τη δυνατότητα να αγαπάμε, να προσφέρουμε, να συνεισφέρουμε, να συντελούμε, ώστε ο κόσμος στη ζωή μας να πορεύεται στην ανοιχτωσιά και στην αγάπη, στην επικοινωνία και στην ελευθερία και στο γκρέμισμα κάθε προκατάληψης, κάθε ιδεοληψίας, αδερφοί μου».
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος με συγκίνηση αναφέρθηκε στους
αδελφούς μας, οι οποίοι βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου και της
ασθένειας μέσα στα Νοσοκομεία, οι οποίοι προσεύχονται και
παρακολουθούν από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το
διαδίκτυο την Θεία Λειτουργία και οι οποίοι και μετά το πέρας της
καραντίνας και των απαγορεύσεων και της πανδημίας, θα
συνεχίσουν και αυτοί και οι δικοί τους άνθρωποι, να βρίσκονται
στο κρεβάτι του πόνου.
Σε αυτούς λοιπόν τους αδελφούς, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε από καρδιάς να έχουν δύναμη, ευλογία και ενίσχυση από τον Θεό και γρήγορη ανρρωση και απέστειλε την πατρική του ευχή και αγάπη.
