Πέθανε ο βετεράνος αστροναύτης Μάικλ Κόλινς της ιστορικής αποστολής Apollo 11 της NASA στη Σελήνη.
Δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο σεληνιακό έδαφος, καθώς παρέμεινε σε τροχιά στο διαστημικό σκάφος, όσο οι δύο συνάδελφοί του, ο Νιλ Άρμστονγκ και ο Μπαζ Όλντριν έγραφαν ιστορία: προσεδαφίσθηκαν με τη σεληνάκατο και έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που περπάτησαν ποτέ πάνω στη Σελήνη.
Εκτός από αστροναύτης
υπήρξε πιλότος δοκιμών και συνολικά ταξίδεψε δύο φορές στο Διάστημα
- την πρώτη φορά με το διαστημόπλοιο Gemini 10 και τη δεύτερη ως πιλότος
του οχήματος διακυβερνήσεως της αποστολής Απόλλων 11.
Ακόμα και χωρίς να πατήσει ποτέ πάνω στην επιφάνειά της, ο Κόλινς παραμένει ένας από τους μόλις 24 ανθρώπους στην Ιστορία της ανθρωπότητας που έχουν ταξιδέψει μέχρι τη Σελήνη.
Υπήρξε ο τέταρτος άνθρωπος στην ιστορία που έκανε «διαστημικό περίπατο» (δραστηριότητα εκτός σκάφους, EVA) και ο πρώτος που εκτέλεσε περισσότερους από έναν. Μετά την αποχώρησή του από τη NASA το 1970 έγινε βοηθός υπουργός Εξωτερικών για τις Δημόσιες Υποθέσεις και μετά διευθυντής στο Εθνικό Μουσείο Αέρα και Διαστήματος, μέχρι το 1978.
Ακόμα και χωρίς να πατήσει ποτέ πάνω στην επιφάνειά της, ο Κόλινς παραμένει ένας από τους μόλις 24 ανθρώπους στην Ιστορία της ανθρωπότητας που έχουν ταξιδέψει μέχρι τη Σελήνη.
Υπήρξε ο τέταρτος άνθρωπος στην ιστορία που έκανε «διαστημικό
περίπατο» (δραστηριότητα εκτός σκάφους, EVA) και ο πρώτος που εκτέλεσε
περισσότερους από έναν. Μετά την αποχώρησή του από τη NASA το 1970 έγινε
βοηθός υπουργός Εξωτερικών για τις Δημόσιες Υποθέσεις και μετά
διευθυντής στο Εθνικό Μουσείο Αέρα και Διαστήματος, μέχρι το 1978.
Απόλλων 11
Ως πιλότος του οχήματος διακυβερνήσεως, ο Κόλινς είχε μία τελείως διαφορετική εκπαίδευση από αυτή για τη σεληνάκατο και την έξοδο στη σεληνιακή επιφάνεια.
Εκτός από την εκπαίδευση σε προσομοιωτές πτήσεως, έγιναν μετρήσεις για
τις διαστημικές στολές, εκπαίδευση σε φυγόκεντρο μηχανή για την
προσομοίωση των 10g κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα, και πολλά άλλα.
Ως
ο ενεργός διαχειριστής της συναντήσεως με τη σεληνάκατο στο διάστημα, ο
Κόλινς συμπλήρωσε ένα τετράδιο με 18 διαφορετικά σχετικά σενάρια, όπως
το να μην έχει προσσεληνωθεί η σεληνάκατος, να έχει ξεκινήσει υπερβολικά
νωρίς ή αργά. Αυτό το «βιβλίο» κάλυπτε 117 σελίδες.
Το γνωστό υφασμάτινο σηματάκι της αποστολής ήταν σχέδιο του Κόλινς. Κατά το εκπαιδευτικό στάδιο για την αποστολή αυτή ο Κόλινς είπε στον Ντεκ Σλέιτον ότι δεν θα ήθελε να πετάξει πάλι μετά το «11». Ο Σλέιτον προσφέρθηκε να τον βάλει πιο πίσω στην ακολουθία των πληρωμάτων μετά την πτήση.
Κατά την ημέρα που περιφερόταν ολομόναχος γύρω από τη Σελήνη, ο Κόλινς ποτέ δεν αισθάνθηκε μοναξιά, έγραψε, παρότι ειπώθηκε ότι «από την εποχή του Αδάμ κανένας άνθρωπος δεν γνώρισε τέτοια μοναξιά», με την έννοια ότι κανείς δεν είχε βρεθεί τόσο μακριά σε χωρική απόσταση από όλους τους άλλους ανθρώπους.
Στην αυτοβιογραφία του γράφει ότι «αυτό το εγχείρημα δομήθηκε για τρεις ανθρώπους, και θεωρώ το δικό μου 1/3 ήταν το ίδιο απαραίτητο με το καθένα από τα άλλα δύο».
Κατά τα 48 λεπτά της κάθε τροχιάς κατά τα οποία δεν είχε τηλεπικοινωνία με τη Γη, το αίσθημα που ανέφερε δεν ήταν μοναξιάς, αλλά μάλλον «ετοιμότητα, αναμονή, ικανοποίηση, εμπιστοσύνη, σχεδόν θριαμβικό συναίσθημα» (Collins 2001).
Μετά τη διαβίωσή του για τόσο πολύ χρόνο στο όχημα διακυβερνήσεως, ο Κόλινς ένιωσε υποχρεωμένος να αφήσει το σημάδι του σε αυτό, οπότε τη δεύτερη νύχτα μετά την επιστροφή τους από τη Σελήνη, μπήκε στον κάτω χώρο εξοπλισμού του οχήματος και έγραψε: «Διαστημόπλοιο 107 — άλλως Απόλλων 11 — άλλως Κολούμπια: Βγήκε το καλύτερο πλοίο. Ο Θεός να το ευλογεί. Μάικλ Κόλινς, CMP».
Σε μία συνέντευξη στην εφημερίδα The Guardian τον Ιούλιο του 2009 ο Κόλινς αποκάλυψε ότι ανησυχούσε για την ασφάλεια των Άρμστρονγκ και Όλντριν. Τον απασχολούσε επίσης το ότι σε περίπτωση θανάτου τους στη Σελήνη, θα ήταν υποχρεωμένος να επιστρέψει στη Γη μόνος του και, ως ο μοναδικός επιζών της αποστολής, θα τον θεωρούσαν «σημαδεμένο για όλη του τη ζωή».
Ευτυχώς για όλους, επέστρεψαν και οι τρεις ζωντανοί.
