«Το Βρετανικό Μουσείο μεγαλύτερος αποδέκτης κλοπιμαίων παγκοσμίως» λέει κορυφαίο δικηγορικό γραφείο

Σφοδρή επίθεση δέχεται η διοίκηση του Βρετανικού Μουσείου ύστερα από δηλώσεις - «φωτιά», προερχόμενες από το κορυφαίο δικηγορικό γραφείο του Τζέφρι Ρόμπερτσον, QC, που αγωνίζεται για την επιστροφή αρχαιοτήτων στις χώρες από τις οποίες αφαιρέθηκαν.
Για «κλεμμένη πολιτιστική κληρονομιά» και «ξεναγήσεις στο μουσείο που είναι γεμάτο αντικείμενα που έχουν αρπαγεί από άλλους λαούς» κατηγορείται το Βρετανικό Μουσείο από το QC.
Ο Ρόμπερτσον κατηγορεί τους υπεύθυνους του μουσείου αλλά και την ίδια την κυβέρνηση για ανεπαρκείς απαντήσεις σε οποιοδήποτε αίτημα επαναπατρισμού αρχαιοτήτων από τις μόνιμες εκθέσεις του. 

Στο βιβλίο του δικηγόρου απόσπασμα οποίου παρουσιάζει ο Guardian, σημειώνει: «δεν μπορούμε να αναιρέσουμε ιστορικά λάθη, αλλά δεν μπορούμε και να συνεχίσουμε να κερδίζουμε ξεδιάντροπα από αυτά». Μαζί με την Αμάλ Κλούνεϊ και τον καθηγητή Νόρμαν Πάλμερ, ο κορυφαίος δικηγόρος είχε συντάξει μία έκθεση για την επιστροφή των ελγίνειων γλυπτών, όπου αναγνώριζε ότι ένας ενδεχόμενος επαναπατρισμός, θα ενθάρρυνε παρόμοια αιτήματα και από άλλα κράτη. «Τα μπρούτζινα του Μπενίν είναι σημαντικά για την Αφρική αλλά όχι για τον κόσμο, όπως τα ελγίνεια γλυπτά με τη διεθνή τους απήχηση. Από την άλλη πλευρά, ο βάρβαρος τρόπος με τον οποίο αφαιρέθηκαν τα μπρούτζινα, συνιστά έγκλημα πολέμου που, ηθικά, είναι ακόμα πιο αποτρόπαιο και από την κλοπή και τη διπροσωπία του Έλγιν».

Ο Ρόμπερτσον καλεί, ακόμη, τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά ιδρύματα και μουσεία να επιστρέψουν τα πολύτιμα αρχαιολογικά ευρήματα που, κατά το παρελθόν, εκλάπησαν από «κατακτητές ή αποικιακούς αφέντες» σε βάρος των λαών που βρίσκονταν υπό την εξουσία τους.

«Οι διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου έχουν μετατραπεί στους μεγαλύτερους αποδέκτες κλεμμένης ιδιοκτησίας παγκοσμίως και ένα μεγάλο μέρος των λάφυρων δεν εκτίθενται καν στο κοινό», σημειώνει ο ίδιος, κάνοντας συγκεκριμένη αναφορά στα Ελγίνεια που απαιτεί η Ελλάδα, σε κλεμμένη πέτρινη κεφαλή από το Νησί του Πάσχα και στα περίφημα μπρούτζινα του Μπενίν, των οποίων την επιστροφή ζητά η Νιγηρία.

«Τα μπρούτζινα του Μπενίν είναι σημαντικά για την Αφρική αλλά όχι για τον κόσμο, όπως τα ελγίνεια γλυπτά με τη διεθνή τους απήχηση. Από την άλλη πλευρά, ο βάρβαρος τρόπος με τον οποίο αφαιρέθηκαν τα μπρούτζινα, συνιστά έγκλημα πολέμου που, ηθικά, είναι ακόμα πιο αποτρόπαιο και από την κλοπή και τη διπροσωπία του Έλγιν», προστίθεται.

Βρετανικό Μουσείο: Νόμιμη η δράση του Έλγιν

Εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου παραδέχτηκε ότι πράγματι γίνεται μια περιήγηση «κλεμμένων έργων», αλλά από εξωτερικό οδηγό και όχι άνθρωπο του Μουσείου.

Πρόσθεσε ότι ειδικά τα μάρμαρα του Έλγιν αποκτήθηκαν με νόμιμο τρόπο.

«Οι δραστηριότητες του λόρδου Έλγιν ερευνήθηκαν εκτενώς από μια επιτροπή του κοινοβουλίου το 1816 και βρέθηκαν εντελώς νόμιμες», είπε.

«Το Βρετανικό Μουσείο αποδέχεται τις δύσκολες ιστορίες κάποιων από τις συλλογές του, όπως και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αποκτήθηκαν, μέσω πολέμου ή λεηλασίας», κατέληξε.

Περισσότερα »

Γιάννης Σπανός: Το συγκινητικό «αντίο» του Σταμάτη Κραουνάκη

Με ένα συγκινητικό μήνυμα στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο Σταμάτης Κραουνάκης είπε το δικό του «αντίο» στον  Γιάννη Σπανό, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή.

Ο δημοφιλής συνθέτης ανέβασε μια κοινή τους φωτογραφία με το ακόλουθο σχόλιο. «Αντίο Μεγάλε μου. Τεράστιε, ταπεινέ μου. Γιάννη, Σ΄ ευχαριστώ για Όλα».

H είδηση του θανάτου του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη, που πέθανε σε ηλικία 85 ετών, σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο. 
«Συστήθηκε» στον καλλιτεχνικό κόσμο και τη δισκογραφία με το «Μια Αγάπη για το Καλοκαίρι» και κατά τη διάρκεια της καριέρας του έγραψε πολλά τραγούδια για το λεγόμενο «Νέο Κύμα».

Περισσότερα »

Πέθανε ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Σπανός

Πέθανε ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Σπανός, ένας άνθρωπος που έβαλε την «υπογραφή» του σε πολλά αγαπημένα τραγούδια. 

H είδηση του θανάτου του Γιάννη Σπανού, που «έφυγε» σε ηλικία 85 ετών, σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο. 

«Συστήθηκε» στον καλλιτεχνικό κόσμο και τη δισκογραφία με το «Μια Αγάπη για το Καλοκαίρι» και κατά τη διάρκεια της καριέρας του έγραψε πολλά τραγούδια για το λεγόμενο «Νέο Κύμα».

Από τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι το «Σαν με κοιτάς», «Οδός Αριστοτέλους», «Σπασμένο καράβι», «Μια φορά θυμάμαι», «Μαρκίζα», «Είπα να φύγω», «Βροχή και σήμερα», «Θα με θυμηθείς», «Στην αλάνα», «Μια Κυριακή» και πολλά άλλα.

Είχε, επίσης, μελοποιήσει και στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου, Γιώργου Παπαστεφάνου, αλλά και ποιήματα των Βασίλη Ρώτα, Γεωργίου Βιζυηνού, Μυρτιώτισσας, Νίκου Καββαδδία, Μίλτου Σαχτούρη.

 Γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας το 1943 και «κόλλησε» το μικρόβιο της μουσικής σε μικρή ηλικία.

«Σπίτι μου είχαμε πιάνο. Έπαιζε η αδερφή μου κι εγώ, ό,τι άκουγα, το αφομοίωνα και έπαιζα με το αυτί. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει το χάρισμα αυτό, οι άλλοι κατάλαβαν την κλίση μου προς τη μουσική. Δεν είναι και πολύ καλό αυτό, γιατί μπορεί να νομίζεις ότι ξέρεις πολλά, αλλά στην ουσία να ξέρεις ελάχιστα. Είναι σαν το σχολείο όπου “πηδάς” τάξεις, χωρίς να έχεις ωριμάσει στη γνώση. Η μεγάλη μου αγάπη ήταν το πιάνο!» είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στην «LIFO» πριν από μερικά χρόνια.
 
Ο πατέρας του ήταν οδοντίατρος και ήθελε κάποτε να τον καμαρώσει ως δικηγόρο. Τον κέρδισε, όμως, η μουσική.
 
Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», ο Γιάννης Σπανός είχε αποκαλύψει πως ένα ταξίδι – δώρο του πατέρα του στην Ευρώπη στάθηκε η αφορμή για να ζήσει 15 χρόνια στο Παρίσι, να γίνει ακομπανιατέρ σε πολλούς τροβαδούρους της αριστερής όχθης του Σηκουάνα, όπως ο Σερζ Γκενσμπούργκ.

Και να ακούσει, βέβαια, τραγούδια του από τη σπουδαία Ζιλιέτ Γκρεκό και την Πία Κολόμπο αλλά και την Μπριζίτ Μπαρντό, η οποία τραγούδησε το «Sidonie».

Τα τελευταία χρόνια δεν έδινε συχνά συναυλίες. Μόνο μερικές και κυρίως τα καλοκαίρια…

Όπως άλλωστε είχε πει ο ίδιος στην ίδια συνέντευξη, δεν του άρεσαν τα μεγάλα μαγαζιά αλλά τον γοήτευαν πάντα οι χώροι που προκαλούν μια οικειότητα ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό.

«Στους μεγάλους χώρους δεν μπορείς να παίζεις ακουστική μουσική, πρέπει να προσαρμόζεσαι στον χαρακτήρα τους. Αισθάνομαι αμήχανα, για αυτό τους αποφεύγω» είχε πει τότε.

Περισσότερα »