Ο έρωτας πάθους είναι μία κατάσταση όπου υπάρχει πλήρης απορρόφηση μεταξύ δύο εραστών και αυτό συνεπάγεται αλλαγές διαθέσεων, έντονα συναισθήματα (ευχάριστα ή δυσάρεστα) και παθιασμένες σκέψεις.
Σε πολλές περιπτώσεις ο έρωτας πάθους ξεκινάει πρώτος και η σχέση σύμφωνα με τους συγγραφείς Elaine και G. Walster, καταλήγει σε χωρισμό.
Η αγάπη συντροφικότητας από την άλλη είναι η στοργή που νιώθουν οι δύο άνθρωποι μεταξύ τους όταν οι ζωές τους είναι βαθειά συνδεμένες. Σύμφωνα με τη θεωρία ρομαντικής αγάπης χωρίζονται οι σχέσεις στο ένα ή το άλλο αλλά ποτέ και στα δύο ταυτόχρονα.
Αλλά εάν ένα ζευγάρι είναι τυχερό, το πάθος μπορεί να αλλάξει σε μια υπέροχη συντροφική αγάπη ή μέσα από την συντροφική αγάπη να αναπτύχθει συνειδητοποιημένο πάθος.
Οι άνθρωποι σύμφωνα με τους μελετητές είναι ικανοί και για τους δύο τύπους και μπορούν να βιώσουν και τις δύο καταστάσεις στην διάρκεια της ζωής τους. Οι ανθρώποι θέλουν και τους δύο τύπους της ρομαντικής αγάπης.
Το πάθος είναι ευχάριστο αλλά επίσης συνδέεται με έντονα συναισθήματα που είναι κίνδυνος στην ισσοροπία της σχέσης.
Μόνο όταν ακολουθήσει την αγάπη μπορεί να είναι ισσοροπημένο. Οι εραστές θέλουν σταθερότητα και επιθυμούν συχνά την φιλία μεταξύ τους.
Σε τελευταίες μελέτες εμφανίζεται ότι ο ερωτισμός και η φιλία πολλές φορές συνδιάζονται στον δυτικό πολιτισμό τελευταία.
Μία μελέτη του 1993 έδειξε ότι η φιλία μεταξύ εραστών (ζευγαριών) η πιο συχνή επιθυμία. Επίσης η μελέτη έδειξε ότι το πάθος και η συντροφικότητα σχετίζονταν με την ικανοποίηση και αφοσίωση σε μία σχέση.
Ενα μείγμα παθιασμένης και συντροφικής αγάπης υποστηρίζει πάντα καλύτερα μία σχέση και ένα γάμο και οικογένεια.
Αλλά το πάθος είναι σημαντικό.
Ο ερωτισμός είναι σημαντικός παράγοντας ικανοποίησης σε μία σχέση, ανεξαρτήτως από την διάρκεια της σχέσης.
Το πάθος από μόνο του μπορεί να μην είναι αρκετό όμως, ίσως θα πρέπει να είμαστε φίλοι πάνω από όλα με τον αγαπημένο/η μας για να κρατήσει αυτή η σχέση αγάπης και να εξελιχθεί σε μία σχέση συντροφικότητας σε όλα τα επίπεδα.
