Της Ιωάννας Γκανέτσα.
Και ο έρωτας σαν ρούχο είναι.
Καινούργιο, δανεικό, παλιό, της εποχής ή απλά αγαπημένο, αν δεν τον φρεσκάρεις, αν δεν τον φορέσεις να δεις αν σου ταιριάζει ακόμη, αν δεν τον φροντίσεις, έρχεται κάποια στιγμή που παύει κι εκείνος να σε αναζητά, να θέλει να τον νιώσεις, να τον μυρίσεις, να τον αγκαλιάσεις.
Καταλήγει σε μια γωνιά της ντουλάπας μαζί με όλα εκείνα που δεν χρειάζεσαι πια αλλά δεν πετάς γιατί δέθηκες μαζί τους συναισθηματικά.
Ύστερα μια μέρα απλά θέλεις να κάνεις χώρο στη ντουλάπα σου για το παρόν σου και αδειάζεις λίγο από το παρελθόν σου.
Μάντεψε: Αυτοί οι έρωτες που δεν τόλμησαν, δεν έδωσαν, δεν κυνήγησαν, είναι πάντα οι πρώτοι που επιλέγεις να ξεφορτωθείς.
Φρόντισε εσύ τουλάχιστον να μην υπάρξεις τέτοιος έρωτας.
Στον έρωτα ταιριάζει μόνο η φροντίδα, η περιποίηση, η ανάγκη να τον φοράς συνέχεια γιατί σου πάει, γιατί θέλεις να τον νιώθεις πάνω σου σαν ρούχο αγαπημένο.
Αν δεν αντέχεις, αν δεν μπορείς, αν δεν τολμάς… γίνε σκόρος, γίνε σκόνη, αλλά για το θεό, μην πιάνεις χώρο στην καθημερινότητα κανενός.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ιωάννας Γκανέτσα, Ο έρωτας δε θέλει τίτλο.
